Brodawka łojotokowa – wygląd, jak rozpoznać, usuwanie

Czym jest brodawka łojotokowa?

Mianem brodawki łojotokowej nazywamy łagodną zmianę skórną, która ma charakter nowotworowy. Przeważnie pojawia się ona u osób, które ukończyły 30. rok życia, głównie u mężczyzn.

Na powierzchni brodawki można zaobserwować zagłębienia, w których odkłada się sebum, a także zrogowaciały naskórek – z tego powodu sama brodawka jest chropowata w dotyku. Na samym początku zmiana skórna jest płaska. Ma rozmiar kilku milimetrów i kolor skóry lub jest jasnobrązowa. Następnie dochodzi do powstawania wykwitów, które mają barwę jasnożółtą, brunatną lub są w odcieniu zdrowej skóry – wówczas są one wyniosłe, ma się wrażenie, że są one “przyklejone” do powierzchni naszej skóry.

Bardzo istotny jest fakt, że brodawki łojotokowe nie bolą – nie dotyczy to jednak sytuacji, kiedy są one podrażniane przez zbyt ciasną odzież lub biżuterię.

Brodawka łojotokowa – przyczyny powstania

Obecnie nie są znane przyczyny powstawania brodawek łojotokowych. Wiadome jest jednak, że przyczyną ich powstawania nie są wirusy – z tego powodu nie ma możliwości zarażenia się brodawką łojotokową od drugiej osoby.

Zakłada się jednak, że mogą mieć one podłoże genetyczne, gdyż zaobserwowano występowanie brodawek łojotokowych wśród osób z jednej rodziny. Za potencjalną przyczynę powstawania tej zmiany skórnej uważa się również długotrwałą ekspozycję naszego ciała na promieniowanie słoneczne, np. w wyniku opalania się.

Same brodawki łojotokowe są przeważnie obserwowane u osób dorosłych. Im chory jest starszy, tym więcej brodawek pojawia się na ciele – z tego powodu inną często spotykaną nazwą tej zmiany skórnej jest określenie brodawki starcze.

Brodawka łojotokowa – diagnostyka

W celu prawidłowego zdiagnozowania brodawki łojotokowej istotne jest wykluczenie obecności innych, podobnych zmian o charakterze złośliwym, takich jak np. czerniak.

Aby odróżnić brodawkę łojotokową od innych zmian, ważne jest aby posiadała ona cechy zmiany o charakterze łagodnym, do których zalicza się:

• brak krwawienia,
• równomierne zarysy,
• zmiany bez gwałtownego wzrostu,
• równomierne zabarwienie brodawek,
• zmiany są dobrze odgraniczone od otoczenia,
• brak objawów bólowych czy też uczucia pieczenia.

Jeżeli brodawki łojotokowe ulegają gwałtownemu wzrostowi (w szczególności te znajdujące się na tułowiu), a także towarzyszy temu ich swędzenie, wówczas możemy mieć do czynienia z objawem ukrytej choroby nowotworowej. Zwykle są one obserwowane w przypadku raka trzustki, jelita, żołądka lub w przebiegu chłoniaka i białaczki.

Ze względu na podobieństwo brodawek łojotokowych do innych zmian skórnych ważne jest, aby ich diagnozowania dokonał lekarz dermatolog.

Leczenie brodawki łojotokowej

Mimo tego, że brodawkę łojotokową uważa się za łagodną zmianę skórną, lekarz może zaproponować jej usunięcie. Obecna medycyna zna kilka sposobów na usunięcie brodawki łojotokowej.

• Środki farmakologiczne – w celu usunięcia brodawki pacjentowi podaje się na skórę preparaty zawierające w swoim składzie kwas salicylowy. Samo leczenie jest przeważnie długotrwałe, a to czy będzie ono skuteczne zależy w głównej mierze od tego, czy pacjent będzie regularnie stosował zaordynowane preparaty.
• Inną metodą jest krioterapia, która zakłada usunięcie brodawki łojotokowej poprzez jej wcześniejsze zamrożenie przy użyciu tlenku azotu. Po zamrożeniu brodawka obumiera, a po jakimś czasie dochodzi do jej samoistnego odpadnięcia. Wadą tej metody jest niestety możliwość powstania blizny.
• Łyżeczkowanie jest niczym innym, jak usunięciem brodawki przy pomocy łyżeczki dermatologicznej. Zabieg wykonuje się pod znieczuleniem miejscowym.
• Kolejną metodą usunięcia brodawki jest elektrokoagulacja. W tej metodzie do zniszczenia komórek brodawki wykorzystuje się prąd zmienny. Do obumarcia komórek wykorzystać można także laser w postaci laseroterapii. Brodawka odpada po zabiegu samoistnie po upływie kilku tygodni.

Dostępność poszukiwanych preparatów w aptece w Twojej okolicy można w łatwy sposób sprawdzić przy pomocy portalu KtoMaLek.pl.