Dostępny w mniej niż połowie aptek

 

Piramil 10 mg tabletki | 10 mg | 60 tabl. | 6 blist.po 10 szt.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Ramiprilum
Podmiot odpowiedzialny: SANDOZ GMBH



Opis produktu Piramil 10 mg

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Piramil 10 mg, 10 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera 10 mg ramiprylu (Ramiprilum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Podłużna tabletka (15 x 6,5 mm), biała lub biaława, z nacięciem po jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

■ Leczenie nadciśnienia tętniczego.

■ Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego: zmniejszenie zachorowalności
i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z:

o jawną chorobą układu sercowo-naczyniowego pochodzenia miażdżycowego (z chorobą

niedokrwienną serca lub udarem mózgu, lub z chorobą naczyń obwodowych w wywiadzie) lub
o cukrzycą i co najmniej jednym czynnikiem ryzyka dla choroby sercowo-naczyniowej (patrz
punkt 5.1).

■ Leczenie chorób nerek:

o początkowe stadium cukrzycowej nefropatii kłębuszkowej stwierdzone na podstawie obecności
mikroalbuminurii

o jawna cukrzycowa nefropatia kłębuszkowa stwierdzona na podstawie białkomoczu u pacjentów

z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka dla choroby sercowo-naczyniowej (patrz punkt 5.1)
o jawna niecukrzycowa nefropatia kłębuszkowa, w której białkomocz wynosi co najmniej
3 g/dobę (patrz punkt 5.1).

■ Leczenie objawowej niewydolności serca.

■ Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego: zmniejszenie umieralności u pacjentów
z klinicznymi objawami niewydolności serca po ostrej fazie zawału mięśnia sercowego. Produkt
leczniczy należy włączyć do leczenia po upływie 48 godzin od ostrej fazy zawału.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Podanie doustne.

Zaleca się przyjmowanie produktu Piramil 10 mg codziennie o tej samej porze dnia. Tabletki można
przyjmować przed, w trakcie lub po posiłku, gdyż pokarm nie zmienia biodostępności produktu
leczniczego (patrz punkt 5.2). Tabletki należy popijać płynem. Nie wolno ich żuć ani kruszyć.

Dorośli

Pacjenci otrzymujący leki moczopędne

Po rozpoczęciu leczenia produktem Piramil 10 mg może wystąpić niedociśnienie tętnicze; jest ono
bardziej prawdopodobne u pacjentów leczonych jednocześnie lekami moczopędnymi. Należy

zachować ostrożność, gdyż w tej grupie pacjentów może występować odwodnienie i (lub)
hiponatremia.

Jeśli to możliwe, leki moczopędne należy odstawić 2 do 3 dni przed rozpoczęciem leczenia produktem
Piramil 10 mg (patrz punkt 4.4). U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie odstawiono
leku moczopędnego, leczenie produktem Piramil 10 mg należy rozpocząć od dawki 1,25 mg. Należy
kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Dalsze dawkowanie produktu Piramil
10 mg należy ustalać w zależności od docelowych wartości ciśnienia tętniczego.

Nadciśnienie tętnicze

Dawkę należy zindywidualizować w zależności od profilu pacjenta (patrz punkt 4.4) i kontroli
ciśnienia tętniczego.

Produkt Piramil 10 mg może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami
przeciwnadciśnieniowymi z innych grup.

Dawka początkowa

Produkt Piramil 10 mg należy włączać do leczenia stopniowo, z zalecaną dawką początkową 2,5 mg
na dobę. U pacjentów z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron może wystąpić
nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego po podaniu dawki początkowej. U tych pacjentów zaleca się
zastosowanie dawki początkowej 1,25 mg i rozpoczęcie leczenia pod nadzorem lekarza (patrz punkt
4.4).

Ustalanie dawki i dawka podtrzymująca

Dawkę można podwajać co 2 do 4 tygodni w celu osiągnięcia docelowego ciśnienia tętniczego;
maksymalna dozwolona dawka produktu Piramil 10 mg wynosi 10 mg/dobę. Produkt leczniczy podaje
się zwykle raz na dobę.

Zapobieganie chorobom układu sercowo-naczyniowego
Dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa produktu Piramil 10 mg wynosi 2,5 mg raz na dobę.
Ustalanie dawki i dawka podtrzymująca

Dawkę należy zwiększać stopniowo w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta.
Zaleca się podwojenie dawki po jednym lub dwóch tygodniach leczenia, a po kolejnych dwóch do
trzech tygodni zwiększenie jej do docelowej dawki podtrzymującej, wynoszącej 10 mg produktu
Piramil 10 mg raz dobę.

Patrz także wyżej dawkowanie u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi.

Leczenie choroby nerek
U pacjentów z cukrzycą i mikroalbuminurią:
Dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa produktu Piramil 10 mg wynosi 1,25 mg raz na dobę.
Ustalanie dawki i dawka podtrzymująca

Dawkę należy zwiększać stopniowo w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta. Po
dwóch tygodniach leczenia zalecane jest podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę, a po kolejnych
dwóch tygodniach do 5 mg.

U pacjentów z cukrzycą i co najmniej _jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego
Dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa produktu Piramil 10 mg wynosi 2,5 mg raz na dobę.

