Dostępny w większości aptek

 

Tulip tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

od 0 , 00  do 9 , 60

Wybierz odpłatność


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko
Substancja czynna: Atorvastatinum
Podmiot odpowiedzialny: SANDOZ GMBH

Tulip cena

9,60



Opis produktu Tulip

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Tulip 10 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka powlekana Tulip zawiera 10 mg atorwastatyny (Atorvastatinum) w postaci 10,34 mg
atorwastatyny wapniowej.

Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna.

1 tabletka powlekana zawiera 33,06 mg laktozy w postaci 34,80 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Tabletki 10 mg: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane, oznakowane po
jednej stronie „HLA 10".

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Hipercholesterolemia

Tulip jest wskazany jako uzupełnienie diety w celu zmniejszenia podwyższonego stężenia cholesterolu
całkowitego, cholesterolu LDL (LDL-C), apolipoproteiny B i triglicerydów u pacjentów
z hipercholesterolemią pierwotną, w tym z hipercholesterolemią rodzinną (wariant heterozygotyczny) lub
hiperlipidemią złożoną (mieszaną) (odpowiadającą typom Ila i IIb według klasyfikacji Fredricksona), gdy
odpowiedź na stosowanie diety i inne niefarmakologiczne metody leczenia jest niewystarczająca.

Tulip jest również wskazany w celu zmniejszenia stężenia cholesterolu całkowitego i LDL-C
u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią homozygotyczną, jako uzupełnienie innych metod leczenia
hipolipemizującego (np. aferezy LDL) lub jeśli takie metody leczenia nie są dostępne.

Zapobieganie chorobom układu krążenia

Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym u pacjentów, u których ryzyko pierwszego zdarzenia
sercowo-naczyniowego jest oceniane jako duże (patrz punkt 5.1), jako uzupełnienie korygowania innych
czynników ryzyka.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Przed rozpoczęciem stosowania produktu Tulip pacjent powinien stosować standardową dietę
zmniejszającą stężenie cholesterolu i pozostawać na tej diecie w trakcie leczenia.
Dawkowanie należy ustalać indywidualnie w zależności od początkowych stężeń LDL-C, celu
terapeutycznego i odpowiedzi pacjenta.

Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawkę należy dostosowywać
w odstępach 4-tygodniowych lub dłuższych. Dawka maksymalna wynosi 80 mg raz na dobę.

Hipercholesterolemiapierwotna i hiperlipidemia złożona (mieszana)

U większości pacjentów kontrolę choroby uzyskuje się stosując produkt Tulip w dawce 10 mg raz na
dobę. Odpowiedź terapeutyczna staje się widoczna w ciągu 2 tygodni, a maksymalną odpowiedź
terapeutyczną osiąga się zwykle w ciągu 4 tygodni. Odpowiedź ta utrzymuje się podczas długotrwałego
leczenia.

Rodzinna hipercholesterolemia heterozygotyczna

Dawka początkowa produktu Tulip wynosi 10 mg na dobę. Dawki należy ustalać indywidualnie
i zwiększać co 4 tygodnie do dawki 40 mg na dobę. Następnie dawkę można albo zwiększyć do
maksimum 80 mg na dobę, albo zastosować lek wiążący kwasy żółciowe w skojarzeniu z atorwastatyną
w dawce 40 mg raz na dobę.

Rodzinna hipercholesterolemia homozygotyczna

Ilość dostępnych danych jest ograniczona (patrz punkt 5.1).

Dawka atorwastatyny u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią homozygotyczną wynosi od 10 do
80 mg na dobę (patrz punkt 5.1). Atorwastatynę należy stosować u tych pacjentów jako uzupełnienie
innych metod leczenia hipolipemizującego (np. aferezy LDL) lub w przypadku, gdy takie metody
leczenia nie są dostępne.

Zapobieganie chorobom układu krążenia

W badaniach profilaktyki pierwotnej stosowano dawkę 10 mg/dobę. W celu osiągnięcia stężeń
cholesterolu LDL zgodnych z aktualnymi wytycznymi może być konieczne podawanie większych dawek.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
Dostosowanie dawki atorwastatyny nie jest konieczne (patrz punkt 4.4).

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby

Tulip należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Stosowanie produktu Tulip u pacjentów z czynną chorobą wątroby jest przeciwwskazane (patrz punkt
4.3).

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u pacjentów w wieku powyżej 70 lat, przyjmujących produkt
leczniczy w zalecanych dawkach, są podobne do obserwowanych w populacji ogólnej.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Stosowanie produktu leczniczego u dzieci i młodzieży powinien prowadzić tylko lekarz specjalista.
Doświadczenie dotyczące stosowania w populacji pediatrycznej jest ograniczone do niewielkiej liczby
pacjentów (w wieku od 4 do17 lat) z ciężkimi postaciami dyslipidemii, takimi jak rodzinna
hipercholesterolemia homozygotyczna. Zalecana dawka początkowa atorwastatyny w tej populacji
wynosi 10 mg na dobę. Dawkę można zwiększyć do 80 mg na dobę, biorąc pod uwagę reakcję na
leczenie i tolerancję. Nie oceniano danych dotyczących bezpieczeństwa rozwojowego w tej populacji
pacjentów.

Sposób stosowania

Tulip przeznaczony jest do podawania doustnego. Każdą dawkę dobową atorwastatyny podaje się naraz;
można ją podawać o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłków.

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie produktu Tulip jest przeciwwskazane u pacjentów:

• z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu,

• z czynną chorobą wątroby lub z utrzymującym się, niewyjaśnionym zwiększeniem aktywności
aminotransferaz w surowicy (3 razy przekraczającym górną granicę wartości uznanych za prawidłowe
- GGN),

• w okresie ciąży, karmienia piersią oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych
metod zapobiegania ciąży (patrz punkt 4.6).

4.4 Ostrzeżenia specjalne i specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania

Wpływ na wątrobę

Przed rozpoczęciem leczenia, jak również okresowo podczas stosowania leku produktu leczniczego należy
wykonać próby czynnościowe wątroby. Czynność wątroby należy badać u pacjentów, u których wystąpią
objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na uszkodzenie wątroby. Pacjentów, u których zwiększy
się aktywność aminotransferaz, należy obserwować do czasu ustąpienia zaburzeń tych nieprawidłowości.
Gdyby zwiększenie aktywności aminotransferaz większe niż 3-krotność górnej granicy normy
utrzymywało się, zaleca się jest zmniejszenie dawki lub odstawienie produktu Tulip (patrz punkt 4.8).
Tulip należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy spożywają znaczne ilości alkoholu i (lub)
u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie.

Zapobieganie udarom mózgu przez agresywne obniżanie stężenia cholesterolu - badanie SPARCL
(Stroke Prevention by Aggressive Reduction of Cholesterol Levels)

Analiza post hoc podtypów udaru mózgu u pacjentów bez choroby niedokrwiennej serca, którzy przebyli
niedawno udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienia (TIA), wykazała częstsze występowanie
udaru krwotocznego w grupie, która rozpoczęła przyjmowanie atorwastatyny w dawce 80 mg/dobę niż
w grupie placebo. Zwiększone ryzyko notowano zwłaszcza u pacjentów z przebytym udarem
krwotocznym lub zawałem lakunarnym przed badaniem. U pacjentów z uprzednim udarem krwotocznym
lub zawałem lakunarnym stosunek ryzyka do korzyści ze stosowania atorwastatyny w dawce 80 mg/dobę
nie jest określony, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy starannie rozważyć potencjalne ryzyko
udaru krwotocznego (patrz punkt 5.1).

