Brak informacji o dostępności produktu

 

Hypoten tabletki powlekane | 12,5 mg | 30 tabl.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Carvedilolum
Podmiot odpowiedzialny: ORION CORPORATION



Opis produktu Hypoten

Kiedy stosujemy lek Hypoten?

Nadciśnienie tętnicze samoistne. Przewlekła stabilna dławica piersiowa.

Leczenie wspomagające umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca.


Jaki jest skład leku Hypoten?

Jedna tabletka zawiera 6,25 mg, 12,5 mg lub 25 mg karwedylolu (Carvedilolum). Substancja pomocnicza: 25 mg/50 mg/100 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Hypoten?

- Nadwrażliwość na karwedylol lub którąkolwiek substancję pomocniczą

- Niestabilna/niewyrównana niewydolność serca

- Klinicznie istotna niewydolność wątroby

- Blok przedsionkowo-komorowy stopnia drugiego lub trzeciego (chyba że pacjent posiada rozrusznik)

- Ciężka bradykardia (czynność serca < 50/min)

- Wstrząs kardiogenny

- Zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy)

- Ciężkie niedociśnienie (skurczowe ciśnienie krwi poniżej 85 mmHg)

- Skurcz oskrzeli lub astma w wywiadzie

- Kwasica metaboliczna

- Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy

- Jednoczesne dożylne leczenie werapamilem lub diltiazemem (patrz punkt 4.5)


Hypoten – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Działania niepożądane występuj ą przeważnie na początku leczenia.

Częstość występowania działań niepożądanych nie zależy od dawki, z wyjątkiem zawrotów głowy, zaburzeń widzenia, bradykardii i pogorszenia niewydolności serca. Ryzyko wystąpienia większości działań niepożądanych związanych ze stosowaniem karwedylolu jest podobne we wszystkich wskazaniach. Wyjątki zostały opisane pod tabelą.

Bardzo często (> = 1/10) Często (> = 1/100 do < 1/10) Niezbyt często (> = 1/1 000 do < 1/100) Rzadko (> = 1/ 10 000 do < 1/1000)

Bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych)

Bardzo często

Często

Niezbyt często

Rzadko

Bardzo rzadko

Zakażenia i

zarażenia

pasożytnicze

Zapalenie

oskrzeli

Zapalenie płuc

Infekcje

górnych dróg

oddechowych

Infekcje

przewodu

moczowego

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Anemia

Małopłytkowość

Leukopenia

Zaburzenia układu

immunologicznego

Nadwrażliwość

(reakcja

alergiczna)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Wzrost masy ciała

Hipercholesterolemia

Zaburzenia

kontroli

stężenia

glukozy we

krwi

(hiperglikemia,

hipoglikemia) u

pacjentów z

wcześniej

istniejącą

cukrzycą

Hiperwolemia

Przeciążenie

płynami

Zaburzenia psychiczne

Depresja

Obniżony

nastrój

Zaburzenia snu

Zaburzenia

układu

nerwowego

Zawroty głowy Ból głowy

Zawroty głowy

Omdlenie

Parestezja

Zaburzenia oka

Zaburzenia

widzenia

Zmniejszenie

wydzielania łez

(suche oko)

Podrażnienie

oka

Zaburzenia serca

Niewydolność serca

Bradykardia

Blok

przedsionkowo-komorowy Dławica piersiowa

Osłabienie kurczliwości serca (w okresie dostosowywani a dawki)

Zaburzenia naczyń

Niedociśnienie

Niedociśnienie

ortostatyczne

Zaburzenia

krążenia

obwodowego

(zimne

kończyny,

choroba naczyń

obwodowych,

zaostrzenie

objawów u

pacjentów

cierpiących na

chromanie

przestankowe

lub zespół

Raynauda)

Zaburzenia

oddechowe,

klatki

piersiowej i śródpiersia

Duszność Astma (u podatnych pacjentów) Obrzęk płuc

Niedrożność nosa

Zaburzenia żołądka i jelit

Nudności Biegunka Wymioty Niestrawność Bóle brzucha

Zaparcie

Suchość błony śluzowej jamy ustnej

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Podwyższone stężenie transaminaz w surowicy

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Reakcje skórne (np. osutka alergiczna, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, zmiany skórne podobne do łuszczycy lub liszaja

płaskiego) Łysienie

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości

Bóle kończyn

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Niewydolność nerek

Zaburzenia czynności nerek u pacjentów z twardnieniem tętniczym i(lub) upośledzona czynnością nerek

Zaburzenia mikcji

Nietrzymanie moczu u kobiet

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Zaburzenia erekcji

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Astenia (zmęczenie)

Obrzęk Ból

Zawroty głowy, omdlenia, ból głowy i astenia są na ogół łagodne i częściej występuj ą na początku leczenia.

U chorych z zastoinową niewydolnością serca, nasilenie niewydolności serca i retencji płynów mogą wystąpić podczas zwiększania dawki karwedylolu (patrz punkt 4.4).

Niewydolność serca jest często zgłaszanym działaniem niepożądanym zarówno u pacjentów leczonych placebo jak i karwedylolem (odpowiednio 14,5% i 15,4% u pacjentów z dysfunkcją lewej u komory po zawale serca).

Zaobserwowano odwracalne pogorszenie czynności nerek u pacjentów leczonych karwedylolem z przewlekłą niewydolnością serca z niskim ciśnieniem krwi, chorobą niedokrwienną serca i twardnieniem tętniczym i/lub w przebiegu niewydolności nerek (patrz punkt 4.4).

Jako klasa, blokery receptora beta-adrenergicznego mogą powodować ujawnienie się utajonej cukrzycy, pogorszenie się ujawnionej cukrzycy i zahamowanie przeciwregulacji stężenia glukozy we krwi.

Karwedylol może powodować nietrzymanie moczu u kobiet, które ustępuje po zaprzestaniu leczenia.


Hypoten - dawkowanie leku

Hypoten dostępny jest w 3 mocach: 6,25 mg; 12,5 mg i 25 mg. Nadciśnienie tętnicze samoistne:

Hypoten może być stosowany w leczeniu nadciśnienia w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, szczególnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi. Zaleca się podawanie leku raz na dobę, jednakże zalecana najwyższa dawka jednorazowa wynosi 25 mg, a zalecana najwyższa dawka dobowa wynosi 50 mg.

Dorośli:

Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę przez pierwsze dwa dni. Następnie zaleca się kontynuowanie leczenia dawką 25 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach dwutygodniowych lub większych.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Zalecana dawka początkowa w nadciśnieniu wynosi 12,5 mg raz na dobę, co może być dawką wystarczającą do kontynuacji leczenia. Jednakże przy braku właściwej odpowiedzi

terapeutycznej przy tej dawce, dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach dwutygodniowych lub większych.

Przewlekła stabilna dławica piersiowa

Dorośli:

Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg dwa razy na dobę przez pierwsze dwa dni. Następnie zaleca się kontynuowanie leczenia dawką 25 mg dwa razy na dobę. W razie potrzeby dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach dwutygodniowych lub większych. Zalecana najwyższa dawka dobowa wynosi 100 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych.

Pacjenci w podeszłym wieku:

Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg dwa razy na dobę przez pierwsze dwa dni. Następnie zaleca się kontynuowanie leczenia dawką 25 mg dwa razy na dobę, co stanowi najwyższą zalecaną dawkę dobową.

Niewydolność serca

Leczenie umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca jako leczenie wspomagające standardowe leczenie lekami moczopędnymi, inhibitorami ACE, preparatami naparstnicy i (lub) lekami rozszerzającymi naczynia. Pacjent powinien być w stabilnym stanie klinicznym (brak zmian w klasyfikacji NYHA, bez hospitalizacji z powodu niewydolności serca), a podstawowe leczenie musi być stałe przez co najmniej 4 tygodnie przed włączeniem leczenia karwedylolem. Ponadto pacjent powinien mieć zmniejszoną lewokomorową frakcję wyrzutową, częstość pracy serca powinna być wyższa niż 50 uderzeń na minutę, a ciśnienie skurczowe krwi wyższe niż 85 mmHg (patrz punkt 4.3).

Dawka początkowa wynosi 3,125 mg dwa razy na dobę przez dwa tygodnie. Jeżeli dawka początkowa jest dobrze tolerowana, dawka może być stopniowo zwiększana w odstępach dwutygodniowych lub większych, najpierw do 6,25 mg dwa razy na dobę, potem do 12,5 mg dwa razy na dobę, na następnie do 25 mg dwa razy na dobę. Zaleca się, aby zwiększać dawkę do najwyższego poziomu tolerowanego przez pacjenta.

