Azitrolek 250 tabletki powlekane | 250 mg | 6 tabl. | (1 blist. po 6 tabl.)

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

AzitroLEK 250, 250 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny (Azithronlyci/iuni) w postaci azytromycyny
jedno wodnej.

Substancja pomocnicza: lecytyna sojowa (patrz punkt 4.4).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana

Biała lub biaława, podłużna tabletka powlekana, gładka po obu stronach.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

AzitroLEK 250 można stosować w następujących zakażeniach, wywołanych przez drobnoustroje
wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1):

• ostre bakteryjne zapalenie zatok, (właściwie rozpoznane);

• ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie rozpoznane);

• zapalenie gardła, zapalenie migdałków;

• zaostrzenie przewlekłego zapalenie oskrzeli (właściwie rozpoznane);

• lekkie do umiarkowanie ciężkiego pozaszpilalne zapalenie płuc;
■ zakażenia skóry i tkanek miękkich;

• niepowikłanc zapalenie cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis.
"Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakłeryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

AzitroLEK 250 należy podawać jeden raz na dobę. Tabletki można przyjmować z pokarmem.
Dorośli

W leczeniu niepowikłanego zapalenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołanego przez Chlamydia
irachomatis dawka azytromycyny wynosi 1000 mg w pojedynczej dawce doustnej.

We wszystkich pozostałych wskazaniach dawka wynosi 1500 mg, podawana jako 500 mg na dobę
przez 3 kolejne dni. Alternatywnie, tę samą dawkę całkowitą (1500 mg) tnożna podawać również
przez 5 dni: 500 mg w pierwszym dniu leczenia i po 250 mg od drugiego do piątego dnia leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku można stosować te same dawki, co u młodszych pacjentów.

Dzieci

Tabletki AzitroLEK 250 należy stosować jedynie u dzieci o masie ciała większej niż 45 kg,
w dawkach zalecanych dla dorosłych pacjentów. U dzieci o masie ciała mniejszej niż 45 kg można
stosować azylromycynę w innej postaci, np. zawiesiny.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik
przesączania kłębuszkowego od 10 do 80 ml/min) modyfikacja dawki nic jest konieczna (patrz punkt
4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie
jest konieczna (palrz punkt 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie azytromycyny jest przeciwwskazane u pacjentów z nadwrażliwością na azytromycynę,
erytromycynę, na inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą (patrz punkty 4.4 i 6.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podobnie jak podczas stosowania erytromycyny i innych antybiotyków makrolidowych, rzadko
notowano ciężkie reakcje alergiczne, w tyin obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję (rzadko
zakończoną zgonem). Niektóre z tych reakcji po podaniu azytromycyny wywoływały nawracające
objawy z koniecznością dłuższego okresu obserwacji i leczenia.

AzitroLEK 250 zawiera lecytynę sojową, która może być źródłem białka sojowego. Ze względu na
ryzyko reakcji nadwrażliwości, produktu nie powinni stosować pacjenci z alergią na soję lub orzeszki
ziemne.

Ponieważ wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, produkt
leczniczy należy stosować ostrożnie tt pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania
azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do
zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej
występować choroby wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze o działaniu
hepatotoksycznym. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby
(tj. szybki rozwój astenii połączonej z żółtaczką, ciemne zabarwienie moczu, skłonność do krwawień
lub encefalopatia wątrobowa), należy natychmiast wykonać testy i badania czynności wątroby. W
razie wystąpienia zaburzeń czynności wątroby, stosowanie azytromycyny należy przerwać.

U pac jentów otrzymu jących pochodne ergotaminy jednoczesne stosowanie niektórych antybiotyków
makrolidowych może przyspieszyć wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie ma danych
dotyczących możliwości wystąpienia interakcji między alkaloidami sporyszu a azytromycyną. Jednak
zc względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem nie należy jednocześnie stosować
azytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.5).

Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi obserwowano wydłużenie czasu repolaryzacji
serca i odstępu QT, z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym również typu lorsade de pointes.
Ponieważ nie można całkowicie wykluczyć podobnego działania azytromycyny u pacjentów ze
zwiększonym ryzykiem wydłużenia czasu sercowej repolaryzacji (patrz punkt 4.8), należy zachować
ostrożność podczas leczenia pacjentów:

- z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT,

- otrzymujących jednocześnie inne leki, które wydłużają odstęp QT (tj. leki przeć i wary tmiczne klasy
IA i III, cyzapryd i terfenadyna),

- z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza hipokaliemią i hipomagnezemią,

- z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością krążenia.

Podczas stosowania prawie wszystkich antybiotyków, w tym azytromycyny, notowano występowanie
biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile associated
diarrhoea), o nasileniu od lekkiego do zakończonego zgonem zapalenia okrężnicy. Stosowanie leków
przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną jelita grubego, prowadząc do nadmiernego
wzrostu C. difficile.

Bakterie C. difficile wytwarzają toksyny A i B, biorące udział w rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile
wytwarzające hipertoksynę powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, gdyż zakażenia te
mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być konieczne wycięcie okrężnicy. Możliwość
CDAD trzeba rozważyć u każdego pacjenta, u którego wystąpi biegunka po zastosowaniu
antybiotyku. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, gdyż notowano przypadki
CDAD po upływie ponad dwóch miesięcy po podaniu leków przeciwbakteryjnych. W razie
rozpoznania CDAD przeciwwskazane jest podawanie środków hamujących peryslaltykę.

U pacjentów leczonych azytromycyną notowano zaostrzenie objawów miastenii oraz wystąpienie
nowych przypadków zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).

Nic ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności azytromycyny w zapobieganiu lub leczeniu
zakażenia prątkami MAC (kompleks Mycobacterium miiwi) u dzieci.

Przed przepisaniem azytromycyny należy wziąć port uwagę informacje przedstawione poniżej.

Azytromycyną w postaci tabletek powlekanych nie jest odpowiednia do leczenia ciężkich zakażeń,
w których konieczne jest szybkie uzyskanie dużego stężenia antybiotyku we krwi.

Azytromycyną nie jest lekiem z wyboru w leczeniu empirycznym zakażeń na obszarach, w których
rozpowszechnienie szczepów opornych wynosi 10% lub więcej (patrz punkt 5.1).

Na obszarach, na których częstość występowania oporności na erytromycynę A jest duża, szczególnie
istotne jest uwzględnienie zmian wzorca wrażliwości na azytrotnycynę i inne antybiotyki.

Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, w niektórych krajach europejskich
obserwowano dużą oporność na azylromycynę szczepów Streptacoccus pneumoiuae (> 30%), patrz
punkt 5.1. Należy to wziąć pod uwagę podczas leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus
pneumomae.

Zapalenie gardła, zapalenie miądałków

Azytromycyną nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia gardła i migdalków podnicbiennych,
wywołanych przez Streptococcus pyogenes. W tym wskazaniu oraz w zapobieganiu ostrej gorączce
reumatycznej lekiem z wyboru jest penicylina.

Zapalnie zatok

Azytromycyną często nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia zatok.
Ostre zapalenie ucha środkowego

Azytromycyną często nie jest lekiem z wyboru w leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich

Staphylococcus aureus, główny czynnik wywołujący zakażenia tkanek miękkich, jest często oporny
na azytromycynę. Dlatego za warunek wstępny w leczeniu azytromycyną zakażeń tkanek miękkich
uważa się wykonanie badań wrażliwości.

Zakażone rany oparzeń iowe

Stosowanie azytromycyny nie jest wskazane w leczeniu zakażonych ran oparzeń iowych.

Clioroby przenoszone drogą płciową

Przed rozpoczęciem leczenia chorób przenoszonych drogą płciową należy upewnić się, czy nie
występu je jednoczesne zakażenie T. pallidum.

Zaburzenia neurologiczne lub psychiczne

Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub
psychicznymi.

Podobnie jak w przypadku każdego preparatu zawierającego antybiotyk, zaleca się obserwować, czy u
pacjenta nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania klębuszkowego
mniejszy niż 10 nil/min) obserwowano zwiększenie o 33% narażenia ogólnoustroj owego na
azytromycynę (patrz punkt 5.2).

4.5 Interakcjo z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Wpływ innych produktów leczniczy cli na azytromycynę

Leki zobojętniające

W badaniu farmakokinetycznyrn, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków
zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność, chociaż
największe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 25%. Azytromycynę należy podawać co
najmniej 1 godzinę przed lub 2 godziny po przyjęciu Icków zobojętniających.

Flukonazol

Jednoczesne podanie azytromycyny w pojedynczej dawce 1200 mg nie zmieniało farmakokinetyki
flukonazolu podanego w pojedynczej dawce 800 mg. Jednoczesne podanie flukonazolu nie zmieniało
całkowitego narażenia na azytromycynę ani jej okresu półtrwania. Obserwowano jednak nieistotne
klinicznie zmniejszenie wartości Cmax (18%) azytromycyny.

Neiftnawir

Jednoczesne podanie azytromycyny (1200 mg) i nelfmawiru w sianie stacjonarnym (750 mg trzy razy
na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie
działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawki.

Ryfabutyna

Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie wpływało na stężenia obu Icków w surowicy.
U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabulynę obserwowano neutropenię.
Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nic ustalono związku przyczynowego
z leczeniem skojarzonym z azytromycyną (patrz punkt 4.8).

Terfenadyna

W badaniach farmakokinctycznych nie opisywano interakcji między azytromycyną i terfenadyną.
Notowano rzadkie przypadki, gdy nie można było całkowicie wykluczyć ryzyka takich interakcji,
chociaż nie było żadnych konkretnych dowodów, że takie interakcje występowały.

Cymetydyna

W badaniu farmakokinetycznym nie stwierdzono wpływu na farmakokinetykę azytromycyny
pojedynczej dawkt eymetydyny, podanej na 2 godziny azytromycyną.

Wnlyw azytromycyny na inne produkty lecznicze

Pochodne ergotaminy

Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie t\ależ.y stosować azytromycyny
jednocześnie z pochodnymi ergotaminy (patrz punkt 4.4).

Digoksyna

Wiadomo, żc niektóre antybiotyki makrolidowe ograniczają u części pacjentów metabolizm
digoksyny w jelicie. U pacjentów leczonych jednocześnie azytromycyną i digoksyną należy wziąć pod
uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny. Należy monitorować stężenie digoksyny.

Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny

W badaniu interakcji fannakokinetycznych azytromycyna nie zmieniała przeciwzakrzepowego
działania warfaryny podanej zdrowym ochotnikom w pojedynczej dawce 15 mg. Istniejądoniesienia z
okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu o nasileniu działania przeciwzakrzepowego w
następstwie jednoczesnego zastosowania azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z
grupy kumaryny. Wprawdzie nie ustalono związku przyczynowego, ale należy zwrócić uwagę na
częstość, zjaką kontrolowany jest czas protrombinowy podczas stosowania azytromycyny u
pacjentów otrzymujących doustne leki przcciwzakrzepowe z grupy kumaryny.

Cyklosporyna

W badaniu fannakokinetycznym, w którym zdrowym ochotnikom podawano doustnie azytromycynę
w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej
10 mg/kg mc., stwierdzono znacząco zwiększone wartości Cm;iv i AUCo-j. Dlatego należy zachować
ostrożność zalecając jednoczesne podanie azytromycyny z cyklosporyną. Jeśli skojarzone leczenie jest
konieczne, należy kontrolować stężenie cyklosporyny i odpowiednio zmodyfikować jej dawkę.

Teofilina

U zdrowych ochotników nie wykazano znaczących klinicznie interakcji fannakokinetycznych między
azytromycyną i jednocześnie podaną teofiliną. Ponieważ notowano interakcje innych antybiotyków
makrolidowych z teofiliną, należy zwracać uwagę na objawy wskazujące na zwiększenie stężenia
teofiliny.

Trimetoprym z sulfametoksazolem

Podawanie przez 7 dni trimetoprymu z sulfametoksazolem (160 mg + 800 mg) jednocześnie
z azytromycyną w dawce 1200 mg, w dniu 7. nie miało znaczącego wpływu na maksymalne stężenia,
całkowite narażenie lub wydalanie nerkowe zarówno trimetoprymu, jak i sulfainetoksazolu. Stężenie
azytromycyny w surowicy było podobne do obserwowanego w innych badaniach.

Zydowudyna

Jednorazowe podanie azytromycyny w dawce 1000 mg i wielokrotne podanie dawek 1200 mg lub
600 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu lub wydalanie przez nerki zydowudyny
lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednak podawanie azytromycyny zwiększało stężenie
fosforylowanej zydowudyny (klinicznie czynnego metabolitu) w komórkach jednojądrzastych krwi
obwodowej. Kliniczne znaczenie tego działania nie jest znane, ale może być ono korzystne dla
pacjenta.

Azytromycyną nie oddziałuje znacząco z układem cytochromu P450 w wątrobie. Jest mało
prawdopodobne, aby wchodziła w interakcje farmakokinctyczne z innymi lekami, tak jak
erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe. Azytromycyna nie pobudza aktywności enzymów
cytochromu P450 w wątrobie ani nie hamuje ich przez tworzenie kompleksów cytochrom-metabolit.

Astemizol, alfenianyl

Nie są znane dane dotyczące interakcji z astemizolem lub alfentanyleiri. Należy zachować ostrożność
podczas jednoczesnego stosowania tych leków z azytromycyną, gdyż opisywano nasilenie działania
podczas skojarzonego stosowania z antybiotykiem makrolidowym - erytromycyną.

Atorwastatyna

Jednoczesne stosowanie atorwastatyny (10 mg na dobę) i azytromycyny (500 mg na dobę) nie
zmieniało stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie badania hamowania aktywności reduktazy
HMG-CoA).

Kar ban lazepii la

W badaniu interakcji farmakokinetycznycli u zdrowych ochotników nie wykazano znaczącego
wpływu jednocześnie podawanej azytromycyny na stężenie karbamazepiny lub jej czynnego
metabolitu w osoczju.

Cyzapryd

Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP 3A4. Ponieważ antybiotyki
makro!idowe hamują ten enzym, jednoczesne stosowanie cyzaprydu i azytromycyny może
powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i zaburzenia typu lorsade de
powieś.

Celyryzyna

U zdrowych ochotników podawanie azytromycyny według schematu 5-dniowego jednocześnie
z cctyryzyną w dawce 20 mg, w stanie stacjonarnym nic powodowało interakcji farmakokinetycznycli
ani znaczących zmian odstępu QT.

Dydanozyna ('Jideoksyinozyna)

W porównaniu z placebo, azytromycyna w dawce dobowej 1200 mg podawana jednocześnie
z dydanozyną w dawce 400 mg na dobę prawdopodobnie nie miała wpływu na farmakokinetykę
dydanozyny w stanie stacjonarnym u 6 badanych osób z zakażeniem wirusem HIV.

Efawirenz

Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na
dobę przez 7 dni nie powodowało żadnych znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznycli.

lndynawir

Jednoczesne podanie azytromycyny w pojedynczej dawce 1200 mg nie miało znaczącego
statystycznie wpływu na farmakokinetykę indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę
przez 5 dni.

Melyloprednizolon

W badaniu interakcji farmakokinetycznycli u zdrowych ochotników azytromycyna nie miała
znaczącego wpływu na farmakokinetykę metyłoprednizolonu.

Midazohmi

U zdrowych ochotników podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni nic
powodowało znaczących klinicznie zmian parametrów farmakokinetycznycli i farmakodynamicznych
midazolamu podanego jednocześnie w pojedynczej dawce 15 mg.

Syhlenafil

U zdrowych mężczyzn nie stwierdzono wpływu azytromycyny (500 mg na dobę przez 3 dni) na
wartość AUC i Cninx syldenafilu lub jego głównego metabolitu, znajdującego się w krwiobiegu.

Triazotam

U 14 zdrowych ochotników podanie azytromycyny w dawce 500 mg w dniu 1. i 250 mg w dniu 2.
jednocześnie z 0,125 mg triazolamu nie miało znaczącego wpływu (w porównaniu z placebo) na
parametry farmakokinetyczne triazolamu.

4.6 Ciąża i laktacja

Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania produktu AzitroLEK 250 u kobiet w ciąży.
W badaniach wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez łożysko,
ale nie obserwowano działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Nie potwierdzono bezpieczeństwa
stosowania azytromycyny w okresie ciąży, dlatego produkt AzitroLEK 250 można stosować w tym
czasie wyłącznie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne-

Azytromycyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ nie wiadomo, czy może wywoływać działania
niepożądane u karmionego piersią niemowlęcia, podczas stosowania produktu AzitroLEK 250 nie
należy karmić piersią. U karmionego piersią niemowlęcia może wystąpić m.in. biegunka, zakażenie
grzybicze blon śluzowych oraz uczulenie. Zaleca się, aby niszczyć mleko odciągane w trakcie leczenia
oraz do dwócli dni po zakończeniu leczenia azytromycyną. Po tym czasie karmienie piersią można
wznowić.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie ma danych, które wskazywałyby, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia
pojazdów lub obsługiwania maszyn.

4.S Działania niepożądane

W poniższej tabeli działania niepożądane notowane w trakcie badań klinicznych i w okresie po
wprowadzeniu produktu do obrotu wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów. Działania
niepożądane z okresu po wprowadzeni*) do obrotu przedstawiono kursywą. Częstość działań jest
następująca:

bardzo często (> 1/10); często (> 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100); rzadko
(> 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na
podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy
niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny jest możliwy lub
prawdopodobny, na podstawie doświadczenia z badań klinicznych i z obserwacji po wprowadzeniu
produktu do obrotu:

* rzadko kończąca się zgonem

4.9 Przedawkowanie

Działania niepożądane po zastosowania dawek większych niż zalecane były podobne do
obserwowanych po podaniu normalnych dawek. W razie przedawkowania konieczne jest
zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego czynności życiowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamicznc

Grupa larmakolerapeiityczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makro]idy,

azytromycyna

Kod ATC-. J01FA10

Mechanizm działania

Azytromycyna jest antybiotykiem azalidowym, należącym do grupy antybiotyków makrolidowych.
Azytromycyna blokuje przemieszczanie się łańcuchów peptydowych zjednej strony rybosomu na

drugą przez przyłączenie do podjednostki 50S rybosomu. W rezultacie u wrażliwych organizmów
zahamowana zostaje zależna od RN A synteza białka.

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynainiczne (PK/PD)

Stosunek AUC do MIC jest głównym parametrem fannakokinetyczno-farniakodynamicznym, który
najlepiej koreluje ze skutecznością azytromycyny.

Mechanizm oporności

Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. Istnieją 3 główne mechanizmy oporności
bakterii: zmiana w miejscu docelowym, zmiana w transporcie antybiotyku i modyfikacja samego
antybiotyku.

Całkowita krzyżowa oporność na erytromycynę, azytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe
i linkozamidy występuje wśród szczepów Slreplococcus pneumoniae, paciorkowców beta-
hcmolizujących grupy A, linlerococcus jaecalis i Staphylococcus a tirem, w tym opornego na
metycylinę S. aureus (MRSA).

Stężenia graniczne

Według EUCAST (ang. European Committee for Antimicrobial SusceptibilityTesting)

Wrażliwość

Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może się różnić
w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne,
zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, jeżeli częstość występowania
oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność leku (przynajmniej w niektórych rodzajach
zakażeń) może budzić wątpliwości, należy zasięgnąć porady specjalisty.

Patogeny, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej: częstość występowania oporności
jest równa lub większa niż 10% w co najmniej jednym kraju Unii Europejskiej.

Tabela wrażliwości

Gatunki zwykłe wrażliwe_____

Gram-ujemne bakterie tlenowe
Haemophilus iiifluenzae1
Moraxella cafarrhalis *

Inne drobnoustroje

Chlamydophila pneumoniae
Chlamydia Ir acha mat is

LegioneHa pntwtnophiia_____

Mycobactefium avium_____

Mycopiasma pneumoniae *___

Gatunki, wśród których występuje problem oporności nabytej_

Gram-dodatnie bakterie tlenowe__

Staphylococcus aureus - szczepy oporne na metycylinę i erytromycynę
Sti •eptococc us agalacl iae

Slreplococcus pneumoniae ~ szczepy oporne na penicylinę
Slreplococcus pyogenes *______

Gram-uicmnc bakterie tlenowe
Escherichia coli
Klebsk-lla spp.
Psendomo)las aeruginosa
Inne drobnoustroje

Ureaptasma urealyticum______________

* Skuteczność kliniczną w zatwierdzonych wskazaniach wykazano na wyodrębnionych wrażliwych
szczepach bakterii.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Dostępność biologiczna azytromycyny po podaniu dolistnym wynosi około 37%. Największe stężenie
w osoczu osiągane jest po upływie 2 do 3 godzin (Clliax po doustnym podaniu jednorazowej dawki
500 mg wynosiło około 0,4 mg/l).

Dystrybucja

Wyniki badań kinetycznych wskazują, że stężenie azytromycyny w tkankach jest znacznie większe niż
w osoczu (do 50-krotnie większe niż maksymalne stężenie w osoczu), co wskazuje na jej silne
wiązanie z tkankami (objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosi około 3 l l/kg). Stężenia w
tkankach docelowych, takich jak płuca, migdałki i gruczoł krokowy przewyższają wartość MlCwdla
odpowiednich drobnoustrojów po podaniu pojedynczej dawki 500 mg.

W badaniach in vilro i in vivo stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i jej
uwalnianie jest pobudzane przez proces aktywnej fagocytozy. W badaniach na zwierzętach
stwierdzono, że proces ten przyczyniał się prawdopodobnie do kumulacji azytromycyny w tkankach.

W surowicy wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne i zależy od stężenia w surowicy — od
52% (stężenie 0,05 mg/1) do 12% (stężenie 0,5 mg/l).

Wydalanie

Okres póltrwania w osoczu w fazie eliminacji jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach,
wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki wydziela się w moczu w postaci
niezmienionej w ciągu 3 dni; większość w ciągu pierwszych 24 godzin. Wydzielanie z żółcią, głównie
w postaci niezmienionej, jest główną drogą eliminacji azytromycyny z organizmu.
Zidentyfikowane metabolity (powstające w procesie N- i O-dcmctylacji, przez hydroksylację
pierścienia deozaminowego ! aglikonowego oraz połączenie z koniugatem kladynozy) nie wykazują
działania mikrobiologicznego.

Po 5 dniach podawania azytromycyny stwierdzano nieznacznie większe (29%) wartości AUC
u ochotników w podeszłym wieku (powyżej 65 lal) niż u młodszych ochotników (poniżej 45 łat).
Różnice te nie są klinicznie istotne, dlatego nie zaleca się modyfikacji dawki.

Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów

Niewydolność nerek

Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g średnia wartość C,,,.™ i AUCYnu
zwiększały się, odpowiednio, o 5,1 % oraz 4,2% u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi
zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego od 10 do 80 ml/min)
w porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania
kłębuszkowego > 80 ml/min). U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek średnie wartości Cmax
i AUC0.|?o zwiększały się, odpowiednio, o 61% i 35% w porównaniu z pacjentami z prawidłową
czynnością nerek.

Niewydolność wątroby

U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie stwierdzono
istotnych zmian farmakokinetyki azytromycyny w surowicy w porównaniu z pacjentami z prawidłową
czynnością wątroby. Zwiększona zawartość azytromycyny w moczu tych pacjentów stanowi
prawdopodobnie wyrównanie zmniejszonego klirensu wątrobowego.

Osoby u' podeszłym wieku

Farmakokinetyka azytromycyny u mężczyzn w podeszłym wieku była zbliżona do stwierdzonej
u młodych dorosłych, jednak u kobiet w podeszłym wieku, mimo obserwowanych większych stężeń
maksyma lny cli (o 30 do 50%), nie występowała znacząca kumulacja leku.

Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież

Farmakokinetykę azytromycyny w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny badano u dzieci w wieku
od 4 miesięcy do 15 lat. Po podaniu azytromycyny w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu,
a następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia. wartości C,™* (224 ng/1 u dzieci w wieku od

7.2 miesięcy do 5 lal oraz 383 pg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat) były nieznacznie mniejsze niż
stwierdzane u dorosłych. Wartość (36 godzin) u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości
spodziewanych u dorosłych.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach na zwierzętach, którym azytromycynę podawano w dużych dawkach, substancja czynna
osiągała stężenia 40-krotnie większe od stężeń uzyskiwanycli w praktyce klinicznej. Stwierdzono, że
azytromycyna powoduje przemijającą fosfolipidozę, na ogól bez zauważalnych objawów
toksyczności. Brak dowodów, że ma to znaczenie podczas stosowania azytromycyny u ludzi.

Działanie rakotwórcze

Nie przeprowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny działania rakotwórczego.
Działanie mutagenne

Azytromycyna nic wykazywała działania mutagennego w standardowych testach laboratoryjnych:
teście chłoniaka u myszy, teście działania klastogcnnego w limfocytach ludzkich oraz w komórkach
szpiku kostnego u myszy.

Toksyczny wpływ na reprodukcją

W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego.
U szczurów, którym podawano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę stwierdzano
niewielkie opóźnienie kostnienia u płodów oraz zwiększenie masy ciała u matek. U szczurów,
w badaniach dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie
kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki

Celuloza mikrokrystaliczna

Skrobia kukurydziana żelowana

Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)

Krzemionka koloidalna bezwodna

Sodu lauiylosiarczan

Magnezu stearynian

Otoczka tabletki
Alkohol poliwinylowy
Tytanu dwutlenek (E171)

Talk

Lccylyna sojowa
Guma ksanlan

6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy

6.3 Okres ważności
3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Bez szczególnych wymagań dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blisterz folii PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudelku.
Wielkości opakowań:

4, 6, 12, 24, 50 i 100 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania

Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego..

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU

Sandoz GmbH
Biochemieslrasse 10
A-6250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 1214S

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

15.03.2006

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

2011 -06- 0 8