Dostępny w ponad połowie aptek

 

Tegretol CR 400 tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu | 400 mg | 30 tabl.

od 0 , 00  do 16 , 29

Wybierz odpłatność


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę | refundowany | 65+ | Ciąża | Dziecko
Substancja czynna: Carbamazepinum
Podmiot odpowiedzialny: NOVARTIS POLAND SP. Z O.O.

Tegretol CR 400 cena

16,29



Opis produktu Tegretol CR 400

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Tegretol CR 400, 400 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 400 mg karbamazepiny (Carbamazepinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Padaczka:

- napady częściowe złożone lub proste.

- napady uogólnione toniczno-kloniczne. Mieszane postaci napadów.
Tegretol CR 400 można stosować zarówno w monoterapii jak i w leczeniu skojarzonym.

Tegretol CR 400 jest zazwyczaj nieskuteczny w napadach nieświadomości (petit mal) oraz w napadach
mioklonicznych (patrz punkt 4.4).

• Zespół maniakalny oraz zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (psychozy
maniakalno-depresyjnej).

• Alkoholowy zespół abstynencyjny.

• Idiopatyczny nerwoból nerwu trójdzielnego oraz nerwoból nerwu trójdzielnego w przebiegu
stwardnienia rozsianego (zarówno postaci typowe jak i nietypowe). Idiopatyczny nerwoból nerwu
j ęzykowo-gardłowego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Tabletki należy przyjmować w trakcie posiłku, po posiłku, lub między posiłkami. Tabletki należy
zażywać popijając niewielką ilością płynu. Tabletki są podzielne.

Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu (w zależności od zaleceń lekarza cała tabletka lub pół tabletki)
pacjent powinien połykać bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu. Dostępna jest też zawiesina
doustna zawierająca karbamazepinę, która jest szczególnie wskazana u pacjentów, mających trudności
z połykaniem tabletek lub osób, które wymagają starannego dostosowania dawki w początkowym okresie
leczenia.

Powolne, kontrolowane uwalnianie substancji czynnej z tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu,
umożliwia ich stosowanie dwa razy na dobę.

Zamiana stosowanej postaci leku z tabletek na zawiesinę doustną: należy podawać tę samą ilość produktu
leczniczego Tegretol (w mg na dobę), lecz w mniejszych dawkach jednorazowych zwiększając częstość
podawania, np. podawać zawiesinę doustną trzy razy na dobę zamiast tabletek dwa razy na dobę.

Z powodu interakcji między lekami oraz innej farmakokinetyki leków przeciwpadaczkowych, należy
szczególnie ostrożnie dobierać dawki produktu leczniczego Tegretol CR 400 u pacjentów w podeszłym
wieku.

Padaczka

Jeśli to możliwe, produkt leczniczy Tegretol CR 400 należy stosować w monoterapii.

Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki dobowej, powoli ją zwiększając aż do uzyskania
optymalnego działania.

Oznaczanie stężenia leku w osoczu może być pomocne w ustaleniu optymalnego dawkowania (patrz
punkt 4.4).

Wprowadzania produktu leczniczego Tegretol CR 400 do stosowanego już schematu leczenia
przeciwpadaczkowego należy dokonywać stopniowo, zachowując lub, jeśli to konieczne, modyfikując
dawkowanie pozostałych leków przeciwpadaczkowych (patrz punkt 4.5).

Dorośli

Początkowa dawka wynosi 100 mg do 200 mg raz lub dwa razy na dobę; dawka powinna być stopniowo
zwiększana aż do uzyskania optymalnego działania terapeutycznego - zazwyczaj do 400 mg 2 do 3 razy
na dobę. U niektórych pacjentów konieczne może być stosowanie dawki 1600 mg, a nawet 2000 mg na
dobę.

Dzieci

Dla dzieci w wieku poniżej 6 lat produkt leczniczy Tegretol jest dostępny w postaci zawiesiny doustnej.

U dzieci w wieku powyżej 4 lat leczenie karbamazepiną można rozpocząć od 100 mg na dobę
zwiększając dawkę o 100 mg w odstępach tygodniowych.

Dawka podtrzymująca: 10 mg do 20 mg/kg masy ciała na dobę, w dawkach podzielonych, np.:

6 do 10 lat 400 mg do 600 mg na dobę

11 do 15 lat 600 mg do 1000 mg na dobę

Zespół maniakalny oraz zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (psychozy
maniakalno-depresyjnej)

Zakres dawek: ok. 400 mg do 1600 mg na dobę, zwykle stosuje się dawkę 400 mg do 600 mg na dobę,
w 2 do 3 dawkach podzielonych. W leczeniu ostrych stanów maniakalnych dawki należy zwiększać dość
szybko, natomiast w profilaktyce zaburzeń dwubiegunowych zaleca się wolniejsze zwiększanie dawki
w celu zapewnienia optymalnej tolerancji produktu leczniczego.

Alkoholowy zespół abstynencyjny

Przeciętne dawkowanie: 200 mg 3 razy na dobę. W ciężkich przypadkach dawka może być zwiększona
w okresie pierwszych kilku dni (np. do 400 mg 3 razy na dobę). W początkowym okresie leczenia, gdy
dochodzi do nasilenia objawów zespołu abstynencyjnego, karbamazepinę należy podawać w skojarzeniu
z lekami uspokajająco-nasennymi (np. klometiazol, chlordiazepoksyd). Po ustąpieniu ostrej fazy, leczenie
należy kontynuować produktem leczniczym Tegretol stosowanym w monoterapii.

Nerwoból nerwu trójdzielnego

Początkową dawkę 200 mg do 400 mg na dobę należy powoli zwiększać aż do ustąpienia bólu
(zazwyczaj 200 mg 3 do 4 razy na dobę). Następnie, dawkę należy stopniowo zmniejszać, aż do

osiągnięcia możliwie najmniejszej dawki podtrzymującej. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się
rozpoczynanie leczenia od dawki 100 mg 2 razy na dobę.

4.3 Przeciwwskazania

• Stwierdzona nadwrażliwość na karbamazepinę lub leki o podobnej budowie chemicznej (np.
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.

• Stosowanie u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym.

• Stosowanie u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku kostnego w wywiadzie.

• Stosowanie u pacjentów z porfirią wątrobową w wywiadzie (np. porfiria ostra przerywana, porfiria
mieszana, porfiria skórna późna).

• Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 równocześnie z inhibitorami
monoaminooksydazy (MAO) (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Produkt leczniczy Tegretol CR 400 należy stosować wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarskim.
U pacjentów z chorobą serca, wątroby lub nerek, lub z niepożądanymi reakcjami hematologicznymi na
inne leki w wywiadzie, jak też u pacjentów, u których uprzednio przerwano stosowanie produktu
leczniczego Tegretol CR 400, lek należy przepisywać wyłącznie po dokonaniu krytycznej oceny
potencjalnych korzyści i ryzyka oraz stosować pod ścisłym nadzorem lekarskim.

Działanie na układ krwiotwórczy

W czasie stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 występowały przypadki agranulocytozy
i niedokrwistości aplastycznej. Jednakże z powodu bardzo niewielkiej częstości tych działań
niepożądanych, trudno w sposób jednoznaczny ocenić ryzyko związane ze stosowaniem produktu
leczniczego Tegretol CR 400.

W przypadku agranulocytozy, całkowite ryzyko jej wystąpienia w populacji nieleczonej produktem
leczniczym Tegretol CR 400, oszacowano na 4,7 osoby na milion w ciągu roku, a w przypadku
niedokrwistości aplastycznej - 2 osoby na milion rocznie.

W wyniku stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 występuje przemijające lub stałe
zmniejszenie liczby płytek krwi lub białych krwinek z częstością wahającą się od niewielkiej
(sporadycznie) do dużej (często). Jednakże w większości przypadków działanie to jest przemijające i nie
zapowiada rozwoju niedokrwistości aplastycznej lub agranulocytozy. Niemniej jednak, przed
rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Tegretol CR 400, należy wykonać badanie morfologii
krwi, w tym liczbę płytek krwi, a także retykulocytów oraz stężenia żelaza w surowicy w celu oznaczenia
wartości początkowych. Następnie należy wykonywać badania okresowe wyżej wymienionych
parametrów.

Jeśli w trakcie leczenia zaobserwuje się wyraźnie małą liczbę leukocytów lub płytek krwi lub jej
zmniejszenie, pacjent powinien znaleźć się pod ścisłą obserwacją, a parametry morfologiczne krwi
powinny być dokładnie monitorowane. Należy zaprzestać stosowania produktu leczniczego
Tegretol CR 400 w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów znacznego zahamowania czynności
szpiku kostnego.

Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach podmiotowych i przedmiotowych
toksyczności, objawach potencjalnych zaburzeń hematologicznych, jak również o możliwości
wystąpienia zmian skórnych i odczynów wątrobowych. Należy zalecić pacjentowi natychmiastowe
zasięgnięcie porady lekarskiej w razie wystąpienia takich objawów, jak: gorączka, ból gardła, wysypka,
owrzodzenie jamy ustnej, łatwe pojawianie się siniaków, wybroczyny lub plamica.

Ciężkie reakcje dermatologiczne

Podczas stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400, bardzo rzadko donoszono o przypadkach
ciężkich reakcji skórnych, w tym martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (ang. TEN, znanej także jako
zespół Lyella) i zespołu Stevensa-Johnsona (ang. SJS). Pacjenci z ciężkimi reakcjami dermatologicznymi
mogą wymagać hospitalizacji, ponieważ wspomniane reakcje mogą stanowić zagrożenie dla życia i być
przyczyną zgonu. Większość przypadków SJS/TEN występuje w ciągu kilku pierwszych miesięcy
leczenia produktem leczniczym Tegretol CR 400. Jeśli występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe
ciężkich reakcji skórnych (np. SJS, zespół Lyella/TEN) należy natychmiast przerwać leczenie produktem
Tegretol CR 400 i rozważyć zastosowanie innego leczenia.

Notuje się coraz więcej danych przemawiających za znaczeniem różnych alleli HLA w występowaniu
predyspozycji do działań niepożądanych związanych z układem immunologicznym u pewnych
pacjentów.

Związek z obecnością allelu HLA-A*3101

Obecność ludzkiego antygenu leukocytarnego (HLA)-A*3101 może stanowić czynnik ryzyka rozwoju
skórnych działań niepożądanych takich jak SJS, TEN, DRESS, AGEP i wysypka plamkowo-grudkowa.
W retrospektywnych badaniach genomu populacji Japończyków i mieszkańców Europy Północnej
stwierdzono związek pomiędzy ciężkimi reakcjami skórnymi (SJS, TEN, DRESS, AGEP i wysypką
plamkowo-grudkową) w przebiegu leczenia karbamazepiną a obecnością allelu HLA-A*3101 u tych
osób.

Częstość występowania allelu HLA-A*3101 różni się znacznie pomiędzy poszczególnymi grupami
etnicznymi. Częstość jego występowania szacuje się na mniej niż 5% u większości Europejczyków,
Australijczyków, Azjatów, mieszkańców Afryki i Ameryki Północnej, z pewnymi wyjątkami w granicach
5-12%. Szacuje się, że częstość występowania przekracza 15% w pewnych grupach etnicznych z
Ameryki Południowej (Argentyna i Brazylia), Ameryki Północnej (plemiona Navajo i Sioux mieszkające
na terenie Stanów Zjednoczonych i Sonora Seri w Meksyku ) oraz Południowych Indii (stan Tamil Nadu)
oraz wynosi od 10% do 15% w innych grupach etnicznych zamieszkujących te tereny.

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Tegretol CR 400 należy rozważyć wykonanie badań
na obecność allelu HLA-A*3101 u pacjentów wywodzących się z populacji zwiększonego ryzyka
(np. u pacjentów z populacji Japończyków i pacjentów rasy kaukaskiej, rdzennych mieszkańców obu
Ameryk, populacji latynoskiej, mieszkańców południowych Indii oraz osób pochodzenia arabskiego)
(patrz punkt 6.7 Informacje dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia). Należy unikać
stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 u pacjentów z dodatnim wynikiem testu na obecność
allelu HLA-A*3101, chyba że korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Badania przesiewowe nie są na
ogół zalecane u pacjentów już stosujących Tegretol CR 400, ponieważ ryzyko wystąpienia SJS/TEN,
AGEP, DRESS i wysypki plamkowo-grudkowej w dużej mierze ogranicza się do kilku pierwszych
miesięcy leczenia, niezależnie od obecności allelu HLA-A*3101.

Związek z obecnością allelu HLA-B*1502

Badania retrospektywne z udziałem pacjentów pochodzenia chińskiego z grupy etnicznej Han wykazały
silną korelację między reakcjami skórnymi w postaci SJS/TEN związanymi ze stosowaniem
karbamazepiny a obecnością allelu HLA-B*1502. Donoszono o częstszym zgłaszaniu przypadków SJS
(rzadko zamiast bardzo rzadko) w niektórych krajach Azji (takich jak Tajwan, Malezja i Filipiny), w
których występowanie allelu HLA-B* 1502 w populacji jest częstsze. Odsetek nosicieli tego allelu w Azji
wynosi: ponad 15% na Filipinach, w Tajlandii, Hong Kongu i Malezji, około 10% na Tajwanie, około 4%
w północnych Chinach, około 2-4% w Azji Południowej, w tym w Indiach oraz mniej niż 1% w Japonii
i Korei. Allel HLA-B*1502 występuje w bardzo nieznacznym odsetku populacji rasy białej, czarnej,
tubylczej ludności obu Ameryk oraz Latynosów, stanowiących próbę badania.

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Tegretol CR 400 należy rozważyć przeprowadzenie
testów na obecność allelu HLA-B*1502 u pacjentów wspomnianego pochodzenia w populacjach ryzyka
genetycznego (patrz punkt 6.7 Informacja dla personelu medycznego lub pracowników służby zdrowia).
Należy unikać stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 u pacjentów z dodatnim wynikiem

badań na obecność allelu HLA-B*1502, chyba, że korzyści z leczenia wyraźnie przewyższają ryzyko.
HLA-B*1502 może być czynnikiem ryzyka wystąpienia SJS/TEN u pacjentów pochodzenia chińskiego
przyjmujących inne leki przeciwpadaczkowe, które mogą powodować występowanie SJS/TEN. Z tego
względu u pacjentów z obecnością allelu HLA-B*1502 należy unikać stosowania innych leków
związanych z występowaniem SJS/TEN, gdy możliwe jest zastosowanie alternatywnego leczenia. Na
ogół nie zaleca się wykonywania badań przesiewowych u pacjentów z populacji, w których
występowanie allelu

HLA-B*1502 jest niewielkie. Badań przesiewowych zasadniczo nie zaleca się u pacjentów obecnie
stosujących Tegretol CR 400, ponieważ ryzyko wystąpienia SJS/TEN jest w dużej mierze ograniczone do
kilku pierwszych miesięcy leczenia, niezależnie od obecności HLA-B*1502.

Wykazano, że identyfikacja pacjentów będących nosicielami allelu HLA-B*1502 i unikanie leczenia
karbamazepiną o tych osób zmniejsza częstość występowania SJS/TEN wywołanych karbamazepiną.

W przypadku konieczności przeprowadzenia badań na obecność allelu HLA-B*1502, zaleca się wybór
metody genotypowania HLA-B*1502 o wysokiej rozdzielczości. Wynik uznaje się za dodatni po
wykryciu jednego z dwóch alleli HLA-B*1502, a za ujemny w przypadku braku alleli HLA-B*1502.
Podobnie, w przypadku konieczności przeprowadzenia badań na obecność allelu HLA-A*3101, zaleca się
wybór metody genotypowania HLA-A*3101 o wysokiej rozdzielczości. Wynik uznaje się za dodatni po
wykryciu j ednego z dwóch alleli HLA-A*3101, a za uj emny w przypadku braku alleli HLA-A*3101.

Ograniczenia przesiewowych badań genetycznych

Wyniki przesiewowych badań genetycznych nie mogą nigdy zastępować czujności klinicznej
i właściwego prowadzenia pacjenta. U wielu pacjentów z allelem HLA-B*1502 leczonych produktem
leczniczym Tegretol CR 400 nie dojdzie do SJS/TEN; stany te mogą natomiast rozwinąć się u pacjentów
z każdej grupy etnicznej bez allelu HLA-B*1502. Podobnie, u wielu pacjentów z dodatnim wynikiem
testu na obecność HLA-A*3101 leczonych produktem leczniczym Tegretol CR 400 nie dojdzie do
rozwoju SJS, TEN, DRESS, AGEP lub wysypki plamkowo-grudkowej, a ciężkie działania niepożądane
dotyczące skóry mogą wystąpić u pacjentów bez allelu HLA-A*3101. Nie przeprowadzono badań nad
wpływem innych ewentualnych czynników ryzyka rozwoju ciężkich działań niepożądanych dotyczących
skóry i ich powikłań, takich jak podawanie innych leków przeciwpadaczkowych, zastosowanie się do
zaleceń lekarza, jednoczesne stosowanie innych leków, choroby współistniejące oraz stopień dokładności
kontroli dermatologicznej.

Inne reakcje dermatologiczne

Mogą również wystąpić łagodne reakcje skórne, np. pojedyncze wykwity plamkowe lub grudkowo-
plamkowe, które są w większości przypadków przemijające i nie stanowią zagrożenia. Zazwyczaj
ustępują one w ciągu kilku dni lub tygodni, pomimo kontynuowania leczenia lub po zmniejszeniu dawek
leku. Jednak, z uwagi na trudności w rozróżnieniu wczesnych objawów ciężkich reakcji skórnych od
łagodnych reakcji przejściowych, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją. Należy także
rozważyć natychmiastowe odstawienie leku, jeśli reakcja skórna nasili się podczas dalszego leczenia.

Stwierdzono, że obecność allelu HLA-A*3101 wiąże się z występowaniem łagodniejszych działań
niepożądanych karbamazepiny dotyczących skóry i może prognozować ryzyko wystąpienia tych reakcji
w wyniku stosowania karbamazepiny, takich jak zespół nadwrażliwości na leki przeciwdrgawkowe lub
łagodna wysypka (grudkowo-plamkowa). Jednak nie stwierdzono, by obecność allelu HLA-B*1502
prognozowała ryzyko wystąpienia wspomnianych reakcji skórnych.

Nadwrażliwość

Produkt leczniczy Tegretol CR 400 może wywoływać reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje
nadwrażliwości wielonarządowej, które mogą dotyczyć skóry, wątroby, układu krwiotwórczego i układu
chłonnego lub innych narządów, pojedynczo lub łącznie w odniesieniu do reakcji układowej (patrz punkt
4.8).

Stwierdzono, że obecność allelu HLA-A*3101 wiąże się z występowaniem zespołu nadwrażliwości,
w tym wysypki plamkowo-grudkowej.

Pacjentów, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbamazepinę, należy poinformować, że
około 25 do 30% z nich może doświadczyć reakcji nadwrażliwości na okskarbazepinę.

Może dojść do nadwrażliwości krzyżowej pomiędzy karbamazepiną a fenytoiną.

W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych sugerujących reakcje nadwrażliwości,
podawanie produktu leczniczego Tegretol CR 400 należy natychmiast przerwać.

Napady drgawkowe

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 u pacjentów
z mieszanymi napadami padaczkowymi, do których zalicza się typowe lub nietypowe napady
nieświadomości. W tych wszystkich stanach Tegretol CR 400 może powodować zaostrzenie napadów.
W przypadku ich nasilenia należy przerwać podawanie produktu leczniczego Tegretol CR 400.

Czynność wątroby

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Tegretol CR 400, a następnie regularnie podczas
leczenia należy wykonywać badania oceniające czynność wątroby. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów
z chorobami wątroby w wywiadzie i pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku nasilenia zaburzenia
czynności wątroby lub wystąpienia czynnej choroby wątroby, należy bezzwłocznie przerwać leczenie
produktem leczniczym Tegretol CR 400.

Czynność nerek

Przed rozpoczęciem leczenia oraz okresowo w trakcie leczenia, należy przeprowadzić pełne badania
moczu oraz oznaczyć stężenie mocznika we krwi.

Działanie przeciwcholinergiczne

Produkt leczniczy Tegretol CR 400 wykazuje słabe działanie przeciwcholinergiczne. Z tego względu
pacjenci z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą w czasie
leczenia (patrz punkt 4.8).

Działanie psychiczne

Należy brać pod uwagę, że produkt leczniczy Tegretol CR 400 może uczynniać utajone psychozy oraz,
u pacjentów w podeszłym wieku, powodować wystąpienie splątania i pobudzenia.

Zachowania samobójcze

U pacjentów, u których stosowano leki przeciwpadaczkowe w różnych wskazaniach, odnotowano
przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza randomizowanych, kontrolowanych placebo
badań leków przeciwpadaczkowych również wskazuje na niewielkie zwiększenie ryzyka wystąpienia
myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm powstawania tego ryzyka nie jest znany.

W związku z tym należy uważnie obserwować, czy u pacjenta nie występują oznaki myśli i zachowań
samobójczych i w razie konieczności rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Pacjentów (oraz
ich opiekunów) należy poinformować, że w razie wystąpienia oznak myśli lub zachowań samobójczych
należy poradzić się lekarza.

Wpływ na układ wewnątrzwydzielniczy

U kobiet przyjmujących jednocześnie hormonalne środki antykoncepcyjne i produkt leczniczy
Tegretol CR 400 obserwowano krwawienia międzymiesiączkowe. Tegretol CR 400 może zmniejszać
skuteczność działania hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Dlatego kobiety w wieku rozrodczym
powinny rozważyć stosowanie innych metod antykoncepcji podczas leczenia produktem leczniczym
Tegretol CR 400. Z powodu indukcji enzymów, produkt leczniczy Tegretol CR 400 może spowodować,
że stosowane preparaty zawierające estrogen i (lub) progesteron będą nieskuteczne (np. niepowodzenie
antykoncepcji).

