1 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
RANIC, 10 mg/ml (50 mg/5 ml), roztwór do wstrzykiwań i infuzji
Ranitidinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym.
Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest RANIC i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku RANIC
3. Jak stosować RANIC
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać RANIC
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest RANIC i w jakim celu się go stosuje
Roztwór do wstrzykiwań i infuzji RANIC zawiera substancję czynną ranitydynę - lek zmniejszający wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka oraz w mniejszym stopniu pepsyny i soku żołądkowego.
Lek stosuje się w celu:
leczenia wspomagającego i zapobiegania nawrotom krwawień z wrzodu żołądka i dwunastnicy; zapobiegania krwawieniu z owrzodzenia stresowego błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego; zapobiegania zachłyśnięciu kwaśną treścią żołądkową (tzw. zespół Mendelsona) przed znieczuleniem ogólnym u chorych, u których istnieje takie ryzyko.
U dzieci w wieku od 6 miesięcy do 18 lat lek stosuje się w celu:
krótkotrwałego leczenia choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy; leczenia refluksu żołądkowo-przełykowego (w tym refluksowego zapalenia przełyku) oraz łagodzenia objawów żołądkowo-przełykowej choroby refluksowej.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku RANIC
Kiedy nie stosować leku RANIC jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na ranitydynę lub na sodu wodorotlenek.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku RANIC należy omówić to z lekarzem. Należy go poinformować, jeśli u pacjenta stwierdzono:
zaburzenia czynności nerek; zaburzenia czynności wątroby; choroby dróg oddechowych; cukrzycę; porfirię; zmniejszoną odporność.
2 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019
U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z przewlekłą chorobą płuc, cukrzycą lub zmniejszoną odpornością może występować zwiększone ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc.
Jeśli u pacjenta wystąpią nowe objawy niestrawności lub dotychczasowe objawy zmienią swój charakter, należy zgłosić to lekarzowi.
Podczas stosowania leku RANIC należy unikać picia alkoholu, gdyż ranitydyna nasila jego działanie.
RANIC a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Niektóre leki i ranitydyna mogą wzajemnie wpływać na swoje działanie. Dotyczy to zwłaszcza:
leków, których wchłanianie zależy od kwaśności soku żołądkowego (tj. ketokonazol - lek stosowany w leczeniu grzybic); teofiliny (leku stosowanego m.in. w leczeniu astmy oskrzelowej); prokainamidu (leku stosowanego w leczeniu zaburzeń rytmu serca); glipizydu (leku przeciwcukrzycowego); midazolamu i triazolamu (leków stosowanych w leczeniu zaburzeń snu); leków przeciwzakrzepowych (takich jak warfaryna); atazanawiru, delawirydyny (leków przeciwwirusowych); gefitynibu (leku stosowanego w leczeniu raka płuc); erlotynibu (leku stosowanego w leczeniu niektórych rodzajów raka). Jeśli pacjent przyjmuje erlotynib, powinien poinformować o tym lekarza przed otrzymaniem leku Ranic. Ranitydyna zawarta w tym leku może zmniejszyć ilość erlotynibu we krwi i w przypadku, gdy u pacjenta przyjmującego erlotynib konieczne jest podanie leku Ranic, lekarz może zmodyfikować leczenie.
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
RANIC można stosować w okresie ciąży i karmienia piersią jedynie w przypadku, gdy lekarz uzna to za konieczne.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Ranitydyna może w rzadkich przypadkach spowodować zaburzenia widzenia, bóle głowy, zawroty głowy, uczucie zmęczenia, a także splątanie, niepokój i omamy (głównie u ciężko chorych pacjentów w podeszłym wieku). Dlatego należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
RANIC zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w ampułce (5 ml), to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
3. Jak stosować RANIC
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Stosowanie u dorosłych i młodzieży (w wieku co najmniej 12 lat)
Zwykle podaje się dożylnie 50 mg ranitydyny (1 ampułka) 3 lub 4 razy na dobę, co odpowiada dawce od 150 do 200 mg ranitydyny na dobę.
