MENSIL MAX

Jedna tabletka zawiera 25 mg syldenafilu w postaci cytrynianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 2,15 mg aspartam (E 951)

70,4575 mg laktoza jednowodna

Jedna tabletka zawiera 50 mg syldenafilu w postaci cytrynianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 4,30 mg aspartam (E 951)

140,915 mg laktoza jednowodna

Jedna tabletka zawiera 100 mg syldenafilu w postaci cytrynianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 8,60 mg aspartam (E 951)

281,83 mg laktoza jednowodna

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Ze względu na wpływ syldenafilu na przemiany metaboliczne, w których biorą udział tlenek azotu i cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP, patrz punkt 5.1), nasila on hipotensyjne działanie azotanów. Przeciwwskazane jest zatem równoczesne podawanie syldenafilu z lekami uwalniającymi tlenek azotu (np. azotynem amylu) lub azotanami w jakiejkolwiek postaci.

Produktów leczniczych przeznaczonych do leczenia zaburzeń erekcji, w tym syldenafilu, nie należy stosować u mężczyzn, u których aktywność seksualna nie jest wskazana (np. pacjenci z ciężkimi schorzeniami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak niestabilna dławica piersiowa lub ciężka niewydolność serca).

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego (ang. non-arteric anterior ischemic optic neuropaty, NAION), niezależnie od tego, czy miało to związek z wcześniejszą ekspozycją na inhibitor PDE5 (patrz punkt 4.4).

Nie określono bezpieczeństwa stosowania syldenafilu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, hipotonią (ciśnienie krwi < 90/50 mm Hg), po niedawno przebytym udarze lub zawale serca oraz ze stwierdzonymi dziedzicznymi zmianami degeneracyjnymi siatkówki, takimi jak retinitis pigmentosa (niewielka część tych pacjentów ma genetycznie uwarunkowane nieprawidłowości fosfodiesterazy siatkówki). Stosowanie syldenadfilu u tych pacjentów jest przeciwwskazane.

Profil bezpieczeństwa produktu leczniczego Sildenafil Hasco oparto na danych dotyczących 8691 pacjentów, którzy otrzymywali zalecane dawki leku w 67 badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, przeprowadzonych z użyciem tabletek zawierających syldenafil. Podczas badań klinicznych do najczęściej zgłaszanych przez pacjentów przyjmujących syldenafil działań niepożądanych należały: bóle głowy, uderzenia gorąca, niestrawność, zaburzenia widzenia, uczucie zatkanego nosa, zawroty głowy oraz zaburzenia widzenia barwnego.

Dane dotyczące działań niepożądanych produktów zawierających syldenafil w ramach monitorowania bezpieczeństwa farmakoterapii po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu dotyczą okresu ponad 9 lat. Ponieważ nie wszystkie działania niepożądane są zgłaszane podmiotowi odpowiedzialnemu i wprowadzane do bazy danych dotyczących bezpieczeństwa, nie jest możliwe rzetelne ustalenie częstości występowania tych działań.

W poniższej tabeli wymieniono wszystkie istotne z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, których częstość występowania podczas badań klinicznych przewyższała częstość, występowania analogicznych zdarzeń u pacjentów przyjmujących placebo. Działania te pogrupowano pod względem układów i narządów, w obrębie których je stwierdzano oraz częstość ich występowania (bardzo częste (> = 1/10), częste (> = 1/100 do < 1/10), niezbyt częste (> = 1/1 000 do < 1/100), rzadkie (> = 1/10 000 do < 1/1 000).

Istotne z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, które miały miejsce po dopuszczeniu do obrotu, wymieniono jako działania niepożądane o nieznanej częstości występowania.

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1: Istotne z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, których częstość występowania podczas badań klinicznych tabletek zawierających syldenafil przewyższała częstość występowania analogicznych zdarzeń u pacjentów przyjmujących placebo oraz istotne z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, które miały miejsce po dopuszczeniu do obrotu tabletek zawierających syldenafil.

Dawkowanie Stosowanie u dorosłych:

Zalecaną dawką jest 50 mg syldenafilu przyjmowane w zależności od potrzeb około godzinę przed planowaną aktywnością seksualną. Tabletkę należy rozgryźć i żuć przed połknięciem.

W zależności od skuteczności i tolerancji leku, dawkę można zwiększyć do 100 mg lub zmniejszyć do 25 mg.

Maksymalna zalecana dawka wynosi 100 mg. Zaleca się stosowanie produktu maksymalnie raz na dobę. Jeśli produkt leczniczy Sildenafil Hasco jest przyjmowany podczas posiłku, początek działania leku może być opóźniony w porównaniu do przyjęcia produktu leczniczego na czczo (patrz punkt 5.2).

Stosowanie u pacjentów w wieku podeszłym:

Modyfikacja dawkowania u pacjentów w wieku podeszłym nie jest wymagana. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek:

Zalecenia dotyczące dawkowania opisane w punkcie "Stosowanie u dorosłych" dotyczą także pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30 - 80 ml / min).

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml / min), należy rozważyć zastosowanie dawki 25 mg. W zależności od skuteczności i tolerancji leku, dawka może być zwiększona do 50 mg lub 100 mg.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby:

U pacjentów z niewydolnością wątroby (np. z marskością wątroby), ze względu na zmniejszony klirens syldenafilu, należy rozważyć zastosowanie dawki 25 mg. W zależności od skuteczności i tolerancji leku, dawka może być zwiększona do 50 mg lub 100 mg.

Dzieci

Stosowanie u dzieci i młodzieży:

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco nie jest wskazany dla osób w wieku poniżej 18 lat.

Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne leki:

U pacjentów stosujących jednocześnie inhibitory izoenzymu CYP3A4, należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej 25 mg (patrz punkt 4.5). Wyjątkiem jest rytonawir, którego nie zaleca się stosować jednocześnie z syldenafilem (patrz punkt 4.4).

W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, stan pacjenta przyjmującego leki alfa-adrenolityczne powinien być stabilny przed rozpoczęciem leczenia syldenafilem. Ponadto, należy rozważyć rozpoczęcie terapii od dawki 25 mg syldenafilu (patrz punkty 4.4 i 4.5).

Przed zastosowaniem leczenia farmakologicznego należy przeprowadzić badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta w celu rozpoznania zaburzenia erekcji i określenia jego przyczyn.

Ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności układu krążenia, dlatego przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji zalecana jest ocena stanu układu sercowo-naczyniowego pacjenta. Syldenafil, rozszerzając naczynia, powoduje niewielkie, przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (patrz punkt 5.1). Przed przepisaniem pacjentowi syldenafilu lekarz powinien ocenić, czy pacjent może być podatny na takie działanie rozszerzające naczynia, szczególnie w czasie aktywności seksualnej. Zwiększoną wrażliwość na leki rozszerzające naczynia krwionośne wykazują pacjenci z zaburzeniem odpływu krwi z lewej komory (np. zwężeniem ujścia aorty czy kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu) oraz z rzadkim zespołem atrofii wielonarządowej, charakteryzującym się znacznym zaburzeniem kontroli ciśnienia tętniczego krwi przez autonomiczny układ nerwowy.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco nasila hipotensyjne działanie azotanów (patrz punkt 4.3).

Po wprowadzeniu syldenafilu do obrotu zgłaszano przypadki, związane czasowo ze stosowaniem syldenafilu, wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności układu sercowo-naczyniowego, takich jak zawał mięśnia sercowego, niestabilna dławica piersiowa, nagła śmierć sercowa, komorowe zaburzenia rytmu, krwotok mózgowo-naczyniowy, przemijający napad niedokrwienny, nadciśnienie czy niedociśnienie tętnicze.

Większość z tych pacjentów, u których wystąpiły powyższe zaburzenia należało do grupy z czynnikami ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. Wiele z tych działań niepożądanych wystąpiło w czasie stosunku seksualnego lub wkrótce po jego zakończeniu. W pojedynczych przypadkach byli to pacjenci, u których powyższe zaburzenia wystąpiły wkrótce po zastosowaniu syldenafilu, zanim doszło do aktywności seksualnej. Nie jest możliwe jednoznaczne określenie zależności pomiędzy powyższymi zdarzeniami, a czynnikami, które mogły j e wywołać.

Produkty przeznaczone do leczenia zaburzeń erekcji, w tym syldenafil, należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi deformacjami prącia (takimi jak zagięcie, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego) oraz ze schorzeniami predysponującymi do wystąpienia priapizmu (np. niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi lub białaczka).

Dotychczas nie zbadano bezpieczeństwa i skuteczności jednoczesnego stosowania syldenafilu wraz z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się takiego postępowania.

W związku z przyjmowaniem syldenafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano przypadki zaburzeń widzenia i przypadki nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego. Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał stosowanie produktu Sildenafil Hasco i skonsultował się z lekarzem (patrz punkt 4.3).

Jednoczesne stosowanie syldenafilu i rytonawiru nie jest zalecane (patrz punkt 4.5).

Należy zachować ostrożność przy podawaniu syldenafilu pacjentom przyjmującym leki alfa-adrenolityczne, ponieważ jednoczesne stosowanie obu leków może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia u nielicznych, podatnych chorych (patrz punkt 4.5). Takie przypadki najczęściej występowały w ciągu 4 godzin od przyjęcia syldenafilu. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, stan pacjenta przyjmującego leki alfa-adrenolityczne powinien być hemodynamicznie stabilny przed rozpoczęciem leczenia syldenafilem. Należy rozważyć rozpoczęcie terapii od dawki 25 mg syldenafilu (patrz punkt 4.2). Ponadto lekarz powinien poinformować pacjenta, co należy uczynić w razie wystąpienia objawów niedociśnienia ortostatycznego.

Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich płytkach krwi wykazały, że syldenafil nasila przeciwagregacyjne działanie nitroprusydku sodu.

Nie ma informacji dotyczących bezpieczeństwa stosowania syldenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia lub czynną chorobą wrzodową. U tych pacjentów syldenafil należy stosować jedynie po dokładnym rozważeniu korzyści i zagrożeń.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco nie jest przeznaczony do stosowania przez kobiety.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco zawiera aspartam, źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Przed zastosowaniem leczenia farmakologicznego należy przeprowadzić badanie podmiotowe i przedmiotowe pacjenta w celu rozpoznania zaburzenia erekcji i określenia jego przyczyn.

Ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności układu krążenia, dlatego przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji zalecana jest ocena stanu układu sercowo-naczyniowego pacjenta. Syldenafil, rozszerzając naczynia, powoduje niewielkie, przemijające obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (patrz punkt 5.1). Przed przepisaniem pacjentowi syldenafilu lekarz powinien ocenić, czy pacjent może być podatny na takie działanie rozszerzające naczynia, szczególnie w czasie aktywności seksualnej. Zwiększoną wrażliwość na leki rozszerzające naczynia krwionośne wykazują pacjenci z zaburzeniem odpływu krwi z lewej komory (np. zwężeniem ujścia aorty czy kardiomiopatią przerostową z zawężeniem drogi odpływu) oraz z rzadkim zespołem atrofii wielonarządowej, charakteryzującym się znacznym zaburzeniem kontroli ciśnienia tętniczego krwi przez autonomiczny układ nerwowy.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco nasila hipotensyjne działanie azotanów (patrz punkt 4.3).

Po wprowadzeniu syldenafilu do obrotu zgłaszano przypadki, związane czasowo ze stosowaniem syldenafilu, wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności układu sercowo-naczyniowego, takich jak zawał mięśnia sercowego, niestabilna dławica piersiowa, nagła śmierć sercowa, komorowe zaburzenia rytmu, krwotok mózgowo-naczyniowy, przemijający napad niedokrwienny, nadciśnienie czy niedociśnienie tętnicze.

Większość z tych pacjentów, u których wystąpiły powyższe zaburzenia należało do grupy z czynnikami ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. Wiele z tych działań niepożądanych wystąpiło w czasie stosunku seksualnego lub wkrótce po jego zakończeniu. W pojedynczych przypadkach byli to pacjenci, u których powyższe zaburzenia wystąpiły wkrótce po zastosowaniu syldenafilu, zanim doszło do aktywności seksualnej. Nie jest możliwe jednoznaczne określenie zależności pomiędzy powyższymi zdarzeniami, a czynnikami, które mogły j e wywołać.

Produkty przeznaczone do leczenia zaburzeń erekcji, w tym syldenafil, należy stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi deformacjami prącia (takimi jak zagięcie, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego) oraz ze schorzeniami predysponującymi do wystąpienia priapizmu (np. niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi lub białaczka).

Dotychczas nie zbadano bezpieczeństwa i skuteczności jednoczesnego stosowania syldenafilu wraz z innymi metodami leczenia zaburzeń erekcji. Dlatego nie zaleca się takiego postępowania.

W związku z przyjmowaniem syldenafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano przypadki zaburzeń widzenia i przypadki nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego. Pacjentowi należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia nagłych zaburzeń widzenia przerwał stosowanie produktu Sildenafil Hasco i skonsultował się z lekarzem (patrz punkt 4.3).

Jednoczesne stosowanie syldenafilu i rytonawiru nie jest zalecane (patrz punkt 4.5).

Należy zachować ostrożność przy podawaniu syldenafilu pacjentom przyjmującym leki alfa-adrenolityczne, ponieważ jednoczesne stosowanie obu leków może prowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia u nielicznych, podatnych chorych (patrz punkt 4.5). Takie przypadki najczęściej występowały w ciągu 4 godzin od przyjęcia syldenafilu. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, stan pacjenta przyjmującego leki alfa-adrenolityczne powinien być hemodynamicznie stabilny przed rozpoczęciem leczenia syldenafilem. Należy rozważyć rozpoczęcie terapii od dawki 25 mg syldenafilu (patrz punkt 4.2). Ponadto lekarz powinien poinformować pacjenta, co należy uczynić w razie wystąpienia objawów niedociśnienia ortostatycznego.

Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich płytkach krwi wykazały, że syldenafil nasila przeciwagregacyjne działanie nitroprusydku sodu.

Nie ma informacji dotyczących bezpieczeństwa stosowania syldenafilu u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia lub czynną chorobą wrzodową. U tych pacjentów syldenafil należy stosować jedynie po dokładnym rozważeniu korzyści i zagrożeń.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco nie jest przeznaczony do stosowania przez kobiety.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco zawiera aspartam, źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią.

Produkt leczniczy Sildenafil Hasco zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Wpływ innych produktów leczniczych na działanie syldenafilu Badania in vitro:

Syldenafil jest metabolizowany głównie przez układ cytochromu P450 (CYP); zasadniczy szlak przemian warunkuje aktywność izoenzymu 3A4 a poboczny izoenzym 2C9. Dlatego inhibitory tych izoenzymów mogą zmniejszać klirens syldenafilu.

Badania in vivo:

Analiza populacyjna danych farmakokinetycznych uzyskanych podczas badań klinicznych wykazała zmniejszenie klirensu syldenafilu podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (takimi jak ketokonazol, erytromycyna, cymetydyna). Pomimo, że w tych przypadkach nie zaobserwowano zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych, przy podawaniu syldenafilu jednocześnie z inhibitorami CYP3A4 należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej 25 mg.

Jednoczesne stosowanie rytonawiru, inhibitora proteazy HIV, będącego silnym inhibitorem cytochromu P450, w stanie równowagi (w dawce 500 mg podawanej dwa razy na dobę) z syldenafilem (w pojedynczej dawce 100 mg) powodowało zwiększenie C_max syldenafilu o 300% (4-krotny wzrost) oraz wzrost AUC syldenafilu w surowicy krwi o 1000% (11-krotne zwiększenie). Po upływie 24 godzin stężenie syldenafilu w surowicy krwi wynosiło nadal około 200 ng/ml, w porównaniu do stężenia około 5 ng/ml po podaniu samego syldenafilu. Wyniki te są zgodne z wpływem rytonawiru na układ enzymatyczny cytochromu P450. Syldenafil nie wpływa na parametry farmakokinetyczne rytonawiru. Uwzględniając powyższe dane farmakokinetyczne nie zaleca się jednoczesnego stosowanie syldenafilu z rytonawirem (patrz punkt 4.4), a w tych warunkach maksymalna dawka syldenafilu nie powinna przekroczyć 25 mg w ciągu 48 godzin.

Jednoczesne stosowanie sakwinawiru (inhibitora proteazy HIV), będącego również inhibitorem CYP3A4, w stanie równowagi (w dawce 1200 mg podawanej trzy razy na dobę) z syldenafilem (w dawce pojedynczej 100 mg) powodowało zwiększenie C_max syldenafilu o 140% oraz wzrost AUC syldenafilu o 210%. Syldenafil nie wpływa na parametry farmakokinetyczne sakwinawiru (patrz punkt 4.2). Można spodziewać się, że zastosowanie silniejszych inhibitorów CYP3A4, takich jak ketokonazol czy itrakonazol, będzie wywierać jeszcze silniejszy wpływ.

Podanie jednorazowej dawki 100 mg syldenafilu jednocześnie z erytromycyną, swoistym inhibitorem CYP3A4, w stanie równowagi (dawka 500 mg podawana dwa razy na dobę przez 5 dni), powodowało zwiększenie AUC syldenafilu o 182%.

W badaniach zdrowych mężczyzn ochotników, nie wykazano wpływu azytromycyny (w dawce 500 mg dziennie przez 3 dni) na AUC, Cmax, Tmax, stałą eliminacji i okres półtrwania syldenafilu oraz jego głównych, krążących w organizmie metabolitów. U zdrowych ochotników zastosowanie cymetydyny w dawce 800 mg (inhibitora cytochromu P450 i nieswoistego inhibitora CYP3A4) jednocześnie z syldenafilem (w dawce 50 mg) spowodowało zwiększenie stężenia syldenafilu w osoczu krwi o 56%.

Sok grejpfrutowy będący słabym inhibitorem CYP3A4 w ścianie jelit, może spowodować niewielki wzrost stężenia syldenafilu w osoczu krwi.

Pojedyncze dawki leków zobojętniających kwas solny (tlenku magnezu, tlenku glinu) nie wpływały na dostępność biologiczną syldenafilu.

Nie przeprowadzono badań dotyczących swoistych interakcji syldenafilu ze wszystkimi produktami leczniczymi. Analiza populacyjna danych farmakokinetycznych nie wykazała jednak wpływu na farmakokinetykę syldenafilu leków z grupy inhibitorów CYP2C9 (takich jak tolbutamid, warfaryna, fenytoina), inhibitorów CYP2D6 (takich jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), tiazydowych leków moczopędnych, diuretyków pętlowych, leków moczopędnych oszczędzających potas, inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistów kanału wapniowego, leków beta-adrenolitycznych lub indukujących enzymy układu CYP450 (takich jak ryfampicyna, barbiturany).

Nikorandyl wywiera działanie zarówno aktywatora kanału potasowego jak i azotanu. Jego wpływ podobny do azotanów może być powodem wystąpienia poważnych interakcji z syldenafilem.

Wpływ syldenafilu na inne produkty lecznicze

Badania in vitro:

Syldenafil jest słabym inhibitorem izoenzymów cytochromu P450: 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4 (IC50> 150 microM). Biorąc pod uwagę, że najwyższe stężenia syldenafilu w osoczu krwi (po podaniu w zalecanych dawkach) wynoszą około 1microM, jest mało prawdopodobne by produkt leczniczy Sildenafil Hasco wpływał na klirens substratów tych izoenzymów.

Nie ma danych dotyczących interakcji syldenafilu z nieswoistymi inhibitorami fosfodiesterazy, takimi jak teofilina lub dipirydamol.

Badania in vivo:

Ponieważ syldenafil wpływa na przemiany metaboliczne, w których biorą udział tlenek azotu i cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP, patrz punkt 5.1), wykazano, że syldenafil nasila hipotensyjne działanie azotanów. Jednoczesne stosowanie syldenafilu i leków uwalniających tlenek azotu lub azotanów w jakiejkolwiek postaci jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Jednoczesne podawanie syldenafilu pacjentom przyjmującym leki alfa-adrenolityczne może prowadzić do objawowego niedociśnienia u nielicznych, podatnych chorych. Takie działanie jest najbardziej prawdopodobne w ciągu 4 godzin od podania syldenafilu (patrz punkt 4.2 i 4.4). Podczas trzech badań oceniających specyficzne interakcje międzylekowe, alfa-adrenolityczna doksazosyna (podana w dawkach 4 mg i 8 mg) oraz syldenafil (podany w dawkach 25 mg, 50 mg lub 100 mg) były jednocześnie podawane pacjentom z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang. Bening Prostatic Hyperplasia - BPH), ustabilizowanych w wyniku leczenia doksazosyną. W badanych populacjach stwierdzono, że średnie dodatkowe obniżenie wartości ciśnienia tętniczego krwi w pozycji leżącej wyniosło 7/7 mm Hg, 9/5 mm Hg i 8/4 mm Hg, a średnie dodatkowe obniżenie wartości ciśnienia krwi w pozycji stojącej wyniosło odpowiednio 6/6 mm Hg, 11/4 mm Hg, i 4/5 mm Hg. W trakcie jednoczesnego podawania syldenafilu i doksazosyny pacjentom uprzednio ustabilizowanym w wyniku leczenia doksazosyną, w nielicznych przypadkach występowały objawy niedociśnienia ortostatycznego. Obejmowały one zawroty głowy oraz zamroczenia, ale nie dochodziło do omdleń.

Nie zaobserwowano istotnych interakcji podczas stosowania syldenafilu (podawanego w dawce 50 mg) z jednocześnie metabolizowanymi przy udziale CYP2C9 tolbutamidem (w dawce 250 mg) i warfaryną (dawce 40 mg).

Syldenafil (podawany w dawce 50 mg) nie nasilał wydłużenia czasu krwawienia po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego (podanego w dawce 150 mg).

Syldenafil (podany w dawce 50 mg) nie nasilał obniżającego ciśnienie krwi działania alkoholu u zdrowych ochotników, u których przeciętne maksymalne stężenie alkoholu we krwi wynosiło 80 mg/dl.

Nie stwierdzono różnic w częstości występowania działań niepożądanych u pacjentów przyjmujących syldenafil (w porównaniu do grupy otrzymującej placebo) jednocześnie z następującymi lekami hipotensyjnymi: lekami moczopędnymi, lekami beta-adrenolitycznymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny, antagonistami angiotensyny II, lekami przeciwnadciśnieniowymi (działającymi rozszerzająco na naczynia oraz ośrodkowo), lekami blokującymi neurony adrenergiczne, antagonistami kanału wapniowego. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podczas jednoczesnego stosowania syldenafilu (podawanego w dawce 100 mg) i amlodypiny, stwierdzono dodatkowe obniżenie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego krwi, mierzonego w pozycji leżącej, o 8 mm Hg. Dodatkowe obniżenie wartości ciśnienia rozkurczowego (w pozycji leżącej) wynosiło 7 mm Hg. Wartości dodatkowego obniżenia ciśnienia krwi były podobne do obserwowanych po podaniu samego syldenafilu u zdrowych ochotników (patrz punkt 5.1).

Syldenafil (podany w dawce 100 mg) w stanie równowagi stężeń nie wpływał na parametry farmakokinetyczne sakwinawiru i rytonawiru, inhibitorów proteazy HIV, które są substratami CYP3A4.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ze względu na doniesienia zgłaszane w czasie badań klinicznych syldenafilu, a dotyczące występowania przypadków zawrotów głowy i zaburzeń widzenia, pacjenci powinni poznać swoją reakcję na przyjęcie produktu leczniczego Sildenafil Hasco zanim przystąpią do prowadzenia pojazdu lub obsługi maszyn.

Podczas badań przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników, którym podawano syldenafil w postaci tabletek w dawce jednorazowej do 800 mg, działania niepożądane były podobne do działań obserwowanych po podaniu niższych dawek, występowały one jednak z większą częstością i były bardziej nasilone. Zastosowanie dawki 200 mg nie powodowało większej skuteczności, natomiast częstość występowania działań niepożądanych (bóle głowy, uderzenia gorąca, zawroty głowy, dolegliwości dyspeptyczne, uczucie zatkanego nosa, zmiany widzenia) była zwiększona.

W przypadkach przedawkowania, w zależności od objawów, należy zastosować standardowe postępowanie podtrzymujące. Syldenafil silnie wiąże się z białkami osocza krwi i nie jest wydalany wraz z moczem, zatem przypuszcza się, że zastosowanie dializy nie spowoduje zwiększenia klirensu syldenafilu.