Trudno dostępny w aptekach

 

Sandimmun Neoral kapsułki elastyczne | 100 mg | 50 kaps.

od 0 , 00  do 279 , 29

Wybierz odpłatność


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko
Substancja czynna: Ciclosporinum
Podmiot odpowiedzialny: NOVARTIS PHARMA GMBH

Sandimmun Neoral cena

279,29



Opis produktu Sandimmun Neoral

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Sandimmun Neoral, 100 mg, kapsułki elastyczne

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna kapsułka elastyczna zawiera 100 mg cyklosporyny (Ciclosporinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka elastyczna

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Przeszczepianie

Przeszczepianie narządów miąższowych

Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu u pacjentów, którzy otrzymali allogeniczny przeszczep nerki,
wątroby, serca, serca i płuc, płuc lub trzustki.

Leczenie odrzucania przeszczepu u pacjentów uprzednio otrzymujących inne leki immunosupresyjne.
Przeszczepianie szpiku

Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu po transplantacji szpiku.

Zapobieganie lub leczenie choroby przeszczep przeciw gospodarzowi (ang. graft-ver.sus-host disease -
GVHD).

Wskazania pozatransplantacyjne
Endogenne zapalenie błony naczyniowej oka

Czynne, zagrażające utratą wzroku zapalenie błony naczyniowej pośredniego lub tylnego odcinka oka
pochodzenia niezakaźnego, gdy leczenie konwencjonalne jest nieskuteczne lub powoduje ciężkie działania
niepożądane.

Zapalenie błony naczyniowej oka w chorobie Behęet'a z nawracającymi zaostrzeniami i zajęciem
siatkówki.

Zespół nerczycowy

Stcroidozależny i steroidooporny zespół nerczycowy u dorosłych i dzieci, wywołany przez choroby
kłębuszków nerkowych, takie jak: nefropatie z minimalnymi zmianami, ogniskowe i segmentowe
stwardnienie kłębuszków lub błoniaste zapalenie kłębuszków nerkowych.

Produkt leczniczy Sandimmun Neoral może być stosowany do wywołania remisji i jej utrzymania. Może
też być użyty do podtrzymania remisji wywołanej steroidami, co pozwala na odstawienie steroidów.

Reumatoidalne zapalenie stawów

Leczenie ciężkiego, czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów.
Łuszczyca

Leczenie ciężkiej łuszczycy u pacjentów, u których konwencjonalne metody leczenia są nieskuteczne lub
niewskazane.

Atopowe zapalenie skóry

Produkt leczniczy Sandimmun Neoral jest wskazany u pacjentów z ciężkim atopowym zapaleniem skóry,
u których konieczne jest leczenie ogólne.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dobową dawkę produktu leczniczego Sandimmun Neoral należy zawsze podawać w dwóch dawkach
podzielonych.

Przeszczepianie

Przeszczepianie narządów miąższowych

Leczenie produktem leczniczym Sandimmun Neoral należy rozpocząć w ciągu 12 godzin przed
transplantacją, dawką od 10 do 15 mg/kg mc. podaną w dwóch dawkach podzielonych. Dawka ta powinna
być stosowana przez 1 do 2 tygodni po operacji jako dawka dobowa. Następnie powinna być stopniowo
zmniejszana, odpowiednio do stężenia cyklosporyny we krwi, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej
około 2 do 6 mg/kg mc. na dobę, podawanej w dwóch dawkach podzielonych.

Jeżeli produkt leczniczy Sandimmun Neoral jest podawany razem z innymi lekami immunosupresyjnymi
(np. z kortykosteroidami lub jako składnik leczenia trzema lub czterema lekami), to mogą być stosowane
mniejsze dawki (np. 3 do 6 mg/kg mc. na dobę w początkowym okresie leczenia, podawane w dwóch
dawkach podzielonych).

Jeśli podawany jest produkt Sandimmun koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji, zalecana dawka
produktu wynosi około 1/3 odpowiedniej dawki doustnej. Następnie zaleca się doustne leczenie
podtrzymujące produktem leczniczym Sandimmun Neoral.

Przeszczepianie szpiku

Pierwszą dawkę należy podać w dniu poprzedzającym transplantację. W większości przypadków zaleca się
infuzję dożylną, a zalecana dawka wynosi 3 do 5 mg/kg mc. na dobę. Tę dawkę podaje się w infuzjach
dożylnych w czasie do dwóch tygodni po transplantacji. Następnie zaleca się doustne leczenie
podtrzymujące produktem leczniczym Sandimmun Neoral w dawce około 12,5 mg/kg mc. na dobę,
podawanej w dwóch dawkach podzielonych. Leczenie podtrzymujące należy kontynuować przez co
najmniej 3 miesiące (najlepiej przez 6 miesięcy). Następnie należy stopniowo zmniejszać dawkę aż do
odstawienia produktu w rok po transplantacji. Jeżeli produkt leczniczy Sandimmun Neoral jest podawany
od początku leczenia, to zaleca się dawkę od 12,5 do 15 mg/kg mc. na dobę, podawaną w dwóch dawkach
podzielonych, zaczynając od dnia poprzedzającego transplantację.

Stosowanie większych dawek produktu leczniczego Sandimmun Neoral lub dożylne podanie leku może
być kontynuowane w przypadku zaburzeń żołądka i jelit, które mogą zmniejszyć wchłanianie leku po

podaniu doustnym.

U niektórych pacjentów, po przerwaniu podawania cyklosporyny może wystąpić choroba przeszczep
przeciw gospodarzowi (GVHD). Zwykle ustępuje ona po ponownym podaniu cyklosporyny. W leczeniu
łagodnej, przewlekłej GVHD należy stosować małe dawki produktu leczniczego Sandimmun Neoral.

Choroby o podłożu autoimmunologicznym

Endogenne zapalenie błony naczyniowej oka

Do wywołania remisji zalecana jest dawka początkowa 5 mg/kg mc. na dobę, podawana doustnie w dwóch
dawkach podzielonych aż do uzyskania remisji czynnego zapalenia błony naczyniowej oka i poprawy
ostrości widzenia. W opornych przypadkach dawkę można zwiększyć przez pewien czas do 7 mg/kg mc. na
dobę.

Aby osiągnąć początkową remisję lub zapobiec zaostrzeniom stanów zapalnych gałki ocznej, można
dodatkowo podawać kortykosteroidy, np. prednizon w dawce 0,2 do 0,6 mg/kg mc. na dobę lub
równoważną dawkę odpowiednika, jeśli leczenie samym produktem leczniczym Sandimmun Neoral nie
jest wystarczające.

W leczeniu podtrzymującym dawkę należy powoli zmniejszać do najmniejszej skutecznej. W okresie
remisji nie powinna być ona większa niż 5 mg/kg mc. na dobę.

Zespół nerczycowy

Aby wywołać remisją, zaleca się dawkę dobową 5 mg/kg mc. u dorosłych i 6 mg/kg mc. u dzieci,
podawaną doustnie w dwóch dawkach podzielonych, jeżeli mimo białkomoczu parametry czynności nerek
są prawidłowe. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek dawka początkowa nie powinna być większa
niż 2,5 mg/kg mc. na dobę.

Jeżeli działanie produktu leczniczego Sandimmun Neoral stosowanego w monoterapii nie jest
zadowalające, zaleca się dołączenie małych dawek doustnych kortykosteroidów, szczególnie u pacjentów
opornych na steroidy.

Jeżeli po 3 miesiącach leczenia nie obserwuje się poprawy, należy przerwać podawanie produktu
leczniczego Sandimmun Neoral.

Dawki należy dostosowywać indywidualnie, zależnie od ich skuteczności (wpływ na białkomocz)
i bezpieczeństwa stosowania (ocenianego w pierwszym rzędzie na podstawie stężenia kreatyniny
w surowicy). Jednakże nie powinny one być większe niż 5 mg/kg mc. na dobę u dorosłych, a 6 mg/kg mc.
na dobę u dzieci.

Wleczeniu podtrzymującym dawkę należy powoli zmniejszać do najmniejszej skutecznej.
Reumatoidalne zapalenie stawów

Przez pierwsze sześć tygodni leczenia zaleca się dawkę 3 mg/kg mc. na dobę, doustnie w dwóch dawkach
podzielonych. Jeżeli efekt jest niewystarczający, dawkę można stopniowo zwiększać do granic
indywidualnej tolerancji, ale nie powyżej 5 mg/kg mc. na dobę. W celu osiągnięcia pełnej skuteczności
może być potrzebne stosowanie produktu leczniczego Sandimmun Neoral przez okres do 12 tygodni.

W leczeniu podtrzymującym dawkę należy dobrać indywidualnie, zgodnie z tolerancją.

Produkt leczniczy Sandimmun Neoral można podawać jednocześnie z małymi dawkami kortykosteroidów
i (lub) niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Produkt leczniczy Sandimmun Neoral można również

podawać w skojarzeniu z małą dawką tygodniową metotreksatu u pacjentów, u których nie udaje się
osiągnąć zadowalającej poprawy po stosowaniu samego metotreksatu. Dawka początkowa produktu
leczniczego Sandimmun Neoral wynosi wtedy 2,5 mg/kg mc. na dobę podawane w dwóch dawkach
podzielonych. Należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększania dawki w zależności od tolerancji leku.

Łuszczyca

Z powodu różnorodnego przebiegu tej choroby, dawka musi być ustalona indywidualnie. W celu
wywołania remisji zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg/kg mc. na dobę, doustnie w dwóch dawkach
podzielonych. Jeżeli po miesiącu nie ma poprawy, dawkę można stopniowo zwiększać, nie przekraczając
5 mg/kg mc. na dobę. Leczenie należy przerwać, jeżeli stosując dawkę 5 mg/kg mc. na dobę nie można
osiągnąć w ciągu 6 tygodni wystarczającej skuteczności lub jeżeli dawka skuteczna nie może być uważana
za dawkę bezpieczną.

Początkowa dawka 5 mg/kg mc. na dobę jest uzasadniona u pacjentów, których stan wymaga szybkiej
poprawy. Po osiągnięciu zadowalającej poprawy, można przerwać podawanie produktu leczniczego
Sandimmun Neoral, a w przypadku nawrotu choroby ponownie zastosować produkt w skutecznej
poprzednio dawce.

U niektórych pacjentów może być konieczne kontynuowanie leczenia podtrzymującego.

W leczeniu podtrzymującym dawkę należy ustalić indywidualnie, aby ustalić najmniejszą skuteczną. Nie
powinna ona być większa niż 5 mg/kg mc. na dobę.

Atopowe zapalenie skóry

Z powodu różnorodnego przebiegu tej choroby, dawka musi być ustalona indywidualnie. Zalecany zakres
dawek wynosi od 2,5 do 5 mg/kg mc. na dobę, podawane doustnie w dwóch dawkach podzielonych. Jeżeli
dawka początkowa 2,5 mg/kg mc. na dobę nie pozwala osiągnąć zadowalającej poprawy w ciągu 2 tygodni
leczenia, można ją szybko zwiększyć do dawki maksymalnej 5 mg/kg mc. na dobę. W bardzo ciężkich
przypadkach, uzyskanie szybkiej i odpowiedniej kontroli choroby jest bardziej prawdopodobne po podaniu
dawki początkowej 5 mg/kg mc. na dobę. Po osiągnięciu zadowalającej poprawy, dawkę należy stopniowo
zmniejszać i jeżeli to możliwe, przerwać podawanie produktu leczniczego Sandimmun Neoral.
W przypadku nawrotu choroby można zastosować ponowne leczenie produktem leczniczym Sandimmun
Neoral.

Chociaż 8 tygodniowy cykl leczenia może wystarczyć do uzyskania całkowitego ustąpienia zmian,
wykazano, że leczenie przez okres do 1 roku jest skuteczne i dobrze tolerowane pod warunkiem
przestrzegania zaleceń monitorowania.

Sposób podania

Podany zakres dawek ma służyć tylko jako ogólna wytyczna. Wymaga się rutynowego monitorowania
stężenia cyklosporyny we krwi np. stosując do oznaczania cyklosporyny metodę radioimmunologiczną
z użyciem przeciwciał monoklonalnych. Otrzymane wyniki służą do określenia rzeczywistej dawki,
koniecznej do osiągnięcia wymaganych stężeń docelowych u poszczególnych pacjentów.

Podanie doustne

Dobowe dawki produktu leczniczego Sandimmun Neoral należy zawsze podawać w dwóch dawkach
podzielonych.

Kapsułki należy połykać w całości.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Doświadczenie w stosowaniu produktu leczniczego Sandimmun Neoral u pacjentów w podeszłym wieku
jest ograniczone, jednakże nie zgłaszano żadnych szczególnych problemów, gdy stosowano produkt

w zalecanych dawkach.

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów przyjmujących
cyklosporynę, 17,5% stanowili pacjenci w wieku co najmniej 65 lat. U tych pacjentów obserwowano
większą skłonność do występowania nadciśnienia skurczowego w czasie trwania terapii oraz do
zwiększenia stężenia kreatyniny w surowicy do wartości > 50% powyżej wartości wyjściowych po 3 do
4 miesiącach leczenia.

W badaniach klinicznych produktu leczniczego Sandimmun Neoral podawanego pacjentom po
przeszczepieniu oraz chorym z łuszczycą udział pacjentów w wieku co najmniej 65 lat był zbyt mały, by
stwierdzić czy ich odpowiedź na leczenie różni się od odpowiedzi pacjentów młodszych. W innych
opisywanych doświadczeniach klinicznych nie stwierdzono różnic pomiędzy pacjentami młodszymi
a chorymi w podeszłym wieku. Należy zawsze zachować ostrożność ustalając dawkę dla osób w wieku
podeszłym, zazwyczaj zaczynając od dawek z dolnego zakresu terapeutycznego, ze względu na częstsze
występowanie zaburzeń czynności wątroby, nerek i serca, a także chorób współistniejących i konieczności
przyjmowania innych leków.

Stosowanie u dzieci

Doświadczenie w stosowaniu produktu leczniczego Sandimmun Neoral u dzieci jest ograniczone, jednakże
dzieci w wieku powyżej 1 roku życia otrzymywały cyklosporynę w zwykle stosowanych dawkach bez
szczególnych problemów. W kilku badaniach dzieci wymagały zastosowania większych dawek
cyklosporyny na kg masy ciała niż dorośli i dawki te były tolerowane.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na cyklosporynę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Produkt leczniczy Sandimmun Neoral może być przepisywany tylko przez lekarzy mających
doświadczenie w leczeniu immunosupresyjnym, którzy mogą zapewnić właściwą obserwację podczas
leczenia, łącznie z regularnym pełnym badaniem lekarskim, pomiarem ciśnienia tętniczego krwi i kontrolą
laboratoryjnych parametrów na podstawie, których określa się bezpieczeństwo stosowania. Pacjenci po
transplantacji powinni być w okresie leczenia cyklosporynąprowadzeni przez ośrodki mające możliwość
wykonania odpowiednich badań laboratoryjnych oraz zapewnienia odpowiedniej interwencji medycznej.
Lekarz odpowiedzialny za leczenie podtrzymujące powinien otrzymać pełną informację potrzebną do
obserwacji pooperacyjnej.

