Betafact 1000 IU proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 1 000 j.m. | 1 fiol.pr. | +1 fiol.rozp.

Ludzki czynnik krzepnięcia IX

50 j.m./ml w roztworze po rekonstytucji

Po rekonstytucji w 5, 10 lub 20 ml wody do wstrzykiwań, jedna fiolka zawiera 250 j.m./5 ml, 500 j.m./10 ml, 1000 j.m./20 ml ludzkiego czynnika krzepnięcia IX.

Aktywność (w j.m.) jest określona na podstawie jednostopniowego testu krzepnięcia zgodnie z Farmakopeą Europejską, w porównaniu do międzynarodowego standardu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

Aktywność swoista ludzkiego czynnika krzepnięcia IX wynosi około 110 j.m./mg białka.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, w szczególności heparynę lub jej pochodne, w tym heparynę drobnocząsteczkową (LMWH). Indukowana przez heparynę trombocytopenia typu II o ciężkim przebiegu w wywiadzie.

U pacjentów otrzymujących produkty zawierające ludzki czynnik krzepnięcia IX rzadko obserwowano nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (włączając w to obrzęk naczynioruchowy, uczucie pieczenia i kłucia w miejscu podania, dreszcze, zaczerwienienie, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, pokrzywkę, spadek ciśnienia tętniczego, ospałość, nudności, niepokój, tachykardia, uczucie ucisku w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty, świszczący oddech). W niektórych przypadkach obserwowano progresję opisanych objawów do ciężkiej reakcji anafilaktycznej. W takich przypadkach reakcje alergiczne występowały w bezpośrednim związku czasowym z wytworzeniem inhibitora czynnika IX. Rodzaj wymaganego leczenia zależy od typu i nasilenia reakcji.

Po próbach indukcji tolerancji immunologicznej u pacjentów z hemofilią B z inhibitorami czynnika IX zgłaszano występowanie zespołu nerczycowego.

W rzadkich przypadkach obserwowano podwyższoną temperaturę ciała.

U pacjentów z hemofilią B mogą pojawiać się przeciwciała (inhibitory) specyficzne względem czynnika IX. Jeżeli pojawią się takie inhibitory, objawi się to w postaci niewystarczającej odpowiedzi klinicznej. W takich przypadkach zalecany jest kontakt z ośrodkiem specjalizującym się w leczeniu hemofilii.

W badaniach klinicznych produktu BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU u 11 uprzednio nieleczonych pacjentów nie wykryto obecności inhibitorów.

Istnieje potencjalne ryzyko wystąpienia epizodów zakrzepowo-zatorowych po podaniu czynnika IX, przy czym ryzyko to jest wyższe po podaniu produktów o niskiej czystości. Stosowanie produktów o niskiej czystości zostało powiązane z przypadkami zawału mięśnia sercowego, zespołu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, zakrzepicy żylnej oraz zatorowości płucnej. Stosowanie wysoko oczyszczonego ludzkiego czynnika krzepnięcia IX, takiego jak w produkcie BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU, rzadko jest związane z występowaniem opisanych objawów.

Dawkowanie

Leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii.

Dawkowanie i czas trwania leczenia substytucyjnego zależy od stopnia niedoboru czynnika IX, lokalizacji i nasilenia krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta.

Liczba podanych jednostek czynnika IX jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.), odpowiadających aktualnemu standardowi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dla produktów zawierających czynnik IX.

Aktywność czynnika IX w osoczu wyraża się, jako wartość procentową (w odniesieniu do prawidłowego ludzkiego osocza) lub w jednostkach międzynarodowych (w odniesieniu do międzynarodowego standardu dla czynnika IX w osoczu).

Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) czynnika krzepnięcia IX jest równoważna ilości czynnika IX znajdującej się w jednym mililitrze prawidłowego ludzkiego osocza.

Ustalenie wymaganej dawki przeprowadza się w oparciu o fakt, że aktywność czynnika krzepnięcia IX w osoczu po podaniu jednej jednostki międzynarodowej (j.m.) ludzkiego czynnika krzepnięcia IX na kilogram masy ciała wynosi średnio 1,08 aktywności normalnej. Wymaganą dawkę ustala się na podstawie następującego wzoru:

Liczba wymaganych jednostek = masa ciała (kg) x pożądany wzrost aktywności czynnika IX

(%) (j.m./dl) x 0,93

Ilość podawanego produktu oraz częstotliwość dawkowania należy zawsze dostosować indywidualnie, mając na uwadze skuteczność kliniczną u danego pacjenta. Rzadko wymagane jest podawanie ludzkiego czynnika krzepnięcia IX częściej niż raz na dobę.

W przypadku wystąpienia wymienionych poniżej rodzajów krwawień, w danym okresie aktywność czynnika IX w osoczu nie powinna być niższa od wartości podanych poniżej. Poniższa tabela może być pomocna przy ustalaniu dawek w przypadku wystąpienia krwawień i przy operacjach chirurgicznych.

W pewnych okolicznościach konieczne może być podawanie dawek większych niż wyliczone, szczególnie w przypadku dawki początkowej.

Podczas leczenia zaleca się odpowiednie oznaczanie stężeń czynnika IX, w celu dostosowania wielkości dawki i częstotliwości powtarzania wlewów. Szczególnie w przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych konieczne jest dokładne monitorowanie leczenia substytucyjnego poprzez badanie procesu krzepnięcia (ocena aktywności czynnika IX w osoczu). Odpowiedź na leczenie czynnikiem IX, odzysk w warunkach in vivo i okresy półtrwania mogą różnić się u poszczególnych pacjentów.

W długookresowej profilaktyce krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii B należy podawać ludzki czynnik krzepnięcia IX w dawkach od 20 do 40 j.m. na kilogram masy ciała, co 3 do 4 doby. W niektórych przypadkach, szczególnie u młodszych pacjentów, konieczne może być skrócenie odstępów pomiędzy dawkami lub zastosowanie wyższych dawek.

Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem pojawiania się inhibitorów czynnika IX. Jeżeli nie udaje się osiągnąć spodziewanej aktywności czynnika IX w osoczu lub jeżeli właściwie dobrana dawka nie pozwala na skuteczną kontrolę krwawienia, należy przeprowadzić badania na obecność inhibitora czynnika IX. Jeżeli inhibitor jest obecny w stężeniu mniejszym niż 10 jednostek Bethesda (BU) na mililitr, podanie dodatkowego ludzkiego czynnika krzepnięcia IX może zneutralizować działanie inhibitora. U pacjentów, u których stężenie inhibitora przekracza 10 BU lub u pacjentów z silną odpowiedzią anamnestyczną należy rozważyć stosowanie stężonego (aktywowanego) kompleksu protrombinowego (aPCC) lub aktywowanego czynnika VII (FVIIa). Terapię należy prowadzić pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu hemofilii.

W badaniach klinicznych 11 dzieci w wieku poniżej 6 lat było leczonych produktem BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU. Dawkowanie u dzieci jest podobne do stosowanego u osób dorosłych.

Sposób podawania

Produkt należy rozpuścić zgodnie z opisem. Produkt należy podawać dożylnie.

Zaleca się, aby przepływ w trakcie podawania ludzkiego czynnika krzepnięcia IX nie był szybszy niż 4 ml/minutę.

Podobnie jak w przypadku wszystkich podawanych dożylnie produktów zawierających białko, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Ten produkt leczniczy może zawierać śladowe ilości białek ludzkich, innych niż czynnik IX.

Należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia wczesnych objawów nadwrażliwości, w tym o pokrzywce, uogólnionej postaci pokrzywki, uczuciu ucisku w klatce piersiowej, świszczącym oddechu, spadku ciśnienia tętniczego i reakcji anafilaktycznej. W razie wystąpienia objawów, należy zalecić pacjentom natychmiastowe przerwanie stosowania produktu i kontakt z lekarzem. W razie wystąpienia wstrząsu należy postępować zgodnie z odpowiednimi medycznymi standardami postępowania dotyczącymi leczenia wstrząsu.

Standardowe środki stosowane w celu zapobiegania zakażeniom wynikającym ze stosowania produktów leczniczych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują odpowiednią selekcję dawców, badania przesiewowe indywidualnych pobrań i pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz wprowadzenie do procesu produkcji skutecznych etapów mających na celu inaktywację lub usunięcie wirusów. Mimo to, przy podawaniu produktów leczniczych przygotowanych z ludzkiej krwi lub osocza, nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych. Dotyczy to również nieznanych lub nowych wirusów i innych patogenów.

Podejmowane działania uważa się za są skuteczne w przypadku wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV. Skuteczność przedsięwziętych środków może być ograniczona w przypadku wirusów nieotoczkowych, takich jak HAV i parwowirus B19.

Zakażenie parwowirusem B19 może mieć ciężki przebieg u kobiet ciężarnych (infekcja płodu) oraz u osób z niedoborem odporności lub nasiloną erytropoezą (np. anemia hemolityczna).

Stanowczo zaleca się, aby przy każdym podaniu produktu BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU zapisywać nazwę oraz numer serii produktu, w celu zachowania powiązania pomiędzy pacjentem a użytą serią produktu.

U pacjentów otrzymujących regularnie lub wielokrotnie produkty pochodzące z osocza ludzkiego, zawierające czynnik IX należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B).

Po wielokrotnym leczeniu produktami zawierającymi ludzki czynnik krzepnięcia IX, pacjentów należy monitorować w kierunku pojawiania się inhibitorów. Ilość inhibitorów należy określić w zmodyfikowanych jednostkach Bethesda przy użyciu odpowiednich testów biologicznych.

Dane literaturowe wskazują, że istnieje związek pomiędzy obecnością inhibitora czynnika IX i reakcjami alergicznymi. Dlatego pacjentów, u których występuj ą reakcje alergiczne, należy przebadać w kierunku obecności inhibitora czynnika IX. Pacjenci, u których występują inhibitory czynnika IX, mogą być narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego po kolejnym podaniu produktów zawierających czynnik IX.

Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej po podaniu czynnika IX w postaci stężonej, początkowo podawanie ludzkiego czynnika krzepnięcia IX powinno (zgodnie z oceną lekarza) być przeprowadzone pod kontrolą lekarską, w miejscu, które umożliwia odpowiednią opiekę medyczną na wypadek wystąpienia reakcji alergicznej.

Należy zachować ostrożność stosując produkt u dzieci w wieku poniżej 6 lat, u których ekspozycja na produkty zawierające czynnik IX była ograniczona.

Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów nieleczonych uprzednio. Doświadczenie kliniczne dotyczące tej grupy pacjentów jest ograniczone.

W przeszłości stwierdzono, że stosowanie złożonych koncentratów zawierających czynnik IX powodowało powikłania zatorowo-zakrzepowe. Tak więc, podawanie produktów zawierających czynnik IX może być potencjalnie niebezpieczne u pacjentów z objawami fibrynolizy oraz u pacjentów z rozsianym wykrzepianiem wewnątrznaczyniowym.

Z uwagi na możliwość wystąpienia powikłań zakrzepowych, podczas stosowania produktu u pacjentów z chorobami wątroby, pacjentów po zabiegach chirurgicznych, noworodków lub pacjentów obciążonych ryzykiem powikłań zakrzepowych bądź rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego należy rozpocząć obserwację kliniczną w kierunku występowania wczesnych objawów zakrzepicy oraz koagulopatii ze zużycia, stosując odpowiednie testy biologiczne. W każdym z tych przypadków należy rozważyć korzyści ze stosowania ludzkiego czynnika krzepnięcia IX w stosunku do zagrożenia związanego z wystąpieniem wspomnianych powikłań.

Ten produkt leczniczy zawiera heparynę i może powodować reakcje alergiczne, trombocytopenię immunologiczną typu II o ciężkim przebiegu oraz zaburzenia krzepnięcia.

Produkt BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU zawiera sód. Produkt ten zawiera około 2,6 mg sodu na mililitr substancji (13 mg na butelkę o pojemności 5 ml - 26 mg na butelkę o pojemności 10 ml -52 mg na butelkę o pojemności 20 ml). Należy to wziąć pod uwagę przy stosowaniu produktu u pacjentów na ścisłej diecie niskosodowej.

Nie przeprowadzono badań dotyczących szkodliwego wpływu produktu BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU na reprodukcję i laktację u zwierząt. Bezpieczeństwo stosowania produktu BETAFACT 250 IU / 500 IU / 1000 IU u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. W związku z tym, ludzki czynnik krzepnięcia IX powinien być podawany kobietom w ciąży i karmiącym piersią wyłącznie, jeżeli istnieją jednoznaczne wskazania i korzyści przewyższają ryzyko.