Najwyższa zalecana dawka wynosi 25 mg dwa razy na dobę u pacjentów o masie ciała mniejszej niż 85 kg, i 50 mg dwa razy na dobę u pacjentów ważących więcej niż 85 kg, pod warunkiem, że niewydolność serca nie jest ciężka. Zwiększanie dawki do 50 mg dwa razy na dobę powinno być prowadzone ostrożnie, z dokładną obserwacją medyczną pacjenta.

Na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki może dojść do przejściowego nasilenia objawów niewydolności serca, szczególnie u pacjentów z ciężką niewydolnością serca i (lub) przyjmujących duże dawki leków moczopędnych. Zwykle nie stanowi to podstawy do przerwania leczenia, ale nie należy zwiększać dawki. Po rozpoczęciu leczenia karwedylolem lub po zwiększeniu dawki pacjent powinien być obserwowany przez lekarza/lekarza kardiologa. Przed każdym zwiększeniem dawki należy przeprowadzić badanie pacjenta pod kątem możliwych objawów pogorszenia niewydolności serca lub nadmiernego rozszerzenia naczyń (np. czynność nerek, masa ciała, ciśnienie krwi, częstość i rytm pracy serca). Pogorszenie niewydolności serca lub zatrzymanie płynów w ustroju należy leczyć bez zwiększania dawki środka moczopędnego, a dawki karwedylolu nie należy zwiększać do czasu ustabilizowania stanu pacjenta. W przypadku wystąpienia bradykardii lub wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego, należy monitorować stężenie digoksyny we krwi. W niektórych przypadkach może być konieczne zmniejszenie dawki karwedylolu lub czasowe przerwanie leczenia. Nawet w takich przypadkach często można z powodzeniem stopniowo zwiększać dawkę karwedylolu.

Jeżeli leczenie karwedylolem zostanie przerwane na dłużej niż dwa tygodnie, leczenie należy wznowić od dawki 3,125 mg dwa razy na dobę i zwiększać stopniowo dawkę zgodnie z powyższymi zaleceniami.

Niewydolność nerek.

Dawkowanie musi być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta, ale dane farmakokinetyczne nie wskazują, by dostosowanie dawkowania karwedylolu u pacjentów z niewydolnością nerek było konieczne.

Umiarkowana niewydolność wątroby.

Może być konieczne dostosowanie dawkowania.

Dzieci i młodzież (< 18 lat).

Brak jest wystarczających danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania karwedylolu.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej podatni na działanie karwedylolu, i w związku z tym powinni być szczególnie starannie obserwowani.

Podobnie jak w przypadku innych beta-blokerów, a szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, odstawianie karwedylolu powinno być prowadzone stopniowo (patrz punkt 4.4).

Sposób podawania.

Nie ma potrzeby przyjmowania tabletek karwedylolu razem z posiłkiem. Jednakże zaleca się, aby pacjenci z niewydolnością serca przyjmowali karwedylol razem z posiłkiem, aby umożliwić spowolnienie wchłaniania i zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego.


Hypoten – jakie środki ostrożności należy zachować?

Przewlekła zastoinowa niewydolność serca

Zasadniczo karwedylol powinien być podawany jako lek dodatkowy do leków moczopędnych, inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), preparatów naparstnicy i (lub) leków rozszerzających naczynia. Leczenie karwedylolem można rozpocząć tylko wtedy, gdy pacjent jest leczony stałym konwencjonalnym leczeniem zasadniczym od co najmniej czterech tygodni. Pacjenci z niewyrównanymi zaburzeniami muszą zostać ustabilizowani. Pacjenci z ciężką niewydolnością serca, utratą elektrolitów i hipowolemią, w podeszłym wieku i pacjenci z niskim początkowym ciśnieniem krwi powinni być obserwowani przez około 2 godzin po podaniu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki, z uwagi na możliwość wystąpienia niedociśnienia.

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, podczas zwiększania dawki karwedylolu może wystąpić nasilenie niewydolności serca lub zatrzymanie płynów. Jeśli wystąpią takie objawy należy zwiększyć dawkę leków moczopędnych i nie należy zwiększać dawki karwedylolu do czasu odzyskania stabilności klinicznej. Sporadycznie, może być konieczne zmniejszenie dawki karwedylolu lub, w rzadkich przypadkach, czasowe zaprzestanie przyjmowania. Takie przypadki nie wykluczają kolejnego udanego dawkowania karwedylolu. Karwedylol powinien być stosowany ostrożnie w połączeniu z glikozydami naparstnicy, ponieważ oba leki spowalniają przewodzenie przedsionkowo-komorowe (patrz punkt 4.5).

