Portrazza koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji | 800 mg | 1 fiol. po 50 ml

Jedna fiolka o pojemności 50 ml zawiera 800 mg necytumumabu.

Jeden mililitr koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 16 mg necytumumabu. Przed podaniem, koncentrat należy rozcienczyć informacja na ten temat znajduje się w punkcie 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego.

Necytumumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym klasy IgG1 wytwarzanym w komórkach mysich (NS0) metodą rekombinacji DNA.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu

Każda fiolka o pojemności 50 ml zawiera około 244,4 mg sodu.

Ciężka lub zagrażająca życiu nadwrażliowość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. 

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęściej występujące ciężkie działania niepożądane (stopnia ≥3.) obserwowane u pacjentów otrzymujących necytumumab: reakcje skórne (6,3 %) i żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (4,3 %).

Najczęstsze działania niepożądane to: reakcje skórne, żylne zdarzeniazakrzepowo-zatorowe i nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych (małe stężenie magnezu we krwi i małe stężenie wapnia we krwi skorygowane o stężenie albumin).

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Poniżej podano działania niepożądane leku zgłaszane u pacjentów z płaskonabłonkowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca, zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA, według częstości występowania i stopnia ciężkości. Częstość występowania określono w następujących kategoriach:

Bardzo często ( ≥ 1/10)

Często ( ≥ 1/100 do < 1/10)

Niezbyt często ( ≥ 1/1 000 do < 1/100)

Rzadko ( ≥ 1/10 000 do < 1/1 000)

Bardzo rzadko (< 1/10 000)

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane zostały przedstawione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

W poniższej tabeli przedstawiono częstość i stopień nasilenia niepożądanych działań produktu ocenionych na podstawie wyników badania SQUIRE - międzynarodowego, wieloośrodkowego badania 3. fazy z dwoma ramionami i losowym doborem chorych, z udziałem dorosłych pacjentów z płaskonabłonkowym NDRP przydzielonych do grupy leczenia necytumumabem w skojarzeniu z gemcytabiną i cisplatyną lub wyłącznie gemcytabiną i cisplatyną.

Tabela 3. Działania niepożądane zgłaszane u ≥ 1% pacjentów leczonych necytumumabem w badaniu SQUIRE

Skróty: GC = wyłącznie gemcytabina i cisplatyna; Portrazza+GC = necytumumab plus gemcytabina i cisplatyna; MedDRA (ang. Medical Dictionary for Regulatory Activities);

^a zalecana nomenklatura MedDRA (wersja 16) 

^b Tabela przedstawia częstość działań niepożądanych obserwowanych podczas fazy badania z zastosowaniem chemioterapii, kiedy leczenie skojarzone Portrazza+GC bezpośrednio porównywano z GC.

^c Na podstawie badań laboratoryjnych. Uwzględniono wyłącznie pacjentów, u których dostępne były wyniki badań laboratoryjnych z okresu przed rozpoczęciem leczenia oraz co najmniej jedne wyniki z okresu po rozpoczęciu leczenia. 

Opis wybranych działań niepożądanych

Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe

Żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (VTE) obserwowano u około 8% pacjentów. Przebiegały one głównie pod postacią zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich. Żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe o ciężkim nasileniu obserwowano u około 4% pacjentów. Częstość występowania żylnych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych zakończonych zgonem była podobna w obu grupach (0,2%). Tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (ATE) obserwowano u około 4% pacjentów. Przebiegały one głównie pod postacią udaru i zawału mięśnia sercowego. Tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe o ciężkim nasileniu obserwowano u 3% pacjentów. Częstość występowania tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych wyniosła 0,6% w gupie badanej w porównaniu z 0,2% w grupie kontrolnej.

W badaniu klinicznym prowadzonym u chorych na niepłaskonabłonkowego NDRP żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (VTE) obserwowano u około 11% pacjentów otrzymujących necytumumab w skojarzeniu z pemetreksedem i cisplatyną (wobec 8% w grupie leczonej wyłącznie pemetreksedem z cisplatyną). Przebiegały one głównie pod postacią zatorowości płucnej i zakrzepicy żył głębokich. Ciężkie żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (VTE) obserwowano u około 6% pacjentów otrzymujących necytumumab w skojarzeniu z pemetreksedem i cisplatyną (wobec 4% w grupie leczonej wyłącznie pemetreksedem z cisplatyną). 

Tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (ATE) obserwowano u około 4% pacjentów otrzymujących necytumumab w skojarzeniu z pemetreksedem i cisplatyną (wobec 6% w grupie leczonej wyłącznie pemetreksedem z cisplatyną). Przebiegały one głównie pod postacią udaru i zawału mięśnia sercowego. Ciężkie tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (ATE) obserwowano u około 3% pacjentów otrzymujących necytumumab w skojarzeniu z pemetreksedem i cisplatyną (wobec 4% w grupie leczonej wyłącznie pemetreksedem z cisplatyną).

Reakcje skórne

Występowanie reakcji skórnych obserwowano u około 78% pacjentów. Przebiegały one głównie pod postacią trądzikopodobnej osutki, trądzikowego zapalenia skóry, suchości skóry, świądu, pęknięć skóry, zanokcicy i erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej. Reakcje skórne o ciężkim nasileniu obserwowano u około 6% pacjentów, natomiast 1,7% pacjentów zakończyło leczenie z powodu wystąpienia reakcji skórnych. Większość reakcji skórnych rozwijało się podczas pierwszego cyklu leczenia i ustąpiło w ciągu 17 tygodni od wystąpienia.

Reakcje na wlew

Występowanie reakcji na wlew obserwowano u około 1,5% pacjentów. Przebiegały one głównie pod postacią dreszczy, gorączki lub duszności. Reakcje na wlew o ciężkim nasileniu obserwowano u około 0,4% pacjentów. Większość reakcji na wlew wystąpiło po podaniu pierwszej lub drugiej dawki necytumumabu.

Objawy toksyczności u osób w podeszłym wieku lub pacjentów w stopniu sprawności 2 w skali ECOG (Eastern Cooperative Oncology Group)

Istotne klinicznie objawy toksyczności w grupie pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów w stopniu sprawności 2 w skali ECOG, otrzymujących necytumumab oraz chemioterapię składającą się z gemcytabiny i cisplatyny były podobne do tych obserwowanych w całej populacji pacjentów otrzymujących to leczenie.

Nadmierny wzrost rzęs

U pacjentów leczonych necytumumabem zgłaszano pojedyncze przypadki trichomegalii, o 1. stopniu nasilenia.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V .* 

Necytumumab można podawać wyłącznie pod kontrolą lekarza wykwalifikowanego w zakresie stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej.

W czasie podawania necytumumabu należy zapewnić dostępność personelu medycznego i odpowiedniego sprzętu na wypadek wystąpienia ciężkich reakcji na wlew. Musi być także zapewniony dostęp do sprzętu do resuscytacji.

Dawkowanie

Produkt Portrazza jest stosowany w skojarzeniu z chemioterapią gemcytabiną i cisplatyną podawaną do 6 cykli leczenia, a następnie u pacjentów, u których nie doszło do progresji choroby, w monoterapii, do czasu stwierdzenia progresji lub wystąpienia toksyczności o niemożliwym do zaakceptowania nasileniu.

Zalecana dawka produktu Portrazza to 800 mg (stała dawka)podawana we wlewie dożylnym w ciągu 60 minut w dniu 1. i 8. 3-tygodniowego cyklu. Jeżeli wskazane jest zmniejszenie szybkości infuzji, czas infuzji nie powinien być dłuższy niż 2 godziny.

W czasie infuzji należy obserwować pacjentów w celu wykrycia objawów reakcji związanych z wlewem.

Premedykacja

U pacjentów, u których wcześniej wystąpiły objawy nadwrażliwości lub reakcje na wlew produktu Portrazza stopnia 1.-2., oprócz leku przeciwhistaminowego zaleca się premedykację kortykosteroidem i lekiem przeciwgorączkowym.

Przed każdym podaniem necytumumabu, należy rozważyć zastosowanie premedykacji w celu ograniczenia możliwych reakcji skórnych.

Dostosowanie dawkowania

Zalecenia dotyczące postępowania w razie wystąpienia reakcji na wlew lub reakcji skórnych podane są w tabelach 1 i 2.

Nadwrażliwość/reakcje na wlew 

Tabela 1 – Zalecenia dotyczące postępowania w razie wystąpienia nadwrażliwości lub reakcji na wlew 

^a Stopnie zgodnie z NCI-CTCAE, wersja 3.0

^b Po zmniejszeniu szybkości infuzji, w przypadku wystąpienia nadwrażliwości lub reakcji na wlew stopnia 1. lub 2., zaleca się podawanie wszystkich kolejnych infuzji z mniejszą szybkością. Czas infuzji nie powinien być dłuższy niż 2 godziny.

Reakcje skórne 

Tabela 2 – Zalecenia dotyczące postępowania w razie wystąpienia reakcji skórnych

^a Stopnie zgodnie z NCI-CTCAE, wersja 3.0

Szczególne grupy pacjentów

Dzieci i młodzież

Stosowanie necytumumabu w niedrokomórkowym raku płuca u dzieci i młodzieży nie jest właściwe. 

Pacjenci w podeszłym wieku

Brak szczególnych zaleceń dotyczących zmniejszania dawki u pacjentów w podeszłym wieku z wyjątkiem zaleceń ustalonych dla wszystkich pacjentów.

Zaburzenia czynności nerek

Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Nie ma danych dotyczących stosowania necytumumabu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się zmniejszania dawki.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie ma danych dotyczących stosowania necytumumabu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Nie zaleca się zmniejszania dawki.

Sposób podawania

Produkt Portrazza przeznaczony jest wyłącznie do podania dożylnego. Produkt podaje się we wlewie dożylnym przez pompę infuzyjną w ciągu około 60 minut. Nie wolno podawać produktu Portrazza w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości lub reakcji na wlew w czasie poprzedniego podania produktu, należy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w Tabeli 1 (powyżej). 

Jako rozcieńczalnika należy używać wyłącznie 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań. Roztworu produktu Portrazza nie wolno podawać lub mieszać z roztworem glukozy. Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, znajduje się w punkcie 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego.

Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe

Podczas stosowania necytumumabu w skojarzoniu z gemcytabiną i cisplatyną obserwowano występowanie żylnych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (ang. venous thromboembolic events, VTE) oraz tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (ang. arterial thromboembolic events, ATE), w tym przypadki zakończone zgonem.

Należy dokładnie rozważyć wskazania do stosowania necytumumabu u pacjentów z zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi w wywiadzie (takimi jak zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich, zawał mięśnia sercowego, udar) lub czynnikami ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (takimi jak podeszły wiek, dłuższe okresy unieruchomienia, ciężka hipowolemia, nabyte lub wrodzone zaburzenia krzepnięcia). Względne ryzyko wystąpienia żylnych lub tętniczych zdarzeń zakrzepowozatorowych było około trzykrotnie większe u pacjentów ze stwierdzonymi VTE lub ATE w wywiadzie.

Nie należy stosować necytumumabu u pacjentów, u których stwierdzono kilka czynników ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych o ile spodziewane korzyści nie przewyższają potencjalnego ryzyka.

Należy rozważyć stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej po dokładnej ocenie czynników ryzyka występujących u pacjenta (w tym zwiększone ryzyko ciężkich krwawień u pacjentów z jamą w obrębie guza lub zajęciem dużych centralnych naczyń krwionośnych przez guz). 

Pacjenci i lekarze powinni być świadomi możliwych objawów przedmiotowych i podmiotowych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Należy poinformować pacjentow o konieczności zwrócenia się o pomoc medyczną, jeżeli wystąpią u nich objawy takie jak duszność, ból w klatce piersiowej, obrzęk kończyny górnej lub dolnej.

U pacjentów, u których wystąpiło zdarzenie VTE lub ATE, po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka, należy rozważyć zaprzestanie leczenia necytumumabem.

W badaniu klinicznym u pacjentów z zaawansowanym niepłaskonabłonkowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) obserwowano zwiększoną częstość występowania ciężkich zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (w tym zdarzeń zakończonych zgonem) w grupie leczonej necytumumabem w skojarzeniu z pemetreksedem i cisplatyną, w porównaniu z grupą otrzymującą pemetreksed i cisplatynę. Dołączenie necytumumabu nie poprawiło skuteczności terapii w porównaniu z leczeniem wyłącznie pemetreksedem i cisplatyną w zaawansowanym niepłaskonabłonkowym NDRP.

Zaburzenia krążeniowo-oddechowe

W grupie leczonej necytumumabem obserwowano zwiększoną częstość występowania przypadków zatrzymania krążenia i oddechu lub nagłego zgonu. Zatrzymanie krążenia i oddychania lub nagły zgon stwierdzono u 2,8% (15/538) pacjentów leczonych necytumumabem w skojarzeniu z gemcytabiną i cisplatyną w porównaniu z 0,6% (3/541) pacjentów, u których stosowano wyłącznie chemioterapię. Dwunastu spośród piętnastu pacjentów zmarło w ciągu 30 dni od otrzymania ostatniej dawki necytumumabu. W wywiadzie u tych pacjentów stwierdzono choroby współistniejące, w tym chorobę niedokrwienną serca (n=3), zmniejszone stężenie magnezu we krwi (n=4), przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (n=7) i nadciśnienie tętnicze (n=5). Jedenastu spośród dwunastu pacjentów zmarło w samotności. Pacjenci z nasiloną chorobę niedokrwienną serca, przebytym w ciągu poprzedzających 6 miesięcy zawałem mięśnia sercowego, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i niekontrolowaną zastoinową niewydolnością serca nie byłi włączani do podstawowego badania. Stopień zwiększenia ryzyka zatrzymania krążenia i oddychania lub nagłego zgonu u pacjentów z chorobą naczyń wieńcowych, zastoinową niewydolnością serca lub zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie, w stosunku do osób, u których choroby te nie współistnieją, jest nieznany.

Reakcje nadwrażliwości/reakcje na wlew

Podczas stosowania necytumumabu obserwowano występowanie reakcji nadwrażliwości lub reakcji na wlew (ang. infusion-related reactions, IRRs). Zdarzenia te występowały zazwyczaj po pierwszym lub drugim podaniu necytumumabu. Podczas infuzji leku i po jej zakończeniu należy obserwować pacjentów w celu wykrycia reakcji nadwrażliwości i reakcji na wlew. Należy zapewnić dostępność sprzętu do resuscytacji oraz pomoc właściwego personelu medycznego. U pacjentów, u których wystąpiła reakcja nadwrażliwości lub reakcja na wlew w stopniu nasilenia 1. lub 2. podczas stosowania produktu Portrazza, oprócz leku przeciwhistaminowego, zaleca się premedykację z zastosowaniem kortykosteroidu i leku przeciwgorączkowego. Zalecenia dotyczące postępowania oraz dostosowania dawki.

Odczyny skórne

Podczas stosowania necytumumabu obserwowano występowanie reakcji skórnych. Zdarzenia tego typu występowały głównie podczas pierwszego cyklu leczenia. Zalecenia dotyczące postępowania i modyfikacji dawki. 

W zależności od sytuacji klinicznej w postępowaniu związanym z reakcjami skórnymi przydatne może być profilaktyczne stosowanie kremów nawilżających, filtrów przeciwsłonecznych, steroidu w postaci kremu do stosowania miejscowego (hydrokortyzon 1%) i antybiotyków doustnych (np. doksycyklina). Można doradzić pacjentom, aby na skórę twarzy, rąk, stóp, szyi, pleców i klatki piersiowej stosowali krem nawilżający, filtr przeciwsłoneczny oraz steroid w postaci kremu do stosowania miejscowego.

Zaburzenia stężenia elektrolitów

Często (81,3%) dochodzi do stopniowo nasilającego się zmniejszenia stężenia magnezu w osoczu mogące prowadzić do ciężkiej hipomagnezemii (18,7%). Hipomagnezemia o tym samym stopniu nasilenia lub większym może wystąpić ponownie w przypadku opóźnienia podania dawki leku. Pacjentów należy sumiennie monitorować pod względem stężenia elektrolitów w osoczu, w tym stężenia magnezu, potasu i wapnia, przed podaniem każdej dawki necytumumabu a także po zakończeniu leczenia necytumumabem aż do momentu powrotu stężeń do wartości prawidłowych. Zalecane jest niezwłoczne wyrównanie stężeń elektrolitów we właściwy sposób.

Osoby w podeszłym wieku

Nie oberwowano różnić w skuteczności w obu grupach pacjentów w wieku powyżej 70 lat. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów w wieku powyżej 70 lat należy przeprowadzić dokładną ocenę pod względem współistniejących chorób układu sercowo-naczyniowego, stanu sprawności i przewidywanej tolerancji chemioterapii w skojarzeniu z necytumumabem. 

Kobiety w wieku rozrodczym/antykoncepcja u kobiet

Na podstawie oceny mechanizmu działania oraz w oparciu o modele zwięrzęce, w których występują zaburzenia ekspesji receptora naskórkowego czynnika wzrostu EGFR, necytumumab może powodować uszkodzenie płodu lub wady rozwojowe. Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić unikanie zajścia w ciążę podczas stosowania necytumumabu. Podczas stosowania necytumumabu i do 3 miesięcy po podaniu ostatniej dawki necytumumabu należy stosować skuteczny sposób zapobiegania ciąży. Zaleca się stosowanie środków antykoncepcyjnych lub wstrzemięźliwość płciową.

Dieta z ograniczonym spożyciem sodu

Produkt leczniczy zawiera 244 mg sodu w dawce. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów stosujących kontrolowaną dietę niskosodową. 

Zdarzenia zakrzepowo-zatorowe

Podczas stosowania necytumumabu w skojarzoniu z gemcytabiną i cisplatyną obserwowano występowanie żylnych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (ang. venous thromboembolic events, VTE) oraz tętniczych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (ang. arterial thromboembolic events, ATE), w tym przypadki zakończone zgonem.

Należy dokładnie rozważyć wskazania do stosowania necytumumabu u pacjentów z zdarzeniami zakrzepowo-zatorowymi w wywiadzie (takimi jak zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich, zawał mięśnia sercowego, udar) lub czynnikami ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (takimi jak podeszły wiek, dłuższe okresy unieruchomienia, ciężka hipowolemia, nabyte lub wrodzone zaburzenia krzepnięcia). Względne ryzyko wystąpienia żylnych lub tętniczych zdarzeń zakrzepowozatorowych było około trzykrotnie większe u pacjentów ze stwierdzonymi VTE lub ATE w wywiadzie.

Nie należy stosować necytumumabu u pacjentów, u których stwierdzono kilka czynników ryzyka wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych o ile spodziewane korzyści nie przewyższają potencjalnego ryzyka.

Należy rozważyć stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej po dokładnej ocenie czynników ryzyka występujących u pacjenta (w tym zwiększone ryzyko ciężkich krwawień u pacjentów z jamą w obrębie guza lub zajęciem dużych centralnych naczyń krwionośnych przez guz). 

Pacjenci i lekarze powinni być świadomi możliwych objawów przedmiotowych i podmiotowych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych. Należy poinformować pacjentow o konieczności zwrócenia się o pomoc medyczną, jeżeli wystąpią u nich objawy takie jak duszność, ból w klatce piersiowej, obrzęk kończyny górnej lub dolnej.

U pacjentów, u których wystąpiło zdarzenie VTE lub ATE, po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka, należy rozważyć zaprzestanie leczenia necytumumabem.

W badaniu klinicznym u pacjentów z zaawansowanym niepłaskonabłonkowym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) obserwowano zwiększoną częstość występowania ciężkich zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (w tym zdarzeń zakończonych zgonem) w grupie leczonej necytumumabem w skojarzeniu z pemetreksedem i cisplatyną, w porównaniu z grupą otrzymującą pemetreksed i cisplatynę. Dołączenie necytumumabu nie poprawiło skuteczności terapii w porównaniu z leczeniem wyłącznie pemetreksedem i cisplatyną w zaawansowanym niepłaskonabłonkowym NDRP.

Zaburzenia krążeniowo-oddechowe

W grupie leczonej necytumumabem obserwowano zwiększoną częstość występowania przypadków zatrzymania krążenia i oddechu lub nagłego zgonu. Zatrzymanie krążenia i oddychania lub nagły zgon stwierdzono u 2,8% (15/538) pacjentów leczonych necytumumabem w skojarzeniu z gemcytabiną i cisplatyną w porównaniu z 0,6% (3/541) pacjentów, u których stosowano wyłącznie chemioterapię. Dwunastu spośród piętnastu pacjentów zmarło w ciągu 30 dni od otrzymania ostatniej dawki necytumumabu. W wywiadzie u tych pacjentów stwierdzono choroby współistniejące, w tym chorobę niedokrwienną serca (n=3), zmniejszone stężenie magnezu we krwi (n=4), przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (n=7) i nadciśnienie tętnicze (n=5). Jedenastu spośród dwunastu pacjentów zmarło w samotności. Pacjenci z nasiloną chorobę niedokrwienną serca, przebytym w ciągu poprzedzających 6 miesięcy zawałem mięśnia sercowego, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i niekontrolowaną zastoinową niewydolnością serca nie byłi włączani do podstawowego badania. Stopień zwiększenia ryzyka zatrzymania krążenia i oddychania lub nagłego zgonu u pacjentów z chorobą naczyń wieńcowych, zastoinową niewydolnością serca lub zaburzeniami rytmu serca w wywiadzie, w stosunku do osób, u których choroby te nie współistnieją, jest nieznany.

Reakcje nadwrażliwości/reakcje na wlew

Podczas stosowania necytumumabu obserwowano występowanie reakcji nadwrażliwości lub reakcji na wlew (ang. infusion-related reactions, IRRs). Zdarzenia te występowały zazwyczaj po pierwszym lub drugim podaniu necytumumabu. Podczas infuzji leku i po jej zakończeniu należy obserwować pacjentów w celu wykrycia reakcji nadwrażliwości i reakcji na wlew. Należy zapewnić dostępność sprzętu do resuscytacji oraz pomoc właściwego personelu medycznego. U pacjentów, u których wystąpiła reakcja nadwrażliwości lub reakcja na wlew w stopniu nasilenia 1. lub 2. podczas stosowania produktu Portrazza, oprócz leku przeciwhistaminowego, zaleca się premedykację z zastosowaniem kortykosteroidu i leku przeciwgorączkowego. Zalecenia dotyczące postępowania oraz dostosowania dawki.

Odczyny skórne

Podczas stosowania necytumumabu obserwowano występowanie reakcji skórnych. Zdarzenia tego typu występowały głównie podczas pierwszego cyklu leczenia. Zalecenia dotyczące postępowania i modyfikacji dawki. 

W zależności od sytuacji klinicznej w postępowaniu związanym z reakcjami skórnymi przydatne może być profilaktyczne stosowanie kremów nawilżających, filtrów przeciwsłonecznych, steroidu w postaci kremu do stosowania miejscowego (hydrokortyzon 1%) i antybiotyków doustnych (np. doksycyklina). Można doradzić pacjentom, aby na skórę twarzy, rąk, stóp, szyi, pleców i klatki piersiowej stosowali krem nawilżający, filtr przeciwsłoneczny oraz steroid w postaci kremu do stosowania miejscowego.

Zaburzenia stężenia elektrolitów

Często (81,3%) dochodzi do stopniowo nasilającego się zmniejszenia stężenia magnezu w osoczu mogące prowadzić do ciężkiej hipomagnezemii (18,7%). Hipomagnezemia o tym samym stopniu nasilenia lub większym może wystąpić ponownie w przypadku opóźnienia podania dawki leku. Pacjentów należy sumiennie monitorować pod względem stężenia elektrolitów w osoczu, w tym stężenia magnezu, potasu i wapnia, przed podaniem każdej dawki necytumumabu a także po zakończeniu leczenia necytumumabem aż do momentu powrotu stężeń do wartości prawidłowych. Zalecane jest niezwłoczne wyrównanie stężeń elektrolitów we właściwy sposób.

Osoby w podeszłym wieku

Nie oberwowano różnić w skuteczności w obu grupach pacjentów w wieku powyżej 70 lat. Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów w wieku powyżej 70 lat należy przeprowadzić dokładną ocenę pod względem współistniejących chorób układu sercowo-naczyniowego, stanu sprawności i przewidywanej tolerancji chemioterapii w skojarzeniu z necytumumabem. 

Kobiety w wieku rozrodczym/antykoncepcja u kobiet

Na podstawie oceny mechanizmu działania oraz w oparciu o modele zwięrzęce, w których występują zaburzenia ekspesji receptora naskórkowego czynnika wzrostu EGFR, necytumumab może powodować uszkodzenie płodu lub wady rozwojowe. Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić unikanie zajścia w ciążę podczas stosowania necytumumabu. Podczas stosowania necytumumabu i do 3 miesięcy po podaniu ostatniej dawki necytumumabu należy stosować skuteczny sposób zapobiegania ciąży. Zaleca się stosowanie środków antykoncepcyjnych lub wstrzemięźliwość płciową.

Dieta z ograniczonym spożyciem sodu

Produkt leczniczy zawiera 244 mg sodu w dawce. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów stosujących kontrolowaną dietę niskosodową.