Willfact proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 1 000 j.m. | 1 fiol.pr. | +1 fiol.rozp.+zest.

Produkt Willfact jest dostarczany jako proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań zawierający nominalnie po 1000 j.m. ludzkiego czynnika von Willebranda (vWF) na fiolkę.

Po rekonstytucji w 10 ml wody do wstrzykiwań, każdy 1 ml roztworu po rekonstytucji zawiera 100 j.m. ludzkiego czynnika von Willebranda Willfact.

Po rekonstytucji w 10 ml wody do wstrzykiwań produkt zawiera w przybliżeniu 100 j.m./ml ludzkiego czynnika von Willebranda. Przed dodaniem albuminy, aktywność swoista produktu Willfact 1000 j.m. wynosi ≥ 50 j.m. vWF:RCo/mg białka.

Moc działania czynnika von Willebranda wyraża się w jednostkach międzynarodowych odpowiadających aktywności kofaktora rystocetyny (vWF:RCo) w odniesieniu do standardu międzynarodowego koncentratu czynnika von Willebranda.

Zawartość ludzkiego VIII czynnika krzepnięcia (FVIII) w produkcie Willfact wynosi ≤ 10 j.m./100 j.m. vWF:RCo. Moc działania (j.m.) określa się na podstawie oznaczenia metodą chromogenną zgodną z Farmakopeą Europejską.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. Jedna fiolka (1000 j.m.) zawiera 0,3 mmol (6,9 mg) sodu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Uważa się, że produkt Willfact jest bezpiecznym lekiem. Jednak po podaniu mogą wystąpić reakcje alergiczne lub anafilaktyczne.

Poniżej podano działania niepożądane z uwzględnieniem następujących kategorii częstości występowania:

Bardzo często (1/10)

Często (1/100 do < 1/10)

Niezbyt często (1/1 000 do < 1/100)

Rzadko (1/10 000 do < 1/1 000),

Bardzo rzadko (< 1/10 000)

Nie znana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często: nadwrażliwość lub reakcje alergiczne. Mogące niekiedy ulegać progresji do ciężkiej reakcji anafilaktycznej (łącznie ze wstrząsem).

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często: niepokój ruchowy

Zaburzenia układu nerwowego

Niezbyt często: ból głowy, mrowienie, ospałość

Zaburzenia serca

Niezbyt często: tachykardia

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często: niedociśnienie, uderzenia gorąca

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Niezbyt często: świszczący oddech

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często: nudności, wymioty

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka uogólniona i miejscowa

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: uczucie pieczenia i kłucia w miejscu wlewu, dreszcze, uczucie ucisku w klatce piersiowej

Rzadko: gorączka

Badania diagnostyczne

Bardzo rzadko: przeciwciała neutralizujące przeciwko vWF (inhibitory vWF)

U pacjentów z chorobą von Willebranda (szczególnie typu 3) bardzo rzadko może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) vWF. Należy uważnie kontrolować pacjentów leczonych vWF w kierunku rozwoju inhibitorów, stosując odpowiednią obserwację kliniczną i wykonując badania laboratoryjne. Jeśli takie inhibitory wystąpią, stan ten będzie objawiał się w postaci nieodpowiedniej odpowiedzi klinicznej. Przeciwciała takie strącają się i wykazują bliski związek z reakcjami anafilaktycznymi. We wszystkich tego rodzaju przypadkach zaleca się konsultację z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii.

Dlatego, pacjentów, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna, należy zbadać na obecność inhibitorów.

Po przywróceniu prawidłowego poziomu vWF w określonych grupach wysokiego ryzyka należy prowadzić obserwację w kierunku wczesnych objawów zakrzepicy lub rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego oraz profilaktykę powikłań zatorowo-zakrzepowych zgodnie z aktualnymi wytycznymi.

Ryzyko incydentów zakrzepowych może być zwiększone u pacjentów otrzymujących preparaty vWF zawierające FVIII, jeśli aktywność FVIII:C w osoczu jest długotrwale zwiększona.

Kurację produktem Willfact powinien nadzorować lekarz z doświadczeniem w leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi.

Dawkowanie

Można przyjąć, że 1 j.m./kg mc. czynnika von Willebranda zwiększa aktywność krążącego vWF:RCo o 0,02 j.m./ml (2%).

Należy dążyć do uzyskania aktywności koagulacyjnej vWF:RCo > 0,6 j.m./ml (60%) i FVIII:C > 0,4 j.m./ml (40%).

Hemostaza jest nieskuteczna, jeśli aktywność koagulacyjna FVIII (FVIII:C) wynosi mniej niż 0,4 j.m./ml (40%). Po jednokrotnym wstrzyknięciu vWF maksymalne zwiększenie aktywności FVIII:C nastąpi dopiero po co najmniej 6-12 godz. Pojedyncze podanie vWF nie wystarcza do uzyskania szybkiej normalizacji aktywności FVIII:C. Jeśli wyjściowa aktywność FVIII:C w osoczu znajduje się poniżej krytycznego poziomu, a konieczne jest szybkie uzyskanie hemostazy (np. zatamowanie krwotoku, ciężki uraz lub doraźne leczenie chirurgiczne), wówczas wraz z pierwszą dawką vWF należy podać produkt zawierający FVIII, aby odtworzyć aktywność FVIII:C zapewniającą hemostazę.

Jednak jeśli nie ma potrzeby uzyskania szybkiego wzrostu aktywności FVIII:C (np. leczenie chirurgiczne w trybie planowym) lub jeśli wyjściowa aktywność FVIII:C pozwala na uzyskanie hemostazy, lekarz może zrezygnować z podania FVIII wraz z pierwszym wstrzyknięciem vWF.

Rozpoczęcie leczenia

W leczeniu krwotoku lub ciężkiego urazu, pierwsza dawka produktu Willfact wynosi 40 do 80 j.m./kg, podawana w skojarzeniu z wymaganą ilością produktu zawierającego czynnik VIII. Wymaganą ilość czynnika VIII oznacza się na podstawie poziomu podstawowego FVIII:C w osoczu pacjenta, bezpośrednio przed interwencją lub możliwie jak najszybciej po wystąpieniu krwawienia lub ciężkiego urazu. W przypadku zabiegów chirurgicznych produkt należy podać na godzinę przed rozpoczęciem procedury.

Podanie początkowej dawki produktu Willfact 80 j.m./kg mc. może być konieczne szczególnie w przypadku choroby von Willebranda typu 3, w której utrzymanie prawidłowej aktywności hemostatycznej może wymagać stosowania większych dawek niż w przypadku pozostałych typów choroby.

Zabieg chirurgiczny w trybie planowym: produkt Willfact należy podać na 12-24 godz., a następnie ponownie na 1 godz. przed rozpoczęciem zabiegu chirurgicznego. W takim przypadku nie ma potrzeby skojarzonego podawania FVIII, ponieważ na ogół aktywność endogennego FVIII:C osiąga krytyczną wartość 0,4 j.m./ml (40%) przed rozpoczęciem zabiegu. Wskazania należy jednak stosować indywidualnie w zależności od stanu pacjenta.

Kolejne wstrzyknięcia:

W razie potrzeby należy kontynuować leczenie kolejnymi dawkami produktu Willfact 40-80 j.m./kg mc. w jednym lub dwóch wstrzyknięciach na dobę przez okres od jednego do kilku dni. Wielkość dawki i długość okresu leczenia zależą od stanu klinicznego pacjenta, rodzaju i nasilenia krwawienia oraz aktywności vWF:RCo i FVIII:C.

Profilaktyka długoterminowa

Produkt Willfact można również stosować w długotrwałej profilaktyce. W takim przypadku dawkowanie ustala się indywidualnie. Stosowanie dawek produktu Willfact 40-60 j.m./kg mc. od dwóch do trzech razy w tygodniu zmniejsza liczbę incydentów krwotocznych.

Brak danych z badań klinicznych charakteryzujących odpowiedź na stosowanie produktu Willfact u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Udokumentowano jedynie pojedyncze przypadki stosowania produktu Willfact u dzieci poniżej 12 lat. W badaniach klinicznych nie udokumentowano stosowania produktu Willfact u pacjentów uprzednio nie leczonych vWF.

Sposób podawania

Rozpuścić preparat zgodnie z opisem w punkcie 6.6. Produkt powinien być podawany drogą dożylną, z przepływem nie większym niż 4 ml/minutę.

Jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z aktywnym krwawieniem zaleca się skojarzone podawanie produktu FVIII z produktem zawierającym czynnik von Willebranda o niskiej zawartości FVIII.

Podobnie jak w przypadku wszystkich produktów białkowych otrzymywanych z osocza i przeznaczonych do podawania dożylnego możliwe jest wystąpienie reakcji alergicznych lub nadwrażliwości. Podczas wstrzykiwania należy prowadzić ścisłą kontrolę i obserwację stanu pacjenta w kierunku jakichkolwiek objawów. Należy poinformować pacjentów o pierwszych objawach reakcji alergicznej, np. miejscowej lub uogólnionej pokrzywki, uczucia ucisku w klatce piersiowej, świszczącego oddechu, niedociśnienia tętniczego i reakcji anafilaktycznej. Jeśli wystąpią te objawy, należy natychmiast przerwać podawanie leku. Jeśli dojdzie do wstrząsu, należy stosować postępowanie przeciwwstrząsowe.

Standardowe procedury przeciwdziałania zakażeniom związanym z zastosowaniem produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe materiału od poszczególnych dawców i puli osocza w kierunku określonych wskaźników zakażeń oraz stosowanie technologii produkcji skutecznie inaktywujących/ usuwających wirusy.

Mimo tego nie można całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych podczas podawania produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza. Dotyczy to również nieznanych lub nowych wirusów oraz innych czynników chorobotwórczych.

Stosowane środki zapobiegawcze uważa się za skuteczne w przypadku wirusów otoczkowych (np. HIV, HBV i HCV), jednak mogą mieć ograniczoną skuteczność w przypadku wirusów bezotoczkowych (np. HAV lub parwowirus B19). Zakażenie parwowirusem B19 może powodować poważne powikłania u kobiet w ciąży (zakażenie płodu), osób z niedoborami odporności lub przyspieszoną erytropoezą (np. niedokrwistość hemolityczna).

W przypadku pacjentów regularnie przyjmujących vWF otrzymywany z ludzkiego osocza należy rozważyć odpowiednie szczepienia (WZW typu A i B).

Należy pamiętać, by po każdym podaniu produktu Willfact zapisać nazwę i numer serii leku, aby umożliwić połączenie imienia i nazwiska pacjenta oraz numeru serii.

Mogą wystąpić incydenty zakrzepowe, szczególnie jeśli wyniki badań klinicznych lub laboratoryjnych sugerują przynależność do grupy zwiększonego ryzyka. Z tego powodu u pacjentów należących do tej grupy należy prowadzić monitorowanie w kierunku wczesnych objawów zakrzepicy. Należy stosować profilaktykę żylnych powikłań zatorowo-zakrzepowych zgodnie z aktualnymi zaleceniami.

Lekarz stosujący preparat vWF zawierający FVIII powinien pamiętać, że leczenie może powodować nadmierne zwiększenie aktywności FVIII:C. U pacjentów otrzymujących preparaty vWF zawierające FVIII należy monitorować stężenie FVIII:C w osoczu w celu uniknięcia nadmiernej aktywności FVIII:C w osoczu zwiększającej ryzyko incydentów zakrzepowych.

U pacjentów z chorobą von Willebranda (szczególnie typu 3) może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) vWF. Jeśli nie udaje się osiągnąć oczekiwanego poziomu aktywności vWF:RCo w osoczu lub jeśli prawidłowa dawka nie pozwala na skuteczne opanowanie krwawienia, należy wykonać test obecności inhibitora czynnika vWF. U pacjentów z wysokim stężeniem inhibitora leczenie vWF może być nieskuteczne. W takich przypadkach należy rozważyć inne metody leczenia.

Jedna fiolka (1000 j.m.) produktu Willfact zawiera 0,3 mmol (6,9 mg) sodu. Ilość tę należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie w przypadku podawania we wstrzyknięciu dawki większej niż 3300 j.m. (ponad 1 mmol sodu).

Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na płodność, reprodukcję, ciążę, rozwój embrionalny i płodowy lub rozwój okołoporodowy i pourodzeniowy są niewystarczające dla oceny bezpieczeństwa stosowania.

Nie przeprowadzono badań w kontrolowanych warunkach klinicznych nad bezpieczeństwem stosowania produktu Willfact w czasie ciąży i karmienia piersią.

Produkt Willfact powinien być podawany kobietom w ciąży i karmiącym piersią z niedoborem czynnika von Willebranda wyłącznie jeżeli jest to niezbędne.