FOSRENOL

Każda tabletka do tabletki do rozgryzania i żucia zawiera 1000 mg lantan (Lanthanum) w postaci lantanu węglanu, uwodnionego.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na uwodniony węglan lantanu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.. Hipofosfatemia.

Do najczęściej obserwowanych niepożądanych reakcji na produkt, poza bólem głowy i skórnymi reakcjami uczuleniowymi, należą reakcje ze strony przewodu pokarmowego, łagodzone przez przyjmowanie produktu Fosrenol z pożywieniem i ulegające zmniejszeniu w miarę stosowania (patrz punkt 4.2).

Częstość występowania działań niepożądanych produktu leczniczego podano zgodnie z terminologią: Bardzo często (≥1/10), Często (≥1/100 do < 1/10), Niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), Rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), Bardzo rzadko (< 1/10 000), Nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

*nie sklasyfikowane inaczej

Doświadczenia po wprowadzeniu produktu na rynek: Podczas stosowania produktu Fosrenol po jego zarejestrowaniu obserwowano przypadki uczuleniowych reakcji skórnych (w tym wysypki skórne, pokrzywki i świąd), które wykazywały ścisły związek czasowy z leczeniem węglanem lantanu. W badaniach klinicznych uczuleniowe reakcje skórne obserwowano zarówno u pacjentów leczonych produktem Fosrenol jak i u pacjentów otrzymujących placebo/lek porównawczy z substancją czynną. Takie reakcje występowały bardzo często (≥1/10).

Chociaż zgłaszano odosobnione przypadki innych działań niepożądanych, reakcji tych nie uważa się za nieoczekiwane w badanej populacji pacjentów.

Obserwowano przemijające zmiany odstępu QT, lecz nie wiązały się one ze zwiększonym występowaniem kardiologicznych działań niepożądanych.

Fosrenol jest produktem podawanym doustnie.

Tabletki należy rozgryźć i przeżuć. Tabletek nie należy połykać w całości. W celu ułatwienia żucia tabletki można rozkruszyć.

Dorośli, w tym pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat)

Fosrenol należy przyjmować wraz z posiłkiem lub bezpośrednio po posiłku, dzieląc dawkę dobową zgodnie z liczbą posiłków. Pacjenci powinni przestrzegać zaleconej diety w celu kontrolowania poziomu przyjmowanych fosforanów i płynów. Fosrenol ma postać tabletek do

rozgryzania i żucia, których nie trzeba popijać, a to pozwala uniknąć przyjmowania dodatkowych płynów. Należy monitorować stężenie fosforanów w surowicy i dostosowywać dawkę produktu Fosrenol co 2-3 tygodnie aż do osiągnięcia odpowiedniego stężenia fosforanów w surowicy, a następnie kontynuować monitorowanie.

Kontrola stężenia fosforanów następowała po zastosowaniu dawki od 750 mg na dobę.

Maksymalną dawką podawaną ograniczonej liczbie pacjentów w próbach klinicznych było 3750 mg. U pacjentów, którzy wykazywali reakcję na terapię lantanem, odpowiednie stężenie fosforanów stwierdzano zazwyczaj po podaniu 1500 mg – 3000 mg lantanu na dobę.

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu Fosrenol u pacjentów w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Nie zbadano wpływu zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę produktu Fosrenol. Z uwagi na sposób działania oraz brak metabolizmu wątrobowego, nie należy modyfikować dawek w przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ale należy starannie monitorować stan pacjentów (patrz punkty 4.4 i 5.2).

W badaniach produktu Fosrenol na zwierzętach wykazano gromadzenie się złogów lantanu w tkankach. W 105 biopsjach kości wykonanych u pacjentów leczonych Fosrenolem, niektórych przez okres do 4,5 lat, stwierdzano zwiększanie się w czasie stężenia lantanu (patrz punkt 5.1). Brak danych klinicznych dotyczących złogów lantanu w innych ludzkich tkankach. Stosowanie produktu Fosrenol w badaniach klinicznych trwających ponad 2 lata jest obecnie ograniczone. Niemniej jednak leczenie pacjentów produktem Fosrenol przez okres do 6 lat nie wykazało zmiany w zakresie profilu korzyści/ryzyka.