Tak jak inne leki immunosupresyjne, cyklosporyną zwiększa ryzyko rozwoju chłoniaków i innych
nowotworów złośliwych, szczególnie nowotworów skóry. Wydaje się, że zwiększenie ryzyka jest związane
ze stopniem i czasem trwania immunosupresji, a nie z zastosowaniem konkretnego leku. Dlatego zaleca się
ostrożność w czasie stosowania wielolekowych schematów leczenia immunosupresyjnego (łącznie
z cyklosporyną). Mogą one prowadzić do rozwoju chorób limfoproliferacyjnych i nowotworów narządów
miąższowych. W niektórych przypadkach zakończyły się one zgonem.

Ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia nowotworów złośliwych skóry, pacjenci leczeni produktem
leczniczym Sandimmun Neoral, w szczególności pacjenci z łuszczycą lub atopowym zapaleniem skóry,
powinni być poinformowani o konieczności unikania ekspozycji na światło słoneczne bez stosowania
filtrów ochronnych oraz na promieniowanie UVB lub fotochemioterapię (PUVA).

Tak jak inne leki immunosupresyjne, cyklosporyną zwiększa ryzyko rozwoju różnych zakażeń
bakteryjnych, grzybiczych, pasożytniczych i wirusowych. Często są one wywoływane przez drobnoustroje
oportunistyczne. U pacjentów przyjmujących cyklosporynę obserwowano uaktywnione zakażenia
utajonymi poliomawirusami, które mogą prowadzić do związanej z nimi nefropatii (PVAN), szczególnie
nefropatii związanej z zakażeniem wirusem BK (BKVN), czy związanej z zakażeniem wirusem JC
postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML). Zdarzenia te były często związane z dużym
całkowitym obciążeniem immunosupresyjnym i powinny być uwzględniane w diagnostyce różnicowej
u pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi z pogarszającą się czynnością nerek czy objawami
neurologicznymi. Takie zakażenia mogą być ciężkie i (lub) prowadzić do zgonu pacjenta. Należy
zastosować skuteczne metody zapobiegawcze i lecznicze, szczególnie u pacjentów, u których stosuje się
długotrwale wielolekową immunosupresję.

Częstym i potencjalnie ciężkim powikłaniem w pierwszych kilku tygodniach leczenia produktem
leczniczym Sandimmun Neoral może być zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy.
Wymienione zmiany czynnościowe są zależne od dawki i przemijające. Ustępują zwykle po zmniejszeniu
dawki. W czasie długotrwałego leczenia, u niektórych pacjentów mogą wystąpić zmiany strukturalne
w nerkach (np. zwłóknienie śródmiąższowe), które u biorców przeszczepów nerkowych należy odróżniać
od zmian wywoływanych przez przewlekłą reakcję odrzucania. Produkt leczniczy Sandimmun Neoral
może także powodować zależne od dawki i przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy,
a niekiedy też aktywności enzymów wątrobowych (patrz punkt 4.8).

Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, zgłaszano raporty na życzenie oraz spontaniczne,
dotyczące toksycznego działania na wątrobę i uszkodzenia wątroby, w tym cholestazę, żółtaczkę,
zapalenie oraz niewydolność wątroby, u pacjentów leczonych cyklosporyną. Większość raportów
dotyczyła pacjentów z istotnymi chorobami współistniejącymi, chorobami podstawowymi i innymi
czynnikami zakłócającymi, w tym powikłaniami infekcyjnymi oraz stosujących jednocześnie leki
o potencjalnym działaniu toksycznym na wątrobę. W niektórych przypadkach, głównie u pacjentów po
przeszczepieniu, odnotowano zgony (patrz punkt 4.8).

Należy dokładnie monitorować parametry określające czynność nerek i wątroby. Nieprawidłowe ich
wartości mogą wymagać zmniejszenia dawki.

U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek powinna być kontrolowana ze szczególną uwagą.

Do monitorowania stężenia cyklosporyny w pełnej krwi najlepiej stosować swoiste przeciwciało
monoklonalne (określające stężenie leku w postaci niezmienionej). Można też zastosować metodę HPLC
za pomocą, której można oznaczyć również lek w postaci niezmienionej. Jeżeli pomiarów dokonuje się
w osoczu lub surowicy, to należy postępować według standardowych procedur (czas i temperatura). Aby
zapewnić dawkowanie powodujące odpowiednią immunosupresję u biorców przeszczepów wątroby,
w początkowym okresie monitorowania należy stosować swoiste przeciwciało monoklonalne, albo
wykonywać równoległe pomiary, stosując swoiste i nieswoiste przeciwciało monoklonalne.

Należy pamiętać, że stężenie cyklosporyny we krwi, osoczu lub surowicy jest tylko jednym z wielu
czynników wpływających na stan kliniczny pacjenta. Dlatego wyniki powinny służyć tylko jako
wskazówka do ustalania dawkowania w zależności od innych parametrów klinicznych i laboratoryjnych.

W czasie leczenia produktem leczniczym Sandimmun Neoral należy regularnie kontrolować ciśnienie
tętnicze krwi. W przypadku wystąpienia nadciśnienia tętniczego należy zastosować odpowiednie leczenie
obniżające ciśnienie.

Przed leczeniem oraz po zakończeniu pierwszego miesiąca leczenia wskazane jest oznaczenie stężenia
lipidów, ponieważ donoszono, że cyklosporyną może w rzadkich przypadkach powodować przemijające,
nieznaczne zwiększenie ich stężenia we krwi. W razie stwierdzenia zwiększenia stężenia lipidów należy
rozważyć ograniczenie spożycia tłuszczów i jeżeli to wskazane, zmniejszenie dawki cyklosporyny.

Cyklosporyną zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii szczególnie u pacjentów z zaburzeniami
czynności nerek. Należy również zachować ostrożność podając cyklosporyną z lekami oszczędzającymi
potas (np. lekami moczopędnymi, lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, lekami z grupy
antagonistów receptora angiotensyny II) i lekami zawierającymi potas oraz u pacjentów stosujących dietę
o dużej zawartości potasu (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach zaleca się badanie stężenia potasu
w osoczu.

Cyklosporyną zwiększa klirens magnezu. Może to prowadzić do hipomagnezemii, szczególnie w okresie
okołotransplantacyjnym. Dlatego w tym okresie zaleca się badanie stężenia magnezu w surowicy,
szczególnie w przypadku wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów neurologicznych. Jeśli
będzie to konieczne należy podać magnez.

Ostrożnie należy leczyć pacjentów z dużym stężeniem kwasu moczowego we krwi.

Podczas leczenia cyklosporyną skuteczność szczepień może być zmniejszona; nie należy podawać
pacjentom żywych szczepionek atenuowanych.

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu lerkanidypiny i cyklosporyny (patrz
punkt 4.5).

Cyklosporyną może zwiększyć stężenie we krwi jednocześnie podawanych leków, które są substratami
P-glikoproteiny (PGP), takich jak aliskiren (patrz punkt 4.5).

Dodatkowe środki ostrożności we wskazaniach pozatransplantacyjnych

Nie należy podawać cyklosporyny pacjentom z zaburzeniem czynności nerek (z wyjątkiem pacjentów
z zespołem nerczycowym z dopuszczalnym stopniem uszkodzenia nerek), niewyrównanym nadciśnieniem
tętniczym, trudnymi do opanowania zakażeniami oraz wszelkimi nowotworami złośliwymi.

Dodatkowe środki ostrożności w endogennym zapaleniu błony naczyniowej oka

Sandimmun Neoral może zaburzać czynność nerek, dlatego zaleca się częstą kontrolę ich czynności. Jeżeli
w więcej niż jednym oznaczeniu stężenie kreatyniny w surowicy jest zwiększone o ponad 30%
w porównaniu do stężenia początkowego, to należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Sandimmun
Neoral o 25 do 50%. Zalecenie to obowiązuje, nawet jeżeli stężenie kreatyniny jest w zakresie normy
laboratoryjnej.

Doświadczenie w stosowaniu produktu leczniczego Sandimmun Neoral u dzieci w endogennym zapaleniu
błony naczyniowej oka jest ograniczone.

Dodatkowe środki ostrożności w zespole nerczycowym

Sandimmun Neoral może zaburzać czynność nerek, dlatego zaleca sic częstą kontrolę ich czynności. Jeżeli
w więcej niż jednym oznaczeniu stężenie kreatyniny w surowicy jest zwiększone o ponad 30%
w porównaniu do stężenia początkowego, to należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Sandimmun
Neoral o 25 do 50%. Pacjenci z nieprawidłową czynnością nerek powinni otrzymywać początkowo dawkę
2,5 mg/kg mc. na dobę i muszą być bardzo starannie obserwowani.

Ze względu na zmiany czynności nerek wywołane przez zespół nerczycowy, u niektórych pacjentów mogą
wystąpić trudności w wykryciu zaburzeń czynności nerek wywołanych przez Sandimmun Neoral.
Wyjaśnia to występowanie rzadkich przypadków zmian strukturalnych nerek, związanych z leczeniem
cyklosporyną, bez zwiększenia stężenia kreatyniny w surowicy. Należy rozważyć wykonanie biopsji nerek
u pacjentów, ze steroidozależną nefropatią o minimalnych zmianach, otrzymujących Sandimmun Neoral
ponad rok.

U pacjentów z zespołem nerczycowym leczonych lekami immunosupresyjnymi (w tym Sandimmun

Neoral), opisywano niekiedy występowanie nowotworów złośliwych (w tym ziarnicy złośliwej).
Dodatkowe środki ostrożności w reumatoidalnym zapaleniu stawów

Sandimmun Neoral może zaburzać czynność nerek, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić
wiarygodnie wartości początkowe stężenia kreatyniny w surowicy, wykonując co najmniej dwa
oznaczenia. W pierwszych 3 miesiącach leczenia stężenie kreatyniny w surowicy należy sprawdzać co
2 tygodnie. Po tym okresie stężenie należy oznaczać co miesiąc. Po 6 miesiącach leczenia, stężenie
kreatyniny w surowicy należy oznaczać co 4 do 8 tygodni, w zależności od stabilności choroby,
przyjmowanych równocześnie innych leków i współistniejących chorób. Oznaczanie stężenia kreatyniny
powinno być częstsze w przypadku zwiększenia dawki produktu leczniczego Sandimmun Neoral lub jeżeli
rozpoczęto równoczesne leczenie niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym albo zwiększono dawkowanie
niesteroidowego leku przeciwzapalnego.

Jeżeli w więcej niż jednym oznaczeniu stężenie kreatyniny w surowicy jest zwiększone o ponad 30%
w porównaniu do stężenia początkowego, to należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego Sandimmun
Neoral. Jeżeli stężenie kreatyniny w surowicy zwiększa się o więcej niż 50%, to konieczne jest
zmniejszenie dawki cyklosporyny o 50%. Zalecenie to obowiązuje, nawet jeżeli stężenie kreatyniny jest
w zakresie normy laboratoryjnej. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki produktu leczniczego Sandimmun
Neoral stężenie kreatyniny nie zmniejszy się w ciągu miesiąca, należy przerwać leczenie.

Przerwanie leczenia może być także konieczne, jeżeli nie można opanować odpowiednim leczeniem
nadciśnienia tętniczego, rozwijającego się w czasie stosowania produktu leczniczego Sandimmun Neoral.

Podobnie jak w przypadkach innego długotrwałego leczenia immunosupresyjnego (łącznie
z cyklosporyną), należy pamiętać o zwiększonym ryzyku chorób limfoproliferacyjnych. Należy zachować
szczególną ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Sandimmun Neoral w połączeniu
z metotreksatem.

Dodatkowe środki ostrożności w łuszczycy

Sandimmun Neoral może zaburzać czynność nerek, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić
wiarygodnie wartości początkowe stężenia kreatyniny w surowicy, wykonując co najmniej dwa
oznaczenia. W pierwszych 3 miesiącach leczenia stężenie kreatyniny w surowicy należy sprawdzać co
2 tygodnie. Następnie, jeżeli stężenie kreatyniny jest ustabilizowane, oznaczenia te należy wykonywać co
miesiąc. Jeżeli w więcej niż jednym oznaczeniu stężenie kreatyniny w surowicy jest zwiększone o ponad
30% w porównaniu do stężenia początkowego, to należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego
Sandimmun Neoral o 25 do 50%. Zalecenie to obowiązuje, nawet jeżeli stężenie kreatyniny jest w zakresie
normy laboratoryjnej. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki produktu leczniczego Sandimmun Neoral stężeme
kreatyniny nie zmniejszy się w ciągu miesiąca, należy przerwać leczenie.

Przerwanie leczenia jest także zalecane, jeżeli nie udaje się opanować odpowiednim leczeniem
nadciśnienia tętniczego krwi, rozwijającego się w czasie stosowania produktu leczniczego Sandimmun
Neoral.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni być leczeni tylko w przypadku łuszczycy prowadzącej do
inwalidztwa, przy czym należy u nich szczególnie uważnie kontrolować czynność nerek.

Doświadczenie w stosowaniu produktu leczniczego Sandimmun Neoral u dzieci z łuszczycą jest
ograniczone.

W łuszczycy leczonej cyklosporyną, jak też w przypadkach łuszczycy leczonej konwencjonalną terapią
immunosupresyjną, obserwowano rozwój nowotworów złośliwych (szczególnie skóry). Dlatego przed
leczeniem produktem leczniczym Sandimmun Neoral należy wykonać biopsję zmian skórnych

nietypowych dla łuszczycy, lecz podejrzewanych, że są zmianami nowotworowymi lub stanami
przedrakowymi. Pacjenci ze złośliwymi nowotworami skóry lub stanami przedrakowymi skóry powinni
być leczeni produktem leczniczym Sandimmun Neoral tylko po odpowiednim leczeniu tych zmian i jeżeli
nie istnieje inna możliwość skutecznego leczenia łuszczycy.

U kilku pacjentów z łuszczycą leczonych produktem leczniczym Sandimmun Neoral rozwinęły się choroby
limfoproliferacyjne, które reagowały na szybkie przerwanie leczenia.

Pacjenci stosujący Sandimmun Neoral nie powinni być jednocześnie poddawani działaniu promieniowania
UVB lub fotochemioterapii (PUVA).

Dodatkowe środki ostrożności w atopowym zapaleniu skóry

Sandimmun Neoral może zaburzać czynność nerek, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić
wiarygodnie wartości początkowe stężenia kreatyniny w surowicy, wykonując co najmniej dwa
oznaczenia. W pierwszych 3 miesiącach leczenia stężenie kreatyniny w surowicy należy sprawdzać co
2 tygodnie. Następnie, jeżeli stężenie kreatyniny jest ustabilizowane, oznaczenia te należy wykonywać co
miesiąc. Jeżeli w więcej niż jednym oznaczeniu stężenie kreatyniny w surowicy jest zwiększone o ponad
30% w porównaniu do stężenia początkowego, to należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego
Sandimmun Neoral o 25 do 50%. Zalecenie to obowiązuje, nawet jeżeli stężenie kreatyniny jest w zakresie
normy laboratoryjnej. Jeżeli mimo zmniejszenia dawki produktu leczniczego Sandimmun Neoral stężenie
kreatyniny nie obniży się w ciągu miesiąca, należy przerwać leczenie.

Przerwanie leczenia jest także zalecane, jeżeli nie udaje się opanować odpowiednim leczeniem
nadciśnienia tętniczego krwi, rozwijającego się w czasie stosowania produktu leczniczego Sandimmun
Neoral.

Doświadczenie w stosowaniu produktu leczniczego Sandimmun Neoral u dzieci w atopowym zapaleniu
skóry jest ograniczone.

Pacjenci w podeszłym wieku powinni być leczeni tylko w przypadku atopowego zapalenia skóry
powodującego inwalidztwo, przy czym należy szczególnie uważnie kontrolować czynność nerek.

Łagodne, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych jest zwykle związane z nagłym rzutem atopowego
zapalenia skóry i zanika spontanicznie albo na skutek ogólnej poprawy stanu pacjenta. Powiększenie
węzłów chłonnych, które występuje w trakcie leczenia cyklosporyną, powinno być stale kontrolowane.
Jeżeli powiększenie węzłów chłonnych utrzymuje się mimo poprawy stanu pacjenta, należy wykonać
biopsję w celu wykluczenia obecności chłoniaka.

Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Sandimmun Neoral, należy wykluczyć obecność
czynnego zakażenia wirusem opryszczki. Jeżeli wystąpi ono w czasie leczenia, nie ma konieczności
odstawienia leku, chyba że infekcja jest ciężka.

Zakażenia skóry gronkowcem złocistym nie są bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania produktu
leczniczego Sandimmun Neoral, ale powinny być kontrolowane za pomocą odpowiednich leków
przeciwbakteryjnych. Należy unikać doustnego podawania erytromycyny, ponieważ może zwiększać
stężenie cyklosporyny we krwi (patrz punkt 4.5). Jeżeli nie istnieje możliwość alternatywnego leczenia,
zaleca się dokładne monitorowanie stężenia cyklosporyny we krwi, czynności nerek i działań
niepożądanych spowodowanych stosowaniem cyklosporyny.

Ze względu na potencjalne ryzyko wystąpienia nowotworów złośliwych skóry, pacjenci leczeni produktem
leczniczym Sandimmun Neoral powinni być poinformowani o konieczności unikania ekspozycji na światło
słoneczne i nie powinni być jednocześnie poddawani działaniu promieniowania UVB lub

fotochemioterapii (PUVA).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje z żywnością

Donoszono, że podany jednocześnie z cyklosporyną sok grejpfrutowy zmienia metabolizm cyklosporyny
i zwiększa jej stężenie we krwi.

Interakcje z innymi lekami

Cyklosporyną wykazuje interakcje z licznymi lekami. Poniżej wymieniono te leki, z którymi interakcje są
wystarczająco udokumentowane i uważane za istotne z klinicznego punktu widzenia.

Liczne związki mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie cyklosporyny w osoczu lub pełnej krwi, zwykle
przez zahamowanie lub indukcję enzymów biorących udział w metabolizmie cyklosporyny,
zwłaszcza CYP3A4. Cyklosporyną jest również inhibitorem CYP3A4 oraz transportera'wielolekowego,
glikoproteiny P i może zwiększać osoczowe stężenia innych podawanych jednocześnie leków będących
substratami tego enzymu i (lub) transportera.

Leki, które powodują zmniejszenie stężenia cyklosporyny

Barbiturany, karbamazepina, okskarbazepina, fenytoina, nafcylina, sulfadymidyna podawana dożylnie,
ryfampicyna, oktreotyd, probukol, orlistat, ziele dziurawca (Hypericum perforatum), tyklopidyna,
sulfinpyrazon, terbinafina, bozentan.

Leki, które powodują zwiększenie stężenia cyklosporyny

Antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, azytromycyna i klarytromycyna), kctokonazol, flukonazol,
itrakonazol, worykonazol, diltiazem, nikardypina, werapamil, metoklopramid, doustne środki
antykoncepcyjne, danazol, metyloprednizolon (duże dawki), allopurynol, amiodaron, kwas cholowy i jego
pochodne, leki z grupy inhibitorów proteazy, imatynib, kolchicyna, ncfazodyna.

Inne istotne interakcje

Należy zachować ostrożność w czasie równoczesnego stosowania cyklosporyny z innymi lekami mającymi
działanie neurotoksyczne, takimi jak: aminoglikozydy (w tym gentamycyna i tobramycyna), amfoterycyna
B, cyprofloksacyna, wankomycyna, trimetoprym (+sulfametoksazol), niesteroidowe leki przeciwzapalne
(w tym diklofenak, naproksen, sulindak), melfalan, antagoniści receptora histaminowego IŁ (np.
cymetydyna, ranitydyna), metotreksat (patrz punkt 4.4).

Należy unikać jednoczesnego stosowania takrolimusu z uwagi na zwiększenie ryzyka nefrotoksyczności.

Jednoczesne podawanie nifedypiny z cyklosporyną może powodować nasilenie przerostu dziąseł
w porównaniu z przerostem obserwowanym po podaniu samej cyklosporyny.

Po jednoczesnym podaniu cyklosporyny i lerkanidypiny, wartość AUC lerkanidypiny zwiększyła się
trzykrotnie a wartość AUC cyklosporyny zwiększyła się 21%. Dlatego zaleca się ostrożność przy
jednoczesnym podawaniu cyklosporyny razem z lerkanidypiną (patrz punkt 4.4).

Cyklosporyną jest silnym inhibitorem Pgp i może zwiększać stężenie we krwi jednocześnie podawanych
leków, które są substratami Pgp, takich jak aliskiren. W następstwie jednoczesnego podawania
cyklosporyny i aliskirenu, Crax aliskirenu zwiększyło się o około 2,5 razy a AUC około 5-krotnie. Jednakże
profil farmakokinetyki cyklosporyny nie został istotnie zmieniony. Zaleca się zachowanie ostrożności
podczas jednoczesnego stosowania cyklosporyny wraz z aliskirenem (patrz punkt 4.4).

Jednoczesne podawanie diklofcnaku i cyklosporyny powoduje istotne statystycznie zwiększenie
biodostępności diklofenaku. Prawdopodobnym następstwem może być przemijające zaburzenie czynności
nerek. Zwiększenie biodostępności diklofenaku jest najprawdopodobniej spowodowane zmniejszeniem
dużego efektu pierwszego przejścia. Jeśli wraz z cyklosporyną podaje się nicsteroidowe leki
przeciwzapalne o małym efekcie pierwszego przejścia (np. kwas acetylosalicylowy) to nie należy
spodziewać się zwiększenia ich biodostępności.

Cyklosporyną może zmniejszać klirens digoksyny, kolchicyny, prednizolonu i inhibitorów reduktazy
HMG-CoA (statyn) oraz etoposydu.

U kilku pacjentów przyjmujących digoksynę wkrótce po rozpoczęciu terapii cyklosporyną obserwowano
ciężkie działania toksyczne produktów naparstnicy. Znane są także doniesienia o możliwym nasileniu
przez cyklosporynę toksycznych działań kolchicyny takich jak miopatia i neuropatia, zwłaszcza
u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Niezbędna jest ścisła obserwacja kliniczna pacjentów
przyjmujących jednocześnie digoksynę lub kolchicynę wraz z cyklosporyną, pozwalająca na wczesne
wykrycie toksycznego działania digoksyny lub kolchicyny i w konsekwencji zmniejszenie dawki leku lub
przerwanie terapii.

Zarówno w piśmiennictwie, jak i w badaniach po wprowadzeniu produktu do obrotu donoszono
o przypadkach toksycznego działania cyklosporyny na mięśnie, takich jak bóle i osłabienie mięśni,
zapalenie mięśni oraz rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych podczas jednoczesnego stosowania
cyklosporyny z lowastatyną, symwastatyną, atorwastatyną, prawastatyną i rzadko, fluwastatyną. Podczas
terapii skojarzonej z cyklosporyną dawkowanie tych statyn należy zmniejszyć, zgodnie z zaleceniami
wytwórcy. Terapię statynami należy czasowo zawiesić lub całkowicie przerwać u pacjentów, u których
wystąpią przedmiotowe lub podmiotowe objawy miopatii oraz u chorych z czynnikami ryzyka ciężkiego
uszkodzenia nerek, w tym niewydolności nerek w wyniku rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych.

W badaniach z zastosowaniem ewerolimusu lub syrolimusu w skojarzeniu z pełnymi dawkami
cyklosporyny w postaci mikroemulsji obserwowano zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. Efekt ten
zazwyczaj przemijał po zmniejszeniu dawki cyklosporyny. Ewerolimus i syrolimus wywierają nieznaczny
wpływ na farmakokinetykę cyklosporyny. Jednoczesne podawanie cyklosporyny powoduje istotne
zwiększenie stężenia ewerolimusu i syrolimusu we krwi.

Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu leków oszczędzających potas (np. leki
moczopędne oszczędzające potas, leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, leki z grupy
antagonistów receptora angiotensyny II) lub leków zawierających potas, ponieważ może to prowadzić do
znaczącego zwiększenia stężenia potasu w surowicy krwi (patrz punkt 4.4).

Cyklosporyną może zwiększać stężenie repaglinidu w osoczu, tym samym powodując zwiększenie ryzyka
hipoglikemii.

Zalecenia

Jeżeli w czasie leczenia cyklosporyną konieczne jest podanie produktu, który wykazuje interakcje
z cyklosporyną należy stosować się do poniższych zaleceń:

W czasie równoczesnego stosowania leków, które mogą wykazywać synergistyczne działanie
nefrotoksyczne należy ściśle kontrolować czynność nerek (w szczególności stężenie kreatyniny
w surowicy). Jeśli dojdzie do uszkodzenia czynności nerek dawkę leku podawanego jednocześnie
z cyklosporyną należy zmniejszyć lub rozważyć zastosowanie innego leczenia.

U biorców przeszczepów odnotowano pojedyncze doniesienia o znacznych, jednak odwracalnych
zaburzeniach czynności nerek (wraz z odpowiednim zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy krwi) po jednoczesnym podaniu pochodnych kwasu fibrynowego (np. bczafibratu, fenofibratu). Z tego względu
należy ściśle monitorować czynność nerek u tych pacjentów. W razie wystąpienia istotnych zaburzeń
czynności nerek, należy przerwać jednoczesne podawanie innych leków.

Leki, które zmniejszają lub zwiększają biod ostęp ność cyklosporyny: u pacjentów po zabiegu transplantacji
należy często mierzyć stężenie cyklosporyny«jeśli jest to konieczne odpowiednio dostosować jej dawkę.
Dotyczy to szczególnie okresu wprowadzania lub zaprzestawania podawania dodatkowego leku.
U pozostałych pacjentów monitorowanie stężenia cyklosporyny we krwi jest kwestionowane. W tej grupie
związek między stężeniem cyklosporyny we krwi a działaniem klinicznym nie jest tak dobrze
udokumentowany. Jeśli podawany jest lek. który zwiększa stężenie cyklosporyny, właściwsze niż pomiar
stężenia cyklosporyny we krwi, może być ocenianie czynności nerek oraz dokładne monitorowanie działań
niepożądanych związanych z podawaniem cyklosporyny.

Należy unikać równoczesnego podawania nifedypiny u pacjentów, u których jako działanie niepożądane
cyklosporyny występuje przerost dziąseł.

Niesieroidowe leki przeciwzapalne, które są metabolizowane w znacznej części podczas pierwszego
przejścia przez wątrobę (np. diklofcnak) powinny być podawane w mniejszych dawkach niż stosowane
u pacjentów nic przyjmujących cyklosporyny.

Jeśli równocześnie z cyklosporyną stosuje się digoksynę. kolchicynę lub inhibitory reduktazy HMG-CoA
(statyny) wymagana jest ścisła kontrola w celu wczesnego wykrycia działań toksycznych tych Icków.
W przypadku ich wystąpienia należy zmniejszyć dawkę ww. leków lub zaprzestać ich podawania.

4.6 Cląia i laktacja
Ciąża

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję szczurów i królików (patrz punkt 5.3).

Doświadczenie kliniczne w stosowaniu produktu leczniczego Sandimmun Ncoral u kobiet w dąży jest
ograniczone. U kobiet w etąży po przeszczepieniu narządów, otrzymujących leczcnic immunosupresyjne,
w tym cyklosporynę lub inne leki w skojarzeniu z cyklosporyną istnieje ryzyko przedwczesnego porodu
(< 37 tygodni).

Dostępne są ograniczone dane dotyczące dzieci narażonych na działanie cyklosporyny in utero,
z obserwacji trwającej maksymalnie do wieku około 7 lat U tych dzieci czynność nerek i ciśnienie krwi
były prawidłowe.

Brak jednak odpowiednich, dobzze kontrolowanych badań z udziałem kobiet w ciąży i dlatego produktu
leczniczego Sandimmun Ncoral nic należy stosować w ciąży, chyba żc możliwe korzyści dla matki
przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Laktacja

Cyklosporyną przenika do mleka matki. Kobiety leczone produktem leczniczym Sandimmun Ncoral nie
powinny karmić niemowląt piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie ma danych dotyczących wpływu produktu leczniczego Sandimmun Neoral na zdolność prowadzenia
pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

4.8 Działania niepożądane

Luźne działania niepożądane związane ze stosowaniem cyklosporyny są zależne od dawki i reagują na jej
zmniejszenie. Ogólne spektrum działań niepożądanych obserwowanych po podaniu cyklosporyny
z powodu rożnych wskazań jest zasadniczo takie samo. Jednakże występują różnice w częstości ich
występowania i nasileniu. U pacjentów po zabiegach transplantacji w wyniku zastosowania dużej dawki
początkowej i długotrwałego leczenia podtrzymującego, działania niepożądane są częstsze i zwykle cięższe

niz u pacjentów leczonych cyklosporyną z powodu innych wskazań. *

Po podaniu dożylnym obserwowano reakcje rzekomoanafilaktyczne (patrz punkt 4.4).
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Pacjenci otrzymujący leczenie immunosupresyjne cyklosporyną lub innymi lekami w skojarzeniu
z cyklosporyną narażeni są na zwiększone ryzyko zakażeń (wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych

pasożytniczych) (patrz punkt. 4.4). Mogą wystąpić zarówno zakażenia miejscowe, jak i uogólmone. Może
również dojsc do nasilenia istniejących zakażeń poliomawirusem, które może prowadzić do związanej

z mm nefropatn (PYAN) czy uaktywnienia wirusa JC, związanego z postępującą wieloogniskową

leukoencefalopatią (PML). Zgłaszano zakażenia ciężkie i (lub) ze skutkiem śmiertelnym

Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)

U pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne cyklosporyną lub innym, lekami w skojarzeniu
z cyklosporyną występuje zwiększone ryzyko chłoniaków lub choroby limfoproliferacyjnej i innych
nowotworow złośliwych, zwłaszcza nowotworów skóry. Częstość występowania nowotworów złośliwych
zwiększa się wraz z intensywnością i czasem trwania leczenia (patrz punkt 4.4). Niektóre nowotwory
złośliwe mogą zakończyć się zgonem.

Działania niepożądane (Tabela 1) pogrupowano według częstości ich występowania, zaczynając od

najczęściej występujących, według następującej konwencji: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do

< 1/10); niezbyt często (≥/l 000 do < 1/100); rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000) bardzo rzadko (< 1/10 000)
w tym pojedyncze przypadki. h

Tabela 1

Zaburzenia krwi i układu
chłonnego

Niezbyt często

Niedokrwistość, małopłytkowość

Bardzo rzadko

Mikroangiopatyczna niedokrwistość hemolityczna, zespół hemolityczno-
mocznicowy

Zaburzenia metabolizmu i
odżywiania

Bardzo często

Hiperlipidemia

Często

Hiperurykemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia

Rzadko

Hiperglikemia

Zaburzenia układu
nerwowego

Bardzo często

Drżenie, bóle głowy, w tym migrena

Często

Parestezje

Niezbyt często

Objawy encefalopatii takie jak drgawki, splątanie, dezorientacja
zmniejszona reaktywność, pobudzenie, bezsenność, zaburzenia widzenia
ślepota korowa, śpiączka, niedowład, ataksja móżdżkowa

Rzadko

Polineuropatia obwodowa

Bardzo rzadko

Obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, w tym obrzęk tarczy nerwu
wzrokowego z możliwym zaburzeniem widzenia w następstwie
zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowcgo nie spowodowanego
obecnością guza

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo często

Nadciśnienie tętnicze

Zaburzenia żołądka i jelit

Często

Jadłowstręt, nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, przerost dziąseł

Rzadko

Zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych

Często

Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 4 4)

Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej

Często

Nadmierne owłosienie

Niezbyt często

Wysypki alergiczne

Zaburzenia mięśniowo-
szkieletowe i tkanki łącznej

Często

Kurcze mięśni, mialgia

Rzadko

Osłabienie mięśni, miopatia

Zaburzenia nerek i dróg
moczowych

Bardzo często

Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu
rozrodczego i piersi

Rzadko

Zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia

Zaburzenia ogólne i stany
w miejscu podania

Często

Niezbyt często

Zmęczenie

Obrzęki, zwiększenie masy ciała

Inne działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu

Zgłaszano raporty na życzenie oraz spontaniczne, dotyczące toksycznego działania na wątrobę
i uszkodzenia wątroby, w tym cholestazę, żółtaczką, zapalenie oraz niewydolność wątroby, u pacjentów
leczonych cyklosporyną. Większość raportów dotyczyła pacjentów z istotnymi chorobami
współistniejącymi, chorobami podstawowymi i innymi czynnikami zakłócającymi, w tym powikłaniami
infekcyjnymi oraz stosujących jednocześnie leki o potencjalnym działaniu toksycznym na wątrobę
W niektórych przypadkach, głównie u pacjentów po przeszczepieniu, odnotowano zgony (patrz punkt 4.8).

4.9 Przedawkowanie

Wartość LD50 dla cyklosporyny podanej doustnie wynosi 2329 mg/kg mc. u myszy 1480 mg/kg
u szczurów i > 1000 mg/kg u królików. Wartość LD5„dla cyklospoiy^y podanej dożylnie wynos.
148 mg/kg mc. u myszy, 104 mg/kg mc. u szczurów i 46 mg/kg mc. u królików.

Objawy

Doświadczenie z ostrym przedawkowaniem cyklosporyny jest ograniczone. Doustne dawki cyklosporyny
do 10 g (około 150 mg/kg mc.) były tolerowane powodując stosunkowo niewielkie skutki kliniczne takie
jak wymioty, senność, ból głowy, częstoskurcz oraz, u kilku pacjentów, umiarkowanie ciężkie, odwracalne
zaburzenia czynności nerek. Zgłaszano jednak ciężkie objawy zatrucia po przypadkowym pozajelitowym
przedawkowaniu cyklosporyny u wcześniaków.

Leczenie

We wszystkich przypadkach przedawkowania należy stosować ogólne leczenie podtrzymujące i objawowe
W ciągu kilku godzin od przedawkowania doustnego korzystne może być wywołanie wymiotów i płukanie
żołądka. Cyklosporyną nie jest w dużym stopniu usuwana z ustroju podczas dializy, nie daje się jej też

usunąć przez podanie węgla aktywowanego.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki immunosupresyjne, inhibitory kalcyneuryny (kod ATC L04A D01)

Cyklosporyną (zwana także cyklosporyną A) jest cyklicznym polipeptydem złożonym z 11 aminokwasów
o silnym działaniu immunosupresyjnym.

U zwierząt doświadczalnych przedłuża utrzymywanie allogenicznych przeszczepów skóry, serca nerek
trzustki, szpiku, jelita cienkiego i płuc. Z badań wynika, że cyklosporyną hamuje rozwój odczynów '
odporności komórkowej, w tym reakcji na alloprzeszczep, opóźnionej nadwrażliwości skórnej
doświadczalnego alergicznego zapalenia mózgu i rdzenia, zapalenia stawów wywołanego przez adiuwant
Freund a reakcji przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD), a także hamuje wytwarzanie przeciwciał
zależne od limfocytów T. Na poziomie komórkowym hamuje wytwarzanie i uwalnianie limfokin w tym

mc.

interleukiny 2 (czynnika wzrostu limfocytów T, TCGF). Wydaje się, że cyklosporyną blokuje limfocyty
w stanie spoczynku w fazie G0 lub G, cyklu komórkowego i hamuje stymulowane przez antygen
uwalnianie limfokin przez pobudzone limfocyty T.

Wszystkie dostępne dane sugerują, że cyklosporyną działa swoiście i odwracalnie na limfocyty
W odroznieniu od leków cytostatycznych nie tłumi czynności krwiotwórczej i nie wpływa na czynność
fagocytow. Pacjenci leczeni produktem leczniczym Sandimmun Neoral wykazują mniejszą skłonność do
zakazen mz otrzymujący inne leki immunosupresyjne.

Przeszczepianie narządów i szpiku u ludzi wykonywano z powodzeniem stosując cyklosporynę w celu
zapobiegania i leczenia reakcji odrzucenia oraz GVHD. Cyklosporyną była z powodzeniem stosowana
u pacjentów po przeszczepieniu wątroby zarówno u HCV (ang. HCV - Hepatitis C Virus) pozytywnych jak
i negatywnych. Korzystny efekt leczenia produktem leczniczym Sandimmun Neoral wykazano także
w rożnych stanach chorobowych, o których wiadomo lub uważa się, że są pochodzenia
autoimmunologicznego.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Produkt leczniczy Sandimmun Neoral zawiera cyklosporynę w postaci farmaceutycznej, w której
wykorzystano zasadę tworzenia mikroemulsji, która zmniejsza zmienność parametrów
farmakokinetycznych, dzięki czemu zapewniona jest zależność liniowa między dawką a ilością wchłoniętej
cyklosporyny, bardziej stały profil absorpcji oraz mniejszy wpływ równocześnie spożywanego pokarmu na
wchłanianie cyklosporyny. Jest to prekoncentrat mikroemulsji. W badaniach farmakokinetycznych
i klinicznych wykazano, że korelacja pomiędzy najmniejszym stężeniem cyklosporyny (Cmin) we krwi
a narażeniem na cyklosporynę (AUC) jest większa niż dla poprzedniej doustnej postaci farmaceutycznej
me tworzącej mikroemulsji. W ten sposób postać Neoral pozwala na większą możliwość przewidywania
i większą zgodność przewidywania narażenia na cyklosporynę. Tworzenie mikroemulsji następuje
w obecności wody pochodzącej ze spożytych płynów lub z soku żołądkowego.

Podanie produktu leczniczego Sandimmun Neoral powoduje poprawę zależności liniowej między dawką
a ekspozycją na cyklosporynę (AUCB), lepszy profil wchłaniania, a także mniejszy wpływ równoczesnego
spożywania pokarmu oraz rytmu dobowego niż miało to miejsce w przypadku doustnej postaci
farmaceutycznej me tworzącej mikroemulsji. Połączenie tych właściwości powoduje mniejszą zmienność
farmakokinetyki cyklosporyny u tego samego pacjenta oraz silniejszą korelację między najniższym
stężeniem, a całkowitą ekspozycją (AUCB). W następstwie tych dodatkowych właściwości schemat
podawania produktu Sandimmun Neoral nie musi już uwzględniać wpływu posiłków. Ponadto, Sandimmun
Neoral powoduje bardziej równomierną ekspozycję na cyklosporynę w ciągu całego dnia, a także między
poszczególnymi dniami w leczeniu podtrzymującym.

Sandimmun Neoral w postaci kapsułek elastycznych oraz Sandimmun Neoral w postaci roztworu
doustnego są biologicznie równoważne.

Cyklosporyną zostaje rozmieszczona w tkankach głównie poza krwią. We krwi, 33 do 47% znajduje sie
w osoczu, 4 do 9% w limfocytach, 5 do 12% w granulocytach i 41 do 58% w krwinkach czerwonych
W osoczu około 90% cyklosporyny jest związane z białkami, głównie z lipoproteinami.

Cyklosporyną jest w znacznym stopniu metabolizowana do ok. 15 metabolitów. Nie ma jednej głównej
drogi metaboliczne,. Eliminacja następuje głównie z żółcią, a jedynie 6% dawki podanej doustnie
wydalane jest w moczu; tylko 0,1% wydalana jest w moczu w postaci niezmienionej.

Istnieje duża zmienność w dostępnych danych dotyczących okresu półtrwania cyklosporyny w fazie
eliminacji, w zalezności od zastosowanej metody oznaczania i badanej populacji. Okres półtrwania w fazie

eliminacji mieści się w zakresie od 6,3 godz. u zdrowych ochotników do 20,4 godz. u pacjentów z ciężką
niewydolnością wątroby.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Cyklosporyną nie wykazywała działania mutagennego ani teratogennego w odpowiednich, standardowych
układach testów po podaniu doustnym (szczurom w dawce do 17 mg/kg mc. i królikom w dawce do
30 mg/kg mc. na dobę doustnie). Na poziomie dawek toksycznych (u szczurów 30 mg/kg mc., a u królików
100 mg/kg mc. na dobę doustnie), cyklosporyną miała działanie toksyczne na zarodek i płód co miało
wyraz w zwiększonej śmiertelności potomstwa w okresie przed- i pourodzeniowym, zmniejszonej masie
ciała płodów oraz związanymi z tym faktem opóźnieniami w rozwoju kośćca.

W dwóch opublikowanych badaniach naukowych, króliki narażone na działanie cyklosporyny in utero
(10 mg/kg mc. na dobę podskórnie) wykazywały zmniejszoną liczbę nefronów, hipertrofię nerek, układowe
nadciśnienie i postępującą niewydolność nerek do wieku 35 tygodni.

U płodów ciężarnych samic szczura, które otrzymywały 12 mg/kg mc. na dobę cyklosporyny dożylnie
(dwukrotnosc zalecanej dawki dożylnej u ludzi) obserwowano zwiększoną częstość występowania ubytku
przegrody międzykomorowej.

Wyników tych nie uzyskano u innych gatunków, a ich znaczenie dla ludzi nie jest znane.

Badania działania rakotwórczego wykonano na samcach i samicach szczurów i myszy. W 78-tygodniowym
badaniu u myszy, w dawkach 1, 4 i 16 mg/kg mc. na dobę, wykazano istotną statystycznie tendencję
występowania chłoniaków limfocytowych u samic, a u samców otrzymujących pośrednią dawkę liczba
przypadków nowotworów z komórek wątrobowych istotnie przekroczyła wartość kontrolną. W 24-
miesięcznym badaniu wykonanym na szczurach z zastosowaniem dawek 0,5; 2 i 8 mg/kg mc. na dobę
częstość występowania gruczolaków z komórek wysepek trzustkowych (Langerhansa) była istotnie
większa po podaniu najmniejszej dawki niż wartości kontrolne. Częstość występowania nowotworów
z komórek wątrobowych i gruczolaków z komórek wysp trzustkowych nie była zależna od dawki.

Nie wykazano zaburzeń płodności w badaniach na szczurach obu płci.

Nie wykazano działania mutagennego i genotoksycznego cyklosporyny w teście Ames, teście V79-hgprt
w teście mikrojąderkowym u myszy i chomików chińskich, w teście aberracji chromosomowych w szpiku
chomikow chińskich, w badaniu dominującej letalności u myszy, w teście naprawy DNA w spermie
narażonych na cyklosporynę myszy. W badaniu wymiany siostrzanych chromatyd w ludzkich limfocytach
in vitro (ang. sister chromatid exchange - SCE), wykazano, że w dużych stężeniach cyklosporyną indukuje
SCE.

Zwiększenie częstości występowania nowotworów złośliwych jest znanym powikłaniem immunosupresji
u biorców przeszczepów narządów. Najczęściej występującymi nowotworami są chloniak nieziarniczy
i nowotwory złośliwe skóry. Ryzyko rozwoju nowotworu złośliwego w czasie leczenia cyklosporyną jest
wyzsze niż w populacji zdrowych osób, ale zbliżone do tego, które występuje u pacjentów leczonych'
innymi Ickami immunosupresyjnymi. Istnieją doniesienia, że zmniejszenie lub przerwanie immunosupresji
może spowodować ustąpienie zmian chorobowych.

6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych

dl-alfa-tokoferol, etanol absolutny, glikol propylenowy, mono-, dwu- i trójglicerydy z oleju kukurydzianego
makrogologlicerolu rycynooleinian; '

otoczka kapsułki: tytanu dwutlenek, glicerol 85%, glikol polietylenowy, żelaza tlenek czarny, żelatyna.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

Sporadyczne zwiększenie temperatury do 30°C nie wpływa na jakość produktu.

Kapsułki należy pozostawić w opakowaniu blistrowym do czasu użycia. Po otwarciu opakowania

bhstrowego odczuwa się charakterystyczny zapach. Jest to prawidłowe i nie oznacza, że kapsułki nie
nadają się do użytku.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry w tekturowym pudełku.
Opakowanie zawiera 50 kapsułek elastycznych.

6.6 Specjałne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania

Bez szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU

Novartis Pharma GmbH
Roonstrasse 25
D - 90429 Niirnberg
Niemcy

8. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/3368

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

05.12.1994/21.12.1999/ 10.02.2005/ 10.02.2006/04.06.2008

DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

2011-10-01


Charakterystyka produktu leczniczego Sandimmun Neoral

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Zamienniki leku Sandimmun Neoral

Zamiast tego leku można wybrać jeden z 2 zamienników. Kupując najtańszy z nich zaoszczędzisz 7,85 zł.

Cyclaid interakcje ulotka kapsułki miękkie 100 mg 50 kaps.

Cyclaid

kapsułki miękkie | 100 mg | 50 kaps.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Trudno dostępny w aptekach

Znajdź w aptekach

271,44 zł


Equoral interakcje ulotka kapsułki elastyczne 100 mg 50 kaps. | 5 blist.po 10 kaps.

Equoral

kapsułki elastyczne | 100 mg | 50 kaps. | 5 blist.po 10 kaps.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Trudno dostępny w aptekach

Znajdź w aptekach

271,44 zł


Interakcje Sandimmun Neoral z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Sandimmun Neoral z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Sandimmun Neoral

Cytrusy

Związkizawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm cyklosporyny. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Sandimmun Neoral

Inne

Sól kuchenna łączona z lekim może powodować (szczególnie u osób po 65 r.ż.) zaburzenia ukrwienia i funkcji nerek, prowadząc do uszkodzenia tego narządu. Należy ograniczyć spożycie soli i produktów solonych w nadmiernej ilości.


Inne opakowania Sandimmun Neoral


Grupy

  • Leki immunosupresyjne

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.