Sprawdzamy dostępność
leków w 10 929 aptekach
TARGOCID
Targocid
proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 200 mg | 1 fiol.s.subs.
Cena zależna od apteki
Brak informacji o dostępności produktu
Ulotka
- Kiedy stosujemy Targocid?
- Jaki jest skład Targocid?
- Jakie są przeciwwskazania do stosowania Targocid?
- Targocid – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
- Targocid - dawkowanie
- Targocid – jakie środki ostrożności należy zachować?
- Przyjmowanie Targocid w czasie ciąży
- Czy Targocid wchodzi w interakcje z innymi lekami?
- Czy Targocid wchodzi w interakcje z alkoholem?
Kiedy stosujemy Targocid?
Targocid jest wskazany do stosowania w potencjalnie ciężkich zakażeniach, wywołanych przez drobnoustroje Gram-dodatnie, w tym także takich, które są oporne na inne antybiotyki, np. metycylinę i cefalosporyny.
Targocid jest zalecany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez drobnoustroje z rodzaju Staphylococcus, jeśli nie można podawać penicylin ani cefalosporyn lub gdy nie występowała reakcja na leczenie tymi antybiotykami albo gdy występują zakażenia wywołane przez drobnoustroje z rodzaju Staphylococcus oporne na inne antybiotyki.
Potwierdzono skuteczność teikoplaniny w leczeniu następujących zakażeń: zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia dróg moczowych, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia stawów i kości, posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie otrzewnej związane z ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową.
Targocid może być stosowany w zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym przed operacjami ortopedycznymi, kiedy istnieje zagrożenie zakażeniem drobnoustrojami Gram-dodatnimi.
Jaki jest skład Targocid?
Jedna fiolka zawiera z proszkiem zawiera 200 mg teikoplaniny (Teicoplaninum) oraz 24 mg chlorku sodu.
Jedna ampułka z rozpuszczalnikiem zawiera 3,2 ml wody do wstrzykiwań.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania Targocid?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub substancję pomocniczą.
Targocid – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?
Po podaniu teikoplaniny opisywano następujące działania niepożądane, chociaż nie w każdym przypadku określono związek przyczynowy z podaniem leku:
| Klasyfikacja układów i narządów | Bardzo często (≥1/10) | Często (≥1/100 do < 1/10 ) | Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100) | Rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) | Bardzo rzadko (< 1/10000) | Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)* |
| Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | Ropień | Ropień w miejscu wstrzyknięcia, nadkażenie (nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych) | ||||
| Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia | Agranulocytoza, neutropenia | ||||
| Zaburzenia układu immunologicznego | Reakcja anafilaktyczna (anafilaksja) | Wstrząs anafilaktyczny | ||||
| Zaburzenia układu nerwowego | Zawroty głowy, ból głowy | Drgawki po podaniu dokomorowym | ||||
| Zaburzenia ucha i błędnika | Głuchota (umiarkowana utrata słuchu), szumy uszne, zaburzenia przedsionkowe | |||||
| Zaburzenia naczyniowe | Zapalenie żył | Zakrzepowe zapalenie żył | ||||
| Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Skurcz oskrzeli | |||||
| Zaburzenia żołądka i jelit | Nudności, wymioty, biegunka | |||||
| Klasyfikacja układów i narządów | Bardzo często (≥1/10) | Często (≥1/100 do < 1/10 ) | Niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100) | Rzadko (≥1/10000 do < 1/1000) | Bardzo rzadko (< 1/10000) | Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)* |
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Rumień (zaczerwie nienie), wysypka (wysypka skórna), świąd | Pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry (toksyczna nekroliza naskórka), rumień wielopostaciowy, zespół StevensaJohnsona | ||||
| Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Niewydolność nerek | |||||
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Ból, gorączka | Dreszcze | ||||
| Badania diagnostyczne | Zaburzenia aktywności aminotransferaz (przemijające zaburzenia aktywności aminotransferaz), zaburzenia aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi (przemijające zaburzenia aktywności fosfatazy alkalicznej), zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi (przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy) |
* badania po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.
Targocid - dawkowanie
Dorośli
Leczenie większości zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi
Dawka nasycająca: 3 dawki po 400 mg podane dożylnie, co 12 godzin, następnie dawka podtrzymująca 400 mg dożylnie lub domięśniowo raz na dobę. Standardowa dawka 400 mg jest równoważna około 6 mg/kg mc. U pacjentów o masie ciała powyżej 85 kg należy stosować dawkę 6 mg/kg mc.
W niektórych klinicznych przypadkach mogą być konieczne wyższe dawki.
Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym przed operacjami
Pojedyncza dawka 400 mg (lub 6 mg/kg mc., jeśli masa ciała wynosi powyżej 85 kg) podana dożylnie podczas wprowadzania do znieczulenia.
Dzieci
W wieku powyżej 2 miesięcy do 16 lat
W leczeniu większości zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi dawka nasycająca wynosi 10 mg/kg mc., podana dożylnie 3 razy, co 12 godzin, następnie dawka podtrzymująca 6 mg/kg mc., podawana dożylnie lub domięśniowo raz na dobę.
Ciężkie zakażenia i zakażenia u pacjentów z neutropenią
Dawka nasycająca wynosi 10 mg/kg mc., podana dożylnie 3 razy, co 12 godzin, następnie 10 mg/kg mc. dożylnie raz na dobę.
Niemowlęta w 1. i 2. miesiącu życia
Pojedyncza dawka nasycająca 16 mg/kg mc. podana dożylnie pierwszego dnia leczenia, następnie 8 mg/kg mc. dożylnie raz na dobę. Infuzja dożylna powinna trwać 30 minut.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności modyfikacji dawki leku.
Pacjenci z niewydolnością nerek
Do 4. doby leczenia: modyfikacja dawki nie jest konieczna.
W 4. dobie leczenia: przerwy między kolejnymi dawkami należy dobrać w taki sposób, żeby stężenie leku w surowicy krwi wynosiło co najmniej 10 mg/l. Po 4. dobie leczenia:
- umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny od 40 do 60 ml/min): dawkę podtrzymującą należy zmniejszyć o połowę i podawać raz na dobę, albo podawać zwykle zalecaną dawkę co 2 dni,
- ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 40 ml/min) i pacjenci hemodializowani: podtrzymującą dawkę należy zmniejszyć do jednej trzeciej dawki zwykle zalecanej i podawać raz na dobę albo podawać dawkę zwykle zalecaną co 3 dni. Teikoplanina nie jest usuwana z organizmu podczas hemodializy.
Ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa
Po dożylnym podaniu pojedynczej podtrzymującej dawki 400 mg, podaje się 20 mg/l w każdym worku w pierwszym tygodniu, 20 mg/l w co drugim worku w drugim tygodniu oraz 20 mg/l w worku pozostawianym na noc w okresie trzeciego tygodnia.
Sposób podawania
Teikoplaninę można podawać dożylnie lub domięśniowo. Dożylnie można podać roztwór w szybkim wstrzyknięciu, trwającym od 3 do 5 minut, albo w infuzji trwającej 30 minut.
U noworodków należy podawać lek tylko w infuzji.
Nie zaleca się dokomorowego podawania teikoplaniny (patrz punkty 4.4 i 4.8)
Dobór dawki teikoplaniny należy rozważyć w zależności od ciężkości choroby i miejsca zakażenia.
Targocid – jakie środki ostrożności należy zachować?
Targocid należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadwrażliwością na wankomycynę, ponieważ może wystąpić nadwrażliwość krzyżowa. Niemniej jednak stwierdzone w wywiadzie wystąpienie „zespołu czerwonego karku” (ang. “Red Man Syndrome”) po podaniu wankomycyny nie jest przeciwwskazaniem do stosowania produktu Targocid.
U pacjentów przyjmujących teikoplaninę opisywano zaburzenia słuchu, zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość), zaburzenia czynności wątroby i nerek. Należy regularnie wykonywać badania morfologii krwi oraz testy czynności wątroby i nerek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek i pacjentów otrzymujących przedłużone leczenie teikoplaniną oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze działające ototoksycznie i (lub) nefrotoksycznie (patrz punkt 4.5).
W następujących przypadkach należy wykonywać okresowe badania słuchu:
- długotrwałe leczenie pacjentów z niewydolnością nerek,
- równoczesne lub następujące po sobie stosowanie innych produktów leczniczych o działaniu neurotoksycznym i (lub) nefrotoksycznym, i (lub) ototoksycznym, w tym aminoglikozydów, kolistyny, amfotercyny B, cyklosporyny, cisplatyny, furosemidu i kwasu etakrynowego. Brak jednak dowodów na synergiczne działanie toksyczne tych produktów leczniczych i teikoplaniny.
U pacjentów z niewydolnością nerek należy modyfikować dawkowanie (patrz punkt 4.2).
Nadkażenie: podobnie jak po zastosowaniu innych antybiotyków, podczas stosowania teikoplaniny, szczególnie długotrwałego, może wystąpić dodatkowe zakażenie drobnoustrojami niewrażliwymi. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. W razie wystąpienia nadkażenia w okresie leczenia, należy zastosować odpowiednie leki.
Niekiedy po podaniu dokomorowym opisywano drgawki (patrz punkty 4.2 i 4.8).
Przyjmowanie Targocid w czasie ciąży
Targocid należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadwrażliwością na wankomycynę, ponieważ może wystąpić nadwrażliwość krzyżowa. Niemniej jednak stwierdzone w wywiadzie wystąpienie „zespołu czerwonego karku” (ang. “Red Man Syndrome”) po podaniu wankomycyny nie jest przeciwwskazaniem do stosowania produktu Targocid.
U pacjentów przyjmujących teikoplaninę opisywano zaburzenia słuchu, zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość), zaburzenia czynności wątroby i nerek. Należy regularnie wykonywać badania morfologii krwi oraz testy czynności wątroby i nerek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek i pacjentów otrzymujących przedłużone leczenie teikoplaniną oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze działające ototoksycznie i (lub) nefrotoksycznie (patrz punkt 4.5).
W następujących przypadkach należy wykonywać okresowe badania słuchu:
- długotrwałe leczenie pacjentów z niewydolnością nerek,
- równoczesne lub następujące po sobie stosowanie innych produktów leczniczych o działaniu neurotoksycznym i (lub) nefrotoksycznym, i (lub) ototoksycznym, w tym aminoglikozydów, kolistyny, amfotercyny B, cyklosporyny, cisplatyny, furosemidu i kwasu etakrynowego. Brak jednak dowodów na synergiczne działanie toksyczne tych produktów leczniczych i teikoplaniny.
U pacjentów z niewydolnością nerek należy modyfikować dawkowanie (patrz punkt 4.2).
Nadkażenie: podobnie jak po zastosowaniu innych antybiotyków, podczas stosowania teikoplaniny, szczególnie długotrwałego, może wystąpić dodatkowe zakażenie drobnoustrojami niewrażliwymi. Podstawowe znaczenie ma okresowa kontrola stanu pacjenta. W razie wystąpienia nadkażenia w okresie leczenia, należy zastosować odpowiednie leki.
Niekiedy po podaniu dokomorowym opisywano drgawki (patrz punkty 4.2 i 4.8).
- Substancja czynna:
- Teicoplaninum
- Dawka:
- 200 mg
- Postać:
- proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
- Działanie:
- Wewnętrzne
- Temp. przechowywania:
- od 2.0° C do 25.0° C
- Podmiot odpowiedzialny:
- SANOFI AVENTIS FRANCE
- Typ produktu i informacja o imporcie dla leków:
- Lek, Gotowy, Lek w Polsce
- Dostępność:
- Szpitale, Apteki szpitalne
- Podawanie:
- Domięśniowo, Dożylnie
- Ostrzeżenia:
- Silnie działający (B)
- Wydawanie:
- Lecznictwo zamknięte
- Rejestracja:
- Decyzja o dopuszczeniu (leki)
- Opakowanie handlowe:
- 1 fiol.s.subs. + rozp.
- Charakterystyka produktu leczniczego w formacie PDF :
- Pobierz
Charakterystyka produktu leczniczego Targocid
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Interakcje Targocid z innymi lekami
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Interakcje Targocid z żywnością
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Wybierz interesujące Cię informacje:
