Trudno dostępny w aptekach

 

Methotrexat Ebewe tabletki | 10 mg | 50 tabl.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Methotrexatum
Podmiot odpowiedzialny: EBEWE PHARMA GMBH NFG. KG



Ten produkt występuje w więcej niż jednym opakowaniu.
Aby wybrać opis innego opakowania tego produktu, kliknij tutaj.


Opis produktu Methotrexat Ebewe

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Methotrexat-Ebewe, 2,5 mg, tabletki
Methotrexat-Ebewe, 5 mg, tabletki
Methotrexat-Ebewe, 10 mg, tabletki

Methotrexatum

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 2,5 mg, 5 mg lub 10 mg metotreksatu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Najcięższa, oporna na leczenie postać uogólnionej łuszczycy pospolitej (psoriasis vulgaris),
włącznie z łuszczycowym zapaleniem stawów (łuszczyca stawowa).
Choroby autoimmunologiczne, takie jak np. reumatoidalne zapalenie stawów.
Skojarzone leczenie wielolekowe nowotworów złośliwych i ostrych białaczek, kiedy
występują wskazania do leczenia doustnego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Pacjenci z oporną na inne leczenie uogólniona postacią łuszczycy pospolitej, łuszczycowym
zapaleniem stawów oraz pacjenci z innymi chorobami autoimmunologicznymi:

Dawkowanie i czas trwania terapii zależy od stopnia zaawansowania choroby i tolerancji
pacjenta na metotreksat (Mtx).

Dawka tygodniowa wynosi zazwyczaj od 10 do 25 mg metotreksatu podawanego doustnie.
Dawkowanie powinno być uzależnione od wyników terapii i występowania działań
niepożądanych leku. Dlatego leczenie rozpoczyna się najczęściej od dawki 2,5-5 mg/tydzień.
Dawka taka może zostać zwiększona do 7,5-25 mg/tydzień.

Tygodniową dawkę metotreksatu można podać jednorazowo, na czczo, bezpośrednio przed
posiłkiem.

Metodą alternatywną dla takiego zastosowania leku jest podanie na początku tygodnia dwóch
lub trzech podzielonych dawek pojedynczych z zachowaniem 12 godzinnych odstępów
między nimi. W pozostałej części tygodnia pacjent nie otrzymuje leku (np. pacjent otrzymuje
lek w poniedziałek rano i wieczorem oraz we wtorek rano, a później, do końca tygodnia
następuje przerwa w leczeniu).

Nowotwory złośliwe i ostre białaczki:

Dawkowanie metotreksatu zależy od wskazania, stanu wydolności chorego oraz morfologii
krwi. Stosowane najczęściej małe (dawka pojedyncza Mtx nie przekracza 100 mg/m2), średnie
(dawka pojedyncza od 100 mg/m2 do 1000 mg/m2) lub duże (dawka pojedyncza powyżej 1000
mg/m2) dawki metotreksatu zależą od prowadzonego schematu wielolekowej chemioterapii.

Doustna postać metotreksatu stanowi najczęściej uzupełnienie leczenia pozajelitowego i
stosowana jest tylko w terapii małymi dawkami leku.

Szczegóły dotyczące stosowania średnich i dużych dawek metotreksatu, a także wskazówki
dotyczące leczenia ochronnego folinianem wapnia znajdują się w charakterystyce produktów
leczniczych Methotrexat-Ebewe, 10 mg/ml i Methotrexat-Ebewe, 100 mg/ml.

Sposób podawania:

Tabletki przyjmuje się na czczo popijając małą ilością wody.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na metotreksat lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, włącznie z marskością i zapaleniem wątroby.
Ciężkie zaburzenia czynności nerek.

Zaburzenia czynności szpiku kostnego (leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość).
Ciężkie ostre lub przewlekłe zakażenia, takie jak: gruźlica i zakażenie wirusem HIV.
Nadużywanie alkoholu.

Owrzodzenie jamy ustnej i rozpoznana czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy.
Ciąża i okres karmienia piersią.
Świeże rany chirurgiczne.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Metotreksat może być podawany jedynie pod nadzorem lekarza specjalisty doświadczonego w
prowadzeniu chemioterapii przeciwnowotworowej oraz leczenia immunosupresyjnego.

Metotreksat należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z obniżonymi
wartościami parametrów hematologicznych, zwłaszcza, gdy wcześniej poddani zostali
radioterapii lub otrzymywali inne cytostatyki, u chorych z zaburzeniami czynności nerek,
wrzodem trawiennym, wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, wrzodziejącym zapaleniem
jamy ustnej, biegunką, w złym stanie ogólnym oraz u dzieci i osób w podeszłym wieku.

U pacjentów z wysiękiem płucnym lub wodobrzuszem, w razie potrzeby należy przed
leczeniem zastosować drenaż lub leczenie należy przerwać.

Objawy toksyczności na układ pokarmowy, manifestujące się początkowo zapaleniem jamy
ustnej, stanowią wskazanie do przerwania leczenia. W razie kontynuacji leczenia, może
wystąpić krwotoczne zapalenie jelit i śmierć z powodu ich perforacji.

Metotreksat może spowodować obniżenie płodności, zmniejszenie liczby plemników w
nasieniu, zaburzenia miesiączkowania, brak miesiączki. Działanie to przemija po przerwaniu
terapii. Ponadto metotreksat działa toksycznie na zarodek i powoduje wady płodu oraz może
spowodować poronienie. Podczas leczenia metotreksatem chociaż jednego z partnerów
płciowych, należy przez cały czas stosować pewne metody zapobiegania ciąży oraz co
najmniej przez 3 miesiące po zakończeniu terapii.

Przed rozpoczęciem lub ponownym wznowieniem leczenia metotreksatem, należy
przeprowadzić dokładne badanie lekarskie (podmiotowe i przedmiotowe) oraz wykonać

badania dodatkowe oceniające czynność nerek, wątroby i morfologię krwi. Podczas leczenia
pacjenci wymagają częstych kontroli okresowych ułatwiających wczesne wykrycie
możliwych powikłań.

Do regularnej oceny klinicznej i monitorowania stanu pacjentów otrzymujących metotreksat
konieczne są następujące badania dodatkowe: pełna analiza hematologiczna, analiza moczu,
ocena czynności nerek i wątroby, a jeśli podawane są duże dawki metotreksatu - oznaczanie
stężeń metotreksatu we krwi.

Szczególną uwagę należy zwrócić na objawy toksyczności wobec wątroby, które nie zawsze
korelują z wynikami prób czynnościowych wątroby. Każdorazowo stwierdzenie zaburzeń
czynności wątroby lub nieprawidłowy wynik biopsji narządu stanowi wskazanie do
przerwania leczenia lub przeciwwskazanie do jego rozpoczęcia. Ponowne podanie leku może
nastąpić po dwóch tygodniach od momentu normalizacji wyników badań oceniających pracę
wątroby.

Dotychczas nie ustalono jednoznacznie wskazań, terminu, ani dawki kumulacyjnej, po
osiągnięciu której należy wykonać biopsję wątroby u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem
stawów.

W literaturze opisano przypadki postaci płucnej reumatoidalnego zapalenia stawów. U
pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów lekarz powinien zwrócić szczególną uwagę
na możliwość indukowania przez metotreksat działań niepożądanych w układzie
oddechowym. Pacjentom należy doradzić, by w przypadku pojawienia się kaszlu lub
duszności, natychmiast zwrócili się do lekarza.

Zahamowanie czynności układu krwiotwórczego, spowodowane stosowaniem metotreksatu,
może pojawić się nagle, również podczas stosowania dawek uznanych za bezpieczne. Każde
znaczące zmniejszenie liczby leukocytów lub płytek krwi jest wskazaniem do
natychmiastowego odstawienia produktu leczniczego i wdrożenia odpowiedniego leczenia
wspomagającego. Pacjenta należy poinformować o konieczności zgłaszania lekarzowi
wszelkich objawów zakażenia.

W czasie leczenia metotreksat lub jego metabolity mogą wytrącać się w kanalikach
nerkowych. Zapobiegawczo zaleca się podawanie znacznych ilości płynów oraz alkalizację
moczu do pH 6,5-7,0 , co można uzyskać podając pacjentowi doustnie lub dożylnie
dwuwęglan sodu (5 tabletek x 625 mg co trzy godziny) lub acetazolamid (doustnie 500 mg
cztery razy na dobę).

Podczas stosowania leku konieczne jest przestrzeganie zasad dotyczących postępowania z
substancjami cytotoksycznymi.

Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Wiele produktów leczniczych wchodzi w interakcje z metotreksatem (zwłaszcza interakcje
farmakokinetyczne).

Metotreksat wykazuje działanie immunosupresyjne i dlatego należy spodziewać się braku lub
osłabienia odpowiedzi na szczepienia prowadzone w czasie terapii. Ponadto, stosowanie
żywych szczepionek u chorych otrzymujących metotreksat może powodować wystąpienie
ciężkich odczynów poszczepiennych.

Metotreksat może być wypierany z wiązania z białkami przez takie leki jak: salicylany,
sulfonamidy, difenylohydantoiny, tetracykliny, chloramfenikol, sulfazol, doksorubicynę,
cyklofosfamid, kwas paraaminobenzoesowy, doustne leki przeciwcukrzycowe, leki
moczopędne i barbiturany. Zwiększone stężenie niezwiązanego metotreksatu w osoczu może
prowadzić do nasilenia toksyczności.

Metotreksat jest czynnie wydalany przez nerki. Konkurencja z innymi lekami wydalanymi
przy udziale tego samego mechanizmu co metotreksat, może powodować zwiększenie
stężenia tego leku w surowicy.

Alkaloidy Vinca mogą zwiększać wewnątrzkomórkowe stężenia metotreksatu i
poliglutaminianów metotreksatu.

Należy unikać równoczesnego z metotreksatem stosowania leków wykazujących działanie
nefrotoksyczne i hepatotoksyczne (z alkoholem włącznie).

Preparaty wielowitaminowe lub doustne preparaty żelaza zawierające kwas foliowy mogą
zmieniać skuteczność leczenia metotreksatem.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą zaburzać klirens nerkowy metotreksatu i prowadzić
do wystąpienia toksycznych objawów terapii.

Stężenie metotreksatu w surowicy może zwiększyć się pod wpływem etretynianu. Zgłaszano
również występowanie ciężkiego zapalenia wątroby w przypadku równoczesnego stosowania
metotreksatu z etretynianem.

Spożywany alkohol, fenytoina, środki uspokajające, doustne leki antykoncepcyjne i
penicyliny mogą zmniejszać klirens nerkowy metotreksatu; może to powodować wzrost
stężenia leku w surowicy i nasilać toksyczność wobec układu krwiotwórczego oraz
pokarmowego.

Probenecyd i związki będące słabymi kwasami mogą zmniejszać wydalanie metotreksatu, co
może powodować zwiększenie ekspozycji na lek. Podczas równoczesnego stosowania z
probenecydem dawkę metotreksatu należy zmniejszyć.

Jednoczesne podawanie leków, które mogą powodować niedobór kwasu foliowego (np.
sulfonamidów, trymetoprimu/sulfametoksazolu), może zwiększyć toksyczność metotreksatu.
Zaleca się ostrożność przy stosowaniu metotreksatu u pacjentów ze współistniejącym
niedoborem kwasu foliowego.

Natomiast jednoczesne stosowanie z metotreksatem kwasu folinowego może zmniejszyć
skuteczność leczenia.

Równoczesne podawanie innych antagonistów kwasu foliowego, takich jak
trymetoprim/sulfametoksazol rzadko powodowało wystąpienie ostrej pancytopenii.

4.6 Ciąża i laktacja

Wykazano teratogenne działanie metotreksatu. Dlatego też stosowanie metotreksatu jest
przeciwwskazane u kobiet w ciąży. Jeżeli jednak metotreksat jest stosowany w ciąży z
powodu choroby nowotworowej lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w czasie leczenia,
konieczna jest ocena korzyści względem ryzyka zagrożenia dla rozwoju płodu.

Metotreksat przenika do mleka, dlatego też w czasie leczenia karmienie piersią jest
przeciwwskazane.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń
mechanicznych w ruchu

W zależności od indywidualnej wrażliwości, zdolność do prowadzenia pojazdów i
obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu może być zaburzona.

Działania niepożądane

Uważa się, że częstość i nasilenie działań niepożądanych mają związek z wielkością dawki.
Wymienione poniżej działania niepożądane były zgłaszane głównie po zastosowaniu dużych
dawek metotreksatu w chemioterapii. Działania te występują rzadziej i są mniej nasilone po
zastosowaniu małych dawek metotreksatu w leczeniu łuszczycy i chorób
autoimmunologicznych.

Następujące działania niepożądane mogą wystąpić bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do
< 1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko
(< 1/10 000) i częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych).

Zakażenia i infestacje

Bardzo często

Obniżona odporność na zakażenia. Zapalenie gardła.

Często
Gorączka.

Niezbyt często

Półpasiec, zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii, inne zakażenia o różnej
lokalizacji lub posocznica.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często
Leukopenia.

Często

Zahamowanie czynności szpiku kostnego najczęściej objawia się leukopenią, ale może
wystąpić także trombocytopenia lub anemia. Każdy z tych objawów może występować w
postaci izolowanej lub łącznie.

Niezbyt często

Trombocytopenia, pancytopenia, agranulocytoza.

Zaburzenia układu immunologicznego

Niezbyt często
Hipogammaglobulinemia.

Bardzo rzadko

Reakcje anafilaktyczne, zwiększenie liczby guzków dnowych.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często
Jadłowstręt.

Zaburzenia psychiczne

Niezbyt często

Depresja, splątanie, zmiany nastroju.

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często

Zawroty głowy, ból głowy. Po większych dawkach metotreksatu obserwowano występowanie
afazji, niedowładów lub niedowładu połowiczego i drgawek.

Często
Senność.

Niezbyt często

Zgłaszano przemijające zaburzenia funkcji poznawczych niewielkiego stopnia oraz
zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego po podaniu małych dawek metotreksatu.

Zaburzenia oka

Często

Nieostre widzenie.

Niezbyt często
Podrażnienie oczu.

Zaburzenia serca

Niezbyt często
Wysięk osierdziowy.

Zaburzenia naczyń

Często

Zapalenie naczyń, może wystąpić krwawienia w różnych okolicach ciała.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często

Przewlekłe śródmiąższowe zapalenie płuc (często związane ze zwiększeniem liczby
granulocytów we krwi) mogące prowadzić do zgonu. Po podaniu doustnym i dokanałowym
zgłaszano również ostry obrzęk płuc.

Niezbyt często

Krwawienie z nosa, zwłóknienie płuc, zapalenie płuc, zapalenie pęcherzyków płucnych, astma
oskrzelowa, wysięk opłucnowy.

Bardzo rzadko

Po podaniu dużych dawek zgłaszano zespół bólu opłucnej i zgrubienia opłucnej.

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często

Ból brzucha, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej, nudności, zapalenie śluzówki (najczęściej
jamy ustnej, ale także zapalenie dziąseł, a nawet zapalenie jelit, owrzodzenie jelit i
krwawienie).

Często

Nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej, biegunka.
Bardzo rzadko

Działanie metotreksatu na śluzówkę jelit prowadziło do zespołu złego wchłaniania lub
toksycznego rozszerzenia okrężnicy.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często

Toksyczne działanie na wątrobę powodujące: znaczne zwiększenie aktywności enzymów
wątrobowych, ostry zanik wątroby, stłuszczenie, nadwrażliwość na światło, zmiany
pigmentacji, krwotok skórny, wybroczyny, telangiektazje, trądzik.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często

Świąd, pokrzywka, utrata włosów.

Bardzo rzadko
Czyraczność.