W zapobieganiu krwawieniom z z owrzodzenia stresowego górnego odcinka przewodu pokarmowego u szczególnie ciężko chorych pacjentów zaleca się początkowo podanie ranitydyny w dawce 50 mg
3 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019 w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, a następnie w ciągłej infuzji dożylnej w dawce od 0,125 mg do
0,250 mg/kg mc. na godzinę.
W zapobieganiu zachłyśnięciu kwaśną treścią żołądkową podaje się jednorazowo dożylnie 50 mg ranitydyny (1 ampułka) na około 60 minut przed znieczuleniem ogólnym.
Dawkowanie u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 11 lat
Lek można podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym ponad 2 minuty), do maksymalnej dawki 50 mg co 6 do 8 godzin.
Krótkotrwałe leczenie choroby wrzodowej i refluksu żołądkowo-przełykowego
Dożylne podawanie produktu leczniczego dzieciom z chorobą wrzodową jest wskazane tylko wtedy, gdy leczenie doustne nie jest możliwe.
W krótkotrwałym leczeniu choroby wrzodowej i refluksu żołądkowo-przełykowego u dzieci RANIC można podawać w dawkach, które były skuteczne w leczeniu tych chorób u dorosłych i które skutecznie hamują wydzielanie kwasu solnego u krytycznie chorych dzieci.
Zapobieganie owrzodzeniu stresowemu u ciężko chorych pacjentów
Zalecana dawka wynosi 1 mg/kg mc. (maksymalnie 50 mg) co 6 do 8 godzin.
Można też zastosować leczenie ciągłe i podawać 125-250 µg/kg mc./godzinę w ciągłej infuzji.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
W przypadku zaburzeń czynności nerek lekarz ustala dawkę dobową leku w zależności od klirensu kreatyniny. Pacjenci z klirensem kreatyniny mniejszym niż 50 ml/min otrzymują zazwyczaj pojedynczą dawkę 25 mg lub dawki dobowe od 75 mg do 100 mg.
Szczegółowe informacje dotyczące dawkowania zamieszczono na końcu ulotki, w części przeznaczonej dla personelu medycznego.
Sposób podania leku
RANIC można podawać:
- we wstrzyknięciu dożylnym; - w krótkotrwałej infuzji dożylnej; - w długotrwałej infuzji dożylnej.
Podanie większej niż zalecana dawki leku RANIC
W razie podania większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.
W przypadku przedawkowania ranitydyny lekarz zastosuje leczenie objawowe i podtrzymujące.
W przypadku pominięcia dawki leku RANIC
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Niezbyt częste działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób): ból brzucha, zaparcie, nudności (najczęściej ustępujące w trakcie leczenia).
Rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób): wysypka skórna, przemijające zmiany wyników testów czynnościowych wątroby, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy (zazwyczaj niewielkie, ustępujące w trakcie leczenia), reakcje
4 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019 nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy [obrzęk spowodowany reakcją alergiczną, obejmujący głównie twarz, jamę ustną, gardło, krtań, niekiedy zagrażający życiu], gorączka, skurcz oskrzeli, niedociśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej).
Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób): bóle głowy (czasami silne), zawroty głowy, przemijające ruchy mimowolne, splątanie, depresja i omamy (głównie u pacjentów ciężko chorych, osób w podeszłym wieku i pacjentów z chorobą nerek), przemijające zaburzenia widzenia, rumień wielopostaciowy, łysienie, bóle stawów, bóle mięśniowe, zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) z żółtaczką lub bez żółtaczki, zazwyczaj przemijające, ostre zapalenie trzustki, ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, zwolniona czynność serca, zaburzenia przewodzenia pomiędzy przedsionkami i komorami serca i przyspieszona czynność serca, ustanie czynności elektrycznej serca, zapalenie naczyń, zmniejszenie liczby krwinek białych, zmniejszenie liczby płytek krwi, całkowity lub prawie całkowity brak granulocytów (agranulocytoza), zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, krwinek białych i płytek krwi (pancytopenia), częściowe lub całkowite zahamowanie czynności szpiku kostnego, wstrząs anafilaktyczny (ostra, zagrażająca życiu, uogólniona reakcja alergiczna, w której mogą wystąpić obrzęki, w tym obrzęk krtani, pokrzywka, zaburzenia krążenia krwi), powiekszenie piersi u mężczyzn (ginekomastia), mlekotok, osłabiony popęd płciowy, przemijająca impotencja, biegunka.
