Candesartan HCT Tiefenbacher interakcje ulotka tabletki 32mg+25mg 98 tabl.

Brak informacji o dostępności produktu

 

Candesartan HCT Tiefenbacher tabletki | 32mg+25mg | 98 tabl.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Candesartanum cilexetilum, Hydrochlorothia
Podmiot odpowiedzialny: ALFRED E.TIEFENBACHER (GMBH & CO.KG)



Opis produktu Candesartan HCT Tiefenbacher

Kiedy stosujemy lek Candesartan HCT Tiefenbacher?

Candesartan HCT Pfizer jest wskazany w:

? leczeniu nadciśnienia pierwotnego u dorosłych pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi nie jest w wystarczającym stopniu wyrównane podczas stosowania kandesartanu cyleksetylu lub hydrochlorotiazydu w monoterapii.


Jaki jest skład leku Candesartan HCT Tiefenbacher?

Candesartan HCT Pfizer, 8 mg + 12,5 mg, tabletki

Każda tabletka zawiera 8 mg kandesartanu cyleksetylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Candesartan HCT Pfizer, 16 mg + 12,5 mg, tabletki

Każda tabletka zawiera 16 mg kandesartanu cyleksetylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Candesartan HCT Pfizer, 32 mg + 12,5 mg, tabletki

Każda tabletka zawiera 32 mg kandesartanu cyleksetylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.

Candesartan HCT Pfizer, 32 mg + 25 mg, tabletki

Każda tabletka zawiera 32 mg kandesartanu cyleksetylu i 25 mg hydrochlorotiazydu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Candesartan HCT Tiefenbacher?

- Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 lub na pochodne sulfonamidu. Hydrochlorotiazyd jest pochodną sulfonamidu.

- Drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6).

- Ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min/1,73 m2 powierzchni ciała).

- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) cholestaza.

- Oporna na leczenie hipokaliemia lub hiperkalcemia.

- Dna moczanowa.


Candesartan HCT Tiefenbacher – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Działania niepożądane występujące w badaniach klinicznych z grupą kontrolną nad kandesartanem cyleksetylu z hydrochlorotiazydem były łagodne i przemijające. Odsetek pacjentów, którzy musieli przerwać leczenie z powodu działań niepożądanych, był podobny w grupie leczonej kandesartanem cyleksetylu z hydrochlorotiazydem (2,3%-3,3%) i w grupie placebo (2,7%?4.3%).

W badaniach klinicznych nad kandesartanem cyleksetylu z hydrochlorotiazydem działania niepożądane były ograniczone do tych, które zgłaszano wcześniej podczas stosowania kandesartanu cyleksetylu i (lub) hydrochlorotiazydu.

Tabela poniżej przedstawia działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych z zastosowaniem kandesatanu cyleksetylu i po wprowadzeniu do obrotu. W analizie połączonych danych z badań klinicznych z udziałem pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, działania niepożądane kandesartanu cyleksetylu określono przy założeniu częstości występowania zdarzeń niepożądanych po stosowaniu kandesartanu cyleksetylu o co najmniej 1% większej niż po stosowaniu placebo.

W punkcie 4.8 zastosowano następujące definicje częstości występowania działań niepożądanych: bardzo często (> =1/10); często (> =1/100 do < 1/10); niezbyt często (> =1/1000 do < 1/100); rzadko (> =1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000) i nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość

Działanie niepożądane

Zakażenia i zarażenia

Często

Zakażenia układu

pasożytnicze

oddechowego

Zaburzenia krwi i układu

Bardzo rzadko

Leukopenia, neutropenia i

chłonnego

agranulocytoza

Zaburzenia metabolizmu i

Bardzo rzadko

Hiperkaliemia, hiponatremia

odżywiania

Zaburzenia układu nerwowego

Często

Zawroty głowy/zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, bóle głowy

Zaburzenia układu

Bardzo rzadko

Kaszel

oddechowego, klatki

piersiowej i śródpiersia

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo rzadko

Nudności

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo rzadko

Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenie czynności wątroby lub zapalenie wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo rzadko

Obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, świąd

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko

Bóle pleców, bóle stawów, bóle mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko

Zaburzenie czynności nerek, w tym niewydolność nerek u nadwrażliwych pacjentów (patrz punkt 4.4)

Tabela poniżej przestawia działania niepożądane po stosowaniu hydrochlorotiazydu w monoterapii, zazwyczaj w dawkach 25 mg lub większych.

