Decapeptyl Depot interakcje ulotka proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań 3,75 mg 1 zest. | 1a.strz.pr.+1a.strz.roz.

Brak informacji o dostępności produktu

 

Decapeptyl Depot proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań | 3,75 mg | 1 zest. | 1a.strz.pr.+1a.strz.roz.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Triptorelinum
Podmiot odpowiedzialny: FERRING GMBH



Opis produktu Decapeptyl Depot

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1.       NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Decapeptyl Depot; 3,75 mg; proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań

2.       SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ampułkostrzykawka z zawiera 3,75 mg tryptoreliny (Triptorelinum) w postaci tryptoreliny octanu, do odtworzenia w 1 ml rozpuszczalnika zawierającego sód.

Po odtworzeniu produktu stężenie sodu wynosi 3,69 mg/ml, co odpowiada 0,160 mmol/ml.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3.       POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań

Wygląd:

Przed zmieszaniem:  biały do nieznacznie żółtego proszek i przezroczysty, bezbarwny, wodnisty płyn

Po zmieszaniu:          jednorodna, mleczno biała do nieznacznie żółtej zawiesina

4.       SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1     Wskazania do stosowania

Mężczyźni: 

Leczenie hormonozależnego raka gruczołu krokowego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami.

Diagnostyka hormonozależności raka gruczołu krokowego (ocena wskazań do leczenia hormonalnego).

Kobiety:

Leczenie potwierdzonej badaniem laparoskopowym endometriozy w przypadku, gdy nie ma wskazań do leczenia chirurgicznego.

Przygotowanie do leczenia operacyjnego objawowych mięśniaków macicy w przypadku, kiedy wskazane jest zmniejszenie wielkości mięśniaków przed planowanym zabiegiem.

4.2     Dawkowanie i sposób podawania

Produkt powinien być stosowany wyłącznie pod nadzorem lekarza specjalisty posiadającego wyposażenie niezbędne do regularnego monitorowania reakcji na leczenie.

Ważne jest, aby wstrzykiwania zawiesiny o przedłużonym uwalnianiu dokonywać ściśle według instrukcji podanych w punkcie 6.6.

Zawiesina musi być wstrzyknięta natychmiast po jej sporządzeniu.

Dawkowanie i sposób podawania:

Dawkę zawartą w jednej ampułkostrzykawce, odpowiadającą 3,75 mg tryptoreliny, wstrzykuje się głęboko domięśniowo co 28 dni. Za każdym razem należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia.

Mężczyźni:

rak gruczołu krokowego i diagnostyka hormonozależności raka gruczołu krokowego

Raz na 4 tygodnie należy wstrzyknąć dawkę zawartą w jednej ampułkostrzykawce, odpowiadającą 3,75 mg tryptoreliny. W celu zapewnienia nieprzerwanie małego stężenia testosteronu należy przestrzegać podawania produktu co 4 tygodnie.

Kobiety:

mięśniaki macicy i endometrioza

Raz na 4 tygodnie należy wstrzyknąć dawkę zawartą w jednej ampułkostrzykawce, odpowiadającą 3,75 mg tryptoreliny. Leczenie musi być zapoczątkowane w czasie pierwszych 5 dni cyklu miesiączkowego.

Uwaga dotycząca specjalnych grup pacjentów:

-        Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów w wieku podeszłym

-        Zgodnie z aktualnymi danymi nie jest konieczne zmniejszanie dawki ani wydłużanie odstępów między wstrzyknięciami u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Czas trwania leczenia:

Rak gruczołu krokowego:

Leczenie produktem Decapeptyl Depot jest zwykle leczeniem długoterminowym.

Diagnostyka hormonozależności raka gruczołu krokowego:

Produkt Decapeptyl Depot należy podawać przez okres 3 miesięcy. Wiodącym parametrem diagnostycznym jest stężenie PSA, które w zaawansowanych przypadkach raka jest większe niż 10 ng/ml. Stężenie PSA i testosteronu należy określić przed pierwszym podaniem produktu Decapeptyl Depot i po 3 miesiącach leczenia. Wynik testu jest pozytywny, jeśli stężenie testosteronu jest na poziomie kastracyjnym (mniejsze niż 1 ng/ml), a stężenie PSA zmniejszyło się. W takiej sytuacji wskazane jest dalsze leczenie produktem Decapeptyl Depot. W przypadku, gdy stężenie testosteronu zmniejszy się, a stężenie PSA pozostanie bez zmian lub zwiększy się, dalsze podawanie produktu Decapeptyl Depot nie ma uzasadnienia. Wynik fałszywie negatywny należy podejrzewać, jeśli stężenie PSA nie zmieniło się, ale u pacjenta stwierdzono poprawę stanu klinicznego (zmniejszenie wielkości guza, zmniejszenie dolegliwości dyzurycznych). W takim przypadku podawanie produktu Decapeptyl Depot należy kontynuować przez następne 3 miesiące i ponownie ocenić stężenie PSA i testosteronu.

Mięśniaki macicy i endometrioza

Czas leczenia zależy od wyjściowego stopnia ciężkości endometriozy i od ewolucji jej objawów klinicznych (czynnościowych i anatomicznych) oraz od ewolucji objętości mięśniaków macicy, ocenianej w trakcie leczenia za pomocą ultrasonografii. Zazwyczaj maksimum możliwego do osiągnięcia wyniku uzyskuje się po 3 do 4 wstrzyknięciach.

Z uwagi na możliwy wpływ na gęstość kości, leczenie nie powinno trwać dłużej niż 6 miesięcy (patrz punkt 4.4).

4.3     Przeciwwskazania

Ogólne:

-       nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą,

-       nadwrażliwość na hormon uwalniający gonadotropiny (GnRH) lub jakikolwiek inny analog GnRH.

Kobiety:

-       ciąża,

-       okres karmienia piersią.

4.4     Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ogólnie:

Stosowanie agonistów GnRH może powodować zmniejszenie gęstości mineralnej kości. U ludzi, z wstępnych danych wynika, że stosowanie bisfosfonianów w połączeniu z agonistami GnRH może zmniejszać demineralizację kości.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka wystąpienia osteoporozy, takimi jak przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, długotrwałe leczenie lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości (np. leki przeciwpadaczkowe lub kortykoidy), występowanie osteoporozy w rodzinie, niedożywienie.

Rzadko, leczenie agonistami może ujawnić obecność nieczynnego klinicznie gruczolaka przysadki typu gonadotropinoma. U pacjentów tych może dojść do udaru przysadki objawiającego się nagłym bólem głowy, wymiotami, zaburzeniem widzenia i porażeniem mięśni oka.

Istnieją doniesienia o zmianach nastroju, w tym także depresji. Pacjenci z rozpoznaną depresją powinni być ściśle monitorowani w czasie leczenia.

Mężczyźni:

Podobnie jak inni agoniści GnRH, tryptorelina powoduje na początku przejściowe zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy krwi. W konsekwencji, w pierwszych tygodniach leczenia mogą wystąpić pojedyncze przypadki przejściowego zaostrzenia objawów raka gruczołu krokowego. W początkowej fazie leczenia należy rozważyć zastosowanie dodatkowo odpowiedniego przeciwandrogenu lub antagonisty GnRH, aby przeciwdziałać początkowemu zwiększeniu stężenia testosteronu w surowicy krwi i zaostrzeniu objawów klinicznych.

U małej liczby pacjentów może wystąpić okresowe zaostrzenie objawów raka gruczołu krokowego (ang. tumour flare) i przejściowe nasilenie bólu nowotworowego (bólu spowodowanego przerzutami), który może być leczony objawowo.

Podobnie jak w przypadku innych agonistów GnRH, obserwowano pojedyncze przypadki ucisku na rdzeń kręgowy i niedrożności cewki moczowej. W przypadku wystąpienia ucisku na rdzeń kręgowy lub niewydolności nerek należy wdrożyć standardowe leczenie tych powikłań, a w skrajnych przypadkach należy rozważyć natychmiastowe usunięcie jąder (kastracja chirurgiczna). W pierwszych tygodniach leczenia wskazane jest ścisłe monitorowanie, zwłaszcza u pacjentów z przerzutami do kręgosłupa i zagrożonych uciskiem na rdzeń kręgowy oraz u pacjentów z niedrożnością dróg moczowych.

Po kastracji chirurgicznej tryptorelina nie powoduje dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy krwi.

Długotrwała blokada androgenowa w następstwie obustronnego usunięcia jąder albo podawania analogów GnRH wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zmniejszenia gęstości kości i może prowadzić do osteoporozy i zwiększać ryzyko złamania kości.

Z danych epidemiologicznych wynika dodatkowo, że podczas stosowania blokady androgenowej u pacjentów może dochodzić do zmian metabolicznych (np. nietolerancja glukozy) lub zwiększonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Jednakże dane z badań prospektywnych nie potwierdziły powiązania pomiędzy leczeniem analogami GnRH i zwiększeniem śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Pacjenci obarczeni dużym ryzykiem chorób metabolicznych lub sercowo-naczyniowych powinni być uważnie oceniani przed rozpoczęciem leczenia i odpowiednio kontrolowani w czasie stosowania blokady androgenowej.

Podawanie tryptoreliny w dawkach leczniczych powoduje blokadę osi przysadka-gonady. Normalna czynność powraca zwykle po zaprzestaniu leczenia. Testy diagnozujące czynność osi przysadka-gonady przeprowadzane w trakcie leczenia i po zaprzestaniu leczenia analogami GnRH mogą dawać mylące wyniki.

Kobiety:

Produkt DECAPAPTYL DEPOT powinien być przepisany dopiero po postawieniu dokładnej diagnozy (np. laparoskopia).

Przed rozpoczęciem leczenia należy uzyskać potwierdzenie, że pacjentka nie jest w ciąży.

Ponieważ w czasie leczenia produktem Decapeptyl Depot powinny ustać krwawienia miesiączkowe, pacjentkę należy poinstruować, aby poinformowała lekarza, jeśli utrzymują się regularne miesiączki.

Zmniejszenie gęstości mineralnej kości

Stosowanie agonistów GnRH prawdopodobnie powoduje zmniejszenie gęstości mineralnej kości przeciętnie o 1% miesięcznie w czasie sześciomiesięcznego okresu leczenia. Każde 10% zmniejszenia gęstości mineralnej kości wiąże się ze zwiększeniem ryzyka złamania o około dwa do trzech razy. Z tego powodu czas leczenia nie powinien przekraczać 6 miesięcy. Po przerwaniu leczenia masa kostna ulega zwykle odbudowaniu w ciągu 6 do 9 miesięcy.

Z aktualnie dostępnych danych wynika, że po zaprzestaniu leczenia u większości kobiet dochodzi do odzyskania prawidłowej gęstości kości.

Brak dokładnych danych dotyczących pacjentek z czynną osteoporozą lub czynnikami ryzyka osteoporozy, takimi jak przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, długotrwałe leczenie lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości (np. leki przeciwpadaczkowe lub kortykoidy), rodzinne występowanie osteoporozy, niedożywienie (np. jadłowstręt psychiczny). Ponieważ zmniejszenie gęstości mineralnej kości może być bardziej szkodliwe w tej grupie pacjentek, leczenie tryptoreliną należy rozpatrywać indywidualnie i rozpoczynać tylko wtedy, gdy bardzo staranna ocena wskazuje, że korzyści z leczenia są większe niż ryzyko. W celu przeciwdziałania zmniejszeniu gęstości mineralnej kości należy rozważyć zastosowanie dodatkowych środków kontrolnych.

Mięśniaki macicy i endometrioza

Tryptorelina stosowana w zalecanych dawkach powoduje trwały hipogonadotropowy brak miesiączki. Jeśli krwawienie z macicy występuje po pierwszym miesiącu leczenia, należy oznaczyć stężenie estradiolu w osoczu. Jeśli stężenie jest mniejsze niż 50 pg/ml, należy poszukiwać możliwych zmian organicznych.

Po przerwaniu leczenia jajniki wznawiają czynność i owulacja pojawia się około 2 miesiące po ostatnim wstrzyknięciu.

Przez cały okres leczenia należy stosować niehormonalną metodę antykoncepcji, wliczając w to okres 1 miesiąca po ostatnim wstrzyknięciu.

W trakcie leczenia mięśniaków macicy należy regularnie kontrolować wielkość macicy i mięśniaków, np. za pomocą ultrasonografii. Nieproporcjonalnie szybkie tempo zmniejszania się wielkości macicy w stosunku do tempa zmniejszania się tkanki mięśniaków doprowadziło w pojedynczych przypadkach do krwawienia i posocznicy. Istnieją doniesienia dotyczące krwawienia u pacjentek z włókniakami podśluzówkowymi po leczeniu analogami GnRH. Zazwyczaj krwawienie występowało 6 do 10 tygodni po rozpoczęciu leczenia.

Obserwowano przypadki reakcji alergicznych i anafilaktycznych w postaci reakcji miejscowych i objawów ogólnych.

4.5     Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jeśli tryptorelina podawana jest równocześnie z lekami mającymi wpływ na wydzielanie gonadotropin przez przysadkę mózgową, należy zachować ostrożność i zaleca się kontrolowanie stanu hormonalnego pacjenta.

4.6     Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Tryptoreliny nie należy stosować w czasie ciąży, gdyż stosowanie w tym czasie agonistów GnRH wiąże się z teoretycznym ryzykiem wystąpienia poronienia lub nieprawidłowości u płodu.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny być przed rozpoczęciem leczenia dokładnie zbadane w celu wykluczenia ciąży.

Podczas leczenia należy stosować niehormonalne metody antykoncepcji, aż do czasu powrotu krwawień miesiączkowych.

Karmienie piersią

Nie jest wiadome, czy tryptorelina przenika do mleka matek. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych u karmionych dzieci, należy zaprzestać karmienia piersią przed podaniem produktu i przez cały czas jego podawania nie należy karmić piersią.

4.7         Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona, jeśli u pacjenta występują zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia, będące działaniami niepożądanymi w trakcie leczenia lub wynikające z choroby podstawowej.

4.8     Działania niepożądane

Ogólna tolerancja u mężczyzn

Podobnie jak w przypadku leczenia innymi agonistami GnRH lub kastracją chirurgiczną, najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem tryptoreliną spowodowane były przewidywanym działaniem farmakologicznym: początkowym zwiększeniem stężenia testosteronu, po którym następuje prawie całkowita supresja testosteronu. Działania te obejmowały uderzenia gorąca (50%), zaburzenia wzwodu i zmniejszenie popędu płciowego.

Zgłaszane były następujące działania niepożądane, które uważa się za mające przynajmniej możliwy związek z leczeniem tryptoreliną. O większości z nich wiadomo, że są związane z biochemiczną lub chirurgiczną kastracją.

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA

Bardzo często (≥1/10)

Często

(≥1/100 do < 1/10)

Niezbyt często

(≥1/1000 do < 1/100)

Częstość nieznana

Mężczyźni

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Zapalenie nosogardzieli

Zaburzenia układu immunologicznego

Nadwrażliwość

Reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Zmniejszony apetyt

Zwiększony apetyt, dna, cukrzyca

Zaburzenia psychiczne

Zmniejszony popęd płciowy

Nastrój przygnębienia, zaburzenia snu

Bezsenność, depresja, nagłe zmiany nastroju,  splątanie świadomości, zmniejszona aktywność, euforyczny nastrój, niepokój, utrata popędu płciowego

Zaburzenia układu nerwowego

Ból głowy

Zawroty głowy, parestezje, zaburzenia pamięci, zaburzenia smaku, senność, trudność stania

Zaburzenia oka

Nieprawidłowe czucie w oku, zaburzone widzenie, niewyraźne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika

Szum w uszach, zaburzenia równowagi

Zaburzenia naczyniowe

Uderzenia gorąca

Zatorowość, nadciśnienie

Niedociśnienie

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Zaostrzone objawy astmy

Duszność, duszność nasilającą się w pozycji leżącej, krwawienie z nosa

Zaburzenia żołądka i jelit

Nudności

Ból w nadbrzuszu, suchość w ustach

Ból brzucha, zaparcie, biegunka, wymioty, rozdęcie brzucha, wzdęcie

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Nadmierne pocenie się

Brak wzrostu włosów, łysienie

Trądzik, świąd skóry, wysypka, pęcherzyki skórne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, plamica

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Ból kości

Ból mięśni, ból stawów

Ból pleców, ból mięśniowo-szkieletowy, ból kończyn, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, sztywność stawów, obrzęk stawów, sztywność mięśniowo-szkieletowa, zapalenie kości i stawów

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bolesne oddawanie moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Zaburzenia wzwodu

Ginekomastia

Zanik jąder

Ból piersi, ból jąder, brak wytrysku nasienia

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Uczucie zmęczenia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia,

drażliwość

Osłabienie, rumień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk, ból, dreszcze, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, gorączka, złe samopoczucie

Badania diagnostyczne

Zwiększone stężenie we krwi dehydrogenazy mleczanowej,  gammaglutamylotransferazy, aminotransferazy asparaginianowej, aminotransferazy alaninowej, zwiększona masa ciała, zmniejszona masa ciała

Zwiększone stężenie we krwi kreatyniny, mocznika, fosfatazy alkalicznej, zwiększone ciśnienie krwi, zwiększona temperatura ciała

 

Tryptorelina powoduje przejściowe zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy w pierwszym tygodniu po pierwszym wstrzyknięciu produktu o długotrwałym uwalnianiu. W związku z takim początkowym zwiększeniem stężenia testosteronu, u niewielkiego odsetka pacjentów (≤ 5%) może wystąpić okresowe zaostrzenie objawów raka gruczołu krokowego (ang. tumour flare) manifestujące się zwykle nasileniem objawów w obrębie układu moczowego (<  2%) i bólu w miejscu przerzutów (5%), które można leczyć objawowo. Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego do dwóch tygodni.

Stwierdzano pojedyncze przypadki zaostrzenia objawów choroby w postaci niedrożności cewki moczowej lub ucisku na rdzeń kręgowy. Dlatego też pacjenci z uszkodzeniem kręgosłupa spowodowanym przerzutami i (lub) niedrożnością górnego lub dolnego odcinka dróg moczowych powinni być uważnie kontrolowani w okresie kilku pierwszych tygodni leczenia (patrz punkt 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).

Stosowaniu agonistów GnRH do leczenia raka gruczołu krokowego może towarzyszyć zwiększona utrata masy kostnej, co może prowadzić do osteoporozy oraz zwiększać ryzyko złamania kości.

Ogólna tolerancja u kobiet

Jako następstwo zmniejszonego stężenia estrogenów, najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (spodziewanymi u 10% kobiet lub więcej) były ból głowy, zmniejszony popęd płciowy, zaburzenia snu, zmieniony nastrój, bolesne stosunki płciowe, bolesne miesiączkowanie, krwawienie z narządów rodnych, zespół hiperstymulacji jajników, ból w  miednicy, przerost jajników, ból brzucha, suchość pochwy i sromu, nadmierne pocenie się, uderzenia gorąca i osłabienie.

Zgłaszane były następujące działania niepożądane, które uważa się za mające przynajmniej możliwy związek z leczeniem tryptoreliną. O większości z nich wiadomo, że są związane z biochemiczną lub chirurgiczną kastracją.

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA

Bardzo często

(≥1/10)

Często

(≥1/100 do < 1/10)

Niezbyt często

(≥1/1000 do < 1/100)

Częstość nieznana

Kobiety

Zaburzenia układu immunologicznego

Nadwrażliwość

Reakcje anafilaktyczne

Zaburzenia psychiczne

Zmniejszony popęd płciowy, zmieniony nastrój, zaburzenia snu

Nastrój przygnębienia

Splątanie świadomości, niepokój, depresja

Zaburzenia układu nerwowego

Ból głowy

Parestezje

Zawroty głowy

Zaburzenia oka

Zaburzone widzenie

Niewyraźne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika

Zaburzenia równowagi

Zaburzenia naczyniowe

Uderzenia gorąca

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Duszność

Zaburzenia żołądka i jelit

Ból brzucha

Nudności

Dolegliwości brzuszne, biegunka, wymioty

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Nadmierne pocenie się

Świąd skóry, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Ból kości

Ból mięśni, ból stawów

Ból pleców

Zaburzenia kości*, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

Krwawienie z pochwy, suchość pochwy i sromu, bolesne stosunki płciowe, bolesne miesiączkowanie, powiększenie jajników, ból w miednicy

Ból piersi, nadmierne krwawienie menstruacyjne, krwawienie pomiędzy normalnymi krwawieniami menstruacyjnymi, brak miesiączki

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Osłabienie

Uczucie zmęczenia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia, ból w miejscu wstrzyknięcia,

drażliwość                        

Rumień w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, złe samopoczucie

Badania diagnostyczne

Zwiększone stężenie we krwi dehydrogenazy mleczanowej,  gammaglutamylotransferazy, aminotransferazy asparaginianowej, aminotransferazy alaninowej, cholesterolu

Zwiększone ciśnienie krwi, zwiększona waga ciała, zmniejszona waga ciała

*Może wystąpić niewielkie zmniejszenie gęstości kości. Jest to zazwyczaj odwracalne w ciągu 6 do 9 miesięcy po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4).

W początkowym okresie leczenia, kiedy dochodzi do przejściowego zwiększenia stężenia estradiolu w osoczu, objawy endometriozy, w tym ból w miednicy i bolesne miesiączkowanie, mogą bardzo często ulegać zaostrzeniu (≥ 10%). Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu jednego do dwóch tygodni.

W miesiącu następującym po pierwszym wstrzyknięciu może wystąpić krwawienie z narządów rodnych, w tym nadmierne krwawienie menstruacyjne i krwawienie pomiędzy normalnymi krwawieniami menstruacyjnymi.

Może być obserwowany przerost jajników oraz ból w miednicy i (lub) ból brzucha.

4.9     Przedawkowanie

Doświadczenie z przedawkowaniem tryptoreliny jest niewystarczające do wyciągnięcia wniosków dotyczących możliwych działań niepożądanych. Biorąc pod uwagę rodzaj opakowania i postać farmaceutyczną, nie należy się spodziewać przedawkowania.

W razie przedawkowania wskazane jest leczenie objawowe.

5.       Właściwości farmakologiczne

5.1     Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: analogi hormonu uwalniającego gonadotropinę (GnRH), kod ATC: L 02 AE 04

Tryptorelina jest syntetycznym dekapeptydem, analogiem naturalnego hormonu uwalniającego gonadotropiny (ang. gonadotrpohin-releasing hormone – GnRH). GnRH jest dekapeptydem wytwarzanym w podwzgórzu, regulującym biosyntezę i uwalnianie przez przysadkę mózgową hormonu luteinizującego (ang. Luteinising Hormone – LH) i hormonu folikulortopowego (ang. Follicle-Stimulating Hormone – FSH). Tryptorelina pobudza przysadkę mózgową do wydzielania LH i FSH silniej niż gonadorelina podawana w porównywalnej dawce, i czas jej działania jest dłuższy. Zwiększenie stężeń LH i FSH prowadzi na początku do zwiększenia stężeń testosteronu w surowicy krwi u mężczyzn lub stężenia estrogenów w surowicy krwi u kobiet. Nieprzerwane podawanie agonisty GnRH skutkuje zahamowaniem wydzielania LH i FSH przez przysadkę mózgową. Zahamowanie to prowadzi do zmniejszenia steroidogenezy, przez co stężenie estradiolu w surowicy krwi u kobiet oraz stężenie testosteronu w surowicy krwi u mężczyzn zmniejsza się odpowiednio do wartości pomenopauzalnych lub pokastracyjnych, tj. stanu hipogonadyzmu hipogonadotropowego. Stężenia siarczanu dihydroepiandrosteronu (ang. dihydroepiandrostenedion sulphate – DHEAS) nie zmieniają się. Z leczniczego punktu widzenia prowadzi to do zmniejszenia wzrostu wrażliwych na testosteron guzów gruczołu krokowego u mężczyzn oraz zmniejszenia wielkości ognisk endometriozy i wielkości estrogenozależnych mięśniaków macicy u kobiet. Odnośnie mięśniaków macicy, maksymalne korzyści z leczenia stwierdza się u kobiet z anemią (stężenie hemoglobiny mniejsze lub równe 8 g/dl).

5.2     Właściwości farmakokinetyczne

Po domięśniowym podaniu produktu Decapeptyl Depot stężenia tryptoreliny w osoczