Sprawdzamy dostępność
leków w 10 928 aptekach
Leczenie nadciśnienia tętniczego w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Leczenie stabilnej dławicy piersiowej w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi.
Leczenie stwierdzonej na podstawie wyników odpowiednich badań postaci naczynioskurczowej dławicy piersiowej (dławica Prinzmetala) w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi.
Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny w postaci amlodypiny bezylanu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Nadwrażliwość na amlodypinę, inne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Wstrząs kardiogenny.
Istotne hemodynamicznie zwężenie aorty.
Niestabilna dławica piersiowa z wyjątkiem postaci naczynioskurczowej (dławica Prinzmetala).
Działania niepożądane wywoływane przez amlodypinę przedstawiono poniżej uwzględniając miejsce i częstość występowania.
Częstość występowania działań niepożądanych uszeregowano następująco: bardzo często (> =1/10), często (> =1/100 do < 1/10), niezbyt często (> =1/1 000 do < 1/100), rzadko (> =1/10 000 do < 1/ 1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki, nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Bardzo rzadko: małopłytkowość.
Zaburzenia układu immunologicznego:
Bardzo rzadko: reakcje alergiczne.
Zaburzenia endokrynologiczne:
Niezbyt często: ginekomastia.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:
Bardzo rzadko: hiperglikemia.
Zaburzenia psychiczne:
Niezbyt często: bezsenność, zmiany nastroju.
Zaburzenia układu nerwowego:
Często: senność, bóle głowy, zawroty głowy.
Niezbyt często: drżenia, zaburzenia smaku, omdlenie, parestezje.
Bardzo rzadko: neuropatia obwodowa.
Zaburzenia oka:
Niezbyt często: zaburzenia widzenia.
Zaburzenia ucha i błędnika:
Niezbyt często: szumy uszne.
Zaburzenia serca:
Często: kołatanie serca.
Bardzo rzadko: zawał mięśnia sercowego, arytmia, częstoskurcz komorowy, migotanie przedsionków.
Zaburzenia naczyń:
Często: zaczerwienienie. Niezbyt często: niedociśnienie tętnicze. Bardzo rzadko: zapalenie naczyń.
Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia:
Niezbyt często: duszność, nieżyt nosa.
Bardzo rzadkie: kaszel.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe:
Często: bóle brzucha, mdłości.
Niezbyt często: wymioty, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko: zapalenie trzustki, nieżyt żołądka, rozrost dziąseł.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Niezbyt często: łysienie, plamica, odbarwienia skóry, nadmierne pocenie się, świąd, wysypka. Bardzo rzadko: obrzęk naczyniowy, rumień wielopostaciowy, pokrzywka.
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości:
Niezbyt często: kurcze mięśniowe, bóle mięśni, bóle stawów, bóle pleców.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Niezbyt często: trudności w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, częste oddawanie moczu.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi:
Niezbyt często: impotencja, ginekomastia.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Często: obrzęk, zmęczenie.
Niezbyt często: bóle w klatce piersiowej, osłabienie, ból, złe samopoczucie.
Badania diagnostyczne:
Niezbyt często: zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała.
Nadciśnienie tętnicze, stabilna dławica piersiowa, postać naczynioskurczowa dławicy piersiowej (dławica Prinzmetala)
Dawka początkowa amlodypiny wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 10 mg raz na dobę. U pacjentów wcześniej leczonych lekami moczopędnymi z grupy tiazydów, lekami Beta-adrenolitycznymi, inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) nie ma konieczności dostosowania dawki amlodypiny.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dochodzi do wydłużenia okresu półtrwania amlodypiny. Ponieważ nie ustalono dawkowania w tej grupie pacjentów, amlodypinę należy stosować ostrożnie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie zależą od stopnia zaburzeń czynności nerek, nie ma więc konieczności dostosowania dawki amlodypiny u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Nie ma konieczności modyfikowania dawki amlodypiny u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u dzieci, dlatego nie zaleca się jej stosowania w tej grupie pacjentów.
Sposób podawania
Pokarm nie wpływa na wchłanianie amlodypiny, produkt Vilpin tabletki 5 mg można podawać niezależnie od posiłku raz na dobę, najlepiej rano.
Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca
W czasie leczenia pacjentów z niewydolnością serca należy zachować ostrożność. W długookresowych badaniach z udziałem pacjentów ze znaczną niewydolnością serca (klasa III i IV wg NYHA - Nowojorskie Towarzystwo Chorób Serca) wykazano, że amlodypina powodowała zwiększenie częstości występowania obrzęku płuc w porównaniu z placebo, lecz nie korelowało to z nasileniem niewydolności serca (patrz punkt 5.1 Właściwości farmakodynamiczne).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących kanały wapniowe, które metabolizowane są w wątrobie, okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, a zalecenia odnośnie dawkowania nie zostały określone. U tych chorych amlodypinę należy więc stosować ze szczególną ostrożnością.
Zerwa/ serca
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u pacjentów z zawałem serca i w ciągu miesiąca od jego wystąpienia.
Przełom nadciśnieniowy
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym nie zostało ustalone.
Hipotonia
Leki blokujące kanały wapniowe rozszerzają obwodowe naczynia krwionośne i mogą powodować hipotonię. Ponieważ przeciwnadciśnieniowe działanie amlodypiny narasta powoli, ryzyko wystąpienia hipotonii jest mniejsze niż w przypadku leków należących do I i II generacji tej grupy farmakoterapeutycznej.
Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca
W czasie leczenia pacjentów z niewydolnością serca należy zachować ostrożność. W długookresowych badaniach z udziałem pacjentów ze znaczną niewydolnością serca (klasa III i IV wg NYHA - Nowojorskie Towarzystwo Chorób Serca) wykazano, że amlodypina powodowała zwiększenie częstości występowania obrzęku płuc w porównaniu z placebo, lecz nie korelowało to z nasileniem niewydolności serca (patrz punkt 5.1 Właściwości farmakodynamiczne).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących kanały wapniowe, które metabolizowane są w wątrobie, okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, a zalecenia odnośnie dawkowania nie zostały określone. U tych chorych amlodypinę należy więc stosować ze szczególną ostrożnością.
Zerwa/ serca
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u pacjentów z zawałem serca i w ciągu miesiąca od jego wystąpienia.
Przełom nadciśnieniowy
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym nie zostało ustalone.
Hipotonia
Leki blokujące kanały wapniowe rozszerzają obwodowe naczynia krwionośne i mogą powodować hipotonię. Ponieważ przeciwnadciśnieniowe działanie amlodypiny narasta powoli, ryzyko wystąpienia hipotonii jest mniejsze niż w przypadku leków należących do I i II generacji tej grupy farmakoterapeutycznej.
Charakterystyka produktu leczniczego Vilpin
Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.
Zamiast tego leku można wybrać jeden z 12 zamienników. Kupując najtańszy z nich zaoszczędzisz 2,11 zł.
Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.
Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :
Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.
Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.
Interakcja bardzo istotna
Flawonoidy (naryngenina) i furanokumaryny (6,7,-dihydroksybergamotyna) zawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm amlodypiny. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.
Wybierz interesujące Cię informacje:
