
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Sprawdzamy dostępność
leków w 10 990 aptekach
Korygowanie hipokaliemii i utrzymywanie homeostazy jonu potasu w przypadkach, kiedy wymagane jest dostarczenie energii.
Roztwór potasu chlorku 0,15% (0,3%) oraz glukozy 5% do infuzji dożylnych (określany dalej jako
„0,15% (0,3%) KCl i 5% Glukoza”) zawiera:
1000 ml | mg/ml | |
Potasu chlorek Glukoza jednowodna | 1,50 g (3,00 g) 55,00 g | 1,50 (3,00) 55,00 |
Stężenie elektrolitów: | ||
Potas Chlorek | 20 mmol/l 40 mmol/l 20 mmol/l 40 mmol/l |
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
- hiperkaliemia
- ciężka niewydolność nerek z oligurią, anurią lub azotemią
- hiperchloremia
- ostry udar niedokrwienny
- uraz głowy (w przeciągu pierwszych 24 godzin)
- nadmierne nawodnienie
W przypadku podawania roztworu zgodnie z zaleceniami nie należy spodziewać się wystąpienia żadnych działań niepożądanych.
Częstość występowania opisanych poniżej działań niepożądanych zależy od wielkości dawki oraz techniki stosowania.
Zaburzenia metabolizmu i odżywania
W przypadku pacjentów z poważnym upośledzeniem czynności nerek lub ciężkimi zaburzeniami metabolizmu, lub w przypadku zbyt szybkiego lub zbyt obfitego wlewu, możliwe jest wystąpienie przewodnienia, hiperglikemii lub zatrucia potasem.
Objawy hiperkaliemii obejmują drętwienie kończyn, paraliż mięśniowy lub oddechowy, arefleksję, osłabienie, uczucie przemęczenia, chłodną skórę, bladość skóry, splątanie, uczucie słabości lub ciężkości nóg, niedociśnienie, zaburzenia rytmu serca, blok sercowy, nieprawidłowości w zapisie EKG wraz z występowaniem załamka dwufazowego oraz zatrzymaniem akcji serca.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
W trakcie podawania roztworów zawierających 40 mmol/l potasu lub więcej może pojawić się miejscowy ból oraz zapalenie żyły.
Dawkowanie jest zależne od wieku, masy ciała oraz stanu klinicznego pacjenta, w szczególności w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek lub serca. Dawkowanie i szybkość infuzji należy ustalić w oparciu o badania EKG oraz kontrolę stężenia elektrolitów w osoczu.
Dawkowanie
Dorośli:
Zasady dotyczące dawkowania/szybkości infuzji potasu
Serum K+ | Maksymalna szybkość infuzji | Maksymalne stężenie |
> 2,5 mmol/l < 2 mmol/l | 10 mmol/godz. 40 mmol/godz. | 40 mmol/l 80 mmol/l |
Maksymalna zalecana dawka potasu wynosi 2 – 3 mmol/kg m.c./dobę.
Łączna ilość glukozy nie powinna przekroczyć 3 – 4 g/kg m.c./dobę. Zwykle nie należy podawać więcej, niż 40 ml roztworu/kg m.c./dobę.
Dzieci i młodzież:
Wielkość dawki oraz szybkość infuzji będą uzależnione od wymagań indywidualnego pacjenta. Konieczne może być zmniejszenie wielkości dawki oraz szybkości infuzji.
Łączna ilość potasu nie powinna przekroczyć 2 – 3 mmol/kg m.c./dobę.
Szybkość infuzji:
Szybkość infuzji należy ustalać w oparciu o badania EKG oraz kontrolę stężenia elektrolitów w osoczu. Należy zapewnić wystarczający odpływ moczu.
Maksymalna szybkość infuzji nie powinna przekraczać 10 mmol potasu/godz. w przypadku stężeń potasu we krwi powyżej 2,5 mmol/l, a w przypadku stężeń poniżej 2 mmol/l – 40 mmol/godz.
Czas stosowania
Produkt leczniczy „0,15% (0,3%) KCl i 5% Glukoza” może być podawany tak długo, jak długo istnieją wskazania do podawania energii, elektrolitów i płynów.
Sposób podawania
Infuzja dożylna do dużej żyły obwodowej lub żyły centralnej w celu uniknięcia ryzyka stwardnienia. W przypadku podawania do żyły centralnej nie należy umieszczać cewnika w przedsionku ani komorze w celu uniknięcia miejscowej hiperkaliemii.
W butelce znajduje się duża ilość powietrza. Aby uniknąć ryzyka zatoru powietrznego, nie należy podawać produktu leczniczego metodą infuzji ciśnieniowej.
- Roztwory o niskich stężeniach soli, w szczególności sodu, należy podawać dzieciom ze szczególną ostrożnością, jednocześnie kontrolując równowagę elektrolitów i płynów.
- Roztwory zawierające potas należy podawać powoli i po uprzednim ustaleniu prawidłowości funkcjonowania nerek. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie kontrolować podawanie roztworów zawierających potas poprzez regularne oznaczanie stężeń potasu w osoczu i okresowe badania EKG. Jeśli w trakcie infuzji zaobserwowano objawy niewydolności nerek, należy przerwać infuzję.
- Należy zachować ostrożność poddając suplementy potasu pacjentom z chorobą serca, w szczególności pacjentom przyjmującym glikozydy naparstnicy. Gwałtowne obniżenie stężenia potasu w osoczu (np. w momencie przerwania infuzji) u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.
- Należy zachować ostrożność w przypadku infuzji dużych objętości płynów hipotonicznych pacjentom w stanie przekrwienia lub z odmą płucną.
- W związku z niską zawartością elektrolitów w roztworze (zaledwie 20 (40) mmol potasu/l) infuzję należy prowadzić z zachowaniem szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów z odwodnieniem hipotonicznym oraz w przypadku pacjentów z hiponatremią.
- Należy zachować ostrożność w przypadku podawania roztworu pacjentom z cukrzycą, w szczególności w przypadku hiperglikemii opornej na insulinę oraz pacjentów z nietolerancją na glukozę (patrz punkt 4.5). Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.
- Należy zachować ostrożność podając roztwór pacjentom z chorobą Addisona z uwagi na ryzyko wystąpienia hiperkaliemii u tej grupy pacjentów.
- Roztworów zawierających glukozę nie należy podawać jednocześnie, przed oraz po transfuzji krwi z wykorzystaniem tej samej linii do infuzji z uwagi na ryzyko pseudoaglutynacji.
- Zaleca się wymianę zestawu do infuzji dożylnej przynajmniej raz na 24 godziny.
Nadzór kliniczny powinien obejmować EKG, regularne oznaczanie równowagi płynów i stężeń elektrolitów w osoczu.
- Roztwory o niskich stężeniach soli, w szczególności sodu, należy podawać dzieciom ze szczególną ostrożnością, jednocześnie kontrolując równowagę elektrolitów i płynów.
- Roztwory zawierające potas należy podawać powoli i po uprzednim ustaleniu prawidłowości funkcjonowania nerek. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek należy dokładnie kontrolować podawanie roztworów zawierających potas poprzez regularne oznaczanie stężeń potasu w osoczu i okresowe badania EKG. Jeśli w trakcie infuzji zaobserwowano objawy niewydolności nerek, należy przerwać infuzję.
- Należy zachować ostrożność poddając suplementy potasu pacjentom z chorobą serca, w szczególności pacjentom przyjmującym glikozydy naparstnicy. Gwałtowne obniżenie stężenia potasu w osoczu (np. w momencie przerwania infuzji) u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.
- Należy zachować ostrożność w przypadku infuzji dużych objętości płynów hipotonicznych pacjentom w stanie przekrwienia lub z odmą płucną.
- W związku z niską zawartością elektrolitów w roztworze (zaledwie 20 (40) mmol potasu/l) infuzję należy prowadzić z zachowaniem szczególnej ostrożności w przypadku pacjentów z odwodnieniem hipotonicznym oraz w przypadku pacjentów z hiponatremią.
- Należy zachować ostrożność w przypadku podawania roztworu pacjentom z cukrzycą, w szczególności w przypadku hiperglikemii opornej na insulinę oraz pacjentów z nietolerancją na glukozę (patrz punkt 4.5). Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi.
- Należy zachować ostrożność podając roztwór pacjentom z chorobą Addisona z uwagi na ryzyko wystąpienia hiperkaliemii u tej grupy pacjentów.
- Roztworów zawierających glukozę nie należy podawać jednocześnie, przed oraz po transfuzji krwi z wykorzystaniem tej samej linii do infuzji z uwagi na ryzyko pseudoaglutynacji.
- Zaleca się wymianę zestawu do infuzji dożylnej przynajmniej raz na 24 godziny.
Nadzór kliniczny powinien obejmować EKG, regularne oznaczanie równowagi płynów i stężeń elektrolitów w osoczu.
„0,15% (0,30%) KCl i 5% Glukoza” jest roztworem zawierającym glukozę i dlatego nie należy podawać go jednocześnie, przed oraz po transfuzji krwi z wykorzystaniem tej samej linii do infuzji z uwagi na ryzyko pseudoaglutynacji (patrz punkt 4.4).
Glikokortykosteroidy oraz hormon adrenokortykotropowy mogą prowadzić do obniżonej tolerancji glukozy.
W przypadku pacjentów przyjmujących digoksynę hipokaliemia może prowadzić do toksyczności digoksyny. Należy zachować szczególną ostrożność podczas przerywania podawania potasu u tej grupy pacjentów (patrz punkt 4.4).
Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania leków zawierających potas oraz leków mogących potencjalnie wywoływać hiperkaliemię, takich jak:
- leki moczopędne oszczędzające potas np. spironolakton, triamteren,
- inhibitory ACE,
- antagoniści receptora angiotensyny II,
- takrolimus, cyklosporyna,
- suksametonium.
Inne klinicznie istotne interakcje farmakologiczne nie są znane.
Nie dotyczy.
Objawy przedawkowania
Jeśli układ wydalniczy nie działa prawidłowo lub, gdy wlew jest zbyt szybki lub zbyt obfity, może dojść do hiperkaliemii, przewodnienia, zaburzenia metabolizmu i równowagi elektrolitowej. W przypadku przedawkowania zaburzona jest w szczególności homeostaza potasu. Możliwe objawy przedawkowania potasu są opisane w punkcie 4.8.
Podanie zbyt dużej ilości chlorku może prowadzić do utraty dwuwęglanu z efektem zakwaszenia.
Leczenie przedawkowania
Natychmiastowe przerwanie infuzji, monitorowanie EKG, w razie potrzeby korygowanie odpływu moczu, a w konsekwencji wydalania płynów i elektrolitów, podanie dwuwęglanu sodu. W przypadku podawania insuliny w celu zwiększenia wychwytu komórkowego potasu, należy podać glukozę w celu uniknięcia hipoglikemii. W przypadku utrzymujących się nieprawidłowości w zapisie EKG pacjenta np. można podać glukonian wapnia w celu przeciwdziałania kardiotoksycznemu działaniu potasu. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów przyjmujących glikozydy nasercowe, gdyż gwałtowne obniżenie stężenia potasu może prowadzić do toksyczności glikozydów nasercowych.
Może być konieczne przeprowadzenie hemodializy lub dializy otrzewnowej w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek.
Charakterystyka produktu leczniczego (chpl) wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.
Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.
Cena Potassium Chloride 0,3% + Glucose 5% B.Braun może się różnić w zależności od apteki, regionu, co wynika z indywidualnej polityki cenowej poszczególnych aptek.
Potassium Chloride 0,3% + Glucose 5% B.Braun nie jest refundowany. Jest to preparat, którego koszt pacjent pokrywa w całości, niezależnie od wskazań medycznych czy uprawnień.
Potassium Chloride 0,3% + Glucose 5% B.Braun jest na receptę. Preparat może być wydany wyłącznie z przepisu lekarza ze względu na swoje działanie, możliwe skutki uboczne. Stosowanie takich preparatów wymaga nadzoru lekarskiego.
Dla Potassium Chloride 0,3% + Glucose 5% B.Braun nie ma zamienników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Dla Potassium Chloride 0,3% + Glucose 5% B.Braun nie ma odpowiedników bez recepty. Warto skonsultować się z farmaceutą, by dobrać odpowiedni preparat.
Leki zawierające Kalii chloridum, Glucosum nie są dostępne bez recepty. Przed wyborem warto skonsultować się z farmaceutą.
Wybierz interesujące Cię informacje: