Nivestim interakcje ulotka roztwór do wstrzykiwań i infuzji 48 mln.j.m./0,5ml 5 amp.-strz. po 0.5 ml

Brak informacji o dostępności produktu

 

Nivestim roztwór do wstrzykiwań i infuzji | 48 mln.j.m./0,5ml | 5 amp.-strz. po 0.5 ml


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę (Rp zastrzeż.)
Substancja czynna: Filgrastimum
Podmiot odpowiedzialny: PFIZER EUROPE MA EEIG



Opis produktu Nivestim

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Nivestim, 48 mln j./0,5 ml roztwór do wstrzykiwań lub infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każdy ml roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera 96 milionów jednostek (mln j.)
[960 mikrogramów (mcg)] filgrastymu*.

Każda ampułkostrzykawka zawiera 48 mln j. (480 mcg) filgrastymu w 0,5 ml roztworu (0,96 mg/ml).
* rekombinowany metionylowany ludzki czynnik wzrostu kolonii granulocytów (G-CSF),
wytwarzany przez Escherichia coli (BL21) techniką rekombinacji DNA.

Substancje pomocnicze: każdy ml roztworu zawiera 50 mg sorbitolu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań lub infuzji (wstrzyknięcie lub infuzja).
Przejrzysty, bezbarwny roztwór.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Filgrastym jest wskazany w celu skrócenia czasu trwania neutropenii i zmniejszenia częstości
występowania neutropenii z gorączką u pacjentów otrzymujących ustaloną chemioterapię lekami
cytotoksycznymi z powodu stwierdzonego nowotworu złośliwego (z wyjątkiem przewlekłej białaczki
szpikowej i zespołów mielodysplastycznych) oraz w celu skrócenia czasu trwania neutropenii u
pacjentów poddanych leczeniu mieloablacyjnemu przed przeszczepieniem szpiku, u których
występuje zwiększone ryzyko przedłużonej ciężkiej neutropenii.

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność filgrastymu są podobne u dorosłych i u dzieci
otrzymujących chemioterapię lekami cytotoksycznymi.

Filgrastym jest wskazany w celu mobilizacji komórek progenitorowych krwi obwodowej (ang.

peripheral bloodprogenitor cells, PBPC).

U pacjentów, dzieci lub dorosłych z ciężką wrodzoną, cykliczną lub idiopatyczną neutropenią z
bezwzględną liczbą neutrofilów (ANC) < 0,5 * 109/1 oraz ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami w
wywiadzie, długotrwałe podawanie filgrastymujest wskazane w celu zwiększenia liczby neutrofilów
oraz zmniejszenia częstości i czasu trwania objawów związanych z zakażeniem.

Filgrastymjest wskazany w leczeniu przewlekłej neutropenii (ANC mniejsze lub równe 1,0 * 109/l) u
pacjentów z zaawansowanym zakażeniem wirusem HIV, w celu zmniejszenia ryzyka zakażeń
bakteryjnych, gdy nie można zastosować innych metod leczenia neutropenii.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Leczenie filgrastymem należy stosować wyłącznie we współpracy ze specjalistycznym ośrodkiem
onkologicznym, mającym doświadczenie w leczeniu czynnikiem wzrostu kolonii granulocytów
(G-CSF) oraz w leczeniu zaburzeń hematologicznych i wyposażonym w odpowiedni sprzęt
diagnostyczny. Zabiegi mobilizacji i aferezy należy przeprowadzać we współpracy z ośrodkiem
onkologiczno-hematologicznym, mającym odpowiednie doświadczenie w tej dziedzinie oraz
wyposażonym w sprzęt do prawidłowego monitorowania krwiotwórczych komórek progenitorowych.

Chemioterapia lekami cytotoksycznymi

Zalecana dawka filgrastymu wynosi 0,5 mln j. (5 mcg)/kg mc./dobę. Pierwszej dawki filgrastymu nie
należy podawać przed upływem 24 godzin od chemioterapii. Filgrastym można podawać codziennie
we wstrzyknięciu podskórnym lub w 30 minutowej infuzji dożylnej po uprzednim rozcieńczeniu w
roztworze glukozy do infuzji o stężeniu 50 mg/ml (5%) (instrukcja rozcieńczenia, patrz punkt 6.6).

W większości przypadków preferowaną drogą podaniajest wstrzyknięcie podskórne. Istnieją pewne
dowody, pochodzące z badania z zastosowaniem dawki pojedynczej, że infuzja dożylna może skracać
czas działania leku. Znaczenie kliniczne tej obserwacji w przypadku podawania dawek wielokrotnych
jest niejasne. Wybór drogi podania produktu powinien zależeć od indywidualnej sytuacji klinicznej. W
randomizowanych badaniach klinicznych stosowano dawkę 230 mcg/m2 pc./dobę (4,0 do
8,4 mcg/kg mc./dobę) podawaną podskórnie.

Filgrastym należy podawać codziennie, aż do ustąpienia przewidywanego nadiru neutrofilów oraz
powrotu ich liczby do wartości prawidłowych. Po chemioterapii stosowanej w leczeniu guzów litych,
chłoniaków i białaczek limfatycznych przewiduje się, że czas trwania leczenia spełniający
wymienione wyżej kryteria wyniesie do 14 dni. Po indukcji i konsolidacji leczenia ostrej białaczki
szpikowej czas trwania leczenia może być znacznie dłuższy (do 38 dni) w zależności od rodzaju,
dawki i schematu chemioterapii lekami cytotoksycznymi.

U pacjentów otrzymujących chemioterapię cytotoksyczną zazwyczaj 1-2 dni po rozpoczęciu leczenia
filgrastymem występuje przemijające zwiększenie liczby neutrofilów. Jednak aby uzyskać trwałą
reakcję kliniczną, nie należy przerywać podawania filgrastymu przed ustąpieniem przewidywanego
nadiru i powrotem liczby neutrofilów do wartości prawidłowych. Przedwczesne przerwanie leczenia
filgrastymem przed osiągnięciem spodziewanego nadiru liczby neutrofilów nie jest zalecane.

Pacjenci otrzymujący leczenie mieloablacyjne poprzedzające przeszczepienie szpiku
Zalecana dawka początkowa filgrastymu wynosi 1,0 mlnj. (10 mcg)/kg mc./dobę, podawana w
30-minutowej lub 24-godzinnej infuzji dożylnej, bądź 1,0 mlnj. (10 mcg)/kg mc./dobę, podawana w
ciągłej 24-godzinnej infuzji podskórnej. Filgrastym należy rozcieńczyć w 20 ml roztworu glukozy do
infuzji o stężeniu 50 mg/ml (5%) (patrz punkt 6.6).

Pierwszej dawki filgrastymu nie należy podawać przed upływem 24 godzin od chemioterapii
cytotoksycznej oraz w ciągu 24 godzin od infuzji szpiku kostnego.

Po ustąpieniu nadiru liczby neutrofilów, dobową dawkę filgrastymu należy dobrać w zależności od
zmian liczby neutrofilów, według następującego schematu:

Liczba neutrofilów

Dostosowanie dawki filgrastymu

ANC > 1,0 * 109/l przez 3 kolejne dni

Zmniejszyć do 0,5 mln j ./kg mc./dobę

Następnie,jeśli ANC pozostaje > 1,0 * 109/l
przez następne 3 dni

Przerwać podawanie filgrastymu

Jeśli ANC zmniejszy się do < 1,0 * 109/l w okresie leczenia, dawkę filgrastymu należy ponownie
zwiększyć zgodnie z podanymi wyżej wskazówkami

Mobilizacja komórek progenitorowych krwi obwodowej (PBPC) u pacjentów poddanych leczeniu
mielosupresyjnemu lub mieloablacyjnemu przed przeszczepem autologicznych komórek
progenitorowych krwi obwodowej

Zalecana dawka filgrastymu w celu mobilizacji PBPC, gdy lek stosowany jest w monoterapii, wynosi
1,0 mln j. (10 mcg)/kg mc./dobę, podawana w 24-godzinnej ciągłej infuzji podskórnej lub pojedynczym
codziennym wstrzyknięciu podskórnym przez 5-7 kolejnych dni. Do infuzji filgrastym należy
rozcieńczyć w 20 ml roztworu glukozy do infuzji o stężeniu 50 mg/ml (5%) (patrz punkt 6.6). Czas
wykonania leukaferezy: jeden lub dwa zabiegi leukaferezy w dniach 5. i 6. są często wystarczające.

W innych sytuacjach konieczne może być wykonanie dodatkowych zabiegów leukaferezy. Podawanie
filgrastymu należy kontynuować aż do ostatniej leukaferezy.

Zalecana dawka filgrastymu w mobilizacji PBPC po chemioterapii mielosupresyjnej wynosi 0,5 mlnj.
(5 mcg)/kg mc./dobę podawana codziennie w postaci wstrzyknięcia podskórnego począwszy od
pierwszego dnia po zakończeniu chemioterapii, aż do ustąpienia przewidywanego nadiru liczby
neutrofilów i powrotu liczby neutrofilów do wartości prawidłowych. Leukaferezę należy wykonać w
okresie, gdy ANC wzrośnie z < 0,5 * 109/l do > 5,0 * 109/l. U pacjentów, którzy nie otrzymywali w
przeszłości intensywnej chemioterapii, często wystarczajednorazowa leukafereza. W innych
sytuacjach zaleca się wykonanie dodatkowych zabiegów leukaferezy.

Mobilizacja komórek progenitorowych krwi obwodowej (PBPC) u zdrowych dawców przed
alogenicznym przeszczepem komórek progenitorowych krwi obwodowej

W celu mobilizacji PBPC u zdrowych dawców, filgrastym należy podawać podskórnie w dawce
10 mcg/kg mc./dobę przez 4-5 kolejnych dni. Leukaferezę należy rozpocząć w dniu 5. i kontynuować
do dnia 6., jeśli jest to konieczne, tak, by możliwe było pobranie 4 *
masy ciała biorcy.

Pacjenci z ciężką przewlekłą neutropenią (SCN)
Neutropenia wrodzona

Zalecana dawka początkowa wynosi 1,2 mlnj. (12 mcg)/kg mc./dobę podskórnie,jako dawka
pojedyncza lub dawki podzielone.

Neutropenia idiopatyczna lub cykliczna

Zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mlnj. (5 mcg)/kg mc./dobę podskórnie,jako dawka pojedyncza
lub dawki podzielone.

Dostosowanie dawki

Filgrastym należy podawać codziennie we wstrzyknięciu podskórnym, aż liczba neutrofilów zwiększy
się i będzie się utrzymywać na poziomie przekraczającym 1,5 * 109/l. Po uzyskaniu reakcji na leczenie
należy ustalić minimalną skuteczną dawkę leku, zapewniającą utrzymanie tego poziomu. Aby
utrzymać odpowiednią liczbę neutrofilów koniecznejest długotrwałe codzienne podawanie produktu.
Po 1-2 tygodniach leczenia dawkę początkową można podwoić lub zmniejszyć o połowę, w zależności
od reakcji danego pacjenta na leczenie. Następnie dawkę można indywidualnie dostosowywać co 1-2
tygodnie, tak by średnia liczba neutrofilów utrzymywała się pomiędzy 1,5 * 109/l a 10 * 109/l. U
pacjentów z ciężkimi zakażeniami można rozważyć szybsze zwiększanie dawki. W badaniach
klinicznych u 97% pacjentów z reakcją na leczenie pełna odpowiedź wystąpiła po zastosowaniu dawki
< 2,4 mlnj. (24 mcg)/kg mc./dobę. Bezpieczeństwo długotrwałego stosowania filgrastymu w dawce
większej niż 24 mcg/kg mc./dobę u pacjentów z ciężką przewlekłą neutropenią nie zostało ustalone.

Pacjenci zakażeni wirusem HIV
Odwrócenie neutropenii

Zalecana dawka początkowa filgrastymu wynosi 0,1 mlnj. (1 mcg)/kg mc./dobę podawana codziennie
we wstrzyknięciu podskórnym i może być zwiększona maksymalnie do 0,4 mlnj. (4 mcg)/kg mc./dobę.
Lek należy podawać do czasu, gdy liczba neutrofilów osiągnie wartości prawidłowe i może być
utrzymana na tym poziomie (ANC > 2,0 * 109/l). W badaniach klinicznych u 90% pacjentów uzyskano
odpowiedź na leczenie tymi dawkami, a odwrócenie neutropenii nastąpiło średnio po 2 dniach.

U niewielkiej liczby pacjentów (< 10%) w celu odwrócenia neutropenii konieczne było podanie dawek
do 1,0 mlnj. (10 mcg)/kg mc./dobę.

Utrzymanie prawidłowej liczby neutrofilów

Po odwróceniu neutropenii należy ustalić minimalną skuteczną dawkę leku umożliwiającą utrzymanie
prawidłowej liczby neutrofilów. Zaleca się dostosowanie dawki początkowej i podawanie co drugą
dobę 30 mlnj. (300 mcg)/dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Może być konieczne dalsze
dostosowanie dawki, w zależności od bezwzględnej liczby neutrofilów, tak, by utrzymywała się ona

powyżej wartości 2,0 * 109/l. W badaniach klinicznych konieczne było podawanie dawki 30 mlnj.
(300 mcg)/dobę przez 1-7 dni w tygodniu, by utrzymać ANC powyżej 2,0 * 109/l, a średnia częstość
podawania leku wynosiła 3 dni w tygodniu. W celu utrzymania wartości ANC > 2,0 * 109/l może być
konieczne długotrwałe podawanie produktu.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym 'wieku

W badaniach klinicznych z filgrastymem uczestniczyła niewielka liczba pacjentów w podeszłym
wieku, ale nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących tej grupy pacjentów, z tego powodu
nie jest możliwe podanie specyficznych zaleceń dotyczących dawkowania u tych pacjentów.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby

Badania z zastosowaniem filgrastymu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub
wątroby wykazują, że profil farmakokinetyczny i farmakodynamiczny jest podobny jak u osób z
prawidłową czynnością tych narządów. W tej sytuacji nie ma konieczności modyfikacji dawki
produktu.

Stosowanie u dzieci z ciężką przewlekłą neutropenią_(SCN) i nowotworem złośliwym
W badaniach klinicznych 65% pacjentów leczonych z powodu SCN było w wieku poniżej 18 lat.
Udowodniono skuteczność leczenia w tej grupie wiekowej, zawierającej głównie pacjentów z
wrodzoną neutropenią. Nie stwierdzono różnic w profilu bezpieczeństwa leku u dzieci leczonych z
powodu ciężkiej przewlekłej neutropenii.

Dane z badań klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci wskazują, że bezpieczeństwo stosowania i
skuteczność filgrastymu są podobne u dorosłych i u dzieci otrzymujących chemioterapię lekami
cytotoksycznymi.

Zalecenia dotyczące dawkowania leku u dzieci są takie same jak u dorosłych otrzymujących
mielosupresyjną chemioterapię cytotoksyczną.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Specjalne ostrzeżenia

Filgrastymu nie należy stosować w celu zwiększenia dawki chemioterapii lekami cytotoksycznymi
poza ustalone schematy dawkowania.

Filgrastymu nie należy podawać pacjentom z ciężką wrodzoną neutropenią (zespołem Kostmanna) z
zaburzeniami cytogenetycznymi.

Wzrost komórek nowotworowych

G-CSF może stymulować wzrost komórek szpikowych in vitro i podobne działanie można
zaobserwować in vitro w przypadku niektórych komórek pozaszpikowych.

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność filgrastymu u pacjentów z zespołem mielodysplastycznym
lub przewlekłą białaczką szpikową nie zostały ustalone.

Nie zaleca się stosowania filgrastymu w tych chorobach. Należy zwrócić szczególną uwagę na
zróżnicowanie przemiany blastycznej w przewlekłej białaczce szpikowej od przemiany blastycznej w
ostrej białaczce szpikowej.

Ze względu na ograniczone dane, dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u
pacjentów z wtórną ostrą białaczką szpikową (ang. acute myelogenous leukemia, AML), podczas
podawania filgrastymu należy zachować ostrożność.

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność podawania filgrastymu de novo u pacjentów w wieku < 55
lat z ostrą białaczką szpikową i dobrze rokującymi zmianami cytogenetycznymi [t(8;21), t(15;17) i
inv(16)] nie zostały ustalone.

Inne szczególne środki ostrożności

U pacjentów ze współistniejącymi chorobami przebiegającymi z osteoporozą, otrzymujących ciągłe
leczenie filgrastymem przez ponad 6 miesięcy może być wskazane kontrolowanie gęstości kości.

Po podaniu G-CSF zgłaszano rzadko (> 0,01% i < 0,1%) działania niepożądane dotyczące płuc,
zwłaszcza śródmiąższowe zapalenie płuc. Zwiększone ryzyko może być u pacjentów z występującymi
niedawno naciekami w płucach lub zapaleniem płuc. Wystąpienie takich objawów płucnych, jak
kaszel, gorączka i duszność wraz z objawami radiologicznymi, świadczącymi o naciekach w płucach i
pogorszeniem czynności płuc mogą świadczyć o rozwijającym się zespole ostrej niewydolności
oddechowej dorosłych (ARDS). W takich przypadkach należy przerwać podawanie filgrastymu i
zastosować odpowiednie leczenie.

Szczególne środki ostrożności u pacjentów z nowotworami złośliwymi
Leukocytoza

Liczba białych krwinek (WBC) obserwowana u mniej niż 5% pacjentów otrzymujących filgrastym w
dawkach większych niż 0,3 mln j./kg mc./dobę (3 mcg/kg mc./dobę), wynosiła 100 * 109/l lub więcej.
Nie zgłaszano działań niepożądanych związanych bezpośrednio z leukocytozą tego stopnia. Biorąc
jednak pod uwagę ryzyko związane z ciężką leukocytozą, podczas leczenia filgrastymem należy
regularnie oznaczać liczbę białych krwinek. Jeśli liczba leukocytów będzie większa niż 50 * 109/l po
wystąpieniu przewidywanego nadiru, należy natychmiast przerwać podawanie filgrastymu. Jednak w
okresie podawania filgrastymu w celu mobilizacji PBPC, produkt należy odstawić lub zmniejszyć
dawkę,jeśli liczba leukocytów będzie większa niż > 70 * 109/l.

Ryzyko związane ze zwiększeniem dawki chemioterapeutyku

Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów otrzymujących
chemioterapeutyki w dużych dawkach, ponieważ nie wykazano, by takie postępowanie dało lepsze
wyniki leczenia nowotworu, a zwiększenie dawki chemioterapeutyków może prowadzić do nasilenia
działań toksycznych, w tym dotyczących serca, płuc, układu nerwowego i skóry (patrz
Charakterystyka Produktu Leczniczego poszczególnych chemioterapeutyków).

Leczenie filgrastymem w monoterapii nie wyklucza wystąpienia trombocytopenii i niedokrwistości,
wywołanych stosowaniem chemioterapeutyków o działaniu mielosupresyjnym. Ze względu na
możliwość zwiększenia dawki chemioterapeutyku (np. otrzymywania pełnych dawek zgodnie z
zaleconym schematem dawkowania) u pacjenta może zwiększać się ryzyko trombocytopenii i
niedokrwistości. Zaleca się regularne kontrolowanie liczby płytek krwi i hematokrytu. Należy
zachować szczególną ostrożność podczas monoterapii lub leczenia skojarzonego
chemioterapeutykami, o których wiadomo, że wywołują ciężką trombocytopenię.

Wykazano, że zastosowanie PBPC zmobilizowanych filgrastymem zmniejsza nasilenie i czas trwania
trombocytopenii po chemioterapii mielosupresyjnej lub mieloablacyjnej.

Inne szczególne środki ostrożności

Działanie filgrastymu u pacjentów ze znacznie zmniejszoną liczbą mieloidalnych komórek
progenitorowych nie zostało zbadane. Filgrastym działa głównie na prekursory neutrofilów,
powodując zwiększenie liczby neutrofilów. Dlatego u pacjentów ze zmniejszoną liczbą prekursorów
neutrofilów reakcja na leczenie może być słabsza (np. u osób otrzymujących intensywną radioterapię
lub chemioterapię, bądź u pacjentów z naciekami nowotworowymi szpiku).

Zgłaszano przypadki wystąpienia choroby „przeszczep przeciwko gospodarzowi" (ang. Graft versus
Host Disease, GvHD) i zgonów u pacjentów otrzymujących G-CSF po alogenicznym przeszczepie
szpiku kostnego (patrz punkt 5.1).

Znane przypadki wrodzonej nietolerancji fruktozy (ang. Hereditary Fructose Intolerance, HFI)
Filgrastym zawiera substancje pomocniczą, sorbitol, w stężeniu 50 mg/ml. Jest mało prawdopodobne,
aby podczas monoterapii filgrastymem taka ilość sorbitolu powodowała klinicznie istotne działanie
toksyczne u leczonych osób. Jednakże, w przypadku HFI zaleca się ostrożność.

Wpływ filgrastymu na GvHD nie został określony.

Zwiększenie aktywności krwiotwórczej szpiku w odpowiedzi na leczenie czynnikiem wzrostu było
związane z przemijającym gromadzeniem znacznika w obrazowaniu kości. Należy brać to pod uwagę
podczas interpretowania wyników badań obrazowych kości.

Szczególne środki ostrożności u pacjentów poddanych mobilizacji komórek progenitorowych krwi
obwodowej

Mobilizacja

Brak prospektywnych, randomizowanych badań porównujących dwie zalecane metody mobilizacji
(filgrastym w monoterapii lub w skojarzeniu z chemioterapią lekami mielosupresyjnymi) w tej samej
populacji pacjentów. Stopień zróżnicowania pomiędzy poszczególnymi pacjentami oraz pomiędzy
wynikami badań laboratoryjnych komórek CD34+ utrudnia bezpośrednie porównanie wyników
różnych badań. Z tego względu trudnojest zalecić optymalną metodę. Wybór metody mobilizacji dla
każdego pacjenta należy rozważyć w kontekście ogólnych celów leczenia.

Wcześniejsze stosowanie leków cytotoksycznych

U pacjentów, którzy wcześniej przebyli bardzo intensywne leczenie mielosupresyjne może nie
występować wystarczająca mobilizacja komórek PBPC, umożliwiająca uzyskanie zalecanego
minimalnego uzysku komórek (2,0 * mc.) lub przyspieszenia regeneracji

płytek krwi w tym samym stopniu.

Niektóre leki cytotoksyczne wykazują szczególne działanie toksyczne na pulę krwiotwórczych
komórek progenitorowych i mogą negatywnie wpływać na mobilizacje komórek progenitorowych.
Takie leki, takiejak melfalan, karmustyna (BCNU) i karboplatyna, podawane przez dłuższy czas
przed próbami mobilizacji komórek progenitorowych mogą zmniejszać uzysk tych komórek.
Wykazano jednak, że podawanie melfalanu, karboplatyny lub BCNU razem z filgrastymem powoduje
skuteczną mobilizację komórek progenitorowych. Jeśli przewiduje się przeszczepienie komórek
progenitorowych krwi obwodowej zaleca się, by zabieg mobilizacji komórek macierzystych planować
na wczesnym etapie leczenia. U tych pacjentów należy zwrócić szczególną uwagę na liczbę
mobilizowanych komórek progenitorowych przed zastosowaniem chemioterapeutyku w dużych
dawkach. Jeśli uzysk komórek progenitorowychjest niewystarczający, zgodnie z podanymi wyżej
kryteriami, należy rozważyć alternatywne metody leczenia bez udziału komórek progenitorowych.

Ocena uzysku komórek progenitorowych

Podczas oceny liczby pobranych komórek progenitorowych u pacjentów leczonych filgrastymem
należy zwrócić szczególną uwagę na metodę oceny ilościowej. Wyniki analizy liczby komórek
CD34+ metodą cytometrii przepływowej różnią się w zależności od dokładności metody liczenia
komórek i dlatego zalecenia dotyczące liczby komórek oparte na wynikach badań uzyskanych w
innych laboratoriach należy interpretować z zachowaniem ostrożności.

Analiza statystyczna związku pomiędzy liczbą przeszczepionych komórek CD34+ a szybkością
regeneracji płytek krwi po chemioterapii z zastosowaniem dużych dawek wskazuje na istnienie
złożonej, lecz ciągłej zależności.

Zalecenie minimalnego uzysku 2,0 * 106 komórek CD34+/kg zostało sformułowane na podstawie
opublikowanych wyników doświadczeń opisujących zadowalającą odnowę hematologiczną.
Uzyskanie większej liczby komórek wydaje się korelować z szybszą regeneracją, a mniejszej liczby -
z wolniejszą regeneracją.

Szczególne środki ostrożności u zdrowych dawców poddanych mobilizacji komórek progenitorowych
krwi obwodowej

Mobilizacja PBPC nie zapewnia bezpośrednich korzyści klinicznych dla zdrowych dawców i należyją
rozważyć wyłącznie w przypadku alogenicznego przeszczepu komórek macierzystych.

Mobilizację PBPC należy rozważyć wyłącznie u dawców, którzy spełniają prawidłowe kliniczne i
laboratoryjne kryteria dla dawców komórek macierzystych, zwracając szczególną uwagę na wyniki
badań hematologicznych i choroby zakaźne.

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność filgrastymu nie zostały ocenione u zdrowych dawców w
wieku < 16 lat lub > 60 lat.

U 35% analizowanych pacjentów obserwowano przemijającątrombocytopenię (płytki krwi

< 100 * 109/l) po podaniu filgrastymu i wykonaniu leukaferezy. Wśród tych pacjentów zgłoszono dwa

przypadki, w których liczba płytek krwi wyniosła < 50 * 109/l, co przypisywano zabiegowi

leukaferezy.

Jeśli konieczne jest wykonanie więcej niżjednego zabiegu leukaferezy, należy zwrócić szczególną
uwagę na dawców z liczbą płytek krwi < 100 * 109/l przed wykonaniem leukaferezy; w zasadzie
leukaferezy nie należy przeprowadzać, jeśli liczba płytek krwi wynosi < 75 * 109/l.

Leukaferezy nie należy wykonywać u dawców, którzy przyjmują leki przeciwzakrzepowe ani u osób,
u których stwierdzono zaburzenia hemostazy.

Podawanie filgrastymu należy przerwać lub zmniejszyćjego dawkę, jeśli liczba białych krwinek
zwiększy się do wartości > 70 * 109/l.

Dawców otrzymujących G-CSF w celu mobilizacji PBPC należy kontrolować do czasu powrotu do
normy wartości parametrów hematologicznych.

U zdrowych dawców po zastosowaniu G-CSF obserwowano przemijające zmiany cytogenetyczne.
Znaczenie tych zmian nie jest znane.

Trwa długoterminowa obserwacja dawców w celu oceny bezpieczeństwa stosowania produktu. Nie
możnajednak wykluczyć ryzyka pobudzenia złośliwego klonu mieloidalnego. Zaleca się, by ośrodek
wykonujący aferezę prowadził systematyczną rejestrację i kontrolowanie dawców komórek
macierzystych, kontrolując w ten sposób długoterminowe bezpieczeństwo stosowania leku.

Po zastosowaniu G-CSF u zdrowych dawców (i pacjentów) obserwowano często, choć na ogół
przebiegające bezobjawowo powiększenie śledziony oraz bardzo rzadko pęknięcie śledziony. Niektóre
przypadki pęknięć śledziony były śmiertelne. Dlatego należy starannie kontrolować wielkość
śledziony (np. podczas badania klinicznego, badaniem ultrasonograficznym). Należy wziąć pod uwagę
możliwość pęknięcia śledziony u dawców i (lub) pacjentów zgłaszających ból w lewej górnej części
brzucha lub w górnej części barku.

Po wprowadzeniu do obrotu innych produktów leczniczych zawierających filgrastym bardzo rzadko
notowano u zdrowych dawców działania niepożądane, dotyczące płuc (krwioplucie, krwotok płucny,
nacieki w płucach, duszność i hipoksja). Jeśli są spodziewane lub potwierdzone działania niepożądane
dotyczące płuc, należy rozważyć przerwanie leczenia filgrastymem oraz udzielić odpowiedniej
pomocy medycznej.

Szczególne środki ostrożności u biorców alogenicznych PBPC zmobilizowanych filgrastymem
Obecnie dostępne dane wskazują, że interakcje immunologiczne pomiędzy alogenicznym
przeszczepem PBPC, a biorcą mogą mieć związek ze zwiększonym - w porównaniu do przeszczepu
szpiku kostnego - ryzykiem ostrej i przewlekłej choroby „przeszczep przeciwko gospodarzowi"
(GvHD).

Szczególne środki ostrożności u pacjentów z ciężką przewlekłą neutropenią (SCN)

Morfologia krwi

Należy ściśle kontrolować liczbę płytek krwi, zwłaszcza w pierwszych kilku tygodniach leczenia
filgrastymem. Jeśli u pacjenta wystąpi małopłytkowość, tzn. utrzymujące się zmniejszenie liczby
płytek krwi do wartości < 100 * 109/l należy rozważyć czasowe przerwanie podawania filgrastymu lub
zmniejszenie jego dawki.

Występują również inne zmiany dotyczące komórek krwi, w tym niedokrwistość i przemijające
zwiększenie liczby komórek progenitorowych mieloidalnych, co powoduje konieczność ścisłej
kontroli liczby komórek.

Przekształcenie w białaczkę lub zespół mielodysplastyczny

Należy zachować szczególną ostrożność podczas diagnozowania ciężkich przewlekłych neutropenii,
różnicującje od innych zaburzeń układu krwiotwórczego, takichjak niedokrwistość aplastyczna,
mielodysplazja i białaczka szpikowa. Przed leczeniem należy wykonać pełną morfologię krwi z
rozmazem i określeniem liczby płytek oraz mielogram i badanie kariotypu.

W badaniach klinicznych z udziałem leczonych filgrastymem pacjentów z SCN odnotowano
niewielką częstość występowania (około 3%) zespołów mielodysplastycznych (MDS) lub białaczki.
Obserwacja ta dotyczyła wyłącznie pacjentów z wrodzoną neutropenią. MDS i białaczki są
naturalnym powikłaniem choroby podstawowej, a ich związek z leczeniem filgrastymemjest
niepewny. W podgrupie około 12% pacjentów z prawidłowym wynikiem badań cytogenetycznych
przed rozpoczęciem leczenia, powtórne rutynowe badanie wykazało nieprawidłowości, w tym
monosomię 7. Jeśli u pacjentów z SCN badania wykażą nieprawidłowości cytogenetyczne, należy
dokonać uważnej oceny ryzyka względem korzyści, związanych z kontynuowaniem leczenia
filgrastymem; podawanie filgrastymu należy przerwaćjeśli wystąpi MDS lub białaczka.
Obecnie niejestjasne, czy długotrwałe leczenie pacjentów z SCN predysponuje do wystąpienia
anomalii cytogenetycznych, przejścia w MDS lub białaczkę. Zaleca się regularne morfologiczne i
cytogenetyczne badania szpiku kostnego (co około 12 miesięcy).

Inne szczególne środki ostrożności

Należy wykluczyć takie przyczyny przemijającej neutropenii, jak zakażenia wirusowe.

Powiększenie śledzionyjest bezpośrednim następstwem leczenia filgrastymem. Udokumentowano
palpacyjnie wyczuwalne powiększenie śledziony u 31% pacjentów biorących udział w badaniach.
Zwiększenie objętości, mierzonej w badaniach radiograficznych, występowało na wczesnym etapie
leczenia filgrastymem, a następnie osiągało plateau. Zmniejszenie dawki powodowało spowolnienie
lub zatrzymanie dalszego powiększania śledziony, a u 3% pacjentów konieczne było wykonanie
splenektomii. Należy regularnie oceniać wielkość śledziony. Badanie palpacyjnejamy brzusznej
powinno być wystarczające do wykrycia nieprawidłowego powiększenia śledziony.

U niewielkiej liczby pacjentów występował krwiomocz lub białkomocz. Z tego względu należy
regularnie wykonywać badanie moczu.

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leku u noworodków i pacjentów z neutropenią
autoimmunologiczną nie zostały ustalone.

Szczególne środki ostrożności u pacjentów zakażonych wirusem HIV
Morfologia krwi

Należy ściśle kontrolować całkowitą liczę neutrofilów (ANC), zwłaszcza podczas kilku pierwszych
tygodni leczenia filgrastymem. U niektórych pacjentów następuje bardzo szybka reakcja na leczenie,
ze znacznym zwiększeniem liczby neutrofilów po podaniu początkowej dawki filgrastymu. Zaleca się,
by przez pierwsze 2-3 dni podawania filgrastymu codziennie oznaczać ANC. W późniejszym okresie
zaleca się, by ANC oznaczać co najmniej dwa razy w tygodniu przez pierwsze dwa tygodnie, a
następnie raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie w okresie leczenia podtrzymującego. Podczas
przerywanego stosowania dawek wynoszących 30 mln j. (300 mcg) filgrastymu na dobę, mogą z
czasem wystąpić znaczne wahania ANC. Aby stwierdzić wartości minimalne lub nadir ANC u danego

pacjenta, zaleca się pobieranie krwi do badań bezpośrednio przed podaniem zaplanowanej dawki
filgrastymu.

Ryzyko związane ze zwiększaniem dawek leków mielosupresyjnych

Leczenie filgrastymem w monoterapii nie wyklucza wystąpienia trombocytopenii i niedokrwistości,
wywołanych przyjmowaniem leków mielosupresyjnych. Z uwagi na możliwość podawania większych
dawek lub większej liczby produktów podczas leczenia filgrastymem, u pacjenta może zwiększać się
ryzyko trombocytopenii i niedokrwistości. Zaleca się regularne kontrolowanie morfologii krwi (patrz

wyżej).

Zakażenia i nowotwory złośliwe powodujące mielosupresję

Neutropenia może być spowodowana naciekaniem szpiku przez zakażenia drobnoustrojami
oportunistycznymi, takimi jak kompleks Mycobacterium avium lub przez nowotwory złośliwe, takie
jak chłoniaki. U pacjentów z zakażeniami lub nowotworami złośliwymi naciekającymi szpik kostny,
oprócz podawania filgrastymu w leczeniu neutropenii należy rozważyć zastosowanie odpowiedniego
leczenia choroby podstawowej. Nie określono dobrze wpływu filgrastymu na neutropenię wywołaną
zakażeniami lub nowotworami złośliwymi naciekającymi szpik kostny.

Szczególne środki ostrożności u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową
U pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową zgłaszano występowanie przełomów
sierpowatokrwinkowych, prowadzących niekiedy do zgonu. Lekarze powinni starannie rozważyć
zastosowanie filgrastymu u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową, a decyzję podjąć po
rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści.

Substancje pomocnicze

Nivestim zawiera sorbitol. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni
stosować tego produktu leczniczego. Produkt zawiera także mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej
dawce, co oznacza, żejest on praktycznie „wolny od sodu".

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność filgrastymu podawanego w tym samym dniu, co
chemioterapia mielosupresyjna nie zostały ostatecznie ustalone. Biorąc pod uwagę wrażliwość szybko
dzielących się komórek mieloidalnych na chemioterapię cytotoksyczną o działaniu mielosupresyjnym,
nie zaleca się stosowania filgrastymu w okresie od 24 godzin przed rozpoczęciem do 24 godzin po
zakończeniu chemioterapii. Wstępne dane pochodzące od niewielkiej liczby pacjentów leczonych
jednocześnie filgrastymem i 5-fluorouracylem wskazują, że może dojść do pogłębienia neutropenii.

Dotychczas nie przeprowadzonojeszcze badań klinicznych nad możliwymi interakcjami z innymi
krwiotwórczymi czynnikami wzrostu i cytokinami.

Ponieważ lit sprzyja uwalnianiu neutrofilów, dlatego może on nasilać działanie filgrastymu. Mimo że
nie przeprowadzono jeszcze oficjalnych badań nad tą interakcją, brak dowodów najej szkodliwość.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Nie oceniono bezpieczeństwa stosowania filgrastymu u kobiet w ciąży. Istnieją doniesienia w
literaturze o przenikaniu filgrastymu przez łożysko u kobiet w ciąży. Badania na szczurach i królikach
nie dostarczyły dowodów na teratogenne działanie filgrastymu. U królików stwierdzono zwiększenie
się częstości utraty zarodka,jednak nie odnotowano żadnych wad wrodzonych. Decyzję o stosowaniu
filgrastymu w okresie ciąży należy podjąć po rozważeniu ryzyka dla płodu w stosunku do
oczekiwanych korzyści z leczenia dla matki.

Nie wiadomo czy filgrastym przenika do mleka kobiecego, z tego względu nie zaleca się stosowania
filgrastymu u kobiet karmiących piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Filgrastym wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i
obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jeżeli pacjent odczuwa zmęczenie, zaleca się
zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń mechanicznych.

4.8 Działania niepożądane

W badaniach klinicznych Nivestim podawano 183 pacjentom z nowotworem złośliwym i 96 zdrowym
ochotnikom. Profil bezpieczeństwa filgrastymu obserwowany w tych badaniach klinicznych był
zgodny z profilem bezpieczeństwa produktu referencyjnego, używanego w tych badaniach.

Na podstawie opublikowanych informacji podczas leczenia filgrastymem odnotowano następujące
działania niepożądane i częstości ich występowania.

Ocena działań niepożądanych uwzględnia następującą częstość występowania:

bardzo często: > 1/10

często: > 1/100 do < 1/10

niezbyt często: > 1/1000 do < 1/100

rzadko: > 1/10 000 do < 1/1000

bardzo rzadko: < 1/10 000

częstość nieznana: nie możnajej określić na podstawie dostępnych danych
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Pacjenci z nowotworem złośliwym

W badaniach klinicznych najczęstszymi działaniami niepożądanymi przypisywanymi filgrastymowi
podawanemu w zalecanych dawkach był lekki lub umiarkowany ból mięśniowo-szkieletowy,
występujący u 10% pacjentów oraz silny ból mięśniowo-szkieletowy występujący u 3% pacjentów.
Ból mięśniowo-szkieletowy na ogół można opanować za pomocą standardowych leków
przeciwbólowych. Do rzadziej występujących działań niepożądanych należą zaburzenia układu
moczowego, zwłaszcza lekki lub umiarkowany ból podczas oddawania moczu.

W randomizowanych badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, filgrastym nie zwiększał
częstości występowania działań niepożądanych związanych z cytotoksyczną chemioterapią. Do
działań niepożądanych zgłaszanych z równą częstością występowania u pacjentów otrzymujących
filgrastym i chemioterapię oraz placebo i chemioterapię należały nudności i wymioty, łysienie,
biegunka, uczucie zmęczenia,jadłowstręt, zapalenie błony śluzowej, ból głowy, kaszel, wysypka
skórna, ból w klatce piersiowej, uogólnione osłabienie, ból gardła, zaparcia i niespecyficzne
dolegliwości bólowe.

Po zastosowaniu filgrastymu w zalecanych dawkach odpowiednio u około 50%, 35%, 25% i 10%
pacjentów wystąpiło przemijające, zależne od dawki oraz zazwyczaj lekkie lub umiarkowane
zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej, fosfatazy alkalicznej, stężenia kwasu
moczowego w surowicy oraz aktywności gamma-glutamylotransferazy.

Sporadycznie zgłaszano przemijające obniżenie się ciśnienia tętniczego krwi, bez konieczności
leczenia klinicznego.

U pacjentów otrzymujących G-CSF po autologicznym przeszczepieniu szpiku kostnego zgłaszano
chorobę GvHD oraz zgony pacjentów (patrz punkt 5.1).

U pacjentów otrzymujących chemioterapeutyki w dużych dawkach, przed autologicznym
przeszczepieniem szpiku kostnego, zgłaszano niekiedy zaburzenia naczyń, w tym chorobę zarostową
żył i zaburzenia objętości płynów. Zależność przyczynowa z filgrastymem nie została ustalona.

U pacjentów leczonych filgrastymem notowano bardzo rzadko zapalenie naczyń krwionośnych skóry.
Mechanizm zapalenia naczyń u pacjentów otrzymujących filgrastym niejest znany.

Sporadycznie donoszono o występowaniu zespołu Sweeta (ostra dermatoza z gorączką). Ponieważ
jednak u znacznego odsetka tych pacjentów występowała białaczka, której związek z występowaniem
zespołu Sweetajest znany, zależność przyczynowa z leczeniem filgrastymem nie została ustalona.

W pojedynczych przypadkach obserwowano zaostrzenie się reumatoidalnego zapalenia stawów.

Zgłaszano występowanie rzadkich działań niepożądanych na płuca, w tym śródmiąższowe zapalenie
płuc, obrzęk płuc oraz nacieki w płucach, w niektórych przypadkach prowadzące do wystąpienia
niewydolności oddechowej lub zespołu ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ARDS, ang.
adult respiratory distress syndrome), które mogą być śmiertelne (patrz punkt 4.4).

Reakcje alergiczne. U pacjentów otrzymujących filgrastym zgłaszano reakcje typu alergicznego, w
tym anafilaksję, wysypkę skórną, pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy, duszność i niedociśnienie
tętnicze, występujące po rozpoczęciu lub podczas trwania leczenia. Zgłoszenia tych działań były
częstsze po podaniu dożylnym. W niektórych przypadkach nawrót objawów obserwowano po
ponownym podaniu leku, co sugeruje związek przyczynowy. Filgrastym należy ostatecznie odstawić u
pacjentów z ciężką reakcją alergiczną na lek.

U pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkowąnotowano pojedyncze przypadki przełomów
sierpowatokrwinkowych (patrz punkt 4.4).

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość

Działanie niepożądane

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Bardzo często

Zwiększenie aktywności
fosfatazy alkalicznej, LDH,

stężenia kwasu moczowego

Zaburzenia układu nerwowego

Często

Ból głowy

Zaburzenia naczyń

Rzadko

Zaburzenia naczyniowe

Zaburzenia układu
oddechowego, klatki piersiowej
i śródpiersia

Często

Kaszel, ból gardła

Bardzo rzadko

Nacieki w płucach

Zaburzenia żołądka i j elit

Bardzo często

Nudności lub wymioty

Często

Zaparcie, jadłowstręt,
biegunka, zapalenie błony
śluzowej

Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych

Bardzo często

Zwiększenie aktywności
GGT

Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej

Często

Łysienie, wysypka skórna

Bardzo rzadko

Zespół Sweeta, zapalenie
naczyń krwionośnych skóry

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe
i tkanki łącznej

Bardzo często

Ból w klatce piersiowej, ból
mięśniowo-szkieletowy

Bardzo rzadko

Zaostrzenie reumatoidalnego
zapalenia stawów

Zaburzenia nerek i dróg
moczowych

Bardzo rzadko

Zaburzenia układu
moczowego

Zaburzenia ogólne i stany w
miejscu podania

Często

Uczucie zmęczenia,
uogólnione osłabienie

Niezbyt często

Niespecyficzne dolegliwości
bólowe

Bardzo rzadko

Reakcja alergiczna

Mobilizacja komórek progenitorowych krwi obwodowej u zdrowych dawców

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był przemijający lekki lub umiarkowany ból
mięśniowo-szkieletowy. U 41% dawców obserwowano leukocytozę (białe krwinki > 50 * 109/l), a
przemijająca trombocytopenia (płytki krwi < 100 * 109/l) po podaniu filgrastymu i wykonaniu
leukaferezy wystąpiła u 35% dawców.

U zdrowych dawców otrzymujących filgrastym notowano przemijające niewielkie zwiększenie
aktywności fosfatazy alkalicznej, LDH, AspAT oraz stężenia kwasu moczowego; działania te nie
miały następstw klinicznych.

Bardzo rzadko obserwowano nasilenie się objawów zapalenia stawów.

Bardzo rzadko zgłaszano występowanie objawów sugerujących ciężkie reakcje alergiczne.

W badaniach z udziałem dawców PBPC zgłaszano występowanie bólu głowy, uważanego za
wywoływany przez filgrastym.

Po zastosowaniu G-CSF u zdrowych dawców i pacjentów obserwowano częste, choć na ogół
bezobjawowe przypadki powiększenia się śledziony oraz bardzo rzadkie przypadki pęknięcia
śledziony (patrz punkt 4.4).

Po wprowadzeniu produktu do obrotu bardzo rzadko zgłaszano u zdrowych dawców, otrzymujących
inne produkty lecznicze zawierające filgrastym występowanie działań niepożądanych dotyczących
płuc (krwioplucie, krwotok płucny, nacieki w płucach, duszność, hipoksja) (patrz punkt 4.4).

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu
chłonnego

Bardzo często

Leukocytoza,
trombocytopenia

 

Niezbyt często

Zaburzenia śledziony

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Często

Zwiększenie aktywności
fosfatazy alkalicznej, LDH

 

Niezbyt często

Zwiększenie aktywności
AspAT, hiperurykemia

Zaburzenia układu nerwowego

Bardzo często

Ból głowy

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe
i tkanki łącznej

Bardzo często

Ból mięśniowo-szkieletowy

Niezbyt często

Zaostrzenie się
reumatoidalnego zapalenia
stawów

Zaburzenia ogólne i stany w
miejscu podania

Niezbyt często

Ciężka reakcja alergiczna

Pacjenci z ciężką przewlekłą neutropenią (SCN)

U pacjentów z SCN zgłaszano występowanie działań niepożądanych, związanych z leczeniem
filgrastymem, a częstość występowania niektórych z tych działań zmniejszała się w miarę upływu
czasu.

Najczęstszym działaniem niepożądanym przypisywanym leczeniu filgrastymem był ból kości i ogólny
ból mięśniowo-szkieletowy.

Do innych obserwowanych działań niepożądanych należy powiększenie śledziony, w nielicznych
przypadkach postępujące oraz trombocytopenia. W krótkim czasie po rozpoczęciu leczenia
filgrastymem zgłaszano występowanie bólu głowy i biegunki, zazwyczaj u mniej niż 10% pacjentów.

Donoszono również o występowaniu niedokrwistości i krwawienia z nosa.

Obserwowano przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy oraz aktywności
dehydrogenazy mleczanowej i fosfatazy alkalicznej, bez objawów klinicznych. Odnotowano również
przemijające, umiarkowane zmniejszenie stężenia glukozy we krwi nie na czczo.

Do działań niepożądanych o możliwym związku z leczeniem filgrastymem i zazwyczaj występujących
u < 2% pacjentów z SCN należały reakcje w miejscu wstrzyknięcia, ból głowy, powiększenie wątroby,
ból stawów, łysienie, osteoporoza i wysypka.

Podczas długotrwałego stosowania, u 2% pacjentów z SCN zgłaszano występowanie zapalenia naczyń
krwionośnych skóry. Odnotowano bardzo niewiele przypadków białkomoczu lub krwiomoczu.

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu
chłonnego

Bardzo często

Niedokrwistość,
Powiększenie śledziony

Często

Trombocytopenia

Niezbyt często

Zaburzenia śledziony

Zaburzenia metabolizmu i

odżywiania

Bardzo często

Zmniejszenie stężenia
glukozy, zwiększenie
aktywności fosfatazy
alkalicznej, LDH,
hiperurykemia

Zaburzenia układu nerwowego

Często

Ból głowy

Zaburzenia układu
oddechowego, klatki piersiowej
i śródpiersia

Bardzo często

Krwawienie z nosa

Zaburzenia żołądka i jelit

Często

Biegunka

Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych

Często

Powiększenie wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej

Często

Łysienie, zapalenie naczyń
krwionośnych skóry, ból w
miejscu wstrzyknięcia,
wysypka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe
i tkanki łącznej

Bardzo często

Ból mięśniowo-szkieletowy

Często

Osteoporoza

Zaburzenia nerek i dróg
moczowych

Niezbyt często

Krwiomocz, białkomocz

Pacjenci z HIV

W badaniach klinicznychjedynymi działaniami niepożądanymi, konsekwentnie uważanymi za
związane z podawaniem filgrastymu były bóle mięśniowo-szkieletowe, przeważnie lekki do
umiarkowanego ból kości oraz ból mięśni. Częstość występowania tych działań była podobna do
częstości notowanej w grupie pacjentów z nowotworem złośliwym.

U < 3% pacjentów zgłaszano związek leczenia filgrastymem z powiększeniem śledziony. We
wszystkich przypadkach badanie fizykalne wykazało, że powiększenie śledziony było niewielkie lub
umiarkowane, a przebieg kliniczny był łagodny; u żadnego pacjenta nie rozpoznano hipersplenizmu i
żaden pacjent nie był poddany splenektomii. Powiększenie śledziony występuje często u pacjentów z
zakażeniem HIV ijest w różnym stopniu rozpoznawane u większości pacjentów z AIDS, dlatego jego
związek przyczynowy z leczeniem filgrastymemjest niejasny.

Klasyfikacja układów i
narządów

Częstość

Działanie niepożądane

Zaburzenia krwi i układu
chłonnego

Często

Zaburzenia śledziony

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe

Bardzo często

Ból mięśniowo-szkieletowy

i tkanki łącznej___

4.9 Przedawkowanie

Nie ustalono jakie działanie występuje po przedawkowaniu filgrastymu.

Przerwanie leczenia filgrastymem powoduje zazwyczaj 50% zmniejszenie liczby neutrofilów
Krążących w ciągu 1-2 dni, a następnie normalizację w ciągu 1-7 dni.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: czynniki wzrostu kolonii komórkowych, kod ATC: L03AA02

Nivestim jest produktem leczniczym biopodobnym. Szczegółowa informacjajest dostępna na stronie
internetowej Europejskiej Agencji Leków (EMEA) http://www.emea.europa.eu

Ludzki czynnik wzrostu kolonii granulocytów (G-CSF)jest glikoproteiną regulującą wytwarzanie i
uwalnianie neutrofilów ze szpiku kostnego. Nivestim zawierający r-metHuG-CSF (filgrastym)
powoduje znaczne zwiększenie liczby neutrofilów we krwi obwodowej w ciągu 24 godzin, przy
niewielkim wzroście liczby monocytów. U niektórych pacjentów z ciężką przewlekłą neutropenią
filgrastym może również wywoływać niewielkie zwiększenie liczby granulocytów eozynochłonnych i
bazofilów w stosunku do wartości początkowych; u niektórych z tych pacjentów przed leczeniem
może wystąpić eozynofilia lub bazofilia. W zalecanym zakresie dawek zwiększenie liczby neutrofilów
zależy od dawki. Neutrofile wytwarzane w odpowiedzi na leczenie filgrastymem wykazują
prawidłową lub zwiększoną aktywność, co wykazały badania chemotaksji i fagocytozy. Po
zakończeniu leczenia filgrastymem liczba krążących neutrofilów zmniejsza się o 50% w ciągu Ido 2
dni, a następnie wraca do wartości prawidłowych w ciągu Ido 7 dni.

Zastosowanie filgrastymu u pacjentów otrzymujących chemioterapię cytotoksyczną prowadzi do
znacznego zmniejszenia częstości występowania, nasilenia i czasu trwania neutropenii i neutropenii z
gorączką. Leczenie filgrastymem znacznie skraca czas trwania neutropenii z gorączką, ogranicza
stosowanie antybiotyków i skraca hospitalizację po chemioterapii indukcyjnej w ostrej białaczce
szpikowej lub po leczeniu mieloablacyjnym poprzedzającym przeszczepienie szpiku kostnego. Nie
dotyczy to zmniejszenia częstości występowania gorączki i udokumentowanych zakażeń. Czas
trwania gorączki nie uległ skróceniu u pacjentów podawanych leczeniu mieloablacyjnemu
poprzedzającemu przeszczepienie szpiku kostnego.

Zastosowanie filgrastymu, w monoterapii lub po chemioterapii, mobilizuje komórki progenitorowe we
krwi obwodowej. Te autologiczne komórki progenitorowe krwi obwodowej (PBPC) można pobrać i
podać w infuzji po chemioterapii dużymi dawkami, zamiast lub dodatkowo do przeszczepu szpiku.
Podanie PBPC przyspiesza regenerację hematopoezy, skracając czas występowania ryzyka powikłań
krwotocznych i zmniejszając konieczność przetoczenia płytek krwi.

U biorców alogenicznych komórek PBPC zmobilizowanych za pomocą filgrastymu odnowa
hematologiczna była znacznie szybsza, co umożliwiało istotne skrócenie czasu samoistnej regeneracji
płytek krwi, w porównaniu z alogenicznym przeszczepem szpiku kostnego.

Wjednym retrospektywnym europejskim badaniu oceniającym zastosowanie G-CSF po alogenicznym
przeszczepie szpiku kostnego u pacjentów z ostrymi białaczkami wskazano na zwiększenie ryzyka
GvHD, śmiertelności związanej z leczeniem (ang. treatment related mortality, TRM) i śmiertelności
związanej z podawaniem G-CSF. W odrębnym retrospektywnym badaniu międzynarodowym z
udziałem pacjentów z ostrymi lub przewlekłymi białaczkami szpikowymi nie zaobserwowano wpływu
na ryzyko GvHD, TRM ani śmiertelności. Metaanaliza badań przeszczepów alogenicznych, w tym
wyniki 9 prospektywnych, randomizowanych badań, 8 badań retrospektywnych i 1 badania kliniczno-
kontrolnego, nie wykryła wpływu na ryzyko ostrej GvHD, przewlekłej GvHD ani wczesnej
śmiertelności związanej z leczeniem.

Ryzyko względne (95% CI) GvHD i TRM
Po leczeniu G-CSF po przeszczepieniu szpiku kostnego

Publikacja

Czas trwania
badania

N

Ostra GvHD
stopnia II-IV

Przewlekła
GvHD

TRM

Metaanaliza
(2003)

1986-2001a

1198

1,08

(0,87, 1,33)

1,02
(0,82, 1,26)

0,70

(0,38, 1,31)

Europejskie
badanie
retrospektywne
(2004)

1992-2002b

1789

1,33

(1,08, 1,64)

1,29
(1,02, 1,61)

1,73

(1,30, 2,32)

Międzynarodowe
badanie
retrospektywne
(2004)

1995-2000b

2110

1,11

(0,86, 1,42)

1,10

(0,86, 1,39)

1,26

(0,95, 1,67)

a Analiza obejmuje badania dotyczące przeszczepu szpiku kostnego w tym okresie; w niektórych

badaniach stosowano GM-CSF

b

Analiza obejmuje pacjentów poddawanych przeszczepowi szpiku kostnego w tym okresie

Przed alogenicznym przeszczepem PBPC, u większości dawców stosowanie filgrastymu w celu
mobilizacji PBPC umożliwia pobranie po dwóch leukafarezach 4 * 106 komórek CD34+/kg mc.
biorcy. Zdrowi dawcy otrzymują dawkę 10 mcg/kg mc./dobę podawaną podskórnie przez 4-5 kolejnych

Stosowanie filgrastymu u pacjentów, dorosłych lub dzieci, z ciężką przewlekłą neutropenią (ciężką
wrodzoną, cykliczną i idiopatyczną neutropenią) wywołuje utrzymujący się wzrost bezwzględnej
liczby neutrofilów we krwi obwodowej oraz zmniejszenie występowania zakażeń i związanych z nimi
powikłań.

Stosowanie filgrastymu u pacjentów z zakażeniem HIV powoduje utrzymanie prawidłowej liczby
neutrofilów, umożliwiając podawanie zaplanowanych dawek leków przeciwwirusowych i (lub) innych
produktów leczniczych o działaniu mielosupresyjnym. Brak dowodów na to, by u pacjentów z
zakażeniem HIV leczonych filgrastymem występowało nasilenie replikacji wirusa HIV.

Podobnie jak w przypadku innych krwiotwórczych czynników wzrostu, G-CSF wykazuje in vitro
właściwości pobudzające ludzkie komórki śródbłonka.

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu Nivestim oceniano w randomizowanych,
kontrolowanych badaniach III fazy u pacjentów z rakiem piersi. Nie stwierdzono istotnych różnic
pomiędzy produktem Nivestim a produktem referencyjnym w odniesieniu do czasu trwania ciężkiej
neutropenii i częstości występowania neutropenii z gorączką.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

W randomizowanym, otwartym, kontrolowanym produktem porównawczym, podwójnie
skrzyżowanym badaniu z zastosowaniem pojedynczej dawki, z udziałem 46 zdrowych ochotników
wykazano, że po podaniu podskórnym i dożylnym, profil farmakokinetyczny produktu Nivestim był
porównywalny do profilu farmakokinetycznego produktu referencyjnego. W innym randomizowanym,
podwójnie ślepym, kontrolowanym produktem porównawczym, podwójnie skrzyżowanym badaniu z
zastosowaniem dawki wielokrotnej, z udziałem 50 zdrowych ochotników wykazano, że po podaniu
podskórnym profil farmakokinetyczny produktu Nivestim był porównywalny do profilu
farmakokinetycznego produktu referencyjnego.

Wykazano, że klirens filgrastymu charakteryzuje się farmakokinetyką liniową, zarówno po podaniu
podskórnymjak i dożylnym. Okres półtrwania w fazie eliminacji filgrastymu z surowicy wynosi około

3,5 godziny, a klirens - około 0,6 ml/min/kg. Wlew ciągły filgrastymu przez okres do 28 dni u
pacjentów po autologicznym przeszczepie szpiku nie dał żadnych dowodów na kumulację leku i
wykazał porównywalne okresy półtrwania eliminacji. Istnieje dodatnia korelacja liniowa pomiędzy
wysokością dawki a stężeniem filgrastymu w surowicy, niezależnie od tego czy lek podaje się
dożylnie czy podskórnie. Po podskórnym podaniu zalecanych dawek stężenia w surowicy
utrzymywały się powyżej 10 ng/ml przez 8-6 godzin. Objętość dystrybucji we krwi wynosi około
150 ml/kg.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie ma danych nieklinicznych posiadających znaczenie dla lekarza przepisującego produkt
uzupełniających dane podane w innych punktach Charakterystyki Produktu Leczniczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Kwas octowy, lodowaty
Sodu wodorotlenek
Sorbitol (E420)
Polisorbat 80

Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie wolno rozcieńczać produktu Nivestim roztworami chlorku sodu.

Rozcieńczony filgrastym może się adsorbować na szkle i materiałach z plastiku, chyba żejest
rozcieńczony roztworem glukozy do infuzji o stężeniu 50 mg/ml (5%) (patrz punkt 6.6).
Nie mieszać tego produktu leczniczego z innymi lekami, oprócz podanych w punkcie 6.6.

6.3 Okres ważności

30 miesięcy.

Po rozcieńczeniu: Wykazano, że rozcieńczony roztwór zachowuje stabilność chemiczną i fizyczną
przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C. Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt
należy natychmiast wykorzystać. Jeśli produkt nie zostanie natychmiast zużyty, użytkownik
odpowiada za warunki oraz czas przechowywania, który standardowo nie powinien być dłuższy niż 24
godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczanie miało miejsce w kontrolowanych
warunkach aseptycznych.

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Przechowywać i transportować w stanie schłodzonym (20C - 8°C).

Nie zamrażać. Przechowywać ampułkostrzykawkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed
światłem.

Przypadkowe narażenie na działanie temperatur zamrażania do 24 godzin nie ma negatywnego
wpływu na stabilność produktu Nivestim. Zamrożoną ampułkostrzykawkę można rozmrozić, a
następnie przechowywać w lodówce w celu przyszłego zastosowania. NIE STOSOWAĆ produktu
Nivestim, jeśli narażenie na działanie temperatur zamrażania było dłuższe niż 24 godziny lubjeśli
produkt był zamrażany więcej niżjeden raz.

W czasie okresu ważności, w celu zastosowania ambulatoryjnego produkt można wyjąć z lodówki i
przechowywać w temperaturze pokojowej (nie wyższej niż 25°C) jednorazowo do 7 dni. Po upływie
tego czasu produktu nie należy ponownie wkładać do lodówki i należy go usunąć.

W celu zapoznania się z warunkami przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz
punkt 6.3.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Ampułkostrzykawka (ze szkła typu I), z igłą iniekcyjną (ze stali nierdzewnej), z osłoną
zabezpieczającą igłę, zawierająca 0,2 ml roztworu do wstrzykiwań lub infuzji.

Wielkość opakowania: 1, 5 lub 10 ampułkostrzykawek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowania

W razie konieczności Nivestim można rozcieńczać w roztworze glukozy do infuzji o stężeniu
50 mg/ml (5%).

Nie zaleca się nigdy rozcieńczania do końcowego stężenia poniżej 0,2 mlnj. (2 mcg) na ml.

Przed zastosowaniem należy skontrolować wygląd roztworu. Tylko klarowne roztwory, bez
wytrąconych cząstek nadają się do użytku.

Przed podaniem pacjentom leczonym filgrastymem w rozcieńczeniu do stężenia poniżej 1,5 mlnj.
(15 mcg) na ml, do roztworu należy dodać ludzkiej albuminy osocza (HSA) tak, by uzyskać stężenie
końcowe 2 mg/ml.

Przykład: Jeśli końcowa objętość wynosi 20 ml, do całkowitej dawki filgrastymu mniejszej niż
30 mlnj. (300 mcg) należy dodać 0,2 ml 20% roztworu ludzkiej albuminy.

Po rozcieńczeniu w roztworze glukozy do infuzji o stężeniu 50 mg/ml (5%), filgrastym wykazuje
zgodność ze szkłem i wieloma materiałami z plastiku, w tym z polichlorkiem winylu (PCW),
poliolefiną (kopolimerem polipropylenu i polietylenu) oraz polipropylenem.

Nivestim nie zawiera żadnych środków konserwujących. Z uwagi na możliwe ryzyko zanieczyszczeń
mikrobiologicznych, strzykawki z produktem Nivestim przeznaczone są wyłącznie dojednorazowego
użycia. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób
zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Hospira UK Limited

Queensway

Royal Leamington Spa

Warwickshire CV31 3RW

Wielka Brytania

Tel: +44 (0) 1926 820 820

Fax: +44 (0) 1926 821 049

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

EU/1/10/631/007
EU/1/10/631/008
EU/1/10/631/009

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

08/06/2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

Szczegółowa informacja o tym produkcie jest dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji
Leków http://www.ema.europa.eu/.


Interakcje Nivestim z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Nivestim z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Grupy

  • Leki immunostymulujące

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.