Zespół Stevensa-Johnsona i martwica rozpływna naskórka (zespół Leylla).

Zmiany łuszczycowe mogą nasilać się przy jednoczesnej ekspozycji na światło ultrafioletowe.

U pacjentów z łuszczycą zgłaszano owrzodzenia skóry.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości

Często

Bóle stawów.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo często

Niewydolność nerek, krwiomocz, neuropatia.

Często

Mocznica, zapalenie pęcherza moczowego.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często
Dreszcze.

Niewyjaśnione uczucie zmęczenia, złe samopoczucie.

Opisano też inne reakcje o udowodnionym lub prawdopodobnym związku ze stosowaniem
metotreksatu, takie jak: osteoporozę, nieprawidłową morfologię (zwykle „megaloblastyczna")
krwinek czerwonych, cukrzycę oraz inne zaburzenia metaboliczne i nagłą śmierć.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Bardzo często
Zapalenie pochwy

Niezbyt często

Utrata libido / impotencja, owrzodzenia pochwy.

Badania diagnostyczne

Bardzo często

Odwracalne zwiększenie aktywności aminotransferaz.

Często

Znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Urazy i zatrucia

Bardzo rzadko

Zjawisko tzw. reakcji przypomnienia opisywano zarówno w przypadku skóry uszkodzonej
napromienianiem, jak i promieniami słonecznymi.

W czasie leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów:

Choroba płuc wywołana stosowaniem metotreksatu może stanowić ciężkie działanie
niepożądane, które występuje nagle i niezależnie od czasu stosowania terapii. Choroba ta nie
zawsze jest w pełni odwracalna. Ze względu na objawy płucne (zwłaszcza suchy kaszel, bez
odksztuszania) konieczne bywa czasem przerwanie podawania preparatu leczniczego i
przeprowadzenie dodatkowych badań.

Działanie rakotwórcze, mutagenne i zaburzenia płodności:

Wykazano, że metotreksat powodował uszkodzenia chromosomów w somatycznych
komórkach zwierząt i komórkach szpiku kostnego człowieka, a działanie to było przemijające
i odwracalne. Obserwacje te mogą wskazywać na wyższe ryzyko rozwoju tzw. wtórnych
nowotworów (zwykle nieziarnicze chłoniaki złośliwe) u pacjentów leczonych metotreksatem,
jednak nie ma wystarczających dowodów na sformułowanie ostatecznych wniosków.
Stwierdzono, że zarówno w okresie leczenia, jak i przez krótki czas potem, metotreksat
powoduje u ludzi zaburzenia płodności, oligospermię, zaburzenia miesiączkowania oraz brak
miesiączki.

Ponadto, metotreksat wywiera szkodliwe działanie na zarodek, prowadzi do poronień i
występowania wad u płodów. Dlatego pacjentów w wieku rozrodczym poddawanych leczeniu
metotreksatem należy poinformować o ryzyku szkodliwego działania leku na procesy rozrodu.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie po podaniu doustnym wystąpiło u pacjentów, którzy nieumyślnie przyjęli
tygodniową dawkę w ciągu jednego dnia (w całości lub podzieloną na kilka dawek
pojedynczych). Objawy przedawkowania po podaniu doustnym dotyczą głównie układu
krwiotwórczego i przewodu pokarmowego; są to przede wszystkim: leukocytopenia,
trombocytopenia, niedokrwistość, pancytopenia, neutropenia, zahamowanie czynności szpiku
kostnego, zapalenie błony śluzowej, zapalenie jamy ustnej, owrzodzenie jamy ustnej,
nudności, wymioty, owrzodzenie oraz krwawienie w obrębie przewodu pokarmowego. U
niektórych pacjentów po przedawkowaniu nie wystąpiły objawy toksyczności. Po
przedawkowaniu metotreksatu stwierdzono też jednak posocznicę, wstrząs septyczny,
zahamowanie czynności nerek, niedokrwistość aplastyczną oraz przypadki zgonu.

Folinian wapnia stanowi swoistą odtrutkę przeciwdziałającą bezpośredniemu toksycznemu
działaniu metotreksatu na układ krwiotwórczy. Folinian może być podawany doustnie,
domięśniowo lub dożylnie w bolusie albo w dłuższym wlewie. W razie przypadkowego
przedawkowania należy w ciągu godziny podać choremu folinian wapnia w dawce równej lub
większej niż zastosowana dawka metotreksatu, a następnie kontynuować podawanie preparatu
dopóki stężenie metotreksatu nie osiągnie wartości poniżej 10"7 M/l. Konieczne może być też
zastosowanie innych środków wspomagających leczenie, jak przetaczanie krwi lub dializa
pozaustrojowa.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwnowotworowe i immunomodulujące, cytostatyki,
antymetabolity, analogi kwasu foliowego.
KOD ATC: L01 BA 01

Metotreksat jest pochodną kwasu foliowego, należy do związków cytotoksycznych, zwanych
antymetabolitami. Działa głównie w fazie S cyklu komórkowego, przez kompetycyjne
hamowanie enzymu reduktazy dihydrofolianowej, odpowiedzialnej za redukcję
dihydrofolianu do aktywnej postaci kwasu foliowego - tetrahydrofolianu. Powstanie
tetrahydrofolianu stanowi ważny etap w procesie syntezy DNA. Komórki szybko
proliferujące, takie jak komórki nowotworowe, szpik kostny, komórki płodu, błona śluzowa
jamy ustnej i jelit czy komórki pęcherza moczowego, są najbardziej wrażliwe na działanie
metotreksatu. Jeżeli proliferacja komórek w tkance nowotworowej następuje szybciej niż w
tkankach prawidłowych, metotreksat może wywierać działanie przeciwnowotworowe bez
szkodliwego działania na tkanki prawidłowe.

Mechanizm działania metotreksatu w reumatoidalnym zapaleniu stawów nie jest
jednoznacznie wyjaśniony; najprawdopodobniej związany jest z immunosupresyjnym
działaniem leku. Wyjaśnienie wpływu metotreksatu na układ immunologiczny i jego
korzystnego działania w grupie schorzeń autoimmunologicznych wymaga dalszych badań.

W łuszczycy odnowa komórek naskórka jest znacznie szybsza niż w skórze prawidłowej. Ta
właśnie różnica aktywności proliferacyjnej komórek prawidłowych naskórka i pobudzonych w
płytce łuszczycowej stanowi podstawę dla zastosowania metotreksatu w terapii różnych, w
tym i najcięższych, postaci łuszczycy.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po doustnym podaniu produktu Methotrexat-Ebewe w dawce 5 mg (2 tabletki a 2,5 mg),
metotreksat jest szybko wchłaniany, osiągając Tmax po 0,83 h. Średnie stężenie w surowicy
wynosi 170 ng/ml.

Metotreksat podany parenteralnie wchłania się zwykle całkowicie. Maksymalne stężenia po
podaniu domięśniowym osiągane są po 30-60 minutach. Po podaniu dożylnym początkowa
objętość dystrybucji wynosi w przybliżeniu 0,18 l/kg (18% masy ciała). Po osiągnięciu stanu
stacjonarnego wartość ta wynosi od 0,4 do 0,8 l/kg (40-80% masy ciała). Metotreksat
współzawodniczy z folinianami o pojedynczy nośnik aktywny w czynnym transporcie przez
błonę komórkową. Przy stężeniu metotreksatu w surowicy powyżej 100 mikromoli lek biernie
dyfunduje do wnętrza komórki. W surowicy metotreksat wiąże się z białkami w 50%.

Metotreksat podany doustnie lub parenteralnie nie osiąga terapeutycznego stężenia w płynie
mózgowo-rdzeniowym. Duże stężenia leku w płynie mózgowo-rdzeniowym można uzyskać
po podaniu dokanałowym.

Metotreksat kumuluje się w płynach wysiękowych w opłucnej i otrzewnej, co powoduje
opóźnioną eliminację leku z organizmu (patrz także punkt 4.4).

Metotreksat metabolizowany jest w większości do trzech związków pochodnych. Metabolitem
o największym znaczeniu, szczególnie podczas podaży dożylnej leku w dużych dawkach, jest
7-hydroksymetotreksat wytwarzany w wątrobie przy udziale oksydazy aldehydowej. Chociaż
wykazuje on 200-krotnie słabsze powinowactwo do reduktazy dihydrofolianowej, może
wpływać na komórkowy wychwyt metotreksatu, jego poliglutamylację i zdolność hamowania
syntezy DNA. Kwas 2,4-diamino-N-metylopterowy (DAMPA) wytwarzany jest z udziałem
karbopeptydazy bakterii jelitowych. Po dożylnym podaniu metotreksatu DAMPA stanowi
tylko 6% spośród metabolitów wykrywanych w moczu.

Wynikiem poliglutamylacji metotreksatu jest wewnątrzkomórkowa kumulacja leku, Ponieważ
metotreksat i naturalne foliany współzawodniczą o dostęp do enzymu syntetazy
poliglutamylowej, duże stężenie wewnątrzkomórkowego metotreksatu prowadzi do
zwiększonej syntezy poliglutamylo-metotreksatu, nasilając cytotoksyczne działanie leku.

Okres półtrwania metotreksatu w końcowej fazie eliminacji wynosi od 3 do 10 godzin u
pacjentów leczonych z powodu łuszczycy lub reumatoidalnego zapalenia stawów oraz
leczonych z powodu nowotworów małymi dawkami metotreksatu (poniżej 30 mg/m2). U
pacjentów otrzymujących duże dawki metotreksatu okres półtrwania w końcowej fazie
eliminacji wynosi od 8 do 15 godzin. Metotreksat jest wydalany głównie przez nerki, a proces
ten jest zależny od zastosowanej dawki i drogi podania. Po podaniu dożylnym od 80% do 90%
dawki wydalone zostaje w ciągu 24 godzin w postaci niezmienionej. Nie więcej niż 10%
dawki wydalane jest z żółcią. Rozpatruje się także możliwość - jelitowo-wątrobowego
krążenia leku.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Metotreksat działa głównie na tkanki proliferujące.

Metotreksat ma toksyczny wpływ na rozród: u różnych gatunków zwierząt metotreksat w
dawkach nietoksycznych dla matek wykazuje działanie teratogenne oraz prowadził do
występowania letalnych wad płodów.

Metotreksat nie wykazywał działania rakotwórczego w długoterminowych badaniach na
szczurach, myszach i chomikach.

Chociaż w czasie leczenia metotreksatem stwierdzano uszkodzenia chromatyny w komórkach
somatycznych zwierząt i komórkach szpiku kostnego ludzi, działanie karcinogenne było
przemijające i odwracalne. Nie uzyskano jednoznacznych dowodów potwierdzających
zwiększone ryzyko nowotworów w grupie chorych leczonych metotreksatem.

Mutagenność: genotoksyczność wywoływaną przez metotreksat potwierdzono w wielu
badaniach prowadzonych in vitro i in vivo w hodowlanych modelach zwierzęcych.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jedno wodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian,
krzemu dwutlenek koloidalny.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak

6.3 Okres ważności

36 miesięcy

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

30 lub 50 szt.

Polipropylenowy pojemnik zamknięty polietylenowym korkiem, w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania

Brak szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EBEWE Pharma Ges.m.b.H Nfg.KG
Mondseestrasse 11
A-4866 Unterach, Austria

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4537 - tabletki 2,5 mg

4538 - tabletki 5 mg

4539 - tabletki 10 mg

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

10 listopada 1999 r.
6 styczeń 2005 r.
27 grudzień 2005 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

2008-03-25


Interakcje Methotrexat Ebewe z innymi lekami

Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.

Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :


Interakcje Methotrexat Ebewe z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Methotrexat Ebewe

Alkohol

Możliwość zwiększenia toksycznego wpływu leku na wątrobę.


Inne opakowania Methotrexat Ebewe


Grupy

  • Leki przeciwnowotworowe

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.