Ustalanie dawki i dawka podtrzymująca

Dawkę należy zwiększać stopniowo w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta.
Po jednym lub dwóch tygodniach leczenia zaleca się podwojenie dawki do 5 mg raz na dobę, a po
kolejnych dwóch lub trzech tygodniach do 10 mg. Docelowa dawka dobowa wynosi 10 mg.

U pacjentów z nefropatią o etiologii innej niż cukrzycowa, określoną na podstawie białkomoczu
> 3 g/dobę

Dawka początkowa

Zalecana dawka początkowa produktu Piramil 10 mg wynosi 1,25 mg raz na dobę.
Ustalanie dawkowania i dawka podtrzymująca

Dawkę należy zwiększać stopniowo w zależności od tolerancji substancji czynnej przez pacjenta.
Po dwóch tygodniach zaleca się podwojenie dawki do 2,5 mg raz na dobę, a po kolejnych dwóch
tygodniach do 5 mg.

Objawowa niewydolność serca

Dawka początkowa

U pacjentów, których stan ustabilizowano lekiem moczopędnym, zalecana dawka początkowa wynosi
1,25 mg na dobę.

Ustalanie dawki i dawka podtrzymująca

Dawkę produktu Piramil 10 mg należy zwiększać, podwajając ją co jeden do dwóch tygodni, do
uzyskania maksymalnej dawki dobowej 10 mg. Preferowane jest podawanie produktu w dwóch
dawkach podzielonych.

Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego z niewydolnością serca
Dawka początkowa

Dawka początkowa u pacjenta stabilnego klinicznie i hemodynamicznie po 48 godzinach od ostrego
zawału mięśnia sercowego wynosi 2,5 mg dwa razy na dobę przez trzy dni. Jeśli pacjent źle toleruje
początkową dawkę 2,5 mg, przez dwa dni należy podawać dawkę 1,25 mg dwa razy na dobę, potem
zwiększyć ją do 2,5 mg, a następnie do 5 mg dwa razy na dobę. Jeśli dawki nie można zwiększyć do
2,5 mg dwa razy na dobę, leczenie należy przerwać.

Patrz także wyżej dawkowanie u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi.
Ustalanie dawki i dawka podtrzymująca

Dawkę dobową zwiększa się stopniowo, podwajając ją w odstępach jednego do trzech dni, aż do
osiągnięcia docelowej dawki podtrzymującej 5 mg dwa razy na dobę.

Jeśli to możliwe, dawkę podtrzymującą należy podawać w dwóch dawkach podzielonych. Jeśli dawki
nie można zwiększyć do 2,5 mg dwa razy na dobę, leczenie należy przerwać.
Nadal nie ma dostatecznych danych dotyczących leczenia pacjentów z ciężką niewydolnością serca
(klasa IV wg NYHA) bezpośrednio po zawale mięśnia sercowego. Jeśli podjęta zostanie decyzja

0 leczeniu pacjentów z tej grupy, zaleca się zastosowanie dawki początkowej 1,25 mg raz na dobę

1 zachowanie szczególnej ostrożności podczas każdorazowego zwiększenia dawki.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Dobową dawkę u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy ustalać na podstawie klirensu
kreatyniny (patrz punkt 5.2):

• jeśli klirens kreatyniny wynosi > 60 ml/min, zmiana dawki początkowej (2,5 mg/dobę) nie jest
konieczna; maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg;

• jeśli klirens kreatyniny wynosi 30-60 ml/min, zmiana dawki początkowej (2,5 mg/dobę) nie jest
konieczna; maksymalna dawka dobowa wynosi 5 mg;

• jeśli klirens kreatyniny wynosi 10-30 ml/min, dawka początkowa wynosi 1,25 mg/dobę, a dawka
maksymalna 5 mg/dobę;

• u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym poddawanych hemodializie: ramipryl jest dializowany

w niewielkim stopniu; dawka początkowa wynosi 1,25 mg/dobę, a dawka maksymalna 5 mg/dobę;
produkt leczniczy należy podawać kilka godzin po zakończeniu hemodializy.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2)

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie produktem Piramil 10 mg wolno
rozpoczynać tylko pod ścisłą kontrolą lekarza, a maksymalna dawka dobowa wynosi 2,5 mg.

Pacjenci w podeszłym wieku

Dawki początkowe powinny być mniejsze, a zwiększanie dawek bardziej stopniowe ze względu na
zwiększone ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza u pacjentów bardzo starych i słabych. Należy
rozważyć zastosowanie zmniejszonej dawki początkowej, wynoszącej 1,25 mg.

Dzieci i młodzież

Nie zaleca się podawania produktu Piramil 10 mg dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze
względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności.

4.3 Przeciwwskazania

■ Nadwrażliwość na substancję czynną, na którąkolwiek z substancji pomocniczych lub na inny
inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE), patrz punkt 6.1.

■ Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, samoistny lub związany z wcześniejszym
leczeniem inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II).

■ Pozaustrojowe procedury lecznicze prowadzące do kontaktu krwi z powierzchniami o ujemnym
ładunku elektrycznym (patrz punkt 4.5).

■ Istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy w jedynej czynnej nerce.

■ Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

■ Ramiprylu nie wolno stosować u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym lub niestabilnych
hemodynamicznie.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Szczególne grupy pacjentów

Ciąża: Nie należy rozpoczynać leczenia inhibitorami ACE (takimi jak ramipryl) lub antagonistami
receptorów angiotensyny II (AIIRA) w okresie ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających
kontynuowania leczenia inhibitorami ACE/AIIRA, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować
alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania
w ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitora
ACE/AIIRA i, jeśli to wskazane, rozpocząć alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).

o Pacjenci ze szczególnym ryzykiem niedociśnienia tętniczego

- Pacjenci ze wzmożoną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron

U pacjentów ze wzmożoną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron występuje ryzyko
znacznego nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego i pogorszenia czynności nerek na skutek
zahamowania aktywności konwertazy angiotensyny, zwłaszcza gdy inhibitor ACE lub
jednocześnie stosowany lek moczopędny podawany jest po raz pierwszy lub po pierwszym
zwiększeniu dawki.

Należy spodziewać się znaczącej aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron i koniecznie
zastosować nadzór medyczny z monitorowaniem ciśnienia tętniczego, np. u pacjentów:

- z ciężkim nadciśnieniem tętniczym

- ze zdekompensowaną zastoinową niewydolnością serca

- z hemodynamicznie istotnym upośledzeniem napływu lub odpływu z lewej komory (np. ze
zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej)

- z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej i z drugą czynną nerką

- z istniejącym lub możliwym niedoborem płynów lub soli (w tym u pacjentów otrzymujących
leki moczopędne)

- z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem

- poddawanych dużym operacjom lub znieczulanych środkami, które powodują niedociśnienie
tętnicze.

Ogólnie, przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wyrównanie odwodnienia, hipowolemii lub
niedoboru soli (jednak u pacjentów z niewydolnością serca wdrożenie takiego działania trzeba
uważnie rozważyć wobec ryzyka przeciążenia objętościowego).

- Przemijająca lub utrzymująca się niewydolność serca po zawale mięśnia sercowego

- Pacjenci z ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ostrego
niedociśnienia tętniczego

Początkowa faza leczenia wymaga szczególnego nadzoru medycznego.

0 Pacjenci w podeszłym wieku
Patrz punkt 4.2.

Operacja

Jeśli to możliwe, inhibitory konwertazy angiotensyny, takie jak ramipryl, należy odstawić na dzień
przed operacją.

Kontrolowanie czynności nerek

Przed rozpoczęciem i podczas leczenia należy ocenić czynność nerek oraz dostosowywać dawkę
produktu, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. Szczególnie uważna kontrola jest konieczna
u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2). Istnieje ryzyko upośledzenia czynności
nerek, zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po zabiegu przeszczepienia
nerki.

Obrzęk naczynioruchowy

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem, opisywano obrzęk naczynioruchowy
(patrz punkt 4.8).

Jeśli wystąpi obrzęk naczynioruchowy, stosowanie produktu Piramil 10 mg trzeba przerwać.
Należy szybko podjąć działania ratunkowe. Pacjent powinien pozostawać pod obserwacją przez co
najmniej 12 do 24 godzin. Może zostać wypisany ze szpitala dopiero po całkowitym ustąpieniu
objawów.

U pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym produktem Piramil 10 mg, opisywano obrzęk
naczynioruchowy jelit (patrz punkt 4.8). Pacjenci zgłaszali ból brzucha (z nudnościami lub
wymiotami, lub bez nich).

Reakcje anafilaktyczne podczas odczulania

Prawdopodobieństwo i nasilenie reakcji anafilaktycznych i rzekomoanafilaktycznych na jad owadów

1 inne alergeny zwiększa się na skutek zahamowania aktywności ACE. Przed zabiegiem odczulania
należy rozważyć czasowe odstawienie produktu Piramil 10 mg.

Hiperkaliemia

U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym produktem Piramil 10 mg, obserwowano
hiperkaliemię. Do pacjentów z ryzykiem hiperkaliemii należą osoby z niewydolnością nerek, w wieku
powyżej 70 lat, z niewyrównaną cukrzycą, przyjmujący preparaty potasu, leki moczopędne
oszczędzające potas i inne leki zwiększające stężenie potasu w osoczu lub pacjenci odwodnieni,
z ostrą dekompensacją niewydolności serca lub kwasicą metaboliczną. Jeśli jednoczesne stosowanie
wymienionych środków uznano za wskazane, wówczas zaleca się regularne kontrolowanie stężenia
potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).

Neutropenia/agranulocytoza

Rzadko obserwowano neutropenię lub agranulocytozę, a także małopłytkowość, niedokrwistość
i zahamowanie czynności szpiku kostnego. Należy kontrolować liczbę krwinek białych w celu
wykrycia ewentualnej leukopenii. Częstsze kontrole zaleca się na początku leczenia i u pacjentów
z zaburzeniami czynności nerek, ze współistniejącą kolagenozą (np. toczniem rumieniowatym lub
twardziną) oraz u wszystkich osób leczonych innymi lekami, które mogą zmieniać obraz krwi (patrz
punkty 4.5 i 4.8).

Różnice etniczne

Inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów
innych ras.

Podobnie, jak inne inhibitory ACE, ramipryl może mniej skutecznie zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi
u pacjentów rasy czarnej niż u pacjentów innych ras. Przyczyną może być większa częstość
nadciśnienia tętniczego z niską aktywnością reninową osocza u osób rasy czarnej z nadciśnieniem
tętniczym.

Kaszel

Podczas stosowania inhibitorów ACE notowano występowanie kaszlu. Typowo jest to kaszel suchy,
uporczywy i ustępujący po przerwaniu leczenia. W diagnostyce różnicowej kaszlu należy uwzględnić
kaszel wywołany stosowaniem inhibitorów ACE.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Leczenie skojarzone przeciwwskazane

Pozaustrojowe zabiegi prowadzące do kontaktu krwi z ujemnie naładowanymi powierzchniami, takie
jak dializa lub hemofiltracja z zastosowaniem pewnych błon o dużej przepuszczalności (np. błon
poliakrylonitrylowych) i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ze
względu na zwiększone ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych (patrz punkt 4.3). Jeśli
przeprowadzenie takich zabiegów jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie innego typu błon
dializacyjnych lub leków przeciwnadciśnieniowych innej klasy.

Środki ostrożności

Sole potasu, heparyna, leki moczopędne oszczędzające potas i inne substancje czynne zwiększające
stężenie potasu w osoczu (w tym antagoniści angiotensyny II, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna):
Ze względu na możliwość hiperkaliemii konieczne jest kontrolowanie stężenia potasu w surowicy.

Leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki moczopędne) i inne substancje, które mogą obniżać ciśnienie
tętnicze krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, ostre zatrucie
alkoholem, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulosyna, terazosyna):
Należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia ryzyka niedociśnienia tętniczego (patrz punkt 4.2 dla
leków moczopędnych).

Sympatykomimetyki oraz inne substancje o działaniu wazopresyjnym (np. izoproterenol, dobutamina,
dopamina, adrenalina), które mogą zmniejszać hipotensyjne działanie produktu Piramil 10 mg:
Zaleca się kontrolowanie ciśnienia tętniczego.

Allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki i inne substancje, które
mogą wpływać na liczbę krwinek:

Zwiększone prawdopodobieństwo reakcji hematologicznych (patrz punkt 4.4).

Sole litu:

Inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu, zwiększając w ten sposób jego działanie toksyczne.
Konieczne jest kontrolowanie stężenia litu.

Leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina:

Mogą występować reakcje hipoglikemiczne. Zaleca się kontrolowanie stężenia glukozy we krwi.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy:

Należy uwzględnić możliwość osłabienia hipotensyjnego działania produktu Piramil 10 mg. Ponadto
jednoczesne leczenie inhibitorami ACE i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek
i zwiększenia stężenia potasu we krwi.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Stosowanie produktu Piramil 10 mg nie jest zalecane w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4)
i jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3).

Dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na
inhibitory ACE w pierwszym trymestrze ciąży nie są rozstrzygaj ące, jednak nie można wykluczyć
nieznacznego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem
ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe,

0 ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży należy
natychmiast przerwać podawanie inhibitora ACE i, jeśli to wskazane, rozpocząć leczenie
alternatywne.

Wiadomo, że stosowanie inhibitora ACE/antagonisty receptora angiotensyny II (AIIRA) w drugim

1 trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek,
małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie
tętnicze, hiperkaliemia), patrz także punkt 5.3 „Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie". Jeśli
narażenie na inhibitor ACE wystąpiło od drugiego trymestru ciąży, zaleca się badanie
ultrasonograficzne czaszki i czynności nerek. Należy uważnie obserwować niemowlęta, których matki
przyjmowały inhibitor ACE, ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego,
skąpomoczu i hiperkaliemii (patrz także punkty 4.3 i 4.4).

Ze względu na niewystarczające dostępne informacje o stosowaniu ramiprylu w okresie karmienia
piersią (patrz punkt 5.2), nie zaleca się jego stosowania. Preferowane jest alternatywne leczenie
produktami o lepszym profilu bezpieczeństwa stosowania w okresie karmienia piersią, zwłaszcza
podczas karmienia noworodka lub wcześniaka.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Niektóre działania niepożądane (np. objawy obniżenia ciśnienia tętniczego, takie jak zawroty głowy)
mogą zaburzać zdolność koncentracji i reagowania, stanowiąc w ten sposób zagrożenie w sytuacjach,
gdy te zdolności są szczególnie istotne (np. podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania
maszyn).

Sytuacje te mają miejsce głównie na początku leczenia oraz po zmianie innych leków na ramipryl.
Przez kilka godzin po przyjęciu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki leku nie zaleca się
prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Profil działań niepożądanych ramiprylu obejmuje uporczywy suchy kaszel i reakcje spowodowane
niedociśnieniem tętniczym. Do ciężkich działań niepożądanych należą: obrzęk naczynioruchowy,
hiperkaliemia, zaburzenia czynności nerek lub wątroby, zapalenie trzustki, ciężkie reakcje skórne oraz
neutropenia lub agranulocytoza.

Częstość działań niepożądanych określono następująco:

bardzo często (> 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100), rzadko
(> 1/10 000 do < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja
układów i
narządów

Często

Niezbyt często

Rzadko

Bardzo rzadko

Częstość
nieznana

Zaburzenia
serca

 

Niedokrwienie
mięśnia
sercowego, w
tym dławica
piersiowa lub
zawał mięśnia
sercowego,
tachykardia,
zaburzenia
rytmu serca,
kołatanie serca,
obrzęki
obwodowe

   

Zaburzenia krwi
i układu
chłonnego

 

Eozynofilia

Leukopenia
(w tym

neutropenia lub
agranulocytoza),
zmniejszenie
liczby

erytrocytów,

zmniejszenie

stężenia

hemoglobiny,

zmniejszenie

liczby płytek

krwi

 

Niewydolność
szpiku kostnego,
pancytopenia,
niedokrwistość
hemolityczna

Zaburzenia

układu

nerwowego

Ból głowy,
zawroty głowy
pochodzenia
obwodowego

Zawroty głowy

pochodzenia

ośrodkowego,

parestezje, brak

smaku,

zaburzenia

smaku

Drżenie,

zaburzenia

równowagi

 

Niedokrwienie
mózgu, w tym
udar

niedokrwienny i

przemijający

napad

niedokrwienny,
zaburzenia
zdolności
psycho-
motorycznych,
uczucie
pieczenia,
zaburzenia
węchu

Zaburzenia oka

 

Zaburzenia
wzroku, w tym
nieostre
widzenie

Zapalenie
spojówek

  

Zaburzenia ucha
i błędnika

  

Zaburzenia
słuchu, szumy
uszne

  

Zaburzenia
układu

oddechowego,
klatki piersiowej
i śródpiersia

Suchy, łaskoczący
kaszel, zapalenie
oskrzeli, zapalenie
zatok, duszność

Skurcz oskrzeli,
w tym nasilenie
astmy,

przekrwienie
błony śluzowej
nosa

   

Zaburzenia
żołądka i jelit

Zapalenie
zapalenie błony

Zapalenie
trzustki

Zapalenie języka

 

Zapalenie jamy
ustnej, afty

 

śluzowej żołądka i

(opisywano

   
 

jelit, zaburzenia

wyjątkowe

   
 

trawienia, uczucie

przypadki

   
 

dyskomfortu w

zakończone

   
 

jamie brzusznej,

zgonem po

   
 

niestrawność,

zastosowaniu

   
 

biegunka,

inhibitorów

   
 

nudności, wymioty

ACE),

   
  

zwiększenie

   
  

aktywności

   
  

enzymów

   
  

trzustkowych,

   
  

obrzęk

   
  

naczyniorucho-

   
  

wy jelita

   
  

cienkiego, ból w

   
  

nadbrzuszu, w

   
  

tym zapalenie

   
  

błony śluzowej

   
  

żołądka,

   
  

zaparcie,

   
  

suchość w jamie

   
  

ustnej

   

Zaburzenia

 

Zaburzenia

   

nerek i dróg

 

czynności nerek,

   

moczowych

 

w tym ostra

   
  

niewydolność

   
  

nerek,

   
  

zwiększone

   
  

wydalanie

   
  

moczu, nasilenie

   
  

istniejącego

   
  

białkomoczu,

   
  

zwiększenie

   
  

stężenia

   
  

mocznika i

   
  

kreatyniny we

   
  

krwi

   

Zaburzenia

Wysypka,

Obrzęk

Złuszczające

Nadwrażliwość

Toksyczne

skóry i tkanki

zwłaszcza

naczyniorucho-

zapalenie skóry,

na światło

martwicze

podskórnej

plamisto-

wy; w

pokrzywka,

 

oddzielanie

 

grudkowa

wyjątkowych

oddzielanie się

 

naskórka, zespół

  

przypadkach

płytki

 

Stevensa-

  

zwężenie dróg

paznokciowej od

 

Johnsona,

  

oddechowych na

łożyska

 

rumień

  

skutek obrzęku

  

wielopostaciowy

  

naczyniorucho-

  

pęcherzyca,

  

wego może

  

zaostrzenie

  

zakończyć się

  

łuszczycy,

  

zgonem; świąd,

  

łuszczycowo-

  

nadmierne

  

dobne zapalenie

  

pocenie się

  

skóry, wysypka

     

pęcherzowa lub

     

liszajowata na

     

skórze lub

     

błonach

     

śluzowych,

     

łysienie

Zaburzenia

Skurcze mięśni,

Ból stawów

   

mięśniowo-

bóle mięśni

    

szkieletowe i
tkanki łącznej

     

Zaburzenia
metabolizmu i
odżywiania

Zwiększenie
stężenia potasu

Jadłowstręt,

zmniejszony

apetyt,

  

Zmniejszenie
stężenia sodu we
krwi

Zaburzenia
naczyniowe

Niedociśnienie,
niedociśnienie
ortostatyczne,
omdlenie

Uderzenia
gorąca

Zwężenie
naczyń

krwionośnych,
hipoperfuzja,
zapalenie naczyń

 

Objaw Raynauda

Zaburzenia
ogólne i stany w
miejscu podania

Ból w klatce
piersiowej, uczucie
zmęczenia

Gorączka

Astenia

  

Zaburzenia
układu

immunologiczne
go

    

Reakcje

anafilaktyczne

lub

rzekomoanafi-

laktyczne,

zwiększone

miano

przeciwciał

przeciwjądro-

wych

Zaburzenia
wątroby i dróg
żółciowych

 

Zwiększenie

aktywności

enzymów

wątrobowych i

(lub) stężenia

bilirubiny

sprzężonej

Żółtaczka

cholestatyczna,

uszkodzenie

komórek

wątroby

 

Ostra

niewydolność

wątroby,

zapalenie

wątroby

cholestatyczne

lub cytolityczne

(w wyjątkowych

przypadkach

zakończone

zgonem)

Zaburzenia
układu

rozrodczego i
piersi

 

Przemijająca
impotencja,
osłabione libido

  

Ginekomastia

Zaburzenia
psychiczne

 

Obniżenie
nastroju, lęk,
nerwowość,
niepokój
ruchowy,
zaburzenia snu,
w tym senność

Stan splątania

 

Zaburzenia
uwagi

4.9 Przedawkowanie

Objawami związanymi z przedawkowaniem inhibitorów ACE mogą być: nadmierne rozszerzenie
naczyń obwodowych (ze znacznym niedociśnieniem, wstrząsem), bradykardia, zaburzenia równowagi
elektrolitowej i niewydolność nerek. Pacjenta należy uważnie monitorować i zastosować leczenie
objawowe i podtrzymujące. Do zalecanych metod należy wstępna detoksykacja (płukanie żołądka
i podawanie środków adsorbujących) oraz postępowanie w celu zachowania stabilności
hemodynamicznej, w tym podanie agonistów receptorów alfa-1-adrenergicznyh lub angiotensyny II
(angiotensynamidu). Ramiprylat, czynny metabolit ramiprylu, jest w niewielkim stopniu usuwany
z krążenia ogólnego metodą hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inhibitory konwertazy angiotensyny.
Kod ATC: C09AA05

Mechanizm działania

Ramiprylat, czynny metabolit proleku ramiprylu, hamuje aktywność enzymu
dipeptydylokarboksypeptydazy I (synonimy: konwertaza angiotensyny, kininaza II). Enzym ten
katalizuje w osoczu i tkankach przekształcenie angiotensyny I do aktywnej substancji kurczącej
naczynia krwionośne - angiotensyny II, a także rozkład bradykininy, hormonu rozszerzającego
naczynia krwionośne. Zmniejszone tworzenie angiotensyny II i zahamowanie rozkładu bradykininy
prowadzi do rozkurczu naczyń.

Angiotensyna II pobudza również uwalnianie aldosteronu, dlatego ramiprylat zmniejsza wydzielanie
aldosteronu. Średnia odpowiedź na monoterapię inhibitorem ACE jest mniejsza u osób rasy czarnej
(pochodzenia afro-karaibskiego) z nadciśnieniem tętniczym (zwykle populacja z nadciśnieniem
tętniczym i niską aktywnością reninową osocza) niż u pacjentów innych ras.

Działania _ farmakodynamiczne

Właściwości przeciwnadciśnieniowe:

Podawanie ramiprylu powoduje znaczne zmniejszenie oporu w tętnicach obwodowych. Na ogół nie
stwierdza się dużych zmian przepływu osocza przez nerki ani przesączania kłębuszkowego.
Podawanie ramiprylu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym prowadzi do obniżenia ciśnienia
tętniczego w pozycji leżącej i stojącej bez kompensacyjnego przyspieszenia częstości pracy serca.
U większości pacjentów działanie hipotensyjne po podaniu pojedynczej dawki leku jest stwierdzane
po 1 do 2 godzin od podania doustnego. Maksymalne działanie pojedynczej dawki uzyskuje się
zwykle w ciągu 3 do 6 godzin od podania doustnego. Hipotensyjne działanie pojedynczej dawki
utrzymuje się zwykle przez 24 godziny.

Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe terapii ciągłej ramiprylem występuje zwykle w ciągu
3 do 4 tygodni. Wykazano, że działanie to utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia (trwającego
2 lata). Nagłe odstawienie ramiprylu nie powoduje nagłego i nadmiernego zwiększenia ciśnienia
tętniczego z odbicia.

Niewydolność serca:

Wykazano skuteczność ramiprylu stosowanego u pacjentów w czynnościowych klasach II-IV według
NYHA (New York Heart Association), jako uzupełnienie standardowego leczenia diuretykami
i opcjonalnie glikozydami naparstnicy. Stwierdzono korzystny wpływ leku na hemodynamikę w sercu
(obniżenie ciśnienia napełniania prawej i lewej komory, zmniejszony całkowity obwodowy opór
naczyniowy, zwiększona pojemność minutowa i lepszy wskaźnik sercowy). Zmniejsza również
aktywację neuroendokrynną.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Profilaktyka sercowo-naczyniowa/Działanie ochronne na nerki

Przeprowadzono kontrolowane placebo badanie (badanie HOPE - Heart Outcomes Prevention
Evaluation study), w którym dołączano ramipryl do standardowej terapii ponad 9200 pacjentów. Do
badania włączono pacjentów ze zwiększonym ryzykiem choroby układu sercowo-naczyniowego
z powodu choroby sercowo-naczyniowej o podłożu miażdżycowym (choroba wieńcowa, udar lub
choroba naczyń obwodowych w wywiadzie) albo cukrzycy z co najmniej jednym dodatkowym
czynnikiem ryzyka (udokumentowana mikroalbuminuria, nadciśnienie tętnicze, zwiększone stężenie
cholesterolu całkowitego, małe stężenie cholesterolu frakcji HDL lub palenie tytoniu).

Badanie wykazało, że ramipryl znacząco statystycznie zmniejsza częstość zawału mięśnia sercowego,
zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i udaru mózgu, samych i łącznie (pierwszorzędowe złożone
punkty końcowe).

Badanie HOPE - główne wyniki

 

Ramipryl

Placebo

Ryzyko względne
(95% CI)

Wartość p

%

%

  

Wszyscy pacjenci

n=4645

n=4652

  

Pierwszorzędowy złożony
punkt końcowy

14,0

17,8

0,78 (0,70-0,86)

< 0,001

Zawał mięśnia sercowego

9,9

12,3

0,80 (0,70-0,90)

< 0,001

Zgon z przyczyn sercowo-
naczyniowych

6,1

8,1

0,74 (0,64-0,87)

< 0,001

Udar mózgu

3,4

4,9

0,68 (0,56-0,84)

< 0,001

Drugorzędowe punkty końcowe

Zgon z dowolnej przyczyny

10,4

12,2

0,84 (0,75-0,95)

0,005

Konieczność
rewaskularyzacji

16,0

18,3

0,85 (0,77-0,94)

0,002

Hospitalizacja z powodu
niestabilnej dławicy
piersiowej

12,1

12,3

0,98 (0,87-1,10)

NS

Hospitalizacja z powodu
niewydolności serca

3,2

3,5

0,88 (0,70-1,10)

0,25

Powikłania cukrzycy

6,4

7,6

0,84 (0,72-0,98)

0,03

W badaniu MICRO-HOPE, będącym uprzednio zdefiniowaną częścią badania HOPE, porównano
wpływ dodania ramiprylu w dawce 10 mg do stosowanego schematu leczniczego z działaniem
placebo u 3577 pacjentów w wieku co najmniej 55 lat (bez górnej granicy wieku), w większości
z cukrzycą typu 2 (i co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego),
z prawidłowym lub podwyższonym ciśnieniem tętniczym.

Podstawowa analiza wykazała, że u 117 (6,5%) uczestników przyjmujących ramipryl i u 149 (8,4%)
przyjmujących placebo rozwinęła się jawna nefropatia, co odpowiada wartości RRR (względne
zmniejszenie ryzyka) 24%; 95% CI [3-40], p=0,027.

Badanie REIN (Ramipril Efficacy in Nephropathy), wieloośrodkowe, randomizowane badanie
kontrolowane placebo z podwójnie ślepą próbą w grupach równoległych zaplanowano w celu oceny
wpływu leczenia ramiprylem na szybkość zmniejszania filtracji kłębuszkowej (GFR) u 352 pacjentów
z prawidłowym lub zwiększonym ciśnieniem tętniczym (w wieku od 18 do 70 lat) i z łagodnym
(tj. średnie wydalanie białka w moczu > 1 i < 3 g/dobę) lub ciężkim białkomoczem (≥3 g/dobę) na
skutek przewlekłej, niecukrzycowej nefropatii. Obie podgrupy pacjentów poddano stratyfikacji.

Podstawowa analiza w grupie pacjentów z najcięższym białkomoczem (podgrupa zakończona
wcześniej ze względu na korzyści w ramieniu leczonym ramiprylem) wykazała, że średnia wartość
zmniejszenia GFR na miesiąc była niższa u pacjentów leczonych ramiprylem niż w grupie placebo:
-0,54 (0,66) vs. -0.88 (1,03) ml/min/miesiąc, p=0,038. Różnica między grupami wynosiła więc
0,34 [0,03-0,65] na miesiąc i około 4 ml/min/rok; 23,1% pacjentów w grupie leczonej ramiprylem
osiągnęło złożony drugorzędowy punkt końcowy w postaci podwojenia wyjściowego stężenia
kreatyniny w surowicy i (lub) schyłkowej niewydolności nerek (konieczność dializy lub
przeszczepienia nerki) vs. 45,5% w grupie placebo (p=0,02).

Prewencja wtórna po ostrym zawale mięśnia sercowego

W badaniu AIRE (The Acute Infarction Ramipril Efficacy) wzięło udział ponad 2000 pacjentów
z przemijającymi lub stałymi objawami klinicznymi niewydolności serca po udokumentowanym
zawale mięśnia sercowego. Leczenie ramiprylem rozpoczynano w ciągu 3 do 10 dni po wystąpieniu

ostrego zawału mięśnia sercowego. Badanie wykazało, że po średnio 15-miesięcznym okresie
obserwacji umieralność w grupie pacjentów leczonych ramiprylem wynosiła 16,9%, a w grupie
placebo 22,6%. Oznacza to bezwzględne zmniejszenie umieralności o 5,7% oraz względne
zmniejszenie ryzyka o 27% (95% CI [11-40%]).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Farmakokinetyka i metabolizm
Wchłanianie

Po podaniu doustnym ramipryl jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego i osiąga
maksymalne stężenie w osoczu w ciągu jednej godziny. Stopień wchłaniania, określony na podstawie
wykrywania w moczu, wynosi co najmniej 56% i nie zmienia go obecność pokarmu w przewodzie
pokarmowym. Biodostępność czynnego metabolitu (ramiprylatu) po podaniu doustnym ramiprylu
w dawce 2,5 mg i 5 mg wynosi 45%.

