Targocid interakcje ulotka proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 200 mg 1 fiol.s.subs.

Brak informacji o dostępności produktu

 

Targocid proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 200 mg | 1 fiol.s.subs.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek dostępny tylko w lecznictwie zamkniętym
Substancja czynna: Teicoplaninum
Podmiot odpowiedzialny: SANOFI AVENTIS FRANCE


  • Kiedy stosujemy lek Targocid?
  • Jaki jest skład leku Targocid?
  • Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Targocid?
  • Targocid – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
  • Targocid - dawkowanie leku
  • Targocid – jakie środki ostrożności należy zachować?
  • Przyjmowanie leku Targocid w czasie ciąży
  • Czy Targocid wchodzi w interakcje z innymi lekami?
  • Czy Targocid wchodzi w interakcje z alkoholem?
  •  - gdzie kupić Targocid?

Opis produktu Targocid

Kiedy stosujemy lek Targocid?

Targocid jest wskazany do stosowania w potencjalnie ciężkich zakażeniach, wywołanych przez drobnoustroje Gram-dodatnie, w tym także takich, które są oporne na inne antybiotyki, np. metycylinę i cefalosporyny.

Targocid jest zalecany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez drobnoustroje z rodzaju Staphylococcus, jeśli nie można podawać penicylin ani cefalosporyn lub gdy nie występowała reakcja na leczenie tymi antybiotykami albo gdy występują zakażenia wywołane przez drobnoustroje z rodzaju Staphylococcus oporne na inne antybiotyki.

Potwierdzono skuteczność teikoplaniny w leczeniu następujących zakażeń: zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia dróg moczowych, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia stawów i kości, posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie otrzewnej związane z ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową.

Targocid może być stosowany w zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym przed operacjami ortopedycznymi, kiedy istnieje zagrożenie zakażeniem drobnoustrojami Gram-dodatnimi.


Jaki jest skład leku Targocid?

Jedna fiolka zawiera z proszkiem zawiera 200 mg teikoplaniny (Teicoplaninum) oraz 24 mg chlorku sodu.

Jedna ampułka z rozpuszczalnikiem zawiera 3,2 ml wody do wstrzykiwań.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Targocid?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub substancję pomocniczą.


Targocid – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Po podaniu teikoplaniny opisywano następujące działania niepożądane, chociaż nie w każdym przypadku określono związek przyczynowy z podaniem leku:

Klasyfikacja układów i narządów

Bardzo często (≥1/10)

Często

(≥1/100 do

< 1/10 )

Niezbyt często

(≥1/1000 do

< 1/100)

Rzadko (≥1/10000 do < 1/1000)

Bardzo rzadko (< 1/10000)

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)*

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

     

Ropień

 

Ropień w miejscu wstrzyknięcia, nadkażenie (nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

   

Eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia

   

Agranulocytoza, neutropenia

Zaburzenia układu immunologicznego

   

Reakcja anafilaktyczna (anafilaksja)

   

Wstrząs anafilaktyczny

Zaburzenia układu nerwowego

   

Zawroty głowy, ból głowy

   

Drgawki po podaniu dokomorowym

Zaburzenia ucha i błędnika

   

Głuchota (umiarkowana utrata słuchu), szumy uszne, zaburzenia przedsionkowe

     

Zaburzenia naczyniowe

   

Zapalenie żył

   

Zakrzepowe zapalenie żył

Zaburzenia układu oddechowego,

klatki piersiowej i śródpiersia

   

Skurcz oskrzeli

     

Zaburzenia żołądka i jelit

   

Nudności, wymioty, biegunka

     

Klasyfikacja układów i narządów

Bardzo często (≥1/10)

Często

(≥1/100 do

< 1/10 )

Niezbyt często

(≥1/1000 do

< 1/100)

Rzadko (≥1/10000 do < 1/1000)

Bardzo rzadko (< 1/10000)

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)*

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

 

Rumień

(zaczerwie nienie),

wysypka (wysypka skórna), świąd

     

Pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry (toksyczna nekroliza naskórka), rumień wielopostaciowy, zespół StevensaJohnsona

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

         

Niewydolność nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

 

Ból, gorączka

     

Dreszcze

Badania diagnostyczne

   

Zaburzenia aktywności aminotransferaz (przemijające zaburzenia aktywności aminotransferaz), zaburzenia aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi

(przemijające zaburzenia aktywności fosfatazy alkalicznej), zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi

(przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy)

     

* badania po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.


Targocid - dawkowanie leku

Dorośli

Leczenie większości zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi

Dawka nasycająca: 3 dawki po 400 mg podane dożylnie, co 12 godzin, następnie dawka podtrzymująca 400 mg dożylnie lub domięśniowo raz na dobę. Standardowa dawka 400 mg jest równoważna około 6 mg/kg mc. U pacjentów o masie ciała powyżej 85 kg należy stosować dawkę 6 mg/kg mc.

W niektórych klinicznych przypadkach mogą być konieczne wyższe dawki.

Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym przed operacjami

Pojedyncza dawka 400 mg (lub 6 mg/kg mc., jeśli masa ciała wynosi powyżej 85 kg) podana dożylnie podczas wprowadzania do znieczulenia.

Dzieci

W wieku powyżej 2 miesięcy do 16 lat

W leczeniu większości zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi dawka nasycająca wynosi 10 mg/kg mc., podana dożylnie 3 razy, co 12 godzin, następnie dawka podtrzymująca 6 mg/kg mc., podawana dożylnie lub domięśniowo raz na dobę.

Ciężkie zakażenia i zakażenia u pacjentów z neutropenią

Dawka nasycająca wynosi 10 mg/kg mc., podana dożylnie 3 razy, co 12 godzin, następnie 10 mg/kg mc. dożylnie raz na dobę.

Niemowlęta w 1. i 2. miesiącu życia

Pojedyncza dawka nasycająca 16 mg/kg mc. podana dożylnie pierwszego dnia leczenia, następnie 8 mg/kg mc. dożylnie raz na dobę. Infuzja dożylna powinna trwać 30 minut.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności modyfikacji dawki leku.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Do 4. doby leczenia: modyfikacja dawki nie jest konieczna.

W 4. dobie leczenia: przerwy między kolejnymi dawkami należy dobrać w taki sposób, żeby stężenie leku w surowicy krwi wynosiło co najmniej 10 mg/l. Po 4. dobie leczenia:

- umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny od 40 do 60 ml/min): dawkę podtrzymującą należy zmniejszyć o połowę i podawać raz na dobę, albo podawać zwykle zalecaną dawkę co 2 dni,

- ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 40 ml/min) i pacjenci hemodializowani: podtrzymującą dawkę należy zmniejszyć do jednej trzeciej dawki zwykle zalecanej i podawać raz na dobę albo podawać dawkę zwykle zalecaną co 3 dni. Teikoplanina nie jest usuwana z organizmu podczas hemodializy.

Ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa

Po dożylnym podaniu pojedynczej podtrzymującej dawki 400 mg, podaje się 20 mg/l w każdym worku w pierwszym tygodniu, 20 mg/l w co drugim worku w drugim tygodniu oraz 20 mg/l w worku pozostawianym na noc w okresie trzeciego tygodnia.

Sposób podawania

Teikoplaninę można podawać dożylnie lub domięśniowo. Dożylnie można podać roztwór w szybkim wstrzyknięciu, trwającym od 3 do 5 minut, albo w infuzji trwającej 30 minut.

U noworodków należy podawać lek tylko w infuzji.

Nie zaleca się dokomorowego podawania teikoplaniny (patrz punkty 4.4 i 4.8)

Dobór dawki teikoplaniny należy rozważyć w zależności od ciężkości choroby i miejsca zakażenia.


Targocid – jakie środki ostrożności należy zachować?

Targocid należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadwrażliwością na wankomycynę, ponieważ może wystąpić nadwrażliwość krzyżowa. Niemniej jednak stwierdzone w wywiadzie wystąpienie „zespołu czerwonego karku” (ang. “Red Man Syndrome”) po podaniu wankomycyny nie jest przeciwwskazaniem do stosowania produktu Targocid.

U pacjentów przyjmujących teikoplaninę opisywano zaburzenia słuchu, zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość), zaburzenia czynności wątroby i nerek. Należy regularnie wykonywać badania morfologii krwi oraz testy czynności wątroby i nerek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek i pacjentów otrzymujących przedłużone leczenie teikoplaniną oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze działające ototoksycznie i (lub) nefrotoksycznie (patrz punkt 4.5).

W następujących przypadkach należy wykonywać okresowe badania słuchu:

- długotrwałe leczenie pacjentów z niewydolnością nerek,

- równoczesne lub następujące po sobie stosowanie innych produktów leczniczych o działaniu neurotoksycznym i (lub) nefrotoksycznym, i (lub) ototoksycznym, w tym aminoglikozydów, kolistyny, amfotercyny B, cyklosporyny, cisplatyny, furosemidu i kwasu etakrynowego. Brak jednak dowodów na synergiczne działanie toksyczne tych produktów leczniczych i teikoplaniny.

U pacjentów z niewydolnością nerek należy modyfikować dawkowanie (patrz punkt 4.2).

Nadkażenie: podobnie jak po zastosowaniu innych antybiotyków, podczas stosowania teikoplaniny, szczególnie długotrwałego, może wystąpić dodatkowe zakażenie drobnoustrojami niewrażliwymi. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. W razie wystąpienia nadkażenia w okresie leczenia, należy zastosować odpowiednie leki.

Niekiedy po podaniu dokomorowym opisywano drgawki (patrz punkty 4.2 i 4.8).


Przyjmowanie leku Targocid w czasie ciąży

Targocid należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadwrażliwością na wankomycynę, ponieważ może wystąpić nadwrażliwość krzyżowa. Niemniej jednak stwierdzone w wywiadzie wystąpienie „zespołu czerwonego karku” (ang. “Red Man Syndrome”) po podaniu wankomycyny nie jest przeciwwskazaniem do stosowania produktu Targocid.

U pacjentów przyjmujących teikoplaninę opisywano zaburzenia słuchu, zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość), zaburzenia czynności wątroby i nerek. Należy regularnie wykonywać badania morfologii krwi oraz testy czynności wątroby i nerek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek i pacjentów otrzymujących przedłużone leczenie teikoplaniną oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze działające ototoksycznie i (lub) nefrotoksycznie (patrz punkt 4.5).

W następujących przypadkach należy wykonywać okresowe badania słuchu:

- długotrwałe leczenie pacjentów z niewydolnością nerek,

- równoczesne lub następujące po sobie stosowanie innych produktów leczniczych o działaniu neurotoksycznym i (lub) nefrotoksycznym, i (lub) ototoksycznym, w tym aminoglikozydów, kolistyny, amfotercyny B, cyklosporyny, cisplatyny, furosemidu i kwasu etakrynowego. Brak jednak dowodów na synergiczne działanie toksyczne tych produktów leczniczych i teikoplaniny.

U pacjentów z niewydolnością nerek należy modyfikować dawkowanie (patrz punkt 4.2).

Nadkażenie: podobnie jak po zastosowaniu innych antybiotyków, podczas stosowania teikoplaniny, szczególnie długotrwałego, może wystąpić dodatkowe zakażenie drobnoustrojami niewrażliwymi. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. W razie wystąpienia nadkażenia w okresie leczenia, należy zastosować odpowiednie leki.

Niekiedy po podaniu dokomorowym opisywano drgawki (patrz punkty 4.2 i 4.8).


Charakterystyka produktu leczniczego Targocid

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Targocid z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Targocid z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.