Czynność nerek u pacjentów z zastoinowa niewydolnością serca

Podczas leczenia karwedylolem pacjentów z niewydolnością serca i niskim ciśnieniem krwi (ciśnienie skurczowe < 100 mmHg), chorobą niedokrwienną serca i uogólnioną miażdżycą i (lub) z niewydolnością nerek, obserwowano przejściowe pogorszenie czynności nerek. U pacjentów z niewydolnością serca i tymi czynnikami ryzyka należy dokładnie kontrolować czynność nerek podczas stopniowego zwiększania dawki karwedylolu. Jeżeli dojdzie do istotnego pogorszenia czynności nerek, należy zmniejszyć dawkę karwedylolu lub przerwać leczenie.

Dysfunkcja lewej komory u pacjentów po zawale serca

Przed rozpoczęciem leczenia karwedylolem pacjent musi być stabilny klinicznie i powinien otrzymać inhibitor ACE w ciągu przynajmniej 48 poprzedzających godzin oraz dawka inhibitora ACE powinna być stabilna przez przynajmniej 24 poprzedzające godziny.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc

Karwedylol należy stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (ang. COPD Chronic obstructive pulmonary disease) z towarzyszącym skurczem oskrzeli, którzy nie przyjmują leków doustnych ani wziewnych, i tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

U pacjentów z tendencją do skurczu oskrzeli może wystąpić niewydolność oddechowa w wyniku możliwego wzrostu oporu w drogach oddechowych. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki karwedylolu a dawka karwedylolu powinna zostać zmniejszona, jeżeli podczas leczenia zostaną zaobserwowane jakiekolwiek oznaki skurczu oskrzeli.

Chorzy na cukrzycę

Karwedylol należy podawać ostrożnie pacjentom chorym na cukrzycę, ponieważ wczesne objawy i oznaki ostrej hipoglikemii mogą być zamaskowane lub stłumione.U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i cukrzycą, stosowanie karwedilolu może wiązać się z pogorszeniem kontroli nad stężeniem glukozy we krwi. Dlatego pacjenci z cukrzycą przyjmujący karwedylol wymagaj ą dokładnej obserwacji z zastosowaniem regularnych pomiarów stężenia glukozy we krwi i w razie potrzeby, dostosowania dawki leków przeciwcukrzycowych (patrz punkt 4.5).

Nadczynność tarczycy

Karwedylol może maskować przedmiotowe i podmiotowe objawy nadczynności tarczycy.

Bradykardia

Karwedylol może powodować bradykardię. Jeżeli dojdzie do zmniejszenia tętna poniżej 55/min i pojawią się objawy bradykardii, należy zmniejszyć dawkę karwedylolu.

Stosowanie karwedylolu w połączeniu z blokerami kanału wapniowego

Przy jednoczesnym stosowaniu karwedylolu z blokerami kanału wapniowego, takimi jak werapamil czy diltiazem, lub innymi lekami przeciwarytmicznymi, w szczególności amiodaronem, należy kontrolować ciśnienie krwi i zapis EKG pacjenta. Należy unikać jednoczesnego podawania dożylnego (patrz punkt 4.5).

Soczewki kontaktowe

Należy uprzedzić pacjentów noszących soczewki kontaktowe o możliwości zmniejszenia wydzielania łez.

Nadwrażliwość

Należy zachować ostrożność podczas stosowania karwedylolu u pacjentów z ciężkimi reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie oraz przechodzących leczenie odczulające, bowiem beta-blokery mogą nasilić zarówno wrażliwość na alergeny, jak i ciężkość reakcji anafilaktycznej.

Łuszczyca

Pacjenci u których występowała w przeszłości łuszczycą związana z leczeniem beta-blokerami powinni przyjmować karwedylol wyłącznie po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka.

Choroba naczyń obwodowych

Karwedylol powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów z chorobą naczyń obwodowych, ponieważ beta-blokery mogą wywoływać lub zaostrzać objawy niedokrwienia.

Zespół Raynauda

Karwedylol powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów cierpiących na zaburzenia krążenia obwodowego (np. zespół Raynauda), ponieważ może u nich dojść do zaostrzenia objawów.

Pacjenci ze słabym metabolizmem debryzochiny

Pacjenci ze znanym słabym metabolizmem debryzochiny powinni być dokładnie obserwowani na początku leczenia (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z blokiem serca pierwszego stopnia

Z uwagi na ujemne działanie dromotropowe karwedylol należy stosować z ostrożnością u pacjentów z blokiem serca pierwszego stopnia.

Guz chromochłonny

U pacjentów z guzem chromochłonnym, stosowanie alfa-blokera powinno być rozpoczęte przed zastosowaniem jakiegokolwiek beta-blokera.Chociaż karwedylol ma działanie farmakologiczne zarówno alfa- jak i beta-blokera, brak jest doświadczeń z jego stosowaniem

w ten sposób. Dlatego należy ostrożnie stosować karwedylol u pacjentów z podejrzeniem guza chromochłonnego.

Dławica Prinzmetala

Działanie nieselektywnych beta-blokerów może powodować ból w klatce piersiowej u pacjentów z dławicą Prinzmetala. Brak jest doświadczeń klinicznych ze stosowaniem karwedylolu u tych pacjentów, chociaż działanie karwedylolu blokujące receptory alfa może zapobiegać takim objawom. Mino to należy zachować ostrożność podczas stosowania karwedylolu u pacjentów z podejrzeniem dławicy Prinzmetala.

Znieczulenie i poważna operacja

Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym, z powodu synergicznego działania ujemnie inotropowego karwedylolu i leków znieczulających.

Zespół odstawienia

Podobnie jak w przypadku innych beta-blokerów, leczenie karwedylolem nie powinno być przerywane nagle, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Leczenie karwedylolem powinno być odstawiane stopniowo w ciągu dwóch tygodni, np. przez zmniejszanie dawki o połowę co trzy dni. W razie potrzeby, w tym samym czasie należy rozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu dławicy piersiowej.

Inne

Z uwagi na ograniczone doświadczenie kliniczne karwedylol nie powinien być podawany pacjentom z niestabilnym lub wtórnym nadciśnieniem tętniczym, niedociśnieniem ortostatycznym, ostrą zapalną chorobą serca, hemodynamicznie istotnym zwężeniem zastawki serca lub ujścia aorty/pnia płucnego, schyłkowym stadium choroby tętnic obwodowych oraz pacjentom leczonym jednocześnie agonistą receptora a1 lub a2.

Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadkimi zaburzeniami dziedzicznymi, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zespół złego wchłaniania glukozy i galaktozy nie powinni zażywać tego leku.


Przyjmowanie leku Hypoten w czasie ciąży

Nie ma odpowiednich doświadczeń klinicznych dotyczących stosowania karwedylolu u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach nie są wystarczające w odniesieniu do wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i rozwój noworodka (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane.

Karwedylol nie powinien być stosowany podczas ciąży, chyba że potencjalna korzyść przewyższa potencjalne ryzyko.

Beta-blokery zmniejszają perfuzję łożyskową, co może doprowadzić do obumarcia płodu w macicy oraz niewczesnych i przedwczesnych porodów. Ponadto mogą wystąpić działania niepożądane (zwłaszcza hipoglikemia, bradykardia, upośledzenie czynności oddechowej i hipotermia) u płodu lub noworodka. Istnieje podwyższone ryzyko powikłań sercowych i płucnych noworodka w okresie poporodowym. Badania na zwierzętach nie wykazały istotnych dowodów na teratogenne działanie karwedylolu.(patrz punkt 5.3). Karwedylol nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży, chyba że oczekiwane korzyści dla matki przeważaj ą nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu/noworodka. Leczenie powinno być przerwane na 2-3 dni przed oczekiwanym terminem porodu. Jeżeli nie jest to możliwe, noworodek musi być monitorowany przez pierwsze 2-3 dni życia.

Karwedylol ma właściwości lipofilne, a zgodnie z wynikami badań na karmiących samicach zwierząt karwedylol i jego metabolity przenikają do mleka. Nie wiadomo, czy karwedylol jest wydzielany z ludzkim mlekiem. Karmienie piersią nie jest więc zalecane podczas stosowania karwedylolu.


Charakterystyka produktu leczniczego Hypoten

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Hypoten z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Hypoten z żywnością

Interakcje tego leku z żywnością mogą wpływać na ograniczenie skuteczności leczenia.

Poniżej znajduje się lista znanych nam interakcji tego leku z żywnością.

Interakcja istotna

Dotyczy leków
Hypoten

Alkohol

Karwedilol może nasilać działanie alkoholu, szczególnie jego działanie hipotensyjne.


Grupy

  • Leki beta-adrenolityczne

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.