Ramiprylat osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2 do 4 godzin od podania ramiprylu. Stan
stacjonarny w osoczu podczas stosowania standardowych dawek ramiprylu raz na dobę jest osiągany
po około czterech dniach leczenia.

Dystrybucja

Ramipryl wiąże się z białkami surowicy w około 73%, a ramiprylat w około 56%.
Metabolizm

Ramipryl jest prawie całkowicie metabolizowany do ramiprylatu i estru diketopiperazynowego, kwasu
diketopiperazynowego i glukuronidów ramiprylu i ramiprylatu.

Wydalanie

Metabolity wydalane są głównie przez nerki.

Stężenie ramiprylatu w osoczu zmniejsza się w sposób wielofazowy. Ze względu na silne, wysycalne
wiązanie z ACE oraz powolną dysocjację połączenia z enzymem, ramiprylat cechuje się przedłużoną
fazą końcową eliminacji przy bardzo małych stężeniach w osoczu.

Po wielokrotnych dawkach ramiprylu podawanych raz na dobę efektywny okres półtrwania
ramiprylatu wynosi 13 do 17 godzin dla dawek 5-10 mg i jest dłuższy w dla mniejszych dawek,
wynoszących 1,25-2,5 mg. Różnica ta wynika z wysycalnego wiązania ramiprylatu z enzymem.
Po podaniu pojedynczej doustnej dawki ramiprylu nie wykrywa się ramiprylu i jego metabolitu
w mleku kobiecym. Jednak wpływ wielokrotnego podawania nie jest znany.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2)

Nerkowe wydzielanie ramiprylatu jest zmniejszone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek,
a klirens nerkowy ramiprylatu jest proporcjonalny do klirensu kreatyniny. W wyniku tego zwiększone
stężenie ramiprylatu w osoczu zmniejsza się wolniej u osób z prawidłową czynnością nerek.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2)

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm ramiprylu do ramiprylatu jest opóźniony
na skutek zmniejszonej aktywności esteraz wątrobowych. Stężenie ramiprylu w osoczu tych
pacjentów jest zwiększone. Stężenia maksymalne ramiprylatu w tej grupie pacjentów nie różnią się od
stężeń stwierdzanych u osób z prawidłową czynnością wątroby

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie stwierdzono ostrej toksyczności doustnie podawanego ramiprylu u gryzoni i psów.

Badania obejmujące przewlekłe doustne podawanie ramiprylu szczurom, psom i małpom wykazały

u wszystkich trzech gatunków zaburzenia równowagi elektrolitowej i zmiany w obrazie krwi. Dawki

dobowe 250 mg/kg mc./dobę powodowały u psów i małp znaczne powiększenie aparatu

przykłębuszkowego, będące wyrazem aktywności farmakodynamicznej ramiprylu.

Szczury, psy i małpy dobrze tolerowały (brak szkodliwych działań) dobowe dawki ramiprylu,

odpowiednio, 2,0, 2,5 i 8 mg/kg mc./dobę.

W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję u szczurów, królików i małp nie wykazano
właściwości teratogennych. Nie stwierdzono zaburzeń płodności u szczurów obu płci.
Podawanie ramiprylu w dawkach dobowych 50 mg/kg mc. lub większych samicom szczura w czasie
ciąży i laktacji powodowało u potomstwa nieodwracalne uszkodzenie nerek (poszerzenie miedniczek
nerkowych).

Rozszerzone badania mutagenności z zastosowaniem różnych systemów testowych nie wykazały
właściwości mutagennych ani genotoksycznych ramiprylu.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia żelowana, kukurydziana
Krzemu dwutlenek
Glicyny chlorowodorek
Glicerolu dibehenian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister miękki Aluminium/LDPE//LDPE/Aluminium w tekturowym pudełku.
Blister z folii OPA/Aluminium/PE// PE/Aluminium w tekturowym pudełku.

Wielkości opakowań: 10, 20, 28, 30, 50, 60, 100, 100x1, 250 tabletek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania

Bez szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU

Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
A-6250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 14750

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

07.12.2009

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO


Charakterystyka produktu leczniczego Piramil 10 mg

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Piramil 10 mg z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Piramil 10 mg z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Piramil 10 mg

Alkohol

Alkohol może nasilić działanie hipotensyjne ramiprylu i wywołać zawroty głowy, uczucie oszołomienia, omdlenie. W przyjmowania leku należy rozważyć niebezpieczeństwo związane z jednoczesnym stosowaniem leku i alkoholu.


Inne opakowania Piramil 10 mg


Grupy

  • Leki działające na układ renina-angiotensyna

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.