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Rzadko

Leukopenia,

neutropenia/agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko

Reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Często

Hiperglikemia, hiperurykemia, zaburzenia równowagi elektrolitowej (w tym hiponatremia i hipokaliemia)

Zaburzenia psychiczne

Rzadko

Zaburzenia snu, depresja, niepokój ruchowy

Zaburzenia układu nerwowego

Często

Uczucie ,,pustki w głowie'', zawroty głowy pochodzenia błędnikowego

Rzadko

Parestezje

Zaburzenia oka

Rzadko

Przemijające niewyraźne widzenie

Nieznana

Ostra krótkowzroczność, ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania

Zaburzenia serca

Rzadko

Zaburzenia rytmu serca

Zaburzenia naczyniowe

Niezbyt często

Niedociśnienie ortostatyczne

Rzadko

Martwicze zapalenie tętnic (zapalenie naczyń, zapalenie naczyń skórnych)

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko

Niewydolność oddechowa (w tym zapalenie pęcherzyków płucnych i obrzęk płuc)

Zaburzenia żołądka i jelit

Niezbyt często

Jadłowstręt, utrata apetytu, podrażnienie żołądka, biegunka, zaparcia

Rzadko

Zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Rzadko

Żółtaczka

(wewnątrzwątrobowa żółtaczka cholestatyczna)

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Niezbyt często

Wysypka, pokrzywka, reakcje nadwrażliwości na światło

Rzadko

Martwica toksyczno-rozpływna naskórka, reakcje przypominające skórny toczeń rumieniowaty, uaktywnienie skórnego tocznia rumieniowatego

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Rzadko

Kurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Często

Cukromocz

Rzadko

Zaburzenia czynności nerek i śródmiąższowe zapalenie nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często

Osłabienie

Rzadko

Gorączka

Badania diagnostyczne

Często

Zwiększenia stężenia cholesterolu i trójglicerydów

Rzadko

Zwiększenia stężenia azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny w surowicy


Candesartan HCT Tiefenbacher - dawkowanie leku

Dawkowanie

Zalecana dawka produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer to jedna tabletka na dobę.

Wskazane jest dostosowanie dawkowania poszczególnych substancji czynnych (kandesartanu cyleksetylu i hydrochlorotiazydu). W uzasadnionych klinicznie przypadkach można rozważyć bezpośrednią zmianę z monoterapii na produkt leczniczy Candesartan HCT Pfizer. W przypadku zamiany monoterapii hydrochlorotiazydem na leczenie produktem leczniczym Candesartan HCT Pfizer, zalecane jest dostosowanie dawkowania kandesartanu cyleksetylu. Produkt leczniczy Candesartan HCT Pfizer może być stosowany u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi nie jest w wystarczającym stopniu wyrównane podczas stosowania kandesartanu cyleksetylu lub hydrochlorotiazydu w monoterapii lub produktu Candesartan HCT Pfizer w mniejszych dawkach.

Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe zazwyczaj uzyskuje się w ciągu 4 tygodni od rozpoczęcia leczenia.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową

Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki kandesartanu cyleksetylu u pacjentów, u których istnieje ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, np. u pacjentów z możliwą zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową (u tych pacjentów należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki początkowej 4 mg kandesartanu cyleksetylu).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

W tej grupie pacjentów bardziej odpowiednie jest stosowanie diuretyków pętlowych niż tiazydowych produktów moczopędnych. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek i klirensem kreatyniny > =30 ml/min/1,73 m2 powierzchni ciała, zalecane jest dostosowanie dawki kandesartanu cyleksetylu przed rozpoczęciem podawania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer (w tej grupie pacjentów, zalecana dawka początkowa kandesartanu cyleksetylu wynosi 4 mg). Produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min/1,73 m2 powierzchni ciała) (patrz punkt 4.3).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby, zalecane jest dostosowanie dawki kandesartanu cyleksetylu przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Candesartan HCT Pfizer (w tej grupie pacjentów, zalecana dawka początkowa kandesartanu cyleksetylu wynosi 4 mg).

Produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i (lub) cholestazą (patrz punkt 4.3).

Dzieci i młodzież

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat. Brak dostępnych danych.

Sposób podawania Podanie doustne.

Candesartan HCT Pfizer można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Posiłki nie wpływają na biodostępność kandesartanu.

Brak znaczącej klinicznie interakcji pomiędzy hydrochlorotiazydem a pokarmem.


Candesartan HCT Tiefenbacher – jakie środki ostrożności należy zachować?

Zaburzenia czynności nerek/przeszczepienie nerki

W tej grupie pacjentów bardziej odpowiednie jest stosowanie diuretyków pętlowych niż tiazydowych produktów moczopędnych. Podczas stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, wskazana jest okresowa kontrola stężenia potasu, kreatyniny i kwasu moczowego.

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer u pacjentów po niedawnym przeszczepieniu nerki.

Zwężenie tętnicy nerkowej

Produkty lecznicze wpływające na układ renina-angiotensyna-aldosteron, takie jak antagoniści receptora angiotensyny II, mogą powodować zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki.

Zmniejszona objętość wewnątrznaczyniowa

U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i (lub) niedoborem sodu, może wystąpić objawowe niedociśnienie, podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer, dopóki objętość wewnątrznaczyniowa i (lub) niedobór sodu nie zostaną wyrównane.

Znieczulenie i zabiegi chirurgiczne

Podczas znieczulenia i zabiegów chirurgicznych, u pacjentów leczonych antagonistami receptora angiotensyny II może wystąpić niedociśnienie tętnicze spowodowane zahamowaniem układu renina-angiotensyna. Bardzo rzadko niedociśnienie tętnicze może być ciężkie i może wymagać podania dożylnego płynów i (lub) produktów leczniczych zwiększających ciśnienie tętnicze.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby, należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktów tiazydowych, ponieważ nawet niewielkie zmiany równowagi wodno-elektrolitowej mogą spowodować śpiączkę wątrobową. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej lub kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu Tak jak w przypadku innych produktów rozszerzających naczynia krwionośne, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z hemodynamicznie istotnym zwężeniem zastawki aortalnej, mitralnej lub kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu.

Hiperaldosteronizm pierwotny

Pacjenci z hiperaldosteronizmem pierwotnym zazwyczaj nie reaguj ą na leki przeciwnadciśnieniowe, działające przez hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer w tej grupie pacjentów.

Zaburzenia elektrolitowe

Należy okresowo i w odpowiednich odstępach czasu oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy. Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, mogą powodować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hiperkalcemię, hipokaliemię, hiponatremię, hipomagnezemię i zasadowicę hipochloremiczną).

Tiazydowe leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia przez nerki, co może prowadzić do przemijającego, niewielkiego zwiększenia stężenia wapnia w surowicy. Znaczna hiperkalcemia może być objawem utajonej nadczynności przytarczyc. Należy przerwać stosowanie tiazydowych leków moczopędnych do czasu wykonania testów czynnościowych przytarczyc.

Hydrochlorotiazyd zwiększa wydalanie potasu z moczem w sposób zależny od dawki, co może prowadzić do hipokaliemii. Wydaje się, że to działanie hydrochlorotiazydu jest słabsze podczas jednoczesnego stosowania z kandesartanu cyleksetylu. Ryzyko wystąpienia hipokaliemii może być większe u pacjentów z marskością wątroby, u pacjentów poddanych wymuszonej diurezie, z niedostateczną ilością elektrolitów przyjmowanych doustnie oraz przy jednoczesnym stosowaniu kortykosteroidów lub hormonu adrenokortykotropowego (ACTH).

Leczenie kandesartanem cyleksetylu może prowadzić do hiperkaliemii, zwłaszcza przy współistniejącej niewydolności serca i (lub) zaburzeniu czynności nerek. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer oraz diuretyków oszczędzających potas, suplementów potasu, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych produktów leczniczych, które mogą zwiększać stężenie potasu w surowicy (np. heparyny sodowej) może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy.

Podczas leczenia pacjentów z ryzykiem hiperkaliemii należy kontrolować stężenie potasu. Wykazano, że tiazydowe leki moczopędne zwiększają wydalanie magnezu w moczu, co może prowadzić do hipomagnezemii.

Wpływ na metabolizm i układ dokrewny

Leczenie tiazydowym lekiem moczopędnym może zaburzać tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny. Podczas stosowania produktów tiazydowych może ujawnić się utajona cukrzyca. Stosowanie tiazydowych leków moczopędnych wiązało się ze zwiększeniem stężenia cholesterolu i triglicerydów. Jednak w przypadku dawek zawartych w produkcie leczniczym Candesartan HCT Pfizer, takie działanie było znikome. Tiazydowe leki moczopędne zwiększaj ą stężenie kwasu moczowego w surowicy i mogą wywoływać dnę moczanową u podatnych pacjentów.

Nadwrażliwość na światło

Podczas stosowania tiazydowych leków moczopędnych opisywano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Jeśli reakcja taka wystąpi u pacjenta w trakcie leczenia, należy je przerwać. Jeśli wznowienie stosowania leku moczopędnego jest konieczne, zaleca się ochronę miejsc eksponowanych na promienie słoneczne lub sztuczne promieniowanie UVA.

Ostrzeżenia ogólne

U pacjentów, u których napięcie naczyń i czynność nerek zależą w znacznym stopniu od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką niewydolnością serca lub współistniejącą chorobą nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej), podczas leczenia produktami leczniczymi oddziałującymi na ten układ, w tym antagonistami angiotensyny II, obserwowano: ostre niedociśnienie, azotemię, skąpomocz lub, rzadko, ostrą niewydolność nerek. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca lub miażdżycą naczyń mózgowych może prowadzić do zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu.

Reakcje nadwrażliwości na hydrochlorotiazyd mogą występować u pacjentów z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie lub bez takich chorób w wywiadzie, jednakże wystąpienie reakcji nadwrażliwości jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z obciążonym wywiadem. Podczas stosowania tiazydowych leków moczopędnych obserwowano zaostrzenie lub uczynnienie tocznia rumieniowatego układowego.

Działanie przeciwnadciśnieniowe produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer może zwiększać się pod wpływem innych leków zmniejszających ciśnienie tętnicze.

Ciąża

Leczenia antagonistami receptora angiotensyny II nie należy rozpoczynać podczas ciąży. Z wyjątkiem przypadków wymagających kontynuowania stosowania antagonistów receptora angiotensyny II, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w czasie ciąży. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia antagonistami receptora angiotensyny II, należy natychmiast przerwać leczenie i, jeśli to wskazane, rozpocząć alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).


Przyjmowanie leku Candesartan HCT Tiefenbacher w czasie ciąży

Ciąża

Antagoniści receptora angiotensyny II (ang. angiotensin II receptor antagonists - AIIRAs):

Nie zaleca się stosowania AIIRAs podczas pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie AIIRAs jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4)._

Dane epidemiologiczne dotyczące działania teratogennego po ekspozycji na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są jednoznaczne. Jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Chociaż nie ma danych z badań epidemiologicznych z grupą kontrolną dotyczących ryzyka związanego z zastosowaniem AIIRAs, podobne ryzyko może występować również dla tej klasy leków. O ile kontynuacja leczenia AIIRAs nie jest niezbędna, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować inne leki przeciwnadciśnieniowe o ustalonym bezpieczeństwie stosowania w okresie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży, AIIRAs należy natychmiast odstawić i, jeśli to konieczne, zastosować leczenie alternatywne.

Wiadomo, że stosowanie AIIRAs podczas drugiego i trzeciego trymestru ciąży ma toksyczny wpływ na rozwój płodu (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie, hiperkaliemia) (patrz punkt 5.3). W przypadku, gdy narażenie na AIIRAs miało miejsce od drugiego trymestru ciąży, zaleca się wykonanie ultrasonograficznego badania czaszki i czynności nerek płodu.

Dzieci, których matki przyjmowały AIIRAs, powinny być poddane dokładnej obserwacji w związku z możliwością wystąpienia niedociśnienia (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Hydrochlorotiazyd:

Doświadczenie ze stosowaniem hydrochlorotiazydu w czasie ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, jest ograniczone. Badania na zwierzętach nie są wystarczające. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko. W oparciu o farmakologiczny mechanizm działania hydrochlorotiazydu, stosowanie go w drugim i trzecim trymestrze może niekorzystnie wpływać na perfuzję płodowo-łożyskową oraz może powodować takie działania u płodu i noworodka, jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej i małopłytkowość.

Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w obrzęku ciążowym, nadciśnieniu ciążowym lub stanie przedrzucawkowym ze względu na ryzyko zmniejszenia objętości osocza i hipoperfuzji łożyska, przy braku korzystnego wpływu na przebieg choroby.

Hydrochlorotiazydu nie należy stosować w nadciśnieniu tętniczym pierwotnym u kobiet ciężarnych, z wyjątkiem rzadkich sytuacji, gdy nie można zastosować żadnego innego leku.

Karmienie piersią

Antagoniści receptora angiotensyny II (AIIRAs):

Ze względu na brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer podczas karmienia piersią, nie zaleca się jego stosowania w tym okresie. Wskazana jest zmiana

leczenia na alternatywne o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa podczas karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodków i wcześniaków.

Hydrochlorotiazyd:

Hydrochlorotiazyd jest wydzielany w niewielkich ilościach do mleka ludzkiego. Tiazydy podawane w dużych dawkach powodują zwiększoną diurezę, która może hamować wytwarzanie mleka. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Candesartan HCT Pfizer w czasie karmienia piersią. Jeśli produktu leczniczy Candesartan HCT Pfizer jest stosowany podczas karmienia piersią, stosowane dawki powinny być jak najmniejsze.


Interakcje Candesartan HCT Tiefenbacher z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Candesartan HCT Tiefenbacher z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.