Wpływ na mięśnie szkieletowe

Atorwastatyna, podobnie jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, może w rzadkich przypadkach wpływać
na mięśnie szkieletowe i powodować bóle mięśniowe, zapalenie mięśni i miopatię, która może postępować
do rabdomiolizy, stanu potencjalnie zagrażającego życiu. Charakteryzuje się on znacznym zwiększeniem
aktywności kinazy kreatynowej (> 10 razy GGN), mioglobinemią i mioglobinurią, które mogą prowadzić
do niewydolności nerek.

Przed leczeniem .

Atorwastatynę należy przepisywać ostrożnie pacjentom z czynnikami predysponującymi do rabdomiolizy.
Aktywność kinazy kreatynowej (CK) należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia statynami w takich
sytuacjach, jak:

■ zaburzenia czynności nerek

■ niedoczynność tarczycy

■ choroby mięśni lub dziedziczne choroby mięśni w wywiadzie rodzinnym

■ wcześniejsze wystąpienie działania uszkadzającego mięśnie po stosowaniu statyn lub fibratów

■ choroby wątroby w wywiadzie i (lub) spożywanie dużych ilości alkoholu

■ podeszły wiek (powyżej 70 lat); konieczność badań pomiaru aktywności CK należy rozważyć
w zależności od występowania innych czynników ryzyka predysponujących do wystąpienia
rabdomiolizy.

■ możliwość zwiększenia stężenia atorwastatyny w osoczu (tj. interakcje - patrz punkt 4.5) oraz
stosowanie w szczególnych grupach pacjentów, w tym w podgrupach genetycznych (patrz punkt 5.2).

W takich sytuacjach należy rozważyć ryzyko związane z leczeniem wobec możliwych korzyści. Zalecana
jest także kontrola stanu klinicznego.

Jeśli początkowa aktywność CK jest istotnie zwiększona (> 5 x GGN), nie należy rozpoczynać leczenia.

Pomiar aktywności kinazy kreatynowej.

Aktywności kinazy kreatynowej (CK) nie należy oznaczać po intensywnym wysiłku fizycznym lub jeśli
występuje jakakolwiek wiarygodna alternatywna przyczyna zwiększonej aktywności CK, gdyż
interpretacja wyników jest wówczas utrudniona. Jeśli początkowa aktywność CK jest znacząco
zwiększona (> 5 x GGN), pomiar należy powtórzyć w ciągu 5 do 7 dni w celu potwierdzenia wyników.

Podczas leczenia.

■ Pacjentów należy pouczyć o konieczności niezwłocznego zgłaszanie bólu mięśni, kurczy lub
osłabienia siły mięśniowej, zwłaszcza jeśli towarzyszy im złe samopoczucie lub gorączka.

■ Jeśli objawy te występują podczas leczenia atorwastatyną, należy oznaczyć aktywność CK. Jeśli
aktywność ta jest istotnie zwiększona (> 5 x GGN), leczenie należy przerwać.

■ Jeśli objawy mięśniowe są ciężkie i powodują dyskomfort w życiu codziennym, należy rozważyć
przerwanie leczenia, nawet jeśli zwiększenie aktywności CK wynosi < 5 x GGN.

■ Jeśli objawy ustąpią i aktywność CK powróci do normy, można rozważyć ponowne wprowadzenie
atorwastatyny lub innej statyny w najmniejszej dawce i pod ścisłą kontrolą.

■ Leczenie atorwastatyną trzeba przerwać, jeśli aktywność CK zwiększy się znacząco klinicznie
(> 10 x GGN) lub w razie rozpoznania lub podejrzenia rabdomiolizy.

Jednoczesne stosowanie z innymi produktami leczniczymi .

Ryzyko rabdomiolizy zwiększa się, gdy atorwastatyna stosowana jest jednocześnie z niektórymi
produktami leczniczymi, które mogą zwiększyć jej stężenie w osoczu, takimi jak inhibitory izoenzymu
CYP3A4 lub białek transportowych (np. cyklosporyna, telitromycyna, klarytromycyna, delawirdyna,
styrypentol, ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, posakonazol i inhibitory proteazy HIV, w tym
rytonawir, lopinawir, atazanawir, indynawir, darunawir itp.). Ryzyko miopatii może się również
zwiększać podczas jednoczesnego stosowania gemfibrozylu i innych pochodnych kwasu fibrynowego,
erytromycyny, niacyny i ezetymibu. Jeśli to możliwe, należy rozważyć zastąpienie tych leków
alternatywnym (nieprowadzącym do interakcji) sposobem leczenia.

W przypadkach, gdy jednoczesne podawanie wymienionych leków z atorwastatyną jest konieczne,
należy ostrożnie rozważyć korzyść i ryzyko skojarzonego leczenia. U pacjentów, którzy otrzymują inne
produkty lecznicze, które zwiększają stężenie atorwastatyny w osoczu, zaleca się zastosowanie mniejszej
maksymalnej dawki atorwastatyny. Ponadto w razie stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 należy
rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej atorwastatyny i odpowiednie monitorowanie stanu
klinicznego pacjentów (patrz punkt 4.5).

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania atorwastatyny i kwasu fusydowego, dlatego podczas leczenia
kwasem fusydowym należy rozważyć czasowe wstrzymanie stosowania atorwastatyny (patrz punkt 4.5).

Choroba śródmiąższowa płuc

Podczas stosowania, zwłaszcza długotrwałego, niektórych statyn opisywano wyjątkowe przypadki
choroby śródmiąższowej płuc (patrz punkt 4.8). Objawami choroby mogą być duszność, suchy kaszel
i pogorszenie ogólnego stanu zdrowia (uczucie zmęczenia, zmniejszenie masy ciała i gorączka). Jeśli
istnieje podejrzenie, że u pacjenta rozwinęła się choroba śródmiąższowa płuc, leczenie statynami należy
przerwać.

Substancje pomocnicze

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną
nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-
galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi i produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ jednocześnie stosowanych produktów leczniczych na atorwastatynę

Atorwastatyna jest metabolizowana przez cytochrom P450 3A4 (CYP3A4) i jest substratem transportera
białek, np. transportera wychwytu wątrobowego OATP1B1. Jednoczesne stosowanie produktów
leczniczych, które są inhibitorami CYP3A4 lub transporterami białek może prowadzić do zwiększenia
stężenia atorwastatyny w osoczu i zwiększenia ryzyka miopatii. Ryzyko takie może również wiązać się
z jednoczesnym stosowaniem atorwastatyny i innych produktów leczniczych, które mogą wywoływać
miopatię, tj. pochodne kwasu fibrynowego i ezetymib (patrz punkt 4.4).

Inhibitory CYP3A4

Wykazano, że silne inhibitory CYP3A4 powodują znaczące zwiększenie stężenia atorwastatyny (patrz
tabela 1 i szczegółowe informacje niżej). Jeśli to możliwe, należy unikać jednoczesnego stosowania
silnych inhibitorów CYP3A4 (np. cyklosporyny, telitromycyny, klarytromycyny, delawirdyny,
styrypentolu, ketokonazolu, worykonazolu, itrakonazolu, posakonazolu i inhibitorów proteazy HIV,
w tym rytonawiru, lopinawiru, atazanawiru, indynawiru, darunawiru itp.). Jeśli leczenie skojarzone
atorwastatyną i wymienionymi produktami leczniczymi jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie
mniejszej początkowej i maksymalnej dawki atorwastatyny oraz odpowiednio monitorować stan
kliniczny pacjenta (patrz tabela 1).

Umiarkowane inhibitory CYP3A4 (np. erytromycyna, diltiazem, werapamil i flukonazol) mogą
zwiększać stężenie atorwastatyny w osoczu (patrz tabela 1). Podczas stosowania erytromycyny
w skojarzeniu ze statynami obserwowano zwiększone ryzyko miopatii. Nie przeprowadzono badań
interakcji, oceniających wpływ amiodaronu lub werapamilu na atorwastatyny. Wiadomo, że amiodaron
i werapamil hamują aktywność CYP3A4, a jednoczesne stosowanie z atorwastatyną może spowodować
zwiększenie ekspozycji na atorwastatynę. Z tego względu podczas jednoczesnego stosowania
z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 należy rozważyć stosowanie mniejszej maksymalnej dawki
atorwastatyny i odpowiednio monitorować stan kliniczny pacjenta. Obserwacja stanu klinicznego
pacjenta zalecana jest po rozpoczęciu stosowania i po każdej modyfikacji dawki inhibitora.

Induktory CYP3A4

Jednoczesne stosowanie atorwastatyny z induktorami cytochromu P450 3A (tj. efawirenz, ryfampicyna,
ziele dziurawca) może prowadzić do różnego stopnia zmniejszenia stężenia atorwastatyny w osoczu. Na
skutek podwójnego mechanizmu interakcji z ryfampicyną (indukcja cytochromu P450 3A i hamowanie
aktywności transportera OATP1B1 w hepatocytach), zaleca się jednoczesne stosowanie atorwastatyny
i ryfampicyny, gdyż opóźnione podanie atorwastatyny po zastosowaniu ryfampicyny wiązało się ze
znacznym zmniejszeniem stężenia atorwastatyny w osoczu. Wpływ ryfampicyny na stężenie
atorwastatyny w hepatocytach nie jest znany, więc jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania
obu leków, należy u pacjentów uważnie monitorować skuteczność leczenia.

Inhibitory transportera białek

Inhibitory transportera białek (np. cyklosporyna) mogą zwiększyć ekspozycję ogólnoustrojową na
atorwastatynę (patrz tabela 1). Wpływ hamowania transporterów wychwytu wątrobowego na stężenie
atorwastatyny w hepatocytach nie jest znany. Jeśli jednoczesne stosowanie jest konieczne, zaleca się
zmniejszenie dawki i monitorowanie kliniczne skuteczności leczenia (patrz tabela 1).

Gemfibrozyl/pochodne kwasu fibrynowego

Stosowanie fibratów w monoterapii sporadycznie wiąże się z wystąpieniem miopatii, w tym
rabdomiolizy. Ryzyko takich zdarzeń może się zwiększyć podczas jednoczesnego stosowania
pochodnych kwasu fibrynowego i atorwastatyny. Jeśli nie można uniknąć skojarzonego leczenia, należy
zastosować najmniejszą dawkę atorwastatyny konieczną do osiągnięcia celu leczniczego i odpowiednio
monitorować stan pacjenta (patrz punkt 4.4).

Ezetymib

Stosowanie ezetymibu w monoterapii wiąże się z wystąpieniem miopatii, w tym rabdomiolizy. Ryzyko
tych zdarzeń może się zatem zwiększyć podczas jednoczesnego stosowania ezetymibu i atorwastatyny.
Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu pacjentów.

Kolestypol

Stężenie atorwastatyny i jej czynnych metabolitów w osoczu było mniejsze (o około 25%), gdy
kolestypol był podawany jednocześnie z produktem Tulip. Jednak wpływ hipolipemizujący był większy,
gdy oba leki stosowano jednocześnie niż gdy podawano każdy z nich osobno.

Kwas fusydowy

Nie przeprowadzono badań interakcji atorwastatyny z kwasem fusydowym. Doświadczenie
postmarketingowe wskazuje, że tak jak w przypadku innych statyn, podczas jednoczesnego stosowania
atorwastatyny i kwasu fusydowego notowano zdarzenia dotyczące mięśni, w tym rabdomiolizę.
Mechanizm tej interakcji nie jest znany. Pacjentów należy ściśle monitorować i może być wskazane
czasowe zawieszenie leczenia atorwastatyną.

Wpływ atorwastatyny na jednocześnie stosowane produkty lecznicze

Digoksyna

Podczas jednoczesnego podawania wielokrotnych dawek digoksyny i 10 mg atorwastatyny, stężenie
digoksyny w osoczu w stanie stacjonarnym zwiększało się nieznacznie. Pacjentów przyjmujących
digoksynę należy właściwie monitorować.

Doustne środki antykoncepcyjne.

Jednoczesne podawanie produktu Tulip i doustnych środków antykoncepcyjnych powoduje zwiększenie
stężenia noretyndronu i etynyloestradiolu w osoczu.

Warfaryna

W badaniu klinicznym u pacjentów leczonych przewlekle warfaryną, jednoczesne podawanie
atorwastatyny w dawce 80 mg/dobę powodowało niewielkie skrócenie (o około 1,7 sekundy) czasu
protrombinowego podczas pierwszych 4 dni przyjmowania obu tych leków. Czas ten powracał do wartości
wyjściowej w ciągu 15 dni leczenia atorwastatyną. Wprawdzie istotne klinicznie interakcje z lekami
przeciwzakrzepowymi notowano bardzo rzadko, jednak u pacjentów otrzymujących kumarynowe leki
przeciwzakrzepowe należy oznaczać czas protrombinowy przed rozpoczęciem leczenia atorwastatyną,
a następnie wystarczająco często na początku leczenia w celu upewnienia się, że nie ma znaczących
zmian wartości tego wskaźnika. Po potwierdzeniu ustabilizowania wartości czasu protrombinowego,
pomiary można przeprowadzać w odstępach zwykle stosowanych u pacjentów otrzymujących
przeciwzakrzepowe leki pochodne kumaryny. Jeśli dawka atorwastatyny zostanie zmieniona lub jej
stosowanie przerwane, całą procedurę należy powtórzyć. U pacjentów, którzy nie stosują leków
przeciwzakrzepowych, leczenie atorwastatyną nie wiąże się z krwawieniami lub zmianą czasu
protrombinowego.

Tabela 1: Wpływ jednoczesnego stosowania produktów leczniczych na farmakokinetykę atorwastatyny

Jednocześnie stosowany
produkt leczniczy i schemat
dawkowania

Atorwastatyna

Dawka (mg)

Zmiana AUC&

Zalecenia kliniczne*

Typranawir 500 mg BID/
Rytonawir 200 mg BID, 8 dni
(od dnia 14. do 21.)

40 mg w dniu 1.,
10 mg w dniu 20.

t 9,4-krotna

Jeśli jednoczesne stosowanie
z atorwastatyną jest
konieczne, nie należy
przekraczać dawki 10 mg
atorwastatyny na dobę.
Zaleca się monitorowanie
stanu klinicznego pacjentów.

Cyklosporyna 5,2 mg/kg mc. na
dobę, stabilna dawka

10 mg OD przez 28
dni

t 8,7-krotna

Lopinawir 400 mg BID/
Rytonawir 100 mg BID, 14 dni

20 mg OD przez 4
dni

t 5,9-krotna

Jeśli jednoczesne stosowanie
z atorwastatyną jest
konieczne, zalecane są
mniejsze dawki
podtrzymujące
atorwastatyny. Jeśli jej
dawki przekraczają 20 mg,
zaleca się monitorowanie
stanu klinicznego pacjentów.

Klarytromycyna 500 mg BID,
9 dni

80 mg OD przez 8
dni

t 4,4-krotna

Sakwinawir 400 mg BID/

40 mg OD przez 4

t 3,9-krotna

Jeśli jednoczesne stosowanie

Rytonawir (300 mg BID od 5.
do 7. dnia, zwiększona do
400 mg BID w dniu 8.), w
dniach 5-18 podane 30 min po
podaniu atorwastatyny

dni

 

z atorwastatyną jest
konieczne, zalecane są
mniejsze dawki
podtrzymujące
atorwastatyny. Jeśli jej
dawki przekraczają 40 mg,
zaleca się monitorowanie
stanu klinicznego pacjentów.

Darunawir 300 mg BID/
Rytonawir 100 mg BID, 9 dni

10 mg OD przez 4
dni

t 3,3-krotna

Itrakonazol 200 mg OD, 4 dni

40 mg SD

t 3,3-krotna

Fosamprenawir 700 mg BID/
Rytonawir 100 mg BID, 14 dni

10 mg OD przez 4
dni

t 2,5-krotna

Fosamprenawir 1400 mg BID,
14 dni

10 mg OD przez 4
dni

t 2,3-krotna

Nelfinawir 1250 mg BID,
14 dni

10 mg OD przez 28
dni

t 1,7-krotnaA

Bez specjalnych zaleceń

Sok grejpfrutowy, 240 ml OD*

40 mg SD

t 37%

Nie zaleca się spożywania
dużych ilości soku
grejpfrutowego podczas
stosowania atorwastatyny.

Diltiazem 240 mg OD, 28 dni

40 mg SD

t 51%

Zaleca się monitorowanie
stanu klinicznego pacjentów
po rozpoczęciu stosowania
lub po zmianach dawek
diltiazemu.

Erytromycyna 500 mg QID,
7 dni

10 mg SD

t 33%a

Zaleca się mniejszą dawkę
maksymalną i monitorowanie
stanu klinicznego pacjentów.

Amlodypina 10 mg, pojedyncza
dawka

80 mg SD

t 18%

Bez specjalnych zaleceń

Cymetydyna 300 mg QID,
2 tygodnie

10 mg OD przez
4 tygodnie

l mniej niż
1%A

Bez specjalnych zaleceń

Lek zobojętniający w
zawiesinie, zawierający
wodorotlenki magnezu i glinu,
30 ml QID, 2 tygodnie

10 mg OD przez
4 tygodnie

| 35%A

Bez specjalnych zaleceń

Efawirenz 600 mg OD, 14 dni

10 mg przez 3 dni

| 41%

Bez specjalnych zaleceń

Ryfampicyna 600 mg OD, 7 dni
(jednoczesne stosowanie)

40 mg SD

t 30%

Jeśli skojarzone leczenie jest
konieczne, zaleca się
jednoczesne podawanie
atorwastatyny i ryfampicyny
i monitorowanie stanu
klinicznego pacjentów.

Ryfampicyna 600 mg OD, 5 dni
(dawki rozdzielone)

40 mg SD

| 80%

 

Gemfibrozyl 600 mg BID, 7 dni

40 mg SD

t 35%

Zalecana jest mniejsza
dawka początkowa i
monitorowanie stanu
klinicznego pacjentów.

Fenofibrat 160 mg OD, 7 dni

40 mg SD

t 3%

Zalecana jest mniejsza
dawka początkowa i
monitorowanie stanu
klinicznego pacjentów.

& Dane przedstawione jako x-krotna zmiana przedstawiają prosty stosunek wartości uzyskanej podczas
jednoczesnego podawania do wartości uzyskanej dla samej atorwastatyny (tj. zmiana 1-krotna = brak

zmiany). Dane wyrażone jako % zmiany przedstawiają procentowe różnice w stosunku do samej
atorwastatyny (tj. 0% = brak zmiany).

#

Znaczenie kliniczne - patrz punkty 4.4 i 4.5.

* Zawiera jeden lub więcej składników, które hamują aktywność CYP3A4 i mogą zwiększać stężenia
w osoczu produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP3A4. Spożycie jednej 240 ml szklanki
soku grejpfrutowego także powodowało zmniejszenie wartości AUC aktywnego ortohydroksylowego
metabolitu o 20,4%. Duże ilości soku grejpfrutowego (ponad 1,2 l dziennie przez 5 dni) zwiększały
2,5-krotnie wartość AUC dla atorwastatyny i AUC dla składników aktywnych (atorwastatyny
i metabolitów).

A Ekwiwalent aktywności całkowitej atorwastatyny.

Zwiększenie przedstawiono jako „t", zmniejszenie jako „j".

OD = raz dziennie; SD = dawka jednorazowa; BID = dwa razy dziennie; QID = cztery razy dziennie

Tabela 2: Wpływ atorwastatyny na farmakokinetykę jednocześnie stosowanych produktów leczniczych

Atorwastatyna
i schemat
dawkowania

Jednocześnie stosowany produkt leczniczy

Produkt leczniczy/Dawka
(mg)

Zmiana
AUC&

Zalecenia kliniczne

80 mg OD przez
10 dni

Digoksyna 0,25 mg OD,
20 dni

t 15%

Pacjentów przyjmujących
digoksynę należy odpowiednio
monitorować.

40 mg OD przez
22 dni

Doustne środki
antykoncepcyjne OD,
2 miesiące

- noretyndron 1 mg

- etynyloestradiol 35 ^g

t 28%
t 19%

Bez specjalnych zaleceń.

80 mg OD przez
15 dni

* Fenazon, 600 mg SD

t 3%

Bez specjalnych zaleceń.

& Dane przedstawione jako x-krotna zmiana przedstawiają prosty stosunek wartości uzyskanej podczas
jednoczesnego podawania do wartości uzyskanej dla samej atorwastatyny (tj. zmiana 1-krotna = brak
zmiany). Dane wyrażone jako % zmiany przedstawiają procentowe różnice w stosunku do samej
atorwastatyny (tj. 0% = brak zmiany).
* Jednoczesne podawanie wielokrotnych dawek atorwastatyny i fenazonu nie wpływało lub wpływało
nieznacznie na klirens fenazonu.

Zwiększenie przedstawiono jako „t", zmniejszenie jako „j".
OD = raz dziennie; SD = dawka jednorazowa

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym

Podczas leczenia kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji (patrz
punkt 4.3).

Ciąża

Stosowanie produktu Tulip w czasie ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Nie ustalono
bezpieczeństwa stosowania u kobiet w ciąży i nie przeprowadzono kontrolowanych badań klinicznych
atorwastatyny z udziałem kobiet w ciąży. Notowano rzadkie przypadki rozwoju wad wrodzonych po
wewnątrzmacicznej ekspozycji na inhibitory reduktazy HMG-CoA. Badania na zwierzętach wykazały
szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).

Stosowanie atorwastatyny u kobiety w ciąży może zmniejszyć u płodu stężenie mewalonianu, który jest
prekursorem biosyntezy cholesterolu. Miażdżyca jest procesem przewlekłym i przerwanie stosowania

produktów leczniczych zmniejszających stężenie lipidów na czas ciąży powinno mieć niewielki wpływ
na długoterminowe ryzyko związane z pierwotną hipercholesterolemią.
Dlatego produktu Tulip nie należy stosować u kobiet w ciąży, usiłujących zajść w ciążę lub
podejrzewających, że są w ciąży. Leczenie produktem Tulip należy wstrzymać na czas trwania ciąży lub
do momentu wykluczenia ciąży (patrz punkt 4.3.)

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy atorwastatyna lub jej metabolity przenikają do mleka kobiecego. U szczurów stężenie
atorwastatyny i jej metabolitów w osoczu i w mleku jest zbliżone (patrz punkt 5.3). Ze względu na
możliwość ciężkich działań niepożądanych, kobiety przyjmujące Tulip nie powinny karmić piersią (patrz
punkt 4.3). Stosowanie atorwastatyny w czasie karmienia piersią jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Płodność

W badaniach na zwierzętach atorwastatyna nie miała wpływu na płodność mężczyzn i kobiet (patrz punkt
5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt Tulip nie wpływa znacząco na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W bazie danych z kontrolowanych placebo badań klinicznych atorwastatyny obejmujących
16 066 pacjentów leczonych przez średnio 53 tygodnie (8755 otrzymujących atorwastatynę wobec
7311 pacjentów otrzymujących placebo), 5,2% pacjentów w grupie leczonej atorwastatyną przerwało
leczenie z powodu działań niepożądanych w porównaniu z 4,0% w grupie otrzymującej placebo.

Na podstawie danych z badań klinicznych i licznych doświadczeń po wprowadzeniu produktu na rynek
niżej przedstawiono profil działań niepożądanych produktu Tulip.

Częstość działań niepożądanych określono następująco: często (> 1/100, < 1/10); niezbyt często (> 1/1000,
< 1/100); rzadko (> 1/10 000, < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Często: zapalenie nosa i gardła

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość

Zaburzenia układu immunologicznego
Często: reakcje alergiczne
Bardzo rzadko: anafilaksja

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: hiperglikemia

Niezbyt często: hipoglikemia, zwiększenie masy ciała, jadłowstręt

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często: koszmary senne, bezsenność

Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy

Niezbyt często: zawroty głowy, parestezje, niedoczulica, zaburzenia smaku, niepamięć
Rzadko: neuropatia obwodowa

Zaburzenia oka

Niezbyt często: niewyraźne widzenie
Rzadko: zaburzenia widzenia

Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: szumy uszne
Bardzo rzadko: utrata słuchu

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: ból gardła i krtani, krwawienie z nosa

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: zaparcie, wzdęcie, niestrawność, nudności, biegunka

Niezbyt często: wymioty, ból w nadbrzuszu i podbrzuszu, odbijanie się, zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niebyt często: zapalenie wątroby
Rzadko: zastój żółci
Bardzo rzadko: niewydolność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często: pokrzywka, wysypka, świąd, łysienie

Rzadko: obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa (w tym rumień wielopostaciowy, zespół
Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie naskórka)

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często: bóle mięśni, bóle stawów, ból kończyn, skurcze mięśni, obrzęk stawów, ból pleców
Niezbyt często: ból szyi, zmęczenie mięśni

Rzadko: miopatia, zapalenie mięśni, rabdomioliza, zaburzenia ścięgna, czasami powikłane zerwaniem
ścięgna

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Bardzo rzadko: ginekomastia

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Niezbyt często: złe samopoczucie, astenia, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, uczucie
zmęczenia, gorączka

Badania diagnostyczne

Często: nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we
krwi

Niezbyt często: obecność leukocytów w moczu

Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, u pacjentów otrzymujących produkt Tulip
notowano zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy. Zmiany te były przeważnie niewielkie,
przemijające i nie wymagały przerwania leczenia. Istotne klinicznie (> 3 razy GGN) zwiększenie
aktywności aminotransferaz w surowicy wystąpiło u 0,8% pacjentów przyjmujących Tulip. Było ono
zależne od wielkości dawki leku i odwracalne u wszystkich pacjentów.

Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (CK) w surowicy (> 3 razy GGN) notowano u 2,5%
pacjentów otrzymujących Tulip. Wyniki te są podobne do otrzymanych w badaniach klinicznych innych
inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Zwiększenie aktywności CK > 10 razy GGN wystąpiło u 0,4%
pacjentów otrzymujących Tulip (patrz punkt 4.4).

Podczas stosowania niektórych statyn notowano następujące działania niepożądane:
■ zaburzenia funkcji seksualnych

■ depresja

■ wyjątkowe przypadki śródmiąższowej choroby płuc, zwłaszcza podczas długotrwałego leczenia (patrz
punkt 4.4).

4.9 Przedawkowanie

Nie jest określone szczególne leczenie przedawkowania produktu Tulip. W razie przedawkowania należy
zastosować leczenie objawowe i, jeśli to konieczne, zastosować środki podtrzymujące czynności życiowe.
Należy zbadać czynność wątroby i kontrolować aktywność kinazy kreatynowej (CK) w surowicy.
Hemodializa nie zwiększy w znaczącym stopniu klirensu atorwastatyny, gdyż lek wiąże się w dużym
stopniu z białkami osocza.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki zmniejszające stężenie lipidów, inhibitory reduktazy HMG-CoA.
Kod ATC: C10AA05

Atorwastatyna jest wybiórczym, kompetycyjnym inhibitorem reduktazy HMG-CoA - enzymu
ograniczającego szybkość syntezy cholesterolu, odpowiedzialnego za przemianę 3-hydroksy-3-
metyloglutarylokoenzymu A do mewalonianu, będącego prekursorem steroli, w tym cholesterolu.
W wątrobie triglicerydy i cholesterol są wbudowywane w lipoproteiny o bardzo małej gęstości (VLDL)
i przenoszone w osoczu do tkanek obwodowych. Powstające z VLDL lipoproteiny o małej gęstości (LDL)
są katabolizowane głównie za pośrednictwem receptorów o dużym powinowactwie do LDL (receptorów
LDL).

Atorwastatyna zmniejsza stężenie cholesterolu i lipoprotein w surowicy przez hamowanie reduktazy HMG-
CoA, co w efekcie hamuje biosyntezę cholesterolu w wątrobie i zwiększa liczbę receptorów LDL na
powierzchni błony komórkowej hepatocytów, nasilając w ten sposób wychwyt i katabolizm LDL.

Atorwastatyna zmniejsza wytwarzanie LDL oraz ilość cząsteczek LDL. Atorwastatyna powoduje nasilony
i utrzymujący się wzrost aktywności receptora LDL i korzystne zmiany jakościowe krążących cząsteczek
LDL. Atorwastatyna skutecznie zmniejsza stężenie cholesterolu LDL u pacjentów z rodzinną
hipercholesterolemią homozygotyczną, którzy zazwyczaj nie reagują na leczenie zmniejszające stężenie
lipidów we krwi.

W badaniu zależności odpowiedzi od wielkości dawki wykazano, że atorwastatyna zmniejsza stężenie
cholesterolu całkowitego (30-46%), cholesterolu LDL (41-61%), apolipoproteiny B (34-50%)
i triglicerydów (14-33%). Powoduje też różnie nasilone zwiększenie stężenia cholesterolu HDL
i apolipoproteiny Al. Wyniki te potwierdzają się u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią
heterozygotyczną, postaciami hipercholesterolemii innymi niż rodzinna oraz hiperlipidemiami mieszanymi,
w tym u pacjentów z cukrzycą nieinsulinozależną.

Udowodniono, że zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego, LDL-C i apolipoproteiny B zmniejsza
ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych i śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Rodzinna hipercholesterolemia homozygotyczna

Do wieloośrodkowego, 8-tygodniowego otwartego badania prowadzonego z wykorzystaniem procedury
„compassionate use", z opcjonalną fazą dodatkową o zmiennej długości, włączono 335 pacjentów,
z których u 89 rozpoznano rodzinną hipercholesterolemię homozygotyczną. U tych 89 pacjentów średnie
procentowe zmniejszenie stężenia LDL-C wyniosło około 20%. Atorwastatynę podawano w dawkach do
80 mg/dobę.

Miażdżyca

W badaniu REVERSAL (ang. Reversing Atherosclerosis with Aggressive Lipid-Lowering Study) wpływ
intensywnego leczenia hipolipemizującego atorwastatyną w dawce 80 mg w porównaniu ze
standardowym leczeniem hipolipemizującym prawastatyną w dawce 40 mg na miażdżycę tętnic
wieńcowych oceniano metodą ultrasonografii wewnątrznaczyniowej (IVUS) podczas angiografii
u pacjentów z chorobą wieńcową. W tym randomizowanym, wieloośrodkowym, kontrolowanym badaniu
z podwójnie ślepą próbą IVUS wykonywano podczas pierwszej wizyty oraz po 18 miesiącach leczenia u
502 pacjentów. W grupie leczonej atorwastatyną (n=253) nie stwierdzono progresji miażdżycy.

Mediana procentowej zmiany całkowitej objętości blaszek miażdżycowych w stosunku do wartości
wyjściowych (główny punkt końcowy badania) wynosiła 0,4% (p=0,98) w grupie leczonej atorwastatyną i
2,7% (p=0,001) w grupie leczonej prawastatyną (n=249). Jeśli skuteczność atorwastatyny porównano ze
skutecznością prawastatyny, różnica okazała się statystycznie znamienna (p=0,02). W tym badaniu nie
analizowano wpływu intensywnego leczenia hipolipemizującego na krążeniowe punkty końcowe
(tj. konieczność rewaskularyzacji, zawał mięśnia sercowego niezakończony zgonem, zgon wieńcowy).

W grupie leczonej atorwastatyną stężenie LDL-C zmniejszało się z wartości wyjściowej wynoszącej
średnio 3,89±0,7 mmol/1 (150±28 mg/dl) do średnio 2,04±0,8 mmol/1 (78,9±30 mg/dl), a w grupie
leczonej prawastatyną z wartości wyjściowej wynoszącej średnio 3,89±0,7 mmol/1 (150±26 mg/dl) do
średnio 2,85±0,7 mmol/1 (110±26 mg/dl) (p< 0,0001). Atorwastatyna powodowała też znamienne
zmniejszenie średniego stężenia cholesterolu całkowitego o 34,1% (prawastatyna o 18,4%, p< 0,0001),
średniego stężenia TG o 20% (prawastatyna o 6,8%, p< 0,0009) i średniego stężenia apolipoproteiny B

0 39,1% (prawastatyna o 22,0%, p< 0,0001). Stosowanie atorwastatyny zwiększało średnie stężenie
HDL-C o 2,9% (prawastatyna o 5,6%, wartość p nieznamienna statystycznie). W grupie leczonej
atorwastatyną stwierdzono ponadto zmniejszenie stężenia CRP średnio o 36,4%, podczas gdy w grupie
leczonej prawastatyną zmniejszenie to wynosiło średnio 5,2% (p< 0,0001).

Opisane wyniki uzyskano po zastosowaniu dawki 80 mg, dlatego nie można ich ekstrapolować na mniejsze
dawki.

Profile bezpieczeństwa i tolerancji obu leków były porównywalne.

W tym badaniu nie oceniano wpływu intensywnego leczenia hipolipemizującego na główne krążeniowe
punkty końcowe. Dlatego znaczenie kliniczne tych wyników w odniesieniu do pierwotnej i wtórnej
prewencji epizodów sercowo-naczyniowych nie jest znane.

Ostry zespół wieńcowy

W badaniu MIRACL poddano ocenie stosowanie atorwastatyny w dawce 80 mg u 3086 pacjentów
(atorwastatyna: n=1538; placebo: n=1548) z ostrym zespołem wieńcowym (zawał mięśnia sercowego bez
załamka Q, niestabilna dławica piersiowa). Leczenie rozpoczynano w fazie ostrej po przyjęciu do szpitala

1 prowadzono przez 16 tygodni. Podawanie atorwastatyny w dawce 80 mg/dobę wydłużało czas do
osiągnięcia złożonego głównego punktu końcowego, na który składały się: zgon bez względu na
przyczynę, zawał mięśnia sercowego niezakończony zgonem, zatrzymanie akcji serca zakończone udaną
resuscytacją lub dławica piersiowa z cechami niedokrwienia mięśnia sercowego wymagająca
hospitalizacji, co wskazywało na redukcję ryzyka rzędu 16% (p=0,048). Do tego działania najbardziej
przyczyniło się zmniejszenie o 26% częstości ponownych hospitalizacji z powodu dławicy piersiowej

z cechami niedokrwienia mięśnia sercowego (p=0,018). W przypadku żadnego z pozostałych
drugorzędowych punktów końcowych nie osiągnięto poziomu znamienności statystycznej (łącznie:
placebo 22,2%, atorwastatyna 22,4%).

Profil bezpieczeństwa stosowania atorwastatyny w badaniu MIRACL pokrywał się z profilem
opisanym w punkcie 4.8 (Działania niepożądane).

Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym

Wpływ atorwastatyny na zakończoną zgonem i niezakończoną zgonem chorobę wieńcową oceniano w
randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu z podwójnie ślepą próbą ASCOT-LLA (ang. Anglo-

Scandinavian Cardiac Outcomes Trial Lipid Lowering Arm). W badaniu uczestniczyli pacjenci w wieku
40-79 lat z nadciśnieniem tętniczym, z ujemnym wywiadem w kierunku zawału mięśnia sercowego oraz
leczenia dławicy piersiowej oraz ze stężeniem cholesterolu całkowitego < 6,5 mmol/1 (251 mg/dl).
U wszystkich pacjentów stwierdzono przynajmniej 3 wcześniej ustalone czynniki ryzyka sercowo-
naczyniowego: płeć męska, wiek > 55 lat, palenie tytoniu, cukrzyca, dodatni wywiad w kierunku
występowania choroby wieńcowej u krewnego pierwszego stopnia, TC:HDL-C > 6, choroba naczyń
obwodowych, przerost lewej komory serca, przebyty incydent mózgowo-naczyniowy, swoiste zmiany
w EKG, białkomocz lub albuminuria. Nie u wszystkich pacjentów włączonych do badania ryzyko
pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego oceniano jako duże.

Pacjenci otrzymywali leki przeciwnadciśnieniowe (w schemacie opartym albo na amlodypinie, albo na
atenololu) i atorwastatynę w dawce 10 mg na dobę (n=5168) lub placebo (n=5137).

Wpływ atorwastatyny na redukcję ryzyka bezwzględnego i względnego przedstawiał się następująco:

Zdarzenie

Redukcja

Liczba zdarzeń

Redukcja

Wartość p

 

względnego
ryzyka (%)

(atorwastatyna
vs placebo)

bezwzględnego
ryzyka1 (%)

 

Zakończona zgonem choroba

    

wieńcowa i zawał mięśnia
sercowego niezakończony

36%

100 vs. 154

1,1%

0,0005

zgonem

    

Zdarzenia sercowo-naczyniowe
izabiegi rewaskularyzacji
łącznie

20%

389 vs. 483

1,9%

0.0008

Zdarzenia wieńcowe łącznie

29%

178 vs. 247

1,4%

0,0006

1 Na podstawie różnicy w zakresie częstości poszczególnych zdarzeń mających miejsce w okresie
obserwacyjnym, którego mediana wynosiła 3,3 roku.

Śmiertelność całkowita oraz śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych zmniejszyły się znamiennie
(śmiertelność całkowita: 185 zgonów w grupie leczonej atorwastatyną i 212 w grupie placebo, p=0,17;
śmiertelność z przyczyn krążeniowych: 74 zgony w grupie leczonej atorwastatyną i 82 w grupie placebo,
p=0,51). W analizie w podgrupach wydzielonych ze względu na płeć (81% mężczyzn, 19% kobiet)
stwierdzono korzystne działanie atorwastatyny u mężczyzn, lecz nie u kobiet, prawdopodobnie ze względu
na małą częstość incydentów w podgrupie kobiet. Choć śmiertelność całkowita i śmiertelność z przyczyn
sercowo-naczyniowych były liczbowo wyższe u kobiet (śmiertelność całkowita: 38 zgonów w grupie
leczonej atorwastatyną i 30 w grupie placebo; śmiertelność z przyczyn krążeniowych: 17 zgonów w grupie
leczonej atorwastatyną i 12 w grupie placebo), różnice nie były statystycznie znamienne. Stwierdzono
natomiast znamienną zależność skuteczności leczenia od stosowanego leku przeciwnadciśnieniowego.
Ryzyko wystąpienia głównego punktu końcowego (zakończona zgonem choroba wieńcowa i zawał mięśnia
sercowego niezakończony zgonem) uległo bowiem znamiennej redukcji w wyniku stosowania
atorwastatyny u pacjentów leczonych amlodypiną [HR 0,47 (0,32-0,69), p=0,00008], czego nie
obserwowano w przypadku pacjentów leczonych atenololem [HR 0,83 (0,59-1,17), p=0,287].

Wpływ atorwastatyny na zakończoną zgonem i niezakończoną zgonem chorobę układu sercowo-
naczyniowego oceniano też w badaniu CARDS (ang. Collaborative Atorvastatin Diabetes Study), które
było randomizowanym, wieloośrodkowym, kontrolowanym placebo badaniem z podwójnie ślepą próbą
u pacjentów z cukrzycą typu 2 w wieku od 40 do 75 lat, z ujemnym wywiadem w kierunku chorób układu
krążenia oraz stężeniem LDL-C < 4,14 mmol/l (< 160 mg/dl) i stężeniem TG < 6,78 mmol/l (< 600 mg/dl).
U wszystkich pacjentów stwierdzano co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka: nadciśnienie
tętnicze, aktualne palenie tytoniu, retinopatia, mikroalbuminuria lub makroalbuminuria.

Pacjenci otrzymywali atorwastatynę w dawce 10 mg na dobę (n=1428) albo placebo (n= 1410) przez okres
obserwacyjny, którego mediana wynosiła 3,9 roku.

Wpływ atorwastatyny na redukcję ryzyka bezwzględnego i względnego przedstawiał się następująco:

Zdarzenie

Redukcja
względnego
ryzyka (%)

Liczba zdarzeń
(atorwastatyna
vs placebo)

Redukcja
bezwzględnego
ryzyka1 (%)

Wartość p

Duże zdarzenia sercowo-
naczyniowe (zakończony lub
niezakończony zgonem ostry
zawał mięśnia sercowego, niemy
zawał mięśnia sercowego, zgon z
powodu ostrej postaci choroby
wieńcowej, niestabilna dławica
piersiowa, CABG, PTCA,
rewaskularyzacja, udar mózgu)

37%

83 vs 127

3,2%

0,0010

Zawał mięśnia sercowego
(zakończony lub niezakończony
zgonem ostry zawał mięśnia
sercowego, niemy zawał mięśnia
sercowego)

42%

38 vs 64

1,9%

0,0070

Udary mózgu (zakończone
i niezakończone zgonem)

48%

21vs39

1,3%

0,0163

1 Na podstawie różnicy w zakresie częstości poszczególnych zdarzeń mających miejsce w okresie
obserwacyjnym, którego mediana wynosiła 3,9 roku.

CABG = pomostowanie aortalno-wieńcowe, PTCA = przezskórna angioplastyka wieńcowa.
Nie stwierdzono żadnych różnic w skuteczności leczenia w zależności od płci, wieku ani wyjściowego
stężenia LDL-C. Stwierdzono korzystną tendencję w odniesieniu do wskaźnika śmiertelności (82 zgony
w grupie placebo i 61 zgonów w grupie leczonej atorwastatyną, p=0,0592).

Ponowny udar mózgu

W badaniu SPARCL - Zapobieganie udarom mózgu przez agresywne obniżanie stężenia cholesterolu
(ang. Stroke Prevention by Aggressive Reduction in Cholesterol Levels) oceniano wpływ atorwastatyny
w dawce 80 mg/dobę lub placebo na występowanie udarów mózgu u 4731 pacjentów, którzy przebyli
udar mózgu lub przemijający napad niedokrwienia (TIA) w ciągu ostatnich 6 miesięcy i bez choroby
niedokrwiennej serca (CHD) w wywiadzie. 60% pacjentów było płci męskiej, w wieku od 21 do 92 lat
(średnio 63 lata). Średnie wyjściowe stężenie LDL wynosiło u nich 133 mg/dl (3,4 mmol/l). Średnie
stężenie LDL-C wynosiło 73 mg/dl (1,9 mmol/l) w trakcie leczenia atorwastatyną i 129 mg/dl (3,3 mmol/
l) w trakcie stosowania placebo. Mediana okresu obserwacji wynosiła 4,9 roku.

Atorwastatyna w dawce 80 mg zmniejszała ryzyko wystąpienia podstawowego punktu końcowego
w postaci udaru mózgu prowadzącego lub nieprowadzącego do zgonu o 15% (HR 0,85; 95% CI,
0,72-1,00; p=0,05 lub 0,84; 95% CI, 0,71-0,99; p=0,03 po korekcie uwzględniającej czynniki wyjściowe)
w porównaniu z placebo. Umieralność ze wszystkich przyczyn wyniosła 9,1% (216/2365) w grupie
leczonej atorwastatyną w porównaniu z 8,9% (211/2366) w grupie otrzymującej placebo.

Analiza post hoc wykazała, że atorwastatyna w dawce 80 mg zmniejszała częstość udarów
niedokrwiennych (218/2365, 9,2% wobec 274/2366, 11,6%, p=0,01) i zwiększała częstość udarów
krwotocznych (55/2365, 2,3% wobec 33/2366, 1,4%, p=0,02) w porównaniu z placebo.
■ Ryzyko udaru krwotocznego było zwiększone u pacjentów z przebytym udarem tego typu
w momencie włączenia do badania (7/45 w grupie leczonej atorwastatyną wobec 2/48 w grupie
otrzymującej placebo; HR 4,06; 95% CI, 0,84-19,57), przy czym ryzyko udaru niedokrwiennego było
podobne w obu grupach (3/45 dla atorwastatyny wobec 2/48 dla placebo; HR 1,64; 95% CI,

0,27-9,82).

■ Ryzyko udaru krwotocznego było zwiększone u pacjentów z przebytym zawałem lakunarym (20/708
dla atorwastatyny wobec 4/701 dla placebo; HR 4,99; 95% CI, 1,71-14,61), ale ryzyko udaru
niedokrwiennego było również zmniejszone u tych pacjentów (79/708 dla atorwastatyny wobec
102/701 dla placebo; HR 0,76; 95% CI, 0,57-1,02). Możliwe, że u pacjentów z przebytym zawałem
lakunarnym, którzy otrzymują atorwastatynę w dawce 80 mg/dobę, stwierdza się zwiększenie ryzyka
netto udaru.

W podgrupie pacjentów z przebytym udarem krwotocznym umieralność ogólna wynosiła 15,6% (7/45)
w grupie leczonej atorwastatyną wobec 10,4% (5/48) w grupie placebo. W podgrupie pacjentów
z przebytym zawałem lakunarnym umieralność ze wszystkich przyczyn wynosiła 10,9% (77/708) po
leczeniu atorwastatyną wobec 9,1% (64/701) po zastosowaniu placebo.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Atorwastatyna szybko wchłania się po podaniu doustnym, osiągając maksymalne stężenie w osoczu (Cmax)
w ciągu od 1 do 2 godzin. Stopień wchłaniania zwiększa się proporcjonalnie do dawki atorwastatyny.
Biodostępność atorwastatyny w postaci podawanych doustnie tabletek powlekanych stanowi 95% do 99%
biodostępności atorwastatyny w postaci roztworu doustnego. Całkowita biodostępność atorwastatyny
wynosi około 12%, a ogólnoustrojowa aktywność hamująca reduktazę HMG-CoA wynosi około 30%.
Małą dostępność ogólnoustrojowa przypisuje się usuwaniu leku przez komórki błony śluzowej żołądka i
jelit zanim dostanie się on do krążenia i (lub) szybkiemu metabolizmowi w wątrobie (efekt pierwszego
przejścia).

Dystrybucja

Średnia objętość dystrybucji atorwastatyny wynosi około 381 l. Atorwastatyna wiąże się z białkami osocza
> 98%.

Metabolizm

Atorwastatyna jest metabolizowana przez cytochrom P450 3A4 do pochodnych orto-
i parahydroksylowych oraz różnych produktów beta-oksydacji. Niezależnie od istnienia innych szlaków
metabolicznych, produkty te są dalej metabolizowane na drodze glukuronidacji. In vitro hamowanie
reduktazy HMG-CoA przez orto- i parahydroksylowe metabolity jest równoważne z hamowaniem przez
atorwastatynę. Około 70% aktywności hamującej reduktazę HMG-CoA przypisuje się aktywnym
metabolitom.

Wydalanie

Atorwastatyna metabolizowana w wątrobie i (lub) poza nią wydalana jest głównie z żółcią. Wydaje się, że
nie podlega znaczącemu krążeniu wątrobowo-jelitowemu. Średni okres półtrwania atorwastatyny w fazie
eliminacji wynosi u ludzi około 14 godzin. Okres półtrwania działania hamującego reduktazę HMG-CoA
wynosi około 20 do 30 godzin dzięki działowi aktywnych metabolitów.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku: Stężenie atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów w osoczu jest większe
u zdrowych osób w podeszłym wieku niż u młodych dorosłych, zaś działanie zmniejszające stężenie
lipidów było porównywalne w obu grupach.

Dzieci i młodzież: nie ma danych farmakokinetycznych.

Płeć: stężenia atorwastatyny i jej czynnych metabolitów różnią się u kobiet i u mężczyzn (u kobiet Cmax
jest około 20% większe niż u mężczyzn, natomiast wartość AUC jest o 10% mniejsza niż u mężczyzn).
Różnice te nie miały istotnego znaczenia klinicznego, nie wystąpiły znaczące klinicznie różnice we
wpływie na stężenie lipidów u kobiet i mężczyzn.

Niewydolność nerek: choroba nerek nie wpływa na stężenie w osoczu ani na skuteczność działania na
gospodarkę lipidową atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów.

Niewydolność wątroby: stężenie atorwastatyny i jej aktywnych metabolitów w osoczu jest znacznie
zwiększone (Cmax około 16 razy, a AUC około 11 razy) u pacjentów z przewlekłym poalkoholowym
uszkodzeniem wątroby (klasa B wg Childa-Pugha).

Polimorfizm SLOC1B1: W wychwycie wątrobowym wszystkich inhibitorów reduktazy HMG-CoA,
w tym atorwastatyny, bierze udział transporter OATP1B1. U pacjentów z polimorfizmem SLCO1B1
występuje ryzyko zwiększonej ekspozycji na atorwastatynę, co może prowadzić do większego ryzyka
rabdomiolizy (patrz punkt 4.4). Polimorfizm genu kodującego OATP1B1 (SLCO1B1 c.521CC) jest
związany z 2,4-krotnie większą ekspozycją na atorwastatynę (AUC) niż u osób niebędących nosicielami
tego wariantu genotypu (c.521TT). U takich pacjentów możliwe jest także wystąpienie genetycznie
upośledzonego wychwytu atorwastatyny przez wątrobę. Możliwy wpływ na skuteczność leku jest
nieznany.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie wykazano potencjału mutagennego ani klastogennego atorwastatyny w serii 4 testów in vitro
i w 1 badaniu in vivo. Nie stwierdzono rakotwórczego działania atorwastatyny u szczurów, jednak
większe dawki stosowane u myszy (powodujące 6 do 11 razy większą wartość AUC0-2411 niż u ludzi przy
zastosowaniu największej zalecanej dawki) powodowały występowanie gruczolaków
wątrobowokomórkowych u samców i raków wątrobowokomórkowych u samic.

Badania na zwierzętach dowiodły, że inhibitory reduktazy HMG-CoA mogą wpływać na rozwój
zarodków lub płodów. U szczurów, królików i psów atorwastatyna nie wpływała na płodność i nie
działała teratogennie, jednak u szczurów i królików po zastosowaniu dawek toksycznych dla ciężarnych
samic obserwowano toksyczność dla płodów. Zastosowanie u ciężarnych samic dużych dawek
atorwastatyny powodowało opóźniony rozwój potomstwa szczurów oraz zmniejszoną przeżywalność
poporodową. U szczurów istnieją dowody na przenikanie leku przez łożysko. Stężenie atorwastatyny
w osoczu szczurów jest zbliżone do stężenia w mleku. Nie wiadomo, czy atorwastatyna lub jej
metabolity przenikają do mleka kobiecego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna
Laktoza jednowodna
Kroskarmeloza sodowa
Hydroksypropyloceluloza
Polisorbat 80
Magnezu tlenek ciężki
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian

Otoczka tabletki

Hypromeloza

Hydroksypropyloceluloza

Tytanu dwutlenek

Makrogol 6000

Talk

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25 °C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu
ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku, zawierające 30, 60, 90 lub 100 tabletek
powlekanych.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Bez szczególnych zaleceń.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU

Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
6250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 9988

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

16.03.2004/17.07.2008

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO


Charakterystyka produktu leczniczego Tulip

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Zamienniki leku Tulip

Zamiast tego leku można wybrać jeden z 11 zamienników. Kupując najtańszy z nich zaoszczędzisz 5,02 zł.

Atorvastatin Medreg interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl.

Atorvastatin Medreg

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Trudno dostępny w aptekach

Znajdź w aptekach

4,58 zł


Atorvastatin Genoptim interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl.

Atorvastatin Genoptim

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Trudno dostępny w aptekach

Znajdź w aptekach

5,28 zł


Atorvastatin Bluefish AB interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl.

Atorvastatin Bluefish AB

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Trudno dostępny w aptekach

Znajdź w aptekach

5,50 zł


Storvas Crt interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl.

Storvas Crt

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w mniej niż połowie aptek

Znajdź w aptekach

6,04 zł


Lambrinex interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl.

Lambrinex

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w mniej niż połowie aptek

Znajdź w aptekach

7,12 zł


Torvacard 10 interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl. | 3 blist.al.po 10 szt.

Torvacard 10

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl. | 3 blist.al.po 10 szt.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w ponad połowie aptek

Znajdź w aptekach

8,79 zł


Atorvox interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

Atorvox

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w mniej niż połowie aptek

Znajdź w aptekach

9,06 zł


Atrox 10 interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

Atrox 10

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w ponad połowie aptek

Znajdź w aptekach

9,49 zł


Atoris interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

Atoris

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w większości aptek

Znajdź w aptekach

9,56 zł


Apo-Atorva interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

Apo-Atorva

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl. | 3 blist.po 10 szt.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w mniej niż połowie aptek

Znajdź w aptekach

9,65 zł


Atorvasterol interakcje ulotka tabletki powlekane 10 mg 30 tabl.

Atorvasterol

tabletki powlekane | 10 mg | 30 tabl.

lek na receptę | refundowany | 65+ | Dziecko


Dostępny w większości aptek

Znajdź w aptekach

9,81 zł


Interakcje Tulip z innymi lekami

Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.

Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :


Interakcje Tulip z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Tulip

Cytrusy

Flawonoidy (naryngenina) i furanokumaryny (6,7,-dihydroksybergamotyna) zawarte w soku grejpfrutowym hamują aktywność izoenzymu CYP3A4 odpowiedzialnego za metabolizm atorwastatyny. Może to spowodować wzrost stężenia tego leku we krwi, a tym samym ryzyka działań niepożądanych. W czasie przyjmowania leku należy ograniczyć spożycie grejpfrutów i soku grejpfrutowego oraz nie popijać nim leków.

Interakcja bardzo istotna

Dotyczy leków
Tulip

Alkohol

Należy zachować ostrożność podczas podawania atorwastatyny pacjentom spożywającym znaczne ilości alkoholu, zwłaszcza z towarzyszącym upośledzeniem funkcji wątroby. Alkohol łącznie z substancją czynną zawartą w leku zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby.


Inne opakowania Tulip


Grupy

  • Leki zmniejszające stężenie lipidów

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.