Kwetiapina to atypowy lek przeciwpsychotyczny należący do pochodnych benzotiazepiny. Łączy się z wieloma receptorami w mózgu. Działanie przeciwpsychotyczne wynika głównie z blokady receptorów dopaminergicznych i serotoninergicznych 5-HT2. Największą zdolność wiązania ma w stosunku do receptorów histaminowych H1, receptorów oraz a1-adrenergicznych, znaczącą zaś - do receptorów serotoninowych 5-HT2, a2-adrenergicznych, dopaminergicznych D2 oraz - w mniejszym stopniu - D1 i 5-HT1A. W niewielkim stopniu wiąże się też do receptorów benzodiazepinowych i cholinergicznych M1. Wykazuje niewielki wpływ na stężenie prolaktyny oraz na układ pozapiramidowy (więcej informacji – patrz: opis leków przeciwpsychotycznych). Kwetiapina jest stosowana w leczeniu schizofrenii, w tym również w zapobieganiu nawrotom choroby u pacjentów ze stabilną schizofrenią, leczonych podtrzymująco preparatem o przedłużonym uwalnianiu. Wskazaniem do stosowania jest leczenie zarówno epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu, jak i epizodów ciężkiej depresji, w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Kwetiapinę stosuje się również w zapobieganiu nawrotom zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (epizodom mieszanym, manii lub depresji) u pacjentów, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie tym lekiem. Kwetiapina jest stosowana doustnie. Lek w postaci tabletek powlekanych można stosować niezależnie od posiłku, natomiast w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu należy zażyć co najmniej 1 h przed posiłkiem. Kwetiapina, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia, może powodować senność, zawroty głowy i omdlenia. Nie należy wówczas prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych. Lek powinien być odstawiany stopniowo, przez 1–2 tyg., ze względu na bardzo rzadko występujące objawy odstawienne (nudności, wymioty, bezsenność), niebezpieczeństwo nawrotu objawów psychotycznych oraz zaburzeń ruchowych.
2025-01-23