W badaniach klinicznych produktu Fosrenol nie brali udziału pacjenci z ostrą chorobą wrzodową przewodu pokarmowego, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chorobą Leśniowskiego-Crohna i niedrożnością obturacyjną jelita. W powyższych przypadkach

Fosrenol należy stosować po przeprowadzeniu starannej oceny korzyści i ryzyka dla pacjenta. Wiadomo, że Fosrenol powoduje zaparcia (patrz punkt 4.8) i dlatego w przypadku pacjentów predysponowanych do wystąpienia niedrożności jelit (np. wcześniejsza operacja jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej), należy zachować szczególną ostrożność.

U pacjentów z niewydolnością nerek może rozwinąć się hipokalcemia. Fosrenol nie zawiera wapnia. Dlatego też w przypadku tej populacji pacjentów należy monitorować stężenie wapnia w surowicy i ewentualnie podawać odpowiednie preparaty uzupełniające.

Lantan nie jest poddawany metabolizmowi pod wpływem enzymów wątrobowych, lecz najprawdopodobniej jest wydalany z żółcią. Przypadki dolegliwości z widoczną redukcją wydzielania żółci mogą być związane z coraz wolniejszym wydalaniem lantanu, co może doprowadzić do zwiększenia stężeń lantanu w osoczu oraz zwiększonego odkładania się lantanu w tkankach (patrz punkt 5.2 i 5.3). Ponieważ wątroba jest głównym narządem eliminacji wchłoniętego lantanu, zaleca się monitorowanie prób wątrobowych.

Nie przebadano bezpieczeństwa i efektywności działania produktu Fosrenol u dzieci i młodzieży; dlatego też nie zaleca się stosowania produktu u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2).

W przypadku wystąpienia hipofosfatemii należy przerwać podawanie Fosrenolu.

Radiologiczne prześwietlenia jamy brzusznej pacjentów zażywających węglan lantanu mogą mieć wygląd nieprzepuszczalny dla promieni rentgenowskich, typowy dla środka kontrastującego.

W badaniach produktu Fosrenol na zwierzętach wykazano gromadzenie się złogów lantanu w tkankach. W 105 biopsjach kości wykonanych u pacjentów leczonych Fosrenolem, niektórych przez okres do 4,5 lat, stwierdzano zwiększanie się w czasie stężenia lantanu (patrz punkt 5.1). Brak danych klinicznych dotyczących złogów lantanu w innych ludzkich tkankach. Stosowanie produktu Fosrenol w badaniach klinicznych trwających ponad 2 lata jest obecnie ograniczone. Niemniej jednak leczenie pacjentów produktem Fosrenol przez okres do 6 lat nie wykazało zmiany w zakresie profilu korzyści/ryzyka.

W badaniach klinicznych produktu Fosrenol nie brali udziału pacjenci z ostrą chorobą wrzodową przewodu pokarmowego, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chorobą Leśniowskiego-Crohna i niedrożnością obturacyjną jelita. W powyższych przypadkach

Fosrenol należy stosować po przeprowadzeniu starannej oceny korzyści i ryzyka dla pacjenta. Wiadomo, że Fosrenol powoduje zaparcia (patrz punkt 4.8) i dlatego w przypadku pacjentów predysponowanych do wystąpienia niedrożności jelit (np. wcześniejsza operacja jamy brzusznej, zapalenie otrzewnej), należy zachować szczególną ostrożność.

U pacjentów z niewydolnością nerek może rozwinąć się hipokalcemia. Fosrenol nie zawiera wapnia. Dlatego też w przypadku tej populacji pacjentów należy monitorować stężenie wapnia w surowicy i ewentualnie podawać odpowiednie preparaty uzupełniające.

Lantan nie jest poddawany metabolizmowi pod wpływem enzymów wątrobowych, lecz najprawdopodobniej jest wydalany z żółcią. Przypadki dolegliwości z widoczną redukcją wydzielania żółci mogą być związane z coraz wolniejszym wydalaniem lantanu, co może doprowadzić do zwiększenia stężeń lantanu w osoczu oraz zwiększonego odkładania się lantanu w tkankach (patrz punkt 5.2 i 5.3). Ponieważ wątroba jest głównym narządem eliminacji wchłoniętego lantanu, zaleca się monitorowanie prób wątrobowych.

Nie przebadano bezpieczeństwa i efektywności działania produktu Fosrenol u dzieci i młodzieży; dlatego też nie zaleca się stosowania produktu u dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.2).

W przypadku wystąpienia hipofosfatemii należy przerwać podawanie Fosrenolu.

Radiologiczne prześwietlenia jamy brzusznej pacjentów zażywających węglan lantanu mogą mieć wygląd nieprzepuszczalny dla promieni rentgenowskich, typowy dla środka kontrastującego.

Węglan lantanu może zwiększać pH żołądkowo-jelitowe. Zaleca się, aby związki, o których wiadomo, że powodują interakcje ze związkami zobojętniającymi kwas, nie były przyjmowane w ciągu dwóch godzin po przyjęciu produktu Fosrenol (np. chlorochina, hydroksychlorochina i ketokonazol).

U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie cytrynianu nie wpływało na wchłanianie i farmakokinetykę lantanu.

Stężenia w surowicy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach A, D, E i K pozostały niezmienione po podaniu produktu Fosrenol podczas badań klinicznych.

Badania prowadzone z udziałem ochotników nie wykazały, aby jednoczesne podanie produktu Fosrenol i digoksyny, warfaryny lub metoprololu powodowały istotne klinicznie zmiany w charakterystyce farmakokinetycznej tych leków.

W sztucznym soku żołądkowym węglan lantanu nie tworzył nierozpuszczalnych związków z warfaryną, digoksyną, furosemidem, fenytoiną, metoprololem czy enalaprylem, wskazując na niewielką możliwość powodowania zmiany wchłaniania tych leków.

Niemniej jednak interakcje z lekami takimi jak tetracyklina i doksycyklina są możliwe. Jeśli te leki mają być podawane jednocześnie z produktem Fosrenol, zaleca się, aby nie przyjmować ich w ciągu dwóch godzin po przyjęciu produktu Fosrenol.

Biodostępność przyjmowanej doustnie cyprofloksacyny była zmniejszona o około 50% w przypadku jej podania jednocześnie z produktem Fosrenol w badaniu pojedynczej dawki u zdrowych ochotników. Zaleca się, aby floksacynę w doustnej postaci przyjmować co najmniej na 2 godziny przed przyjęciem lub 4 godziny po przyjęciu produktu Fosrenol.

Wykazano, że leki wiążące fosforany (w tym Fosrenol) zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny. W związku z tym nie należy stosować terapii zastępczej hormonu tyreotropowego w ciągu 2 godzin po podaniu produktu Fosrenol i zaleca się ściślejsze monitorowanie stężeń TSH u pacjentów otrzymujących obydwa te produkty.

Węglan lantanu nie jest substratem dla cytochromu P450 i nie hamuje znacząco aktywności głównych ludzkich izoenzymów cytochromu P450, CYP1A2, CYP2D6, CYP3A4, CYP2C9 lub CYP2C19 in vitro.

Fosrenol może wywoływać zawroty głowy, co może wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. Największa dawka dobowa lantanu podana zdrowym ochotnikom podczas badań I fazy wynosiła 4718 mg i była podawana przez 3 dni. Obserwowane zdarzenia niepożądane miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego i obejmowały nudności i ból głowy.