Działania niepożądane występujące z nieznaną częstością (częstości nie można określić na podstawie dostępnych danych): duszność.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać RANIC
Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25C. Chronić przed światłem. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera RANIC
Substancją czynną leku jest chlorowodorek ranitydyny. 1 ampułka (5 ml) zawiera 56 mg chlorowodorku ranitydyny, co odpowiada 50 mg ranitydyny.
Pozostałe składniki leku to sodu wodorotlenek i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda RANIC i co zawiera opakowanie
Roztwór do wstrzykiwań i infuzji RANIC pakowany jest w ampułki ze szkła neutralnego typu I, barwy brązowej, w tekturowym pudełku.
Opakowania zawierają 5 ampułek po 5 ml.
5 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny
Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
6250 Kundl, Austria
Wytwórca
Salutas Pharma GmbH
Otto-von-Guericke-Allee 1
D-39179 Barleben, Niemcy
EVER Pharma Jena GmbH
Otto-Schott-Strasse 15
07745 Jena, Niemcy
Lek Pharmaceuticals d.d.
Verovškova 57
1526 Ljubljana, Słowenia
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do:
Sandoz Polska Sp. z o. o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa tel. 22 209 70 00
Logo Sandoz
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego.
Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli i młodzież (w wieku co najmniej 12 lat)
Zwykle podaje się dożylnie 50 mg ranitydyny (1 ampułka) w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, trwającym ponad 2 minuty.
Dawkę tę można powtarzać 3 lub 4 razy na dobę (co 6 lub 8 godzin), podając lek w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w infuzji dożylnej.
Sposób przygotowania roztworu i sposób podania, patrz niżej „Sposób przygotowania i podawania”.
W zapobieganiu krwawieniom z owrzodzenia stresowego górnego odcinka przewodu pokarmowego u szczególnie ciężko chorych pacjentów zaleca się początkowo podanie ranitydyny w dawce 50 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, a następnie w ciągłej infuzji dożylnej w dawce od 0,125 mg do
0,250 mg/kg mc. na godzinę.
W zapobieganiu zachłyśnięciu kwaśną treścią żołądkową (zespół Mendelsona) podaje się jednorazowo w powolnym wstrzyknięciu dożylnym 50 mg ranitydyny (1 ampułka) na 45 do 60 minut przed znieczuleniem ogólnym.
Dzieci w wieku od 6 miesięcy do 11 lat
Lek można podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (przez ponad 2 minuty), do maksymalnej dawki 50 mg co 6 do 8 godzin.
Krótkotrwałe leczenie choroby wrzodowej i refluksu żołądkowo-przełykowego
Dożylne podawanie produktu leczniczego dzieciom z chorobą wrzodową jest wskazane tylko wtedy,
6 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019 gdy leczenie doustne nie jest możliwe.
W krótkotrwałym leczeniu choroby wrzodowej i refluksu żołądkowo-przełykowego u dzieci RANIC można podawać w dawkach, które były skuteczne w leczeniu tych chorób u dorosłych i które skutecznie hamują wydzielanie kwasu solnego u krytycznie chorych dzieci. Dawkę początkową (2,0 lub 2,5 mg/kg mc., maksymalnie 50 mg) można podawać w powolnej, trwającej ponad 10 minut infuzji dożylnej (przez pompę strzykawkową), po której przez 5 minut podaje się 3 ml soli fizjologicznej, albo po rozcieńczeniu solą fizjologiczną do 20 ml.
Wartość pH >4,0 treści żołądkowej można utrzymywać podając ranitydynę w infuzji w dawce
1,5 mg/kg mc. co 6 do 8 godzin. Lek można też podawać w sposób ciągły: najpierw w dawce nasycającej 0,45 mg/kg mc., a następnie w ciągłej infuzji z szybkością 0,15 mg/kg mc. na godzinę.
Zapobieganie owrzodzeniu stresowemu u ciężko chorych pacjentów
Zalecana dawka wynosi 1 mg/kg mc. (maksymalnie 50 mg) co 6 do 8 godzin.
Można też zastosować leczenie ciągłe i podawać 125-250 µg/kg mc./godzinę w ciągłej infuzji.
Sposób przygotowania i podawania:
RANIC należy rozcieńczyć przed podaniem dożylnym jednym z następujących roztworów: - 0,9% roztworem chlorku sodu - 5%, 10% lub 40% roztworem glukozy - roztworem Ringera
Wstrzyknięcie dożylne: zawartość 1 ampułki (5 ml) należy rozcieńczyć do 20 ml 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu i wstrzykiwać powoli przez co najmniej 2 minuty.
Wstrzyknięcie można powtórzyć po upływie 6 do 8 godzin.
Krótka infuzja dożylna: zawartość 1 ampułki (5 ml) należy rozcieńczyć odpowiednią ilością rozcieńczalnika (zależnie od pojemności strzykawki lub typu pompy infuzyjnej) i podawać przez
2 godziny z szybkością 25 mg na godzinę.
Infuzję można powtórzyć po upływie 6 do 8 godzin.
Długotrwała infuzja dożylna: początkowo przez 3 minuty należy podawać dożylnie zawartość
1 ampułki rozcieńczonej do 20 ml roztworem podanym jak wyżej, a następnie podawać lek z szybkością od 0,125 do 0,250 mg/kg mc. na godzinę.
Leku RANIC nie należy mieszać z płynami infuzyjnymi zawierającymi fruktozę lub z płynami zawierającymi inne leki.
Roztwór po rozcieńczeniu można przechowywać w temperaturze pokojowej nie dłużej niż 24 godziny, chroniąc od światła.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę dobową leku należy modyfikować w zależności od klirensu kreatyniny:
Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek.
Klirens kreatyniny (ml/min)
Stężenie kreatyniny w osoczu (mg/100 ml)
Dawka jednorazowa Dawka dobowa <50 >2,6
25 mg/2,5 ml (½ ampułki)
75 mg/7,5 ml - 100 mg/10 ml (1½ - 2 ampułki) >50 <2,6
50 mg/5 ml (1 ampułka)
150 mg/15 ml - 200 mg/20 ml (3 - 4 ampułki)
7 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019
Stosowanie u pacjentów dializowanych
Hemodializa powoduje zmniejszenie stężenia ranitydyny we krwi, dlatego pacjenci dializowani powinni otrzymywać wymienione wyżej dawki ranitydyny po zakończeniu dializy.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej żołądka, dlatego u pacjentów z wrzodem żołądka należy wykluczyć możliwość choroby nowotworowej przed podjęciem leczenia ranitydyną. Ranitydyna wydalana jest z organizmu przez nerki, dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek jej stężenie w osoczu jest zwiększone. Dawkę dobową leku należy modyfikować w sposób opisany wyżej „Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek”. Rzadkie doniesienia kliniczne wskazują, że ranitydyna może powodować wystąpienie ostrych napadów porfirii. Dlatego należy unikać podawania ranitydyny pacjentom z ostrą porfirią w wywiadzie.
U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z przewlekłą chorobą płuc, cukrzycą lub zmniejszoną odpornością może występować większe ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc. Obszerne badanie epidemiologiczne wykazało, że ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc u pacjentów otrzymujących samą ranitydynę było większe (względne zwiększenie ryzyka
1,82 [95% CI 1,26-2,64]) niż u pacjentów, którzy zakończyli/przerwali leczenie. W zapobieganiu owrzodzeniu stresowemu ranitydynę stosuje się dożylnie u pacjentów, u których uszkodzenie błony śluzowej może spowodować ciężkie powikłania i wyłącznie po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. Wzmożona ostrożność zalecana jest u następujących pacjentów:
- z poważnymi zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby (podczas leczenia należy kontrolować parametry czynności nerek i wątroby w surowicy), - w średnim oraz podeszłym wieku, u których wystąpiły po raz pierwszy objawy niestrawności lub dotychczasowe objawy zmieniły się.
Przedawkowanie dożylnie podawanych antagonistów receptorów H2 trwające dłużej niż 5 dni może spowodować zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Istnieją doniesienia o wystąpieniu bradykardii po szybkim podaniu ranitydyny w roztworze do wstrzykiwań, głównie u pacjentów z predyspozycjami do zaburzeń rytmu serca. W wyjątkowych przypadkach (głównie związanych z zaburzeniami dotyczącymi mięśnia sercowego z innych przyczyn) możliwe jest zmniejszenie częstotliwości rytmu komór i pojemności minutowej serca. Nie wolno przekraczać zalecanej szybkości podawania produktu leczniczego.
Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Ranitydyna może wpływać na wchłanianie, metabolizm lub wydalanie nerkowe innych leków. Na skutek zmiany ich właściwości farmakokinetycznych może być konieczna modyfikacja dawki lub przerwanie leczenia.
W powstaniu interakcji mogą brać udział różne mechanizmy:
1. Hamowanie aktywności oksygenaz o mieszanej funkcji związanych z układem cytochromu P450:
Ranitydyna w zwykłych dawkach leczniczych nie nasila działania leków unieczynnianych przez ten układ enzymów, takich jak diazepam, lidokaina, fenytoina, propranolol i teofilina.
Istnieją doniesienia o zmianie wartości czasu protrombinowego podczas stosowania leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (np. warfaryny). Ze względu na wąski indeks terapeutyczny zaleca się uważne monitorowanie wydłużenia lub skrócenia czasu protrombinowego podczas skojarzonego leczenia z ranitydyną.
2. Konkurencja o nerkowe wydzielanie kanalikowe:
Ranitydyna wydalana jest częściowo przez układ kationowy, dlatego może wpływać na klirens innych leków usuwanych tą drogą. Ranitydyna w dużych dawkach (np. takich, jakie stosuje się w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona) może zmniejszać wydzielanie prokainamidu i N-acetyloprokainamidu, co powoduje zwiększenie stężenia tych leków w osoczu.
3. Zmiana pH w żołądku:
Ranitydyna może wpływać na biodostępność niektórych leków. Możliwe jest albo zwiększenie ich wchłaniania (np. triazolamu, midazolamu, glipizydu), albo zmniejszenie wchłaniania
8 UR.DZL-ZLN.4020.3076.2019 (np. ketokonazolu, atazanawiru, delawirydyny, gefitnibu).
Erlotynib i produkty lecznicze zmieniające pH
Ranitydyna w dawce 300 mg zmniejszała ekspozycję (AUC) na jednocześnie podawany erlotynib oraz jego maksymalne stężenie (Cmax) odpowiednio o 33% i 54%. Jednak w przypadku, gdy erlotynib podawany był 2 godziny przed lub 10 godzin po podaniu ranitydyny w dawce 150 mg dwa razy na dobę, wartości AUC i Cmax zmniejszały się tylko o odpowiednio 15% i 17%.
Podczas leczenia ranitydyną testy wykrywające Helicobacter pylori mogą dawać fałszywie ujemne wyniki. Test oddechowy należy wykonać przed rozpoczęciem leczenia lub po co najmniej
2 tygodniach od zakończenia stosowania ranitydyny.