Kontrola stężenia leku w osoczu

Chociaż związek między stężeniem karbamazepiny w osoczu a jej dawkowaniem, skutecznością
kliniczną i tolerancją leku nie jest wyraźny, to monitorowanie stężenia leku w osoczu może być
użyteczne w następujących sytuacjach: znacznego zwiększenia częstości napadów, konieczności
sprawdzenia, czy pacjent przestrzega zaleceń i regularnie przyjmuje lek, w czasie ciąży, podczas leczenia
dzieci i młodzieży, w przypadku podejrzenia zaburzeń wchłaniania, w razie podejrzenia działania
toksycznego w terapii złożonej (patrz punkt 4.5).

Zmniejszanie dawki i przerwanie leczenia

Nagłe przerwanie leczenia produktem leczniczym Tegretol CR 400 może spowodować wystąpienie
napadów padaczkowych. W przypadku konieczności nagłego przerwania podawania produktu
leczniczego Tegretol CR 400 pacjentom z padaczką, zamiana na inny lek przeciwpadaczkowy powinna
odbywać się „pod osłoną" odpowiedniego leku (np. diazepam, podawany dożylnie lub doodbytniczo, lub
fenytoina podawana dożylnie).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Proces powstawania czynnego metabolitu 10,11-epoksydu karbamazepiny jest katalizowany głównie
przez cytochrom P450 3A4 (CYP 3A4). Jednoczesne podawanie leków hamujących CYP 3A4 może
spowodować zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu, co z kolei może być przyczyną wystąpienia
działań niepożądanych. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP 3A4 może przyspieszyć metabolizm
karbamazepiny, co prowadzi do potencjalnego zmniejszenia stężenia karbamazepiny w osoczu oraz do
zmniejszenia efektu leczniczego. Podobnie zaprzestanie podawania związków indukujących CYP 3A4
może spowolnić metabolizm karbamazepiny, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia w osoczu.

Karbamazepina jest związkiem silnie indukującym CYP 3A4 oraz inne układy enzymatyczne wątroby
I i II fazy, i dlatego też może zmniejszać stężenia w osoczu innych jednocześnie podawanych leków,
metabolizowanych głównie przez CYP3A4 przez przyspieszenie ich metabolizmu.

Enzymem odpowiedzialnym za powstawanie pochodnej 10,11-trans-diolowej z 10,11-epoksydu
karbamazepiny jest ludzka mikrosomalna hydrolaza epoksydowa. Jednoczesne podawanie inhibitorów
ludzkiej mikrosomalnej hydrolazy epoksydowej może spowodować zwiększenie stężenia 10,11-epoksydu
karbamazepiny w osoczu.

Substancje, które mogą zwiększać stężenie karbamazepiny w osoczu

Zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu może być przyczyną działań niepożądanych (np.
zawrotów głowy, senności, ataksji, podwójnego widzenia) i dlatego należy odpowiednio dostosować
dawkę produktu leczniczego Tegretol CR 400 i (lub) kontrolować stężenie leku w osoczu, gdy lek
podawany jest jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami.
Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: dekstropropoksyfen, ibuprofen.
Leki o działaniu androgennym: danazol.

Antybiotyki: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, troleandomycyna, jozamycyna,
klarytromycyna), cyprofloksacyna.

Leki przeciwdepresyjne: np. dezypramina, fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, trazodon,
wiloksazyna.

Leki przeciwpadaczkowe: styrypentol, wigabatryna.

Leki przeciwgrzybicze: azole (np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol).
Leki przeciwhistaminowe: loratadyna, terfenadyna.
Leki przeciwpsychotyczne: olanzapina.
Leki przeciwgruźlicze: izoniazyd.

Leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy HIV (np. rytonawir).
Inhibitory anhydrazy węglanowej: acetazolamid.

Leki sercowo-naczyniowe: diltiazem, werapamil.
Leki stosowane w chorobie wrzodowej: cymetydyna, omeprazol.
Leki zwiotczające mięśnie: oksybutynina, dantrolen.
Inhibitory agregacji płytek krwi: tyklopidyna.

Inne interakcje: sok grejpfrutowy, nikotynamid (u dorosłych, tylko w dużych ilościach).

Substancje, które mogą zwiększyć stężenie czynnego metabolitu, 10,11-epoksydu karbamazepiny
w osoczu

Zwiększenie stężenia 10,11-epoksydu karbamazepiny w osoczu może być przyczyną działań
niepożądanych (np. zawrotów głowy, senności, ataksji, podwójnego widzenia) i dlatego należy
odpowiednio dostosować dawkę produktu leczniczego Tegretol CR 400 i (lub) kontrolować stężenie leku
w osoczu, gdy lek podawany jest jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami:
loksapina, kwetiapina, prymidon, progabid, kwas walproinowy, walnoktamid i walpromid.

Substancje, które mogą zmniejszać stężenie karbamazepiny w osoczu

Może zajść konieczność dostosowania dawki produktu leczniczego Tegretol CR 400, gdy lek stosowany
jest jednocześnie z wymienionymi niżej substancjami.

Leki przeciwpadaczkowe: felbamat, metsuksymid, okskarbazepina, fenobarbital, fensuksymid, fenytoina
i fosfenytoina, prymidon, i choć dane są częściowo sprzeczne, być może również klonazepam.
Leki przeciwnowotworowe: cysplatyna, doksorubicyna.
Leki przeciwgruźlicze: ryfampicyna.

Leki rozszerzające oskrzela i leki przeciwastmatyczne: teofilina, aminofilina.
Leki stosowane w dermatologii: izotretynoina.

Inne interakcje: preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum).

Wpływ produktu leczniczego Tegretol CR 400 na stężenie w osoczu jednocześnie stosowanych
leków

Karbamazepina może zmniejszać stężenie w osoczu, ograniczać, a nawet znosić działanie pewnych
leków. Może zajść konieczność dostosowania dawki następujących leków w zależności od potrzeb
klinicznych:

Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: buprenorfina, metadon, paracetamol, fenazon (antypiryna),
tramadol.

Antybiotyki: doksycyklina.

Leki przeciwzakrzepowe: doustne leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, fenprokumon, dikumarol
i acenokumarol).

Leki przeciwdepresyjne: bupropion, cytalopram, nefazodon, trazodon, trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne (np. imipramina, amitryptylina, nortryptylina, klomipramina). Nie zaleca się
stosowania produktu leczniczego Tegretol CR 400 w skojarzeniu z inhibitorami monoaminooksydazy
(IMAO); przed podaniem produktu leczniczego Tegretol CR 400 należy przerwać podawanie inhibitorów
MAO na co najmniej 2 tygodnie lub dłużej, jeśli pozwala na to stan kliniczny (patrz punkt 4.3).
Leki przeciwwymiotne: aprepitant.

Leki przeciwpadaczkowe: klobazam, klonazepam, etosuksymid, felbamat, lamotrygina, okskarbazepina,

prymidon, tiagabina, topiramat, kwas walproinowy, zonisamid. Donoszono, że pod wpływem

karbamazepiny stężenia fenytoiny w osoczu zarówno zwiększały się, jak i zmniejszały się, istnieją także

rzadkie doniesienia o zwiększeniu stężenia mefenytoiny w osoczu.

Leki przeciwgrzybicze: itrakonazol.

Leki przeciw robakom: prazykwantel, albendazol.

Leki przeciwnowotworowe: imatynib, cyklofosfamid, lapatynib, temsyrolimus..

Leki przeciwpsychotyczne: klozapina, haloperydol i bromperydol, olanzapina, kwetiapina, rysperydon,

zyprazydon, arypiprazol, paliperydon.

Leki przeciwwirusowe: inhibitory proteazy HIV (np. indynawir, rytonawir, sakwinawir).

Leki anksjolityczne: alprazolam, midazolam.

Leki rozszerzające oskrzela lub przeciwastmatyczne: teofilina.

Środki antykoncepcyjne: hormonalne środki antykoncepcyjne (należy rozważyć stosowanie innych metod
antykoncepcji).

Leki sercowo-naczyniowe: antagoniści kanału wapniowego (pochodne dihydropirydyny, np. felodypina),
digoksyna.

Kortykosteroidy: kortykosteroidy (np. prednizolon, deksametazon).
Leki stosowane w zaburzeniach erekcji: tadalafil.

Leki immunosupresyjne: cyklosporyna, ewerolimus, takrolimus, syrolimus.

Leki stosowane w chorobach tarczycy: lewotyroksyna.

Inne interakcje: produkty lecznicze zawierające estrogeny i (lub) progesteron.

Leczenie skojarzone wymagające szczególnej uwagi

Donoszono, że jednoczesne stosowanie karbamazepiny i lewetiracetamu zwiększa toksyczne działanie
karbamazepiny.

Donoszono, że jednoczesne stosowanie karbamazepiny i izoniazydu zwiększa jego toksyczne działanie na
wątrobę.

Równoczesne podawanie karbamazepiny i soli litu lub metoklopramidu oraz karbamazepiny
i neuroleptyków (np. haloperydolu, tiorydazyny), może prowadzić do nasilenia niepożądanych objawów
neurologicznych (w przypadku neuroleptyków nawet w przypadku terapeutycznych stężeń w osoczu).

Równoczesne stosowanie karbamazepiny i niektórych leków moczopędnych (hydrochlorotiazydu,
furosemidu) może powodować objawową hiponatremię.

Karbamazepina może antagonizować działanie niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie, (np.
pankuronium). W razie potrzeby należy stosować je w większych dawkach i równocześnie dokładnie
obserwować pacjentów w kierunku szybszej niż zwykle możliwości ustąpienia blokady nerwowo-
mięśniowej.

Podobnie do innych leków psychotropowych, karbamazepina może zmniejszać tolerancję alkoholu. Jest
zatem wskazane, by w czasie leczenia pacjenci wstrzymali się od picia alkoholu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

U zwierząt (myszy, szczury, króliki) doustne podawanie karbamazepiny w czasie organogenezy
w dawkach dobowych działających toksycznie na ciężarną samicę (powyżej 200 mg/kg masy ciała na
dobę, tj. w dawkach 10 do 20 razy większych od dawek zwykle stosowanych u ludzi), powodowało
zwiększenie śmiertelności płodów. U szczurów, którym podawano dawkę 300 mg/kg masy ciała na dobę,
występowały poronienia. U szczurzych płodów, których matki otrzymywały toksyczne dawki
karbamazepiny krótko przed porodem, zaobserwowano opóźnienie wzrostu. U trzech badanych gatunków
zwierząt nie zaobserwowano działania teratogennego karbamazepiny, jednak w jednym badaniu na
myszach karbamazepina (w dawce doustnej 40 do 240 mg/kg masy ciała na dobę) powodowała wady
u płodów (głównie poszerzenie komór mózgowych - u 4,7% płodów grup badanych w porównaniu
z 1,3% w grupie kontrolnej).

Wiadomo, że potomstwo matek chorych na padaczkę wykazuje większą skłonność do zaburzeń
rozwojowych, w tym wad rozwojowych. Istniej ą doniesienia, że karbamazepina, podobnie jak inne
podstawowe leki przeciwpadaczkowe, zwiększa ryzyko wad rozwojowych. Brak jednak ostatecznych
danych pochodzących z kontrolowanych badań klinicznych, w których karbamazepinę stosowano
w monoterapii. Odnotowano jednak przypadki zaburzeń rozwojowych i wad rozwojowych, w tym
rozszczepu kręgosłupa, a także innych wrodzonych wad rozwojowych, np.: defektów twarzoczaszki, wad
w obrębie układu sercowo-naczyniowego, spodziectwa i wad dotyczących różnych układów organizmu,
związanych ze stosowaniem karbamazepiny.

Należy wziąć pod uwagę następujące dane:

• Ciężarne kobiety z padaczką powinny być leczone ze szczególną ostrożnością.

• Jeśli kobieta otrzymująca karbamazepinę zachodzi w ciążę lub planuje ciążę, lub też zaistnieje
konieczność rozpoczęcia leczenia karbamazepiną u kobiety w ciąży, należy dokładnie rozważyć
korzyści i możliwe zagrożenia związane z zastosowaniem produktu leczniczego Tegretol CR 400,
zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży.

• U kobiet w wieku rozrodczym produkt leczniczy Tegretol CR 400, jeśli jest to tylko możliwe,
należy podawać w monoterapii, ponieważ częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych
u dzieci, urodzonych przez matki leczone kilkoma lekami przeciwpadaczkowymi, jest większa niż
u potomstwa kobiet stosujących jeden lek.

• Należy podawać najmniejsze skuteczne dawki. Zaleca się także monitorowanie stężenia leku
w osoczu.

• Należy poinformować pacjentki o możliwości zwiększonego ryzyka wystąpienia wad
rozwojowych oraz umożliwić im wykonanie prenatalnych badań diagnostycznych.

• W czasie ciąży nie należy przerywać skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego, ponieważ
nasilenie choroby jest szkodliwe zarówno dla matki jak i dla płodu.

Kontrola i profilaktyka

W ciąży może wystąpić niedobór kwasu foliowego. Zgodnie z istniejącymi doniesieniami, leki
przeciwpadaczkowe mogą zwiększać niedobór tej substancji. Niedobór kwasu foliowego może
przyczyniać się do częstszego występowania wad rozwojowych u dzieci urodzonych przez matki leczone
z powodu padaczki. W związku z tym zaleca się podawanie kwasu foliowego przed zajściem w ciążę
i w czasie ciąży.

U noworodka

W celu zapobiegania krwawieniom u noworodków, zaleca się podawanie witaminy Ki kobietom
ciężarnym w końcowych tygodniach ciąży oraz potomstwu bezpośrednio po urodzeniu.

Odnotowano kilka przypadków napadów padaczkowych i (lub) depresji oddechowej u noworodków,
związanych z przyjmowaniem przez matkę produktu leczniczego Tegretol CR 400 w skojarzeniu
z innymi lekami przeciwdrgawkowymi. Donoszono również o kilku przypadkach wymiotów, biegunki
i (lub) zmniejszonego przyjmowania pokarmu u noworodków, związanych z przyjmowaniem
karbamazepiny przez matkę. Reakcje te mogą być związane z zespołem z odstawienia u noworodków.

Laktacja

Karbamazepina przenika do mleka kobiety karmiącej piersią (około 25 do 60% wartości stężenia
w osoczu). W związku z tym należy starannie rozważyć korzyści płynące z karmienia piersią, w stosunku
do możliwości wystąpienia odległych działań niepożądanych u niemowląt. Kobiety otrzymujące produkt
leczniczy Tegretol CR 400 mogą karmić piersią pod warunkiem, że dzieci są obserwowane w kierunku
objawów niepożądanych (np. nadmierna senność, odczyny alergiczne skóry).

Płodność

Istnieją bardzo rzadkie doniesienia o zaburzeniach płodności u mężczyzn i (lub) zaburzeniach
spermatogenezy.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Z powodu zawrotów głowy i senności, wywoływanych przez karbamazepinę, zwłaszcza w początkowym
okresie leczenia lub podczas ustalania dawkowania, zdolność pacjenta do reagowania może być
zaburzona. Pacjenci powinni zatem zachować szczególną ostrożność w czasie prowadzenia pojazdów lub
obsługiwania urządzeń mechanicznych.

4.8 Działania niepożądane

Niektóre działania niepożądane występują bardzo często lub często, zwłaszcza w początkowym okresie
leczenia karbamazepiną, jeśli dawka początkowa jest zbyt duża lub u pacjentów w podeszłym wieku. Są
to działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego (bóle i zawroty głowy, niezborność

ruchowa, senność, znużenie, podwójne widzenie), jak również zaburzenia żołądka i jelit (nudności
i wymioty) oraz alergiczne odczyny skórne.

Działania niepożądane związane z wielkością dawki, zazwyczaj ustępują w ciągu kilku dni, samoistnie
lub po przejściowym zmniejszeniu dawki. Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego mogą być
następstwem względnego przedawkowania, albo znacznych zmian stężenia leku w osoczu. W takich
przypadkach zaleca się monitorowanie stężenia karbamazepiny w osoczu.

Działania niepożądane (Tabela 1) zostały sklasyfikowane według częstości występowania, od
najczęstszych do najrzadszych, zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100
do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko
(< 1/10 000), w tym pojedyncze przypadki.

Tabela 1

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często:

leukopenia

Często:

trombocytopenia, eozynofilia

Rzadko:

leukocytoza, limfadenopatia, niedobór kwasu foliowego

Bardzo rzadko:

agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, aplazja linii
czerwonokrwinkowej szpiku, niedokrwistość megaloblastyczna,
porfiria ostra przerywana, porfiria mieszana, porfiria skórna późna,
retykulocytoza i prawdopodobnie niedokrwistość hemolityczna

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko:

opóźniona nadwrażliwość wielonarządowa przebiegająca z gorączką,
wysypkami, zapaleniem naczyń, limfadenopatią, chłoniakiem
rzekomym, bólem stawów, leukopenią, eozynofilią, powiększeniem
wątroby i śledziony oraz nieprawidłowymi wynikami prób
czynnościowych wątroby, występującymi w różnych kombinacjach.
Może dojść do zajęcia również innych narządów (np. płuc, nerek,
trzustki, mięśnia sercowego, okrężnicy)

Bardzo rzadko:

jałowe zapalenie opon mózgowych z miokloniami i eozynofilią
obwodową; reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy

Zaburzenia endokrynologiczne

Często:

obrzęk, zatrzymanie płynów, zwiększenie masy ciała, hiponatremia
i zmniejszona osmolarność krwi w następstwie efektu
przypominającego działanie hormonu antydiuretycznego (ADH),
w rzadkich przypadkach prowadzące do zatrucia wodnego
z towarzyszącą śpiączką, wymiotami, bólami głowy, splątaniem
i zaburzeniami neurologicznymi

Bardzo rzadko:

zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi z objawami klinicznymi,
takimi jak mlekotok, ginekomastia lub bez takich objawów;
nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych tarczycy: zmniejszenie
stężenia L-tyroksyny (wolnej tyroksyny, tyroksyny, trijodotyroniny)
i zwiększenie stężenia TSH we krwi, zazwyczaj bez objawów
klinicznych, zaburzenia metabolizmu kostnego (zmniejszenie stężenia
wapnia w osoczu i 25-hydroksycholekalcyferolu we krwi), prowadzące
do osteomalacji/ osteoporozy; zwiększenie stężenia cholesterolu we
krwi, w tym HDL-cholesterolu i trójglicerydów

Zaburzenia psychiczne

 

Rzadko:

omamy (wzrokowe lub słuchowe), depresja, utrata łaknienia, niepokój,
agresja, pobudzenie, stany splątania

Bardzo rzadko:

aktywacj a psychozy

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często:

zawroty głowy, ataksja, senność, uczucie zmęczenia

Często:

bóle głowy, podwójne widzenie, zaburzenia akomodacji (np. nieostre

 

widzenie)

Niezbyt często:

nieprawidłowe ruchy mimowolne (np. drżenie, asteryksja, dystonia,

 

tiki); oczopląs

Rzadko:

dyskineza dotycząca mięśni mimicznych twarzy, zaburzenia ruchów

 

oczu, zaburzenia wymowy (np. dyzartria, niewyraźna mowa),

 

choreoatetoza, neuropatia obwodowa, parestezje, niedowład

Bardzo rzadko:

zaburzenia smaku, złośliwy zespół neuroleptyczny

Zaburzenia oka

 

Bardzo rzadko:

zmętnienie soczewki, zapalenie spojówek, wzrost ciśnienia

 

śródgałkowego

Zaburzenia ucha i błędnika

Bardzo rzadko:

zaburzenia słuchu, np. szumy uszne, przeczulica słuchowa, niedosłuch,

 

zmiana odczuwania wysokości tonów

Zaburzenia serca

 

Rzadko:

zaburzenia przewodzenia serca; nadciśnienie lub niedociśnienie

Bardzo rzadko:

rzadkoskurcz, zaburzenia rytmu, blok przedsionkowo-komorowy

 

z omdleniem, zapaść krążeniowa, zastoinowa niewydolność serca,

 

nasilenie objawów choroby wieńcowej, zakrzepowe zapalenie żył,

 

zakrzep z zatorami (np. zator tętnicy płucnej)

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Bardzo rzadko:

nadwrażliwość płucna charakteryzująca się np.: gorączką, dusznością,

 

zapalenie płuc

Zaburzenia żołądka

jelit

Bardzo często:

nudności, wymioty

Często:

suchość jamy ustnej

Niezbyt często:

biegunka, zaparcie

Rzadko:

ból brzucha

Bardzo rzadko:

zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie

 

trzustki

Zaburzenia wątroby

i dróg żółciowych

Bardzo często:

zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy (w następstwie

 

indukcji enzymów wątrobowych), zazwyczaj bez znaczenia

 

klinicznego

Często:

zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej

Niezbyt często:

zwiększenie aktywności aminotransferaz

Rzadko:

cholestatyczne, miąższowe (wątrobowokomórkowe) zapalenie wątroby

 

lub mieszane postaci zapalenia wątroby, żółtaczka

Bardzo rzadko:

ziarniniakowe zapalenie wątroby, niewydolność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo często:

alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, która może być znacznie

 

nasilona

Niezbyt często:

złuszczające zapalenie skóry i erytrodermia

Rzadko:

toczeń rumieniowaty układowy, świąd

Bardzo rzadko:

zespół Stevensa-Johnsona*, martwica toksyczno-rozpływna naskórka,

 

nadwrażliwość na światło, rumień wielopostaciowy i guzowaty,

 

zmiany pigmentacji skóry, plamica, trądzik, nadmierne pocenie się,

 

utrata włosów, hirsutyzm

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Rzadko:

osłabienie mięśni

Bardzo rzadko:

bóle stawów, bóle mięśni, kurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko:

śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek, zaburzenia

 

czynności nerek (np. białkomocz, krwiomocz, skąpomocz

 

i zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi/azotemia), częste

oddawanie moczu, zatrzymanie moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Bardzo rzadko: zaburzenia seksualne/impotencja, zaburzenia spermatogenezy (ze
zmniejszoną ilością nasienia lub ruchliwością plemników)

Badania diagnostyczne

Bardzo rzadko: hipogammaglobulinemia

* W niektórych krajach azjatyckich także raportowany jako rzadko występujący. Patrz także punkt 4.4.

Działania niepożądane produktu leczniczego na podstawie doniesień spontanicznych i przypadków
opisanych w piśmiennictwie (częstość nieznana)

Informacje o niżej wymienionych działaniach niepożądanych pochodzą z doniesień spontanicznych lub
opisów przypadków w literaturze, po wprowadzeniu produktu leczniczego Tegretol CR 400 do obrotu.
Ponieważ działania te zostały zgłoszone dobrowolnie, w populacji o nieznanej wielkości, nie można
rzetelnie oszacować częstości ich występowania i dlatego zostały one sklasyfikowane jako działania
niepożądane z nieznaną częstością występowania. Działania niepożądane wymieniono zgodnie
z klasyfikacją układów narządowych MedDRA. W obrębie każdej grupy działania niepożądane
wymieniono poczynając od najcięższych.

Zaburzenia układu immunologicznego

Wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Ostra uogólniona krostkowica (AGEP).

4.9 Przedawkowanie
Objawy przedmiotowe i podmiotowe

Przedmiotowe i podmiotowe objawy przedawkowania dotyczą zazwyczaj ośrodkowego układu
nerwowego, układu krążenia i układu oddechowego.

Ośrodkowy układ nerwowy

Zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego, dezorientacja, senność, pobudzenie, omamy, śpiączka,
nieostre widzenie, niewyraźna mowa, zaburzenia wysławiania, oczopląs, ataksja, dyskineza, początkowo
wzmożenie odruchów, później ich osłabienie; drgawki, zaburzenia psychomotoryczne, drgawki kloniczne
mięśni, hipotermia, rozszerzenie źrenic.

Układ oddechowy

Depresja oddechowa, obrzęk płuc.

Układ krążenia

Częstoskurcz, niedociśnienie, niekiedy nadciśnienie, zaburzenia przewodzenia z poszerzeniem zespołu
QRS; utrata przytomności związana z zatrzymaniem czynności serca.

Układ pokarmowy

Wymioty, opóźnione opróżnianie żołądka, zmniejszenie perystaltyki jelit.
Czynność nerek

Zatrzymanie moczu, skąpomocz lub bezmocz; zatrzymanie płynów, zatrucie wodne wskutek, zbliżonego
do hormonu ADH, działania karbamazepiny.

Badania laboratoryjne

Hiponatremia, możliwa kwasica metaboliczna, możliwa hiperglikemia, zwiększona aktywność
fosfokinazy kreatynowej w mięśniach.

Leczenie

Nie istnieje specyficzna odtrutka.

Początkowe leczenie zależy od stanu klinicznego pacjenta, którego należy hospitalizować. Należy
oznaczyć stężenie karbamazepiny w osoczu w celu potwierdzenia zatrucia i oceny stopnia
przedawkowania produktu leczniczego.

Usunięcie treści żołądkowej, płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego. Opóźnienie usunięcia
treści żołądkowej może spowodować opóźnione wchłanianie karbamazepiny i doprowadzić do nawrotu
zatrucia podczas okresu powracania do zdrowia. Podtrzymywanie podstawowych czynności życiowych
w oddziale intensywnej terapii, ze stałym monitorowaniem czynności serca i starannym wyrównywaniem
zaburzeń elektrolitowych.

Zalecenia szczególne

Niedociśnienie: podać dożylnie dopaminę lub dobutaminę.
Zaburzenia rytmu serca: postępowanie indywidualne.

Drgawki: podać benzodiazepinę (np. diazepam) lub inny lek przeciwpadaczkowy, np. fenobarbital
(z zachowaniem ostrożności z uwagi na już istniejącą depresję oddechową), lub paraldehyd.

Hiponatremia (zatrucie wodne): ograniczyć podaż płynów, podawać powoli, z zachowaniem środków
ostrożności 0,9% roztwór NaCl w infuzji dożylnej. Metody te mogą być użyteczne w zapobieganiu
uszkodzeniu mózgu.

Zalecana jest hemoperfuzja z aktywowanym węglem. Istnieją doniesienia o braku skuteczności
wymuszonej diurezy, hemodializy i dializy otrzewnowej.

Można spodziewać się nawrotu i nasilenia objawów 2. i 3. dnia po przedawkowaniu w związku
z opóźnionym wchłanianiem.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki o działaniu przeciwpadaczkowym, neurotropowym i psychotropowym;
kod ATC: N03 AF01.

Pochodna dibenzoazepiny.

Karbamazepina, jako lek przeciwpadaczkowy, jest skuteczna w napadach częściowych (prostych
i złożonych), uogólnionych drgawkach toniczno-klonicznych oraz mieszanych postaciach typów
napadów.

Z badań klinicznych u pacjentów z padaczką, w których stosowano produkt leczniczy Tegretol
w monoterapii, pochodzą doniesienia (zwłaszcza z badań u dzieci i młodzieży) o działaniu
psychotropowym włącznie ze znoszeniem niepokoju i stanów depresyjnych, jak również zmniejszeniem
nadmiernej drażliwości i agresywności. W odniesieniu do wpływu na zdolności poznawcze
i psychomotoryczne uzyskano wyniki wątpliwe lub negatywne, zależne również od zastosowanej dawki.
W innych badaniach zaobserwowano korzystny wpływ na zdolność koncentrowania uwagi, procesy
poznawcze lub zapamiętywanie.

Tegretol jako lek neurotropowy, jest skuteczny w wielu chorobach neurologicznych: np. zapobiega
napadom bólu w idiopatycznym i wtórnym nerwobólu nerwu trójdzielnego. W alkoholowym zespole
abstynencyjnym karbamazepina podnosi obniżony próg drgawkowy i zmniejsza objawy abstynencji
(np. nadmierną pobudliwość, drżenie mięśniowe, zaburzenie chodu).

Tegretol jako lek psychotropowy, wykazywał skuteczność kliniczną w leczeniu zaburzeń afektywnych,
tzn. w leczeniu ostrych zespołów maniakalnych oraz w terapii podtrzymującej psychoz maniakalno-
depresyjnych (dwubiegunowych), kiedy stosowany był w monoterapii lub w skojarzeniu
z neuroleptykami, lekami przeciwdepresyjnymi lub litem.

Mechanizm działania karbamazepiny jest tylko częściowo poznany. Karbamazepina stabilizuje błony
komórek nerwowych w przypadku nadpobudliwości, hamuje powtarzalne wyładowania neuronów oraz
zmniejsza przekaźnictwo synaptyczne bodźców pobudzających. Wydaje się, że głównym działaniem
karbamazepiny jest zapobieganie powtarzalnym wyładowaniom potencjałów zależnych od sodu
w neuronach, które uległy depolaryzacji, przez warunkowaną zużyciem oraz napięciem blokadę kanałów
sodowych.

Hamowanie uwalniania glutaminianów i stabilizacja błon neuronów mogą odpowiadać głównie za
działanie przeciwpadaczkowe karbamazepiny, hamowanie szybkości obrotu dopaminy i noradrenaliny
zaś może warunkować działanie karbamazepiny w manii.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Wchłanianie karbamazepiny w postaci tabletek jest prawie całkowite, jednak przebiega dość wolno.
W przypadku podania zawiesiny doustnej, średnie maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest w ciągu
2 godzin. Między podawanymi drogą doustną postaciami leku, nie ma klinicznie istotnych różnic,
w ilości wchłoniętej substancji czynnej. Po podaniu doustnym dawki 400 mg karbamazepiny (tabletki),
średnie maksymalne stężenie niezmienionej substancji czynnej w osoczu wynosi około
4,5 mikrograma/ml.

W przypadku tabletek CR o zmodyfikowanym uwalnianiu, podawanych jednorazowo i wielokrotnie,
maksymalne stężenie substancji czynnej w osoczu jest o 25% mniejsze niż dla tabletek
konwencjonalnych; wartości maksymalne osiągane są w ciągu 24 godzin. Tabletki o zmodyfikowanym
uwalnianiu dają statystycznie istotne zmniejszenie wskaźnika zmienności, ale nie powodują istotnego
zmniejszenia Cmin w stanie stacjonarnym. Wahania stężeń w osoczu, podczas dawkowania produktu
leczniczego Tegretol CR 400 dwa razy na dobę, są niewielkie. Dostępność biologiczna karbamazepiny
z produktu leczniczego Tegretol CR 400, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, jest o około 15%
mniejsza niż jej dostępność z innych postaci produktu leczniczego Tegretol podawanych drogą doustną.

Stężenie karbamazepiny w osoczu osiąga stan stacjonarny w ciągu około 1 do 2 tygodni.
W indywidualnych przypadkach czas ten zależy od autoindukcji przez karbamazepinę, heteroindukcji
przez inne leki indukujące enzymy, stanu pacjenta przed rozpoczęciem leczenia, dawkowania oraz czasu
trwania leczenia.

Stężenia karbamazepiny w osoczu krwi w stanie stacjonarnym, uznawane jako „zakres terapeutyczny",
wykazują znaczne różnice indywidualne: u większości pacjentów odnotowano stężenia w zakresie 4 do
12 mikrogramów/ml, co odpowiada wartości 17 do 50 mikromoli/l. Stężenia 10,11-epoksydu
karbamazepiny (czynnego farmakologicznie metabolitu): w przybliżeniu 30% stężeń karbamazepiny.

Spożycie pokarmu nie wpływa w istotny sposób na szybkość i zakres wchłaniania, bez względu na postać
produktu leczniczego.

Dystrybucja

Zakładając, że wchłanianie karbamazepiny jest całkowite, względna objętość dystrybucji wynosi 0,8 do
1,9 l/kg mc.

Karbamazepina przenika przez barierę łożyskową.

Karbamazepina wiąże się z białkami osocza krwi w 70 do 80%. Stężenie nie zmienionej substancji
w płynie mózgowo-rdzeniowym i ślinie odpowiada stężeniu nie związanej z białkami substancji w osoczu
(20 do 30%). Stwierdzono, że stężenia w mleku kobiecym stanowią 25 do 60% odpowiednich stężeń
w osoczu.

Metabolizm

Karbamazepina metabolizowana jest w wątrobie, gdzie głównym szlakiem metabolicznym jest
biotransformacja do epoksydu. Powoduje to, że głównymi metabolitami jest pochodna
10,11-trans-diolowa i jej glukuronid. Ustalono, że cytochrom P450 3A4 jest głównym izoenzymem
odpowiedzialnym za powstanie 10,11-epoksydu karbamazepiny z karbamazepiny. Enzymem
odpowiedzialnym za powstawanie pochodnej 10,11-trans-diolowej z 10,11-epoksydu karbamazepiny jest
ludzka mikrosomalna hydrolaza epoksydowa. Innym metabolitem tej przemiany, lecz o mniejszym
znaczeniu, jest 9-hydroksymetylo-10-karbamoiloakrydan. Po jednorazowym, doustnym podaniu
karbamazepiny, około 30% dawki wykrywa się w moczu w postaci produktów końcowych szlaku
przemiany epoksydowej. Inne ważne szlaki metaboliczne karbamazepiny prowadzą do powstania różnych
związków monohydroksylowanych oraz N-glukuronidu karbamazepiny wytwarzanego przez UGT2B7.

Eliminacja

Okres półtrwania w fazie eliminacji niezmienionej karbamazepiny, po jednorazowym podaniu doustnym,
wynosi przeciętnie 36 godzin, zaś po podaniu wielokrotnym wynosi jedynie 16 do 24 godzin
(autoindukcja układu monooksygenazy wątrobowej), w zależności od czasu trwania leczenia.
U pacjentów otrzymujących równocześnie inne leki indukujące enzymy wątrobowe (np. fenytoinę,
fenobarbital) stwierdzono, że okres półtrwania wynosi przeciętnie 9 do 10 godzin.

Średni okres półtrwania w osoczu metabolitu, jakim jest 10,11-epoksyd, wynosi około 6 godzin po
jednorazowym podaniu doustnym samego epoksydu.

Po jednorazowym przyjęciu doustnym dawki 400 mg karbamazepiny, 72% wydalane jest z moczem,
a 28% z kałem. W moczu, około 2% dawki karbamazepiny występuje w postaci nie zmienionej, a około
1% jako czynny farmakologicznie metabolit tj. 10,11-epoksyd.

Charakterystyka szczególnych grup pacjentów

Dzieci

Ze względu na zwiększoną eliminację karbamazepiny, w przypadku dzieci może być konieczne
zastosowanie większych dawek karbamazepiny (w mg/kg mc.) niż u dorosłych.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku, w porównaniu z młodymi dorosłymi, farmakokinetyka karbamazepiny
nie ulega zmianie.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek

Brak danych dotyczących farmakokinetyki karbamazepiny u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby lub nerek.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

U szczurów, którym przez dwa lata podawano karbamazepinę, odnotowano zwiększoną częstość
występowania guzów wątroby. Znaczenie tych badań w odniesieniu do ludzi leczonych karbamazepiną,

jak dotychczas, nie jest znane. Wyniki badań nad mutagennością, przeprowadzone na bakteriach
i ssakach, były negatywne.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Krzemionka koloidalna bezwodna,
etylocelulozy dyspersja wodna,
celuloza mikrokrystaliczna,

kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1),
magnezu stearynian,
karmeloza sodowa,
talk.

Skład otoczki:

hypromeloza,

Cremophor RH 40,

żelaza tlenek czerwony (E172),

żelaza tlenek żółty (E172),

talk,

tytanu dwutlenek (E171).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze do 25°C, w suchym miejscu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii (PVC/PE/PVDC)/Al w tekturowym pudełku.
Opakowanie zawiera 30 tabletek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU

Novartis Pharma GmbH
Roonstrasse 25
D - 90429 Nurnberg
Niemcy

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/1201

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

31.05.1990/ 29.04.1999/ 28.06.2004/ 06.06.2005/05.06.2008

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO


Charakterystyka produktu leczniczego Tegretol CR 400

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Zamienniki leku Tegretol CR 400

Zamiast tego leku można wybrać 1 zamiennik.

Finlepsin 400 Retard interakcje ulotka tabletki o przedłużonym uwalnianiu 400 mg 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

Finlepsin 400 Retard

tabletki o przedłużonym uwalnianiu | 400 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Ciąża | Dziecko


Dostępny w mniej niż połowie aptek

Znajdź w aptekach

23,08 zł


Interakcje Tegretol CR 400 z innymi lekami

Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.

Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :


Interakcje Tegretol CR 400 z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Tegretol CR 400

Cytrusy

Flawonoidy (naryngenina) i furanokumaryny (6,7,-dihydroksybergamotyna) zawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm karbamazepiny. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Tegretol CR 400

Alkohol

Alkohol może nasilać działanie karbamazepiny powodując zwiększoną senność, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, niezborność ruchów, zaburzenia świadomości. Karbamazepina może również zmniejszać tolerancję alkoholu. W czasie trwania terapii należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.


Inne opakowania Tegretol CR 400


Grupy

  • Leki przeciwpadaczkowe

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.