Biofibrat kapsułki twarde | 267 mg | 30 kaps.

charakterystyka produktu leczniczego

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Biofibrat, 267 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka twarda zawiera 267 mg fenofibratu mikronizowanego (Fenofibratum).
Substancje pomocnicze: Jedna kapsułka zawiera 66,75 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka twarda

Niebieskie kapsułki żelatynowe twarde.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

Hipercholesterolemia, hiperlipidemia mieszana i hipertriglicerydemia (hiperlipidemie typu Ifa, Ilb, III,
IV i V wg klasyfikacji Fredricksona):

- gdy leczenie dietetyczne i inne niefarmakologiczne metody postępowania (np. zmniejszenie
masy ciała lub zwiększenie aktywności fizycznej) nie dało oczekiwanych rezultatów,

- szczególnie gdy stężenie lipidów po leczeniu dietetycznym nie zmniejsza się lub występują inne
czynniki ryzyka.

Odpowiednia dieta rozpoczęta przed terapią powinna być kontynuowana.

4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli

Zalecana dawka to 1 kapsułka 267 mg na dobę.

Lek należy przyjmować podczas posiłku, ponieważ wchłanianie leku na czczo jest gorsze.
Odpowiednia dieta rozpoczęta przed terapią powinna być kontynuowana.
Odpowiedź terapeutyczna powinna być monitorowana poprzez oznaczanie poziomu lipidów
w osoczu, a dawka może być ustalana w zakresie od 200 mg do 267 mg fenofibratu mikronizowanego
na dobę.

Osoby w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku bez współistniejącej niewydolności nerek zalecana jest dawka jak
u dorosłych.

Pacjenci z niewydolnością nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek nie należy stosować leku Biofibrat.
Pacjenci z niewydolnością wątroby

Brak danych klinicznych dotyczących pacjentów z niewydolnością wątroby.

4.3. Przeciwwskazania

- nie stosować u dzieci,

- ciężka niewydolność wątroby (włączając żółciową marskość wątroby),

- niewydolność nerek,

- choroby pęcherzyka żółciowego,

- nadwrażliwość na fenofibrat albo najakikolwiek składnik leku,

- uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu,

- przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki z powodu ciężkiej
hipertriglicerydemii,

- ciąża i karmienie piersią.

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przed rozpoczęciem podawania fenofibratu należy wdrożyć odpowiednie leczenie schorzeń będących
przyczyną wtórnej hipercholesterolemii, takich jak: cukrzyca typu 2, niedoczynność tarczycy, zespół
nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z utrudnionym odpływem żółci, alkoholizm.

Efekty leczenia należy monitorować poprzez okresowe pomiary stężenia lipidów (całkowity
cholesterol, cholesterol LDL, triglicerydy) w osoczu. Jeśli po kilku miesiącach leczenia (3 miesiące)
stężenie lipidów w surowicy nie zmniejszy się wystarczająco, należy zastosować dodatkowe lub inne
leczenie.

Potencjalny wpływ fenofibratu/kwasu fenofibrynowego na metabolizm innych leków nie został
w pełni zbadany ani w warunkach in vitro ani in vivo. Interakcje z innymi lekami są niemożliwe
do przewidzenia, dlatego zalecana jest ostrożność przy skojarzeniu fenofibratu z innymi lekami.

Aminotransferazy

U niektórych pacjentów może wystąpić umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz, które
rzadko koliduje z leczeniem. Jednakże zaleca się monitorowanie aktywności aminotransferaz co
3 miesiące przez pierwsze 12 miesięcy podawania leku. Leczenie należy przerwać gdy aktywność
AspAT i A1AT zwiększy się powyżej 100 j.m. lub wartości 2-3-krotnego górnego limitu wartości
uznanych za prawidłowe.

Zapalenie trzustki

Zapalenie trzustki było obserwowane u pacjentów leczonych fenofibratem. Może być ono
spowodowane brakiem skuteczności leczenia u pacjentów z ciężką hipertriglicerydemią, jako
bezpośredni skutek działania leku albo skutek wywołany przez kamienie żółciowe lub złogi,
powodujące utrudnienia w przepływie żółci przez przewód żółciowy wspólny (patrz punkt 4.3 i 4.8).

Miopatia

Pacjenci z czynnikami predysponującymi do rabdomiolizy, włączając niewydolność nerek,
niedoczynność tarczycy i wysokie spożycie alkoholu mogą być narażeni na rozwinięcie się
rabdomiolizy.

Uszkodzenie mięśni z bardzo rzadkimi przypadkami rabdomiolizy obserwowano po podaniu fibratów
i innych środków obniżających poziom lipidów. Uszkodzenia mięśni występują częściej u pacjentów
z hipoalbuminemią i wcześniej występującą niewydolnością nerek. Rabdomiolizę należy podejrzewać
u pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe (mialgie), u których występuje zapalenie mięśni,
kurcze i osłabienie mięśni i (lub) aktywność kinazy kreatynowej (CK) zwiększy się 5 razy powyżej
normy. W takich przypadkach leczenie fenofibratem należy przerwać.

Ryzyko uszkodzenia mięśni może zwiększyć się, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub
inhibitorem reduktazy HMG-CoA, szczególnie, jeśli poprzednio występowały choroby mięśni.
W związku z tym statyny i fenofibrat można podawać równocześnie tylko u pacjentów z ciężką
dyslipidemią połączoną z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym bez chorób mięśni
występujących w przeszłości. Takie połączenie powinno być stosowane z zachowaniem szczególnych
środków ostrożności i pacjenci powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia objawów
uszkodzeń mięśni.

U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające
estrogeny należy sprawdzić czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie
stężenia lipidów spowodowane doustnymi estrogenami).

Produkt zawiera laktozę, w związku z tym nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub zespołem złego
wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Doustne leki przeciwzakrzepowe

Fenoflbrat nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych i może zwiększyć ryzyko
krwawień.

U pacjentów przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe należy zmniejszyć dawkę doustnych
leków przeciwzakrzepowych o około jedną trzecią na początku leczenia i następnie stopniowo
dostosowywać jeśli będzie to konieczne na podstawie kontroli wskaźnika 1NR (ang. International
Normalised Ratio).

Inhibitory HMG-CoA reduktazy i inne fibraty

Ryzyko ciężkiej toksyczności mięśniowej wzrasta jeśli fibraty są stosowane w leczeniu skojarzonym
z inhibitorami HMG-CoA reduktazy lub innymi fibratami. Terapia skojarzona powinna być stosowana
z ostrożnością, należy dokładnie monitorować objawy toksyczności mięśniowej (patrz punkt 4.4).

Cyklosporyna

Skojarzone podawanie cyklosporyny i fenofibratu (200 mg raz dziennie) nie zmieniało znacząco
równowagi parametrów farmakokinetycznych cyklosporyny u pacjentów po przeszczepie serca.
Jednakże zanotowano przypadki odwracalnej ostrej niewydolności nerek podczas terapii skojarzonej
fibratem i cyklosporyną. Czynność nerek u tych pacjentów musi być ściśle monitorowana, a leczenie
fibratem należy przerwać w przypadku znacznych zmian w wynikach testów laboratoryjnych.

Leczenie skojarzone z innymi lekami

Potencjalny wpływ fenofibratu/kwasu fenofibrynowego na metabolizm innych leków nie został
w pełni zbadany ani w warunkach in vitro ani in vivo. Interakcje z innymi lekami są niemożliwe
do przewidzenia, dlatego zalecanajest ostrożność przy równoczesnym stosowaniu fenofibratu
z innymi lekami.

Badania in yitro wskazują na wypieranie fenylobutazonu z wiązań z białkami osocza.

4.6. Ciąża i laktacja

Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania fenofibratu przez kobiety w ciąży.
Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego.

Działanie embriotoksyczne obserwowano przy dawkach toksycznych dla matki (patrz punkt 5.3).
Potencjalny wpływ na ludzi nie jest znany. Produktu Biofibrat nie wolno stosować w okresie ciąży.
Brak jest danych o przenikaniu fenofibratu lub jego metabolitów do mleka matki. W związku z tym
nie należy stosować produktu u kobiet karmiących piersią.

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu

Nie obserwowano wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych.

4.8. Działania niepożądane

Częstość występowania działań niepożądanych leków jest określana jak następuje: bardzo częste
(> 1/10), częste (> 1/100 do < 1/10), niezbyt częste (> 1/1000 do < 1/100), rzadkie (> 1/10000 do < 1/1000),
bardzo rzadkie (< !/]0000) włączając raporty odosobnione.

Zaburzenia żoładka i jelit:

Częste: zaburzenia trawienne, żołądkowe lub jelitowe (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka
i wzdęcia z oddawaniem wiatrów) o umiarkowanej ciężkości.
Niezbyt częste: zapalenie trzustki*.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

Częste: umiarkowane zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (patrz punkt 4.4).
Niezbyt częste: rozwój kamieni żółciowych.

Bardzo rzadkie: przypadki zapalenia wątroby. W przypadku wystąpienia objawów wskazujących
na zapalenie wątroby (np. żółtaczka i świąd) należy przeprowadzić badania laboratoryjne kontrolujące
czynność wątroby i odstawić fenofibrat jeśli jest to konieczne (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

Niezbyt częste: świąd, wysypka, pokrzywka lub nadwrażliwość na światło.
Rzadkie: wyłysienie.

Bardzo rzadkie: w pojedynczych przypadkach może wystąpić (nawet po wielu miesiącach stosowania)
reakcja alergiczna na światło w postaci świądu, pęcherzyków lub guzków na częściach skóry
wystawionej na światło słoneczne lub na działanie sztucznego światła UV (lampy opalające).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości:

Rzadkie: rozsiane mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni.

Bardzo rzadkie: rabdomioliza.

Zaburzenia sercowo-naczyniowe

Niezbyt częste: powikłania zakrzepowo-zatorowe (zatorowość tętnicy płucnej, zakrzepica żył
głębokich)*.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

Rzadkie: zmniejszenie stężenia hemoglobiny i liczby leukocytów.

Zaburzenia układu nerwowego:
Rzadkie: zmniejszenie libido.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:
Bardzo rzadkie: śródmiąższowe zapalenie płuc.

Badania diagnostyczne:

Niezbyt częste: zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika w surowicy krwi.

* w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu FIELD przeprowadzonym z udziałem 9795
pacjentów z cukrzycą typu 2, zaobserwowano znamienny statystycznie wzrost liczby przypadków
zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat w porównaniu z pacjentami otrzymującymi
placebo (0,8% do 0,5%; p=0,031). W tym samym badaniu odnotowano znamienny statystycznie
wzrost występowania zatorowości płucnej (0,7% w grupie otrzymującej placebo do 1,1% w grupie
otrzymującej fenofibrat; p=0,022) i nieznamienny statystycznie wzrost występowania zakrzepicy żył
głębokich (placebo: 1,0% [48/4900 pacjentów], fenofibrat: 1,4% [67/4895 pacjentów]; p=0,074).

4.9. Przedawkowanie

Brak doniesień o przedawkowaniu leku. Brak swoistej odtrutki. Jeśli podejrzewa się przedawkowanie
należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące.
Fenofibrat nie jest usuwany w czasie hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Lek. Inipoiipemizujący, hamujący syntezę cholesterolu i triglicerydów, fibrat.
ATC kod: CIO AB 05

Działanie fenofibratu obniżające poziom lipidów we krwi obserwowane w badaniach klinicznych,
zostało wyjaśnione w badaniach in-vivo na myszach transgenicznych i ludzkich kulturach komórek
wątrobowych. Obniżenie poziomu lipidów następuje poprzez aktywację receptorów jądrowych typu a
(PPARa, ang. Peroxisome Proliferator Activated Receptor type a). Fenofibrat zwiększa lipolizę
i eliminację z surowicy krwi cząstek bogatych w triglicerydy poprzez aktywację lipazy
lipoproteinowej i zmniejszenie produkcji apolipoproteiny CIII. Aktywacja PPARa prowadzi również
do zwiększenia syntezy apolipoprotein Al i Ali oraz cholesterolu HDL.

Wpływ fenofibratu na lipoproteiny prowadzi do obniżenia frakcji o bardzo niskiej i niskiej gęstości
(VLDL i LDL) zawierających apolipoprotein? B i zwiększa frakcje lipoprotein o wysokiej gęstości
(HDL) zawierające apolipoproteiny Al i AIL

Dodatkowo, poprzez zmianę syntezy i katabolizmu frakcji VLDL fenofibrat zwiększa usuwanie
frakcji LDL i obniża frakcję małych gęstych LDL, której poziom jest zwiększony w aterogennej
dyslipidemii i stanowi czynnik ryzyka wystąpienia choroby niedokrwiennej serca.
Badania kliniczne z fenofibratem wykazały zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego od 20%
do 25%, triglicerydów od 40% do 50% i zwiększenie frakcji HDL cholesterolu od 10% do 30%.
U pacjentów z hipercholesterolemią, u których poziom cholesterolu LDL został obniżony od 20%
do 30%, efekt całkowity wynika z obniżenia wskaźników aterogenności tzn. stosunku cholesterolu
całkowitego do cholesterolu HDL, cholesterolu LDL do cholesterolu HDL lub ApoB do ApoAE.
Badania kliniczne u pacjentów z podwyższonym poziomem Fibrynogenu i Lp(a) leczonych
fenofibratem wykazały znaczące obniżenie tych wskaźników.

Badania epidemiologiczne wykazały pozytywną korelację pomiędzy zwiększonym poziomem lipidów
w osoczu i zwiększonym ryzykiem wystąpienia choroby niedokrwiennej serca. Dyslipidemia jest
uzasadnieniem do podjęcia leczenia fenofibratem. Jednakże możltwe korzyści i długoterminowy
wpływ stosowania fibratów w hiperlipfdemiach wciąż pozostaje przedmiotem naukowych dyskusji.
W chwili obecnej nie są dostępne wyniki długoterminowych kontrolowanych badań klinicznych, które
pokazywałyby wpływ fenofibratu w prewencji pierwotnej i wtórnej powikłań miażdżycowych.

Wyniki badania DAIS (ang. Diabets Aiherosclerosis lntervention Study) wykazały w badaniu
angiograficznym, że fenofibrat znacznie obniża postęp miażdżycy naczyń wieńcowych, u pacjentów
z cukrzycą typu 2 i hiperlipoproteinemią. DAIS było badaniem podwójnie zaślepionym,
randomizowanym, kontrolowanym placebo, w którym brało udział 418 pacjentów z cukrzycą typu 2
i hiperlipoproteinemią (średni cholesterol całkowity 5,57 mmol/l, trójglicerydy 2,54 mmol/1,
cholesterol LDL 3,37 mmol/l, cholesterol HDL 1,03 mmol/1). Leczenie fenofibratem przez średnio
38 tygodni spowodowało znaczące obniżenie postępu miażdżycy naczyń wieńcowych ocenione
ilościowo na 40% na podstawie angiografii wieńcowej.
Obserwowano zmniejszenie żółtaków podczas leczenia fenofibratem.
Ponadto fenofibrat powoduje zmniejszenie stężenia kwasu moczowego we krwi.

5.2. Właściwości farmakokinctyczne

Wchłanianie fenofibratu w przewodzie pokarmowym wzrasta podczas przyjmowania leku
z pokarmem.

Średnie stężenie w osoczu wynosi około 10-15ng/ml po przyjęciu całkowitej dobowej dawki 200 mg
fenofibratu mikronizowanego.

Po podaniu doustnym fenofibrat ulega szybkiej hydrolizie z udziałem esterazy do aktywnego
metabolitu - kwasu fenofibrynowego.

Niezmieniony produkt nie znajduje się w osoczu.

Kwas fenofibrynowy, główny metabolit znajdujący się we krwi wykazuje wysoki stopień wiązania
z białkami osocza (więcej niż 99%) i może wypierać antagonistów witaminy K z wiązań z białkami
i potencjalnie powodować zwiększenie ich działania przeciwzakrzepowego.

Maksymalne stężenie w osoczu zostaje osiągnięte po upływie średnio 5 godzin od zażyciu leku.

Okres półtrwania kwasu fenofibrynowego w osoczu krwi wynosi około 20 godzin.

Lek wydalany jest głównie z moczem: 70% w ciągu 24 godzin i 88% w ciągu 6 dni. Podczas tego
czasu całkowite wydalanie z moczem i kałem sięga 93%. Praktycznie cały lek wydalany jest w postaci
kwasu fenofibrynowego (9-11%) i jego glukuronowych pochodnych.

Badania kinetyczne wykazały brak kumulacji leku po podaniu wielokrotnym.

Hemodializa nie powoduje usunięcia fenofibratu z organizmu.

5.3. Przedkiiniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności przewlekłej nie wykazano toksyczności specyficznej związanej
z fenofibratem.

Wyniki badania mutagenności fenofibratu są negatywne.

U myszy i szczurów nowotwór wątroby wystąpił po dużej dawce i był on spowodowany proliferacją
peroksysomów. Ta zmiana występowała u małych gryzoni i nie była obserwowana u innych gatunków
zwierząt. Nie ma to wpływu na stosowanie fenofibratu w dawkach terapeutycznych u ludzi.

Badania na myszach, szczurach i królikach nie wykazały żadnego działania teratogennego. Działanie
embriotoksyczne wystąpiło po dawce równoważnej z toksyczną dla matki. Przedłużenie okresu ciąży
jak również trudności podczas porodu były obserwowane po podaniu dużych dawek.
Nie obserwowano wpływu na płodność.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna, skrobia żelowana, sodu laurylosiarczan, krospowidon, magnezu stearynian,
krzemionka koloidalna bezwodna

Skład kapsułki: żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171), błękit brylantowy FCF (E 133).

6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.

6.3. Okres ważności
3 lata

6.4. Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Pudełko tekturowe zawierające 10,30, 50 lub 60 kapsułek w blistrach PVC/Aluminium po 10 sztuk.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Biofarm Sp. z o.o.
ul. Wałbrzyska 13
60-198 Poznań

8. NUMER(~Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 16314

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

23.12.2009 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

2011-06-02