CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Apo-Rami, 2,5 mg, tabletki
Apo-Rami, 5 mg, tabletki
Apo-Rami, 10 mg, tabletki
2. SKŁAD ILOŚCIOWY l JAKOŚCIOWY
Apo-Rami, 2,5 mg: Każda tabletka zawiera 2,5 mg ramiprylu.
Apo-Rami, 5 mg: Każda tabletka zawiera 5 mg ramiprylu.
Apo-Rami, 10 mg: Każda tabletka zawiera 10 mg ramiprylu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Apo-Rami, 2,5 mg: Żółte, wydłużone, dwuwypukłe tabletki z rowkiem dzielącym. Tabletkę można
podzielić na dwie równe części.
Apo-Rami, 5 mg: Różowawe, wydłużone, dwuwypukłe tabletki z rowkiem dzielącym. Rowek
dzielący jedynie ułatwia przełamanie tabletki w celu ułatwienia jej połknięcia, nie umożliwia
podzielenia tabletki na dwie równe dawki.
Apo-Rami, 10 mg: Różowawe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki z rowkiem dzielącym. Rowek dzielący
jedynie ułatwia przełamanie tabletki w celu ułatwienia jej połknięcia, nie umożliwia podzielenia
tabletki na dwie równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Leczenie nadciśnienia tętniczego.
- Profilaktyka chorób układu sercowo-naczyniowego: zmniejszenie chorobowości i umieralności z
przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z:
• jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej (choroba
niedokrwienna serca lub udar bądź choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) lub
• cukrzycą i przynajmniej jednym sercowo-naczyniowym czynnikiem ryzyka (patrz punkt 5.1).
- Leczenie chorób nerek:
• Początkowe stadium cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzone na podstawie
obecności mikroalbuminurii.
• Jawna nefropatia cukrzycowa stwierdzona na podstawie białkomoczu u pacjentów z
przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego (patrz punkt 5.1).
• Jawna nefropatia kłębuszkowa o etiologii innej niż cukrzycowa stwierdzona na podstawie
białkomoczu ≥ 3 g/dobę (patrz punkt 5.1).
- Leczenie objawowej niewydolności serca.
- Prewencja wtórna u pacjentów po ostrym zawale serca: zmniejszenie umieralności w ostrej fazie
zawału u pacjentów z objawami klinicznymi niewydolności serca - produkt należy włączyć do
leczenia w okresie > 48 godzin od wystąpienia ostrego zawału serca.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Podanie doustne.
Zaleca się przyjmowanie produktu Apo-Rami codziennie o tej samej porze dnia.
Apo-Rami może być przyjmowany przed, w trakcie lub po posiłku, gdyż przyjmowanie
pokarmów nie wpływa na jego biodostępność (patrz punkt 5.2)
Produkt Apo-Rami powinien być przyjmowany z płynami; nie można go kruszyć ani żuć.
Dorośli
Pacjenci leczeni lekami moczopędnymi
Po włączeniu ramiprylu do leczenia może występować hipotonia; częstość występowania wzrasta u
pacjentów leczonych jednocześnie diuretykami. Należy zachować ostrożność, ponieważ w tej grupie
pacjentów może występować odwodnienie i (lub) hiponatremia. Jeśli jest to możliwe, leki
moczopędne powinny być odstawione 2 do 3 dni przed rozpoczęciem leczenia ramiprylem (patrz
punkt 4.4).
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których stosowane są diuretyki, leczenie produktem Apo-
Rami należy rozpoczynać od dawki 1,25 mg. Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w
surowicy. Dalsze dawkowanie produktu Apo-Rami powinno być ustalane w zależności od docelowych
wartości ciśnienia tętniczego.
Nadciśnienie tętnicze
Dawka powinna być zindywidualizowana w zależności od profilu pacjenta (patrz punkt 4.4) i kontroli
ciśnienia tętniczego.
Apo-Rami może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami hipotensyjnymi z innych
grup.
Dawka początkowa
Apo-Rami powinien być włączany do leczenia stopniowo z dawką początkową 2,5 mg na dobę.
W grupie pacjentów z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron może dojść do
nadmiernego zmniejszenia ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. W tej grupie
pacjentów zalecaną dawką początkową jest 1,25 mg i rozpoczynanie leczenia powinno odbywać się
pod nadzorem lekarskim (patrz punkt 4.4).
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Dawka może być zwiększona dwukrotnie w okresie od dwóch do czterech tygodni w celu uzyskania
docelowych wartości ciśnienia tętniczego; maksymalna dawka ramiprylu wynosi 10 mg/dobę. Produkt
jest zazwyczaj podawany raz na dobę.
Prewencja chorób układu sercowo-naczyniowego
Dawka początkowa
Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg ramiprylu raz na dobę.
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Dawka powinna być zwiększana stopniowo w zależności od tolerancji pacjenta na substancję czynną.
Zalecane jest podwojenie dawki po jednym do dwóch tygodni leczenia, a po kolejnych dwóch do
trzech tygodni zwiększenie do docelowej dawki podtrzymującej wynoszącej 10 mg ramiprylu raz na
dobę.
Patrz także wyżej - dawkowanie u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi.
Leczenie choroby nerek
U chorych na cukrzycę z mikroalbuminurią:
Dawka początkowa
Zalecana dawka początkowa wynosi 1,25 mg ramiprylu raz na dobę.
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Dawka powinna być stopniowo zwiększana w zależności od tolerancji pacjenta na substancję czynną.
Zalecane jest podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę po dwóch tygodniach leczenia, a następnie do
5 mg po kolejnych dwóch tygodniach.
U chorych na cukrzycę z przynajmniej _ jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego
Dawka początkowa
Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg ramiprylu raz na dobę.
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Dawka powinna być stopniowo zwiększana w zależności od tolerancji pacjenta na substancję czynną.
Zalecane jest podwojenie dawki do 5 mg raz na dobę po jednym do dwóch tygodni leczenia, a
następnie do 10 mg po kolejnych dwóch lub trzech tygodniach. Dawka docelowa wynosi 10 mg.
U pacjentów z nefropatią o etiologii innej niż cukrzycowa, określonej na podstawie białkomoczu ≥ 3
g/dobę.
Dawka początkowa
Zalecana dawka początkowa wynosi 1,25 mg ramiprylu raz na dobę.
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Dawka powinna być stopniowo zwiększana w zależności od tolerancji pacjenta na substancję czynną.
Zalecane jest podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę po dwóch tygodniach leczenia, a następnie do
5 mg po kolejnych dwóch tygodniach.
Objawowa niewydolność serca
Dawka początkowa
U pacjentów stabilnych, których stan ustabilizowano lekiem moczopędnym zalecana dawka
początkowa wynosi 1,25 mg ramiprylu raz na dobę.
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Podwojenie dawki ramiprylu powinno być przeprowadzane co jeden do dwóch tygodni, do
maksymalnej dawki 10 mg. Preferowane jest podawanie produktu w dwóch dawkach podzielonych.
Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego z niewydolnością serca
Dawka początkowa
U pacjenta stabilnego klinicznie i hemodynamicznie po 48 godzinach od ostrego zawału mięśnia
sercowego dawka początkowa wynosi 2,5 mg dwa razy na dobę przez trzy dni. Jeśli początkowa
dawka 2,5 mg jest źle tolerowana, należy podawać 1,25 mg dwa razy na dobę przez dwa dni przed
zwiększeniem dawki do 2,5 mg, a następnie 5 mg dwa razy na dobę. Jeżeli nie można zwiększyć
dawki do 2,5 mg dwa razy na dobę, należy zaprzestać leczenia ramiprylem.
Patrz także wyżej - dawkowanie u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi.
Modyfikacja dawkowania i dawka podtrzymująca
Dawka dobowa powinna być stopniowo podwajana w odstępach od jednego do trzech dni, aż do
osiągnięcia dawki docelowej 5 mg dwa razy na dobę.
W miarę możliwości dawka podtrzymująca powinna być podawana w dwóch dawkach podzielonych.
Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg dwa razy na dobę, należy zaprzestać leczenia
ramiprylem. Nadal brakuje wystarczających danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką (NYHA
IV) niewydolnością serca bezpośrednio po zawale serca. W przypadku podjęcia decyzji o leczeniu
pacjentów z tej grupy, zalecane jest rozpoczynanie leczenia od dawki 1,25 mg raz na dobę. Wskazane
jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas zwiększania dawek.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Dobowa dawka u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek powinna być ustalana na podstawie
klirensu kreatyniny (patrz punkt 5.2):
- jeżeli klirens kreatyniny wynosi ≥ 60 ml/min, nie trzeba zmieniać dawki początkowej (2,5
mg/dobę); maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg;
- jeżeli klirens kreatyniny wynosi 30-60 ml/min, nie trzeba zmieniać dawki początkowej (2,5
mg/dobę); maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg;
- jeżeli klirens kreatyniny wynosi 10-30 ml/min, dawka początkowa wynosi 1,25 mg/dobę a
maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg;
- u hemodializowanych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym: ramipryl jest dializowany w
niewielkim stopniu; dawka początkowa wynosi 1,25 mg/dobę, a maksymalna dawka dobowa
wynosi 5 mg; produkt należy podawać kilka godzin po zakończeniu hemodializy.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2)
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem należy rozpoczynać tylko pod
ścisłą kontrolą lekarską, a maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg ramiprylu.
Pacjenci w podeszłym wieku
Dawki początkowe powinny być mniejsze, a zwiększanie dawek bardziej stopniowe ze względu na
zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza u pacjentów bardzo starych i
słabych. Należy rozważyć zastosowanie zredukowanej dawki początkowej wynoszącej 1,25 mg.
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania ramiprylu u dzieci nie zostały ustalone. Aktualnie dostępne
dane są opisane w punktach 4.8, 5.1, 5.2, 5.3, jednak nie można ustalić dokładnych zaleceń
dotyczących dawkowania.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych bądź inny
inhibitor ACE (enzymu konwertującego angiotensynę), (patrz punkt 6.1).
- Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub wywołany uprzednim
stosowaniem inhibitorów ACE bądź antagonistów receptora angiotensyny II - AIIRA).
- Pozaustrojowe procedury lecznicze prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym
ładunku elektrycznym (patrz punkt 4.5).
- Istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy do jedynej czynnej nerki.
- Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz części 4.4 i 4.6).
- Nie należy stosować ramiprylu u pacjentów z hipotonią i niestabilnych hemodynamicznie.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Szczególne grupy pacjentów
Ciąża: Leki z grupy inhibitorów ACE, takie jak ramipryl, oraz antagoniści receptorów angiotensyny II
(AIIRA) nie powinny być włączane do leczenia w czasie ciąży. Jeżeli kontynuacja leczenia
inhibitorami ACE/AIIRA nie jest uznawana za niezbędną, u pacjentek planujących zajście w ciążę
zalecana jest zmiana sposobu leczenia hipotensyjnego na taki, którego bezpieczeństwo stosowania w
czasie ciąży zostało potwierdzone. W przypadku rozpoznania ciąży stosowanie inhibitorów
ACE/AIIRA powinno natychmiast zostać przerwane, a w razie potrzeby należy włączyć alternatywny
sposób leczenia (patrz części 4.3 i 4.6).
• Pacjenci o zwiększonym ryzyku hipotonii
- Pacjenci ze wzmożoną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron
Pacjenci ze wzmożoną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron mają zwiększone ryzyko
wystąpienia znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego i upośledzenia czynności nerek w przebiegu
zahamowania ACE, zwłaszcza jeśli inhibitor ACE lub stosowany jednocześnie diuretyk jest podawany
po raz pierwszy, a także po pierwszym zwiększeniu dawki.
Należy podejrzewać obecność istotnej aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron i niezbędny
jest nadzór lekarski, w tym monitorowanie ciśnienia tętniczego, w przypadku:
- pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym
- pacjentów ze zdekompensowaną zastoinową niewydolnością serca
- pacjentów z hemodynamicznie istotnym upośledzeniem napływu bądź odpływu z lewej komory
(np. stenoza zastawki aortalnej lub mitralnej)
- pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej z drugą czynną nerką
- pacjentów, u których występuje lub może wystąpić odwodnienie lub niedobór sodu (w tym
pacjentów leczonych diuretykami)
- pacjentów z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem
- pacjentów poddawanych rozległym zabiegom operacyjnym lub znieczulanych środkami
mogącymi wywoływać hipotonię.
Ogólnie przed włączeniem leczenia zalecane jest skorygowanie odwodnienia, hipowolemii lub
niedoborów sodu (jakkolwiek u pacjentów z niewydolnością serca należy starannie rozważyć podjęcie
powyższych działań, uwzględniając ryzyko przeciążenia objętościowego).
• Przemijająca bądź stała niewydolność serca po zawale mięśnia sercowego
- Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego bądź mózgu w przypadku ostrej
hipotonii
Początkowa faza leczenia wymaga specjalnego nadzoru lekarskiego.
• Pacjenci w podeszłym wieku
Patrz punkt 4.2.
Zabiegi operacyjne
W miarę możliwości wskazane jest odstawienie inhibitorów konwertazy angiotensyny, takich jak
ramipryl, na dzień przed zabiegiem operacyjnym.
Monitorowanie czynności nerek
Czynność nerek powinna być badana przed i w trakcie leczenia, a dawkowanie powinno być
dostosowywane zwłaszcza w początkowych tygodniach leczenia. Szczególnie dokładne
monitorowanie jest wymagane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2). Istnieje
ryzyko zaburzenia czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po
przeszczepie nerki.
Obrzęk naczynioruchowy
Obrzęk naczynioruchowy stwierdzono u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem
(patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego należy zaprzestać leczenia
ramiprylem.
Należy podjąć niezbędne działania ratunkowe. Pacjent powinien pozostawać pod obserwacją przez co
najmniej 12 do 24 godzin, a wypisanie ze szpitala powinno nastąpić dopiero po całkowitym ustąpieniu
objawów.
Obrzęk naczynioruchowy jelit był opisywany u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym
ramiprylem (patrz punkt 4.8). Ta grupa pacjentów zgłaszała się do lekarza z bólami brzucha (z lub bez
nudności lub wymiotów).
Reakcje anafilaktycznie podczas odczulania
Prawdopodobieństwo i nasilenie reakcji anafilaktycznych i anafilaktoidalnych na jad owadów i inne
alergeny wzrasta pod wpływem zahamowania ACE. Należy rozważyć czasowe zaprzestanie
stosowania ramiprylu przed odczulaniem.
Hiperkaliemia
Hiperkaliemia była opisywana u niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym
ramiprylem. Do grupy pacjentów o zwiększonym ryzyku wystąpienia hiperkaliemii należą osoby z
niewydolnością nerek, osoby w wieku > 70 lat, osoby ze źle kontrolowaną cukrzycą oraz osoby
przyjmujące sole potasu, diuretyki zatrzymujące potas i inne substancje czynne zwiększające stężenie
potasu w osoczu, a także osoby odwodnione, osoby z ostrą niewydolnością serca lub zaostrzeniem
przewlekłej niewydolności serca, osoby z kwasicą metaboliczną. Jeżeli stosowanie wyżej
wymienionych substancji jest wskazane, należy regularnie monitorować stężenie potasu w surowicy
(patrz punkt 4.5).
Neutropenia/agranulocytoza
Do rzadko stwierdzanych zaburzeń należą neutropenia/agranulocytoza oraz małopłytkowość i
niedokrwistość. Opisywano również wystąpienie supresji szpiku. Należy monitorować ilość
leukocytów w celu wykrycia ewentualnej leukopenii. Częstsze kontrole zalecane są w początkowej
fazie leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, pacjentów ze współistniejącą
kolagenozą (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz u wszystkich leczonych innymi lekami
mogącymi wywoływać zmiany w morfologii krwi (patrz punkt 4.5 i 4.8).
Różnice etniczne
Obrzęk naczynioruchowy wywołany inhibitorami ACE występuje częściej w grupie pacjentów rasy
czarnej niż w pozostałych grupach etnicznych.
Tak jak pozostałe inhibitory ACE, ramipryl może być mniej skuteczny w zmniejszaniu ciśnienia
tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż w pozostałych grupach etnicznych, prawdopodobnie ze
względu na wyższą częstość występowania nadciśnienia tętniczego z niską aktywnością reninową
osocza w populacji osób rasy czarnej z nadciśnieniem tętniczym.
Kaszel
Opisywano występowanie kaszlu podczas stosowania inhibitorów ACE. Typowo, kaszel jest
nieproduktywny, uporczywy i ustępuje po zaprzestaniu leczenia. Kaszel spowodowany inhibitorami
ACE powinien być brany pod uwagę w procesie diagnostyki różnicowej kaszlu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Przeciwwskazane skojarzenia leków
Pozaustrojowe zabiegi prowadzące do kontaktu krwi z ujemnie naładowanymi powierzchniami, takie
jak hemodializa lub hemofiltracja, z zastosowaniem niektórych błon wysoce przepuszczalnych (np.
błony poliakrylonitrylowe) oraz aferezy lipoprotein o niskiej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu
ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych (patrz punkt 4.3).
Jeśli przeprowadzenie powyższych zabiegów jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie innego
typu dializatorów lub leków hipotensyjnych z innej grupy.
Środki ostrożności
Sole potasu, heparyna, diuretyki zatrzymujące potas i inne substancje czynne zwiększające stężenie
potasu w osoczu (w tym antagoniści angiotensyny II, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna): Może
wystąpić hiperkaliemia, dlatego należy kontrolować stężenie potasu w surowicy.
Leki hipotensyjne (np. diuretyki) i inne substancje mogące zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi
(np.azotany, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, ostre zatrucie alkoholem,
baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna): Należy brać pod uwagę
możliwość zwiększenia ryzyka wystąpienia hipotonii (patrz punkt 4.2 dla diuretyków).
Sympatykomimetyki i inne substancje wazopresyjne (np. izoproterenol, dobutamina, dopamina,
epinefryna), które mogą zmniejszać hipotensyjne działanie ramiprylu: Należy kontrolować ciśnienie
tętnicze.
Allopurinol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki i inne substancje
mogące wpływać na ilość krwinek: Zwiększone ryzyko reakcji hematologicznych (patrz punkt 4.4).
Sole litu: Wydalanie litu może być zmniejszone przez inhibitory ACE, dlatego może wystąpić
nasilone działanie toksyczne litu. Należy kontrolować stężenie litu.
Leki przeciwcukrzycowe, włączając insulinę: Mogą występować reakcje hipoglikemiczne. Należy
kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy: Należy uwzględnić możliwość
zmniejszenia hipotensyjnego działania ramiprylu. Co więcej, jednoczesne leczenie inhibitorami ACE i
NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek i podwyższenia stężenia potasu we krwi.
4.6 Ciąża i laktacja
Ramipryl nie jest zalecany w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4) i jest przeciwwskazany w
drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3).
Brakuje jednoznacznych danych epidemiologicznych dotyczących ryzyka teratogennego działania
ekspozycji na inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży; tym niemniej nie można wykluczyć
niewielkiego zwiększenia ryzyka. O ile kontynuacja leczenia inhibitorami ACE nie jest uznawana za
niezbędną, u pacjentek planujących ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia hipotensyjnego na
taki, którego bezpieczeństwo stosowania w czasie ciąży zostało potwierdzone. W przypadku
rozpoznania ciąży stosowanie inhibitorów ACE powinno natychmiast zostać przerwane, a w razie
potrzeby należy włączyć alternatywny schemat leczenia.
Leczenie inhibitorami ACE/antagonistami receptorów angiotensyny II (AIIRA) w czasie drugiego i
trzeciego trymestru ciąży prowadzi do toksycznego działania na płód ludzki (pogorszenie czynności
nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia kości pokrywy czaszki) i noworodka (niewydolność nerek,
hipotonia, hiperkaliemia). (Patrz także 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie). Jeśli w okresie od
początku drugiego trymestru ciąży dojdzie do ekspozycji na inhibitory ACE, zalecana jest
ultrasonograficzna kontrola czynności nerek i czaszki. Noworodki matek przyjmujących inhibitory
ACE powinny być starannie obserwowane w kierunku hipotonii, oligurii i hiperkaliemii (patrz także
części 4.3 i 4.4).
Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących stosowania ramiprylu w okresie karmienia
piersią (patrz punkt 5.2), ten produkt leczniczy nie jest zalecany i wskazane jest stosowanie
alternatywnego leczenia o lepiej określonym profilu bezpieczeństwa w okresie karmienia piersią,
zwłaszcza w przypadku noworodków i wcześniaków.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Niektóre działania niepożądane (np. objawy obniżenia ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy)
mogą upośledzać zdolność do koncentracji i reagowania stanowiąc zagrożenie w sytuacjach, gdy te
zdolności są szczególnie istotne (np. prowadzenie pojazdów mechanicznych lub obsługa urządzeń
mechanicznych).
Sytuacje te występują głównie na początku leczenia oraz po zamianie produktów. Przez kilka godzin
po przyjęciu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki nie zaleca się prowadzenia pojazdów
mechanicznych ani obsługi urządzeń mechanicznych.
4.8 Działania niepożądane
Profil działań niepożądanych ramiprylu obejmuje: uporczywy suchy kaszel i reakcje wywołane
hipotonią. Do ciężkich działań niepożądanych należą: obrzęk naczynioruchowy, hiperkaliemia,
zaburzenia czynności nerek lub wątroby, zapalenie trzustki, ciężkie reakcje skórne oraz
neutropenia/agranulocytoza.
Częstość występowania działań niepożądanych określa się przy użyciu następujących kryteriów:
Bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko
(≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
| Często | Niezbyt często | Rzadko | Bardzo rzadko | Częstość nieznana |
Zaburzenia serca | | Niedokrwienie mięśnia sercowego, w tym dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatania, obrzęki obwodowe | | | |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | | Eozynofilia | Leukopenia (w tym neutropenia lub agranulocytoza), zmniejszenie ilości erytrocytów, zmniejszone stężenie hemoglobiny, zmniejszona ilość płytek krwi | | Aplazja szpiku, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna |
Zaburzenia układu nerwowego | Bóle głowy, zawroty głowy | Zawroty głowy, parestezje, brak czucia smaku, zaburzenia czucia smaku | Drżenie, zaburzenia równowagi | | Niedokrwienie ośrodkowego układu nerwowego, w tym udar niedokrwienny i przemijający napad niedokrwienny, upośledzenie zdolności psychomotory- cznych, uczucie pieczenia, zaburzenia węchu |
Zaburzenia oka | | Zaburzenia widzenia, w tym nieostre widzenie | Zapalenie spojówek | | |
Zaburzenia ucha i błędnika | | | Upośledzenie słuchu, szumy uszne | | |
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Nieproduktywny, drażniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, duszność | Skurcz oskrzeli, w tym zaostrzenie objawów astmy, obrzęk błony śluzowej jamy nosowej | | | |
Zaburzenia żołądka i jelit | Zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, zaburzenia trawienia, dyskomfort w jamie brzusznej, dyspepsja, biegunki, nudności, | Zapalenie trzustki (przypadki śmiertelne były bardzo sporadycznie stwierdzane podczas stosowania inhibitorów ACE), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, | Zapalenie języka | | Aftowe zapalenie jamy ustnej |
| wymioty | obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu, w tym zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, suchość w ustach | | | |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | | Zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek, wielomocz, nasilenie uprzednio istniejącego białkomoczu, podwyższone stężenia azotu mocznikowego we krwi, podwyższone stężenie kreatyniny we krwi | | | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Wysypka, zwłaszcza plamisto- grudkowa | Obrzęk naczynioruchowy, w wyjątkowych przypadkach zwężenie dróg oddechowych wywołane obrzękiem naczynioruchowym może zakończyć się zgonem; świąd, nadmierne pocenie się | Złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, onycholiza oddzielenie się paznokcia od łożyska | Nadwra- żliwość na światło | Martwica toksyczno- rozpływna naskórka, zespół Stevensa- Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, łuszczycopodobne zapalenie skóry, wysypka pęcherzowa lub liszajowata na skórze lub śluzówkach, wypadanie włosów |
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej | Skurcze mięśni, bóle mięśniowe | Bóle stawów | | | |
Zaburzenia metaboliczne i zaburzenia odżywiania | Podwyższone stężenie potasu we krwi | Jadłowstręt, zmniejszenie apetytu | | | Obniżenie stężenia sodu w surowicy |
Zaburzenia naczyniowe | Niedociśnienie, hipotonia ortostatyczna, omdlenie | Uderzenia gorąca | Zwężenia naczyń, hipoperfuzja, zapalenie naczyń | | Objaw Raynauda |
Zaburzenia ogólne i zmiany w miejscu podania | Ból w klatce piersiowej, zmęczenie | Gorączka | Astenia | | |
Zaburzenia układu immunologicz- nego | | | | | Reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne, podwyższone miano przeciwciał przeciwjądrowy |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | | Podwyższone aktywności transaminaz i (lub) bilirubiny sprzężonej | Żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie hepatocytów | | Ostra niewydolność wątroby, cholestatyczne lub cytolityczne zapalenie wątroby (przypadki zgonu występowały niezmiernie rzadko) |
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | | Przemijająca impotencja, zmniejszone libido | | | Ginekomastia |
Zaburzenia psychiczne | | Obniżenie nastroju, zaburzenia lękowe, nerwowość, niepokój, zwłaszcza ruchowy, zaburzenia snu, w tym senność | Zaburzenia świadomości | | Zaburzenia uwagi |
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo stosowania ramiprylu badano u 325 dzieci i młodzieży w wieku 2-16 lat w 2
badaniach klinicznych. Chociaż u dzieci i dorosłych rodzaj i ciężkość działań niepożądanych są
podobne, u dzieci częściej występują następujące działania niepożądane:
• Tachykardia, przekrwienie i zapalenie błony śluzowej nosa: u dzieci i młodzieży: „często" (od
≥1/100 do < 1/10), a u dorosłych: „ niezbyt często" (od ≥ 1/1000 do < 1/100).
• Zapalenie spojówek: u dzieci i młodzieży: „często", (od ≥ 1/100 do < 1/10), a u dorosłych:
„rzadko" (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000).
• Drżenie i pokrzywka: u dzieci i młodzieży: „niezbyt często" (od ≥ 1/1000 do < 1/100), a u
dorosłych: „rzadko" (od ≥ 1/10 000 do < 1/1000).
Ogólny profil bezpieczeństwa ramiprylu nie różni się znacząco u pacjentów pediatrycznych i u
dorosłych.
4.9 Przedawkowanie
Do objawów związanych z przedawkowaniem inhibitorów ACE należą: nadmierne rozszerzenie
obwodowego łożyska naczyniowego (ze znacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego, wstrząsem),
bradykardia, zaburzenia elektrolitowe oraz niewydolność nerek. Pacjenci powinni być ściśle
monitorowani, a leczenie powinno być objawowe i wspomagające. Do zalecanych metod należą:
zabiegi usuwające substancję czynną z organizmu (płukanie żołądka, podawanie adsorbentów) oraz
techniki zapewniające stabilność hemodynamiczną, w tym podawanie agonistów receptorów alfa-1
adrenergicznych lub angiotensyny II (angiotensynamid). Ramiprylat, aktywny metabolit ramiprylu jest
w niewielkim stopniu usuwany z krążenia ogólnego w procesie hemodializy.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory ACE, leki proste, kod ATC C09AA05.
Mechanizm działania
Ramiprylat, aktywny metabolit proleku ramiprylu, hamuje enzym karboksypeptydazę dipeptydylową I
(synonimy: konwertaza angiotensyny, kininaza II). Enzym ten katalizuje w osoczu i tkankach
konwersję angiotensyny I do aktywnej substancji naczyniokurczącej - angiotensyny II, jak również
rozpad bradykininy działającej naczyniorozkurczowo. Zmniejszone tworzenie angiotensyny II i
zahamowanie rozkładania bradykininy prowadzi do rozkurczu naczyń.
Angiotensyna II pobudza również uwalnianie aldosteronu, dlatego ramiprylat wywołuje zmniejszenie
wydzielania aldosteronu. Średnia reakcja na monoterapię inhibitorami ACE jest mniejsza u osób rasy
czarnej z nadciśnieniem tętniczym (zwykle populacja z nadciśnieniem tętniczym i niską aktywnością
reninową osocza) niż u pacjentów pozostałych ras.
Farmakodynamika
Właściwości hipotensyjne:
Podawanie ramiprylu prowadzi do znacznego obniżenia oporu w obwodowych naczyniach tętniczych.
Nie stwierdza się dużych zmian w przepływie osocza przez nerki ani w filtracji kłębuszkowej.
Podawanie ramiprylu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym prowadzi do zmniejszenia ciśnienia
tętniczego w pozycji leżącej i stojącej bez kompensacyjnego wzrostu częstości pracy serca. U
większości pacjentów efekt hipotensyjny po podaniu pojedynczej dawki produktu leczniczego jest
stwierdzany po 1 do 2 godzin od doustnego przyjęcia produktu. Efekt maksymalny po przyjęciu
pojedynczej dawki występuje zwykle w ciągu 3 do 6 godzin od doustnego przyjęcia produktu.
Hipotensyjne działanie pojedynczej dawki utrzymuje się zwykle przez 24 godziny.
Maksymalny efekt hipotensyjny w przypadku terapii ciągłej ramiprylem występuje zwykle w ciągu 3
do 4 tygodni. Wykazano, że w przypadku terapii długotrwałej (trwającej 2 lata) utrzymuje się
działanie hipotensyjne.
Nagłe zaprzestanie przyjmowania ramiprylu nie wywołuje nagłego zwiększenia ciśnienia tętniczego z
odbicia.
Niewydolność serca:
Wykazano skuteczność ramiprylu stosowanego jako leczenie uzupełniające u pacjentów w
czynnościowych klasach II-IV wg NYHA (New York Heart Association) leczonych diuretykami i
opcjonalnie glikozydami nasercowymi. Stwierdzono korzystny wpływ ramiprylu na hemodynamikę w
sercu (obniżone ciśnienie napełniania prawej i lewej komory, obniżony całkowity obwodowy opór
naczyniowy, zwiększona pojemność minutowa oraz lepszy wskaźnik sercowy). Zmniejsza również
aktywację neuroendokrynną.
Bezpieczeństwo i skuteczność kliniczna
Profilaktyka sercowo-naczyniowa/Działanie ochronne na nerki
Przeprowadzono badanie kontrolowane placebo (badanie HOPE), w którym dołączano ramipryl do
standardowej terapii u ponad 9200 pacjentów. Do badania włączano pacjentów z podwyższonym
ryzykiem choroby układu sercowo-naczyniowego z powodu choroby sercowo-naczyniowej o etiologii
miażdżycowej (choroba wieńcowa, udar lub choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) albo
cukrzycy z przynajmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka (udokumentowana
mikroalbuminuria, nadciśnienie tętnicze, podwyższone stężenie cholesterolu całkowitego, obniżone
stężenie lipoprotein o niskiej gęstości lub palenie papierosów).
W badaniu wykazano, że ramipryl istotnie statystycznie zmniejsza częstość występowania zawałów
mięśnia sercowego, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i udarów, pojedynczo i łącznie
(pierwotne złożone punkty końcowe).
Badanie HOPE: Główne wyniki
| Ramipryl | Placebo | Ryzyko względne (95% przedział | P |
| % | % | ufności) | |
Wszyscy pacjenci | N = 4645 | N = 4652 | | |
Pierwotne złożone punkty końcowe | 14,0 | 17,8 | 0,78 (0,70-0,86) | < 0,001 |
Zawał mięśnia sercowego | 9,9 | 12,3 | 0,80 (0,70-0,90) | < 0,001 |
Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych | 6,1 | 8,1 | 0,74 (0,64-0,87) | < 0,001 |
Udar | 3,4 | 4,9 | 0,68 (0,56-0,84) | < 0,001 |
| | | | |
Drugorzędowe punkty końcowe | | | | |
Zgon ze wszystkich przyczyn | 10,4 | 12,2 | 0,84 (0,75-0,95) | 0,005 |
Konieczność rewaskularyzacji | 16,0 | 18,3 | 0,85(0,77-0,94) | 0,002 |
Hospitalizacja z powodu niestabilnej dławicy piersiowej | 12,1 | 12,3 | 0,98(0,87-1,10) | NS |
Hospitalizacja z powodu niewydolności | 3,2 | 3,5 | 0,88 (0,70-1,10) | 0,25 |
serca | | | | |
Powikłania związane z cukrzycą | 6,4 | 7,6 | 0,84 (0,72-0,98) | 0,03 |
W badaniu MICRO-HOPE, stanowiącym uprzednio zdefiniowany punkt badania HOPE, oceniano
wpływ dołączenia 10 mg ramiprylu do stosowanego schematu leczniczego wobec placebo u 3577
pacjentów w wieku ≥ 55 lat (bez górnego limitu wieku), w większości z cukrzycą typu 2 (i
przynajmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka CV), z prawidłowym lub podwyższonym
ciśnieniem tętniczym.
W pierwotnej analizie stwierdzono, że u 117 (6,5%) uczestników przyjmujących ramipryl i 149
(8,4%) przyjmujących placebo wystąpiła jawna nefropatia, co odpowiada RRR 24%; 95%CI [3-40], p
= 0,027.
Badanie REIN, wieloośrodkowe, randomizowane badanie kontrolowane placebo z podwójnie ślepą
próbą w grupach równoległych zaplanowane w celu oceny wpływu leczenia ramiprylem na
zmniejszanie się filtracji kłębuszkowej (GFR) u 352 pacjentów z prawidłowym lub podwyższonym
ciśnieniem tętniczym (w wieku 18-70 lat) z łagodnym (tj. średnie wydalanie białka z moczem > 1 i < 3
g/24 godz.) lub ciężkim białkomoczem (≥ 3 g/24 godz.) wywołanym przewlekłą nefropatią o etiologii
innej niż cukrzycowa. W obu podgrupach pacjentów przeprowadzono następnie stratyfikację.
Podstawowa analiza w grupie pacjentów z najcięższym białkomoczem (podgrupa zakończona
wcześniej ze względu na korzyści w ramieniu leczonym ramiprylem) wykazała, iż średnia wartość
zmniejszenia GFR na miesiąc była niższa u chorych leczonych ramiprylem niż placebo: -0,54 (0,66)
wobec -0.88 (1,03) ml/min/miesiąc, p = 0,038. Różnica między grupami wynosiła 0,34 [0,03-0,65] na
miesiąc i około 4 ml/min/rok; 23,1% pacjentów w grupie leczonej ramiprylem osiągnęło punkt
końcowy w postaci podwojenia początkowego stężenia kreatyniny w surowicy i (lub) schyłkowej
niewydolności nerek (ESRD) (konieczność hemodializy lub przeszczepu nerki) wobec 45,5% w
grupie leczonej placebo (p = 0,02).
Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego
Badanie AIRE obejmowało ponad 2000 pacjentów z przemijającymi/stałymi objawami klinicznymi
niewydolności serca po udokumentowanym zawale mięśnia sercowego. Leczenie ramiprylem było
włączane w ciągu 3 do 10 dni po wystąpieniu ostrego zawału mięśnia sercowego. W badaniu
wykazano, że po średnim okresie obserwacji wynoszącym 15 miesięcy umieralność w grupie
pacjentów leczonych ramiprylem wynosiła 16,9%, a w grupie pacjentów leczonych placebo - 22,6%.
Oznacza to bezwzględną redukcję umieralności na poziomie 5,7% oraz względne zmniejszenie ryzyka
na poziomie 27% (95% CI [11-40%]).
Dzieci i młodzież
W randomizowanym, badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą, u 244 dzieci z nadciśnieniem
(73% z nadciśnieniem pierwotnym), w wieku 6-16 lat, pacjenci otrzymywali zarówno małe, średnie
jak i duże dawki ramiprylu w celu osiągnięcia stężeń ramiprylatu w osoczu odpowiadających
zakresowi dawek dla dorosłych 1,25 mg, 5 mg i 20 mg w zależności od masy ciała. Po 4 tygodniach
nie osiągnięto końcowego punktu badania jakim było zmniejszenie ciśnienia skurczowego kwi,
natomiast ramipryl w największej dawce zmniejszył ciśnienie rozkurczowe krwi. Zarówno średnie jak
i duże dawki ramiprylu znacząco zmniejszały skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi u dzieci z
potwierdzonym nadciśnieniem.
Tego działania nie zaobserwowano w czasie stopniowego zmniejszania dawki ramiprylu w 4
tygodniowym randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, u 218 dzieci w wieku 6-16 lat
(75% z nadciśnieniem pierwotnym). Zaobserwowano niewielki efekt z odbicia zarówno dla ciśnienia
skurczowego krwi jak i rozkurczowego, lecz nie był to statystycznie istotny powrót do stanu
początkowego dla wszystkich trzech badanych dawek (mała dawka (0,625 mg - 2,5 mg), średnia
dawka (2,5 mg - 10 mg), duża dawka (5 mg - 20 mg)) ramiprylu zależnie od masy ciała.
U dzieci i młodzieży ramipryl nie wykazuje liniowej charakterystyki odpowiedzi w zależności od
podanej dawki.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetyka i metabolizm
Wchłanianie
Po podaniu doustnym ramipryl jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego; stężenia
maksymalne ramiprylu w osoczu występują w ciągu jednej godziny. Poziom wchłaniania, określony
na podstawie wchłaniania zwrotnego z moczu, wynosi co najmniej 56% i obecność pokarmu w
przewodzie pokarmowym nie wpływa istotnie na jego wartość. Biodostępność aktywnego metabolitu
ramiprylatu po doustnym podaniu 2,5 mg i 5 mg ramiprylu wynosi 45%.
Stężenia maksymalne ramiprylatu, jedynego aktywnego metabolitu ramiprylu są osiągane po 2-4
godzinach od przyjęcia ramiprylu. Stan stacjonarny w osoczu podczas stosowania zwykłych dawek
ramiprylu raz na dobę jest osiągany około 4. dnia leczenia.
Dystrybucja
Wiązanie ramiprylu z białkami osocza wynosi 73%, a ramiprylatu około 56%.
Metabolizm
Ramipryl jest niemal całkowicie metabolizowany do ramiprylatu, a następnie do estru
diektopiperazynowego, kwasu diektopiperazynowego i glukuronidów ramiprylu i ramiprylatu.
Wydalanie
Metabolity są wydalane głównie przez nerki.
Stężenie ramiprylatu w osoczu zmniejsza się w sposób wielofazowy. Ramiprylat, ze względu na silne,
wysycalne wiązanie z ACE oraz powolną dysocjację od enzymu, cechuje się przedłużoną fazą
końcowej eliminacji przy bardzo niskich stężeniach w osoczu.
Po wielokrotnych dawkach ramiprylu przyjmowanych raz na dobę efektywny okres półtrwania
ramiprylatu wynosi 13-17 godzin dla dawek 5-10 mg, jest dłuższy w przypadku mniejszych dawek
1,25-2,5 mg. Różnica jest związana ze zdolnością enzymu do wiązania ramiprylatu. Po podaniu
pojedynczej dawki doustnej ramiprylu nie wykrywa się ramiprylu i jego metabolitu w mleku
kobiecym. Tym niemniej wpływ wielokrotnego podawania nie jest znany.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2)
Nerkowe wydzielanie ramiprylatu jest zmniejszone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a
klirens nerkowy ramiprylatu jest proporcjonalny do klirensu kreatyniny. Prowadzi to do
podwyższonych stężeń ramiprylatu w osoczu, zmniejszających się wolniej niż u osób z prawidłową
czynnością nerek.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2)
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm ramiprylu do ramiprylatu jest opóźniony,
ze względu na zmniejszoną aktywność esteraz wątrobowych. Stężenie ramiprylu w osoczu w tej
grupie pacjentów jest podwyższone. Stężenia maksymalne ramiprylatu w tej grupie pacjentów nie
różnią się od stężeń stwierdzanych u osób z prawidłową czynnością wątroby.
Dzieci i młodzież
Farmakokinetykę ramiprylu badano u 30 dzieci z nadciśnieniem w wieku 2-16 lat, o masie ciała > 10
kg.
Po podaniu dawek od 0,05 mg do 0,2 mg/kg ramipryl był szybko metabolizowany do ramiprylatu.
Maksymalne stężenia ramiprylatu w osoczu występowały w ciągu 2-3 godzin. Klirens ramiprylatu był
ściśle związany z masą ciała (p< 0,01) i dawką (p< 0,001). Klirens i objętość dystrybucji zwiększał się
wraz z wiekiem dzieci w każdej z grup otrzymujących poszczególne dawki.
Całkowity wpływ leku na organizm dzieci otrzymujących dawkę 0,05 mg/kg masy ciała i dorosłych
leczonych ramiprylem w dawce 5 mg był porównywalny. Podanie dzieciom dawki 0,2 mg/kg
powodowało większy całkowity wpływ leku na organizm niż u dorosłych otrzymujących największą
zalecaną dawkę 10 mg na dobę.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Nie stwierdzono ostrej toksyczności doustnie podawanego ramiprylu u gryzoni i psów.
Przeprowadzono badania dotyczące przewlekłego doustnego podawania ramiprylu u szczurów, psów i
małp. U trzech gatunków stwierdzano zaburzenia równowagi elektrolitowej i zmiany w morfologii
krwi.
U psów i małp zaobserwowano znaczne powiększenie aparatu przykłębuszkowego, przy stosowaniu
dawek dobowych na poziomie 250 mg/kg/dobę, będące wyrazem aktywności farmakodynamicznej
ramiprylu. Szczury, psy i małpy dobrze (bez szkodliwego wpływu) tolerowały dobowe dawki
ramiprylu odpowiednio 2,0, 2,5 i 8 mg/kg/dobę.
W badaniach toksyczności reprodukcyjnej u szczurów, królików i małp nie stwierdzono żadnych
właściwości teratogennych.
U szczurów obu płci nie doszło do upośledzenia płodności.
Podawanie ramiprylu szczurom płci żeńskiej w czasie ciąży i laktacji prowadziło do nieodwracalnego
uszkodzenia nerek (poszerzenie miedniczek nerkowych) u potomstwa przy dawkach dobowych
większych bądź równych 50 mg/kg masy ciała.
Rozszerzone badania mutagenności z zastosowaniem różnych systemów testowych nie wykazały
właściwości mutagennych ani genotoksycznych ramiprylu.
U bardzo młodych szczurów po podaniu pojedynczej dawki ramiprylu zaobserwowano nieodwracalne
uszkodzenie nerek.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Apo-Rami, 2, 5 mg:
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia żelowana kukurydziana
Hydroksypropyloceluloza o niskim stopniu podstawienia
Sodu wodorowęglan
Magnezu stearynian
Żelaza tlenek żółty (E 172).
Apo-Rami, 5 mg:
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia żelowana kukurydziana
Hydroksypropyloceluloza o niskim stopniu podstawienia
Sodu wodorowęglan
Magnezu stearynian
Żelaza tlenek czerwony (E 172).
Apo-Rami, 10 mg:
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia żelowana kukurydziana
Hydroksypropyloceluloza o niskim stopniu podstawienia
Sodu wodorowęglan
Magnezu stearynian
Żelaza tlenek czerwony (E 172).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
2 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z Aluminium-OPA-PVC/Aluminium w tekturowym pudełku, zawierającym 28, 30 i 100
tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Apotex Europe B.V.
Darwinweg 20
2333 CR Leiden
Holandia
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
14731
14729
14730
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
10/07/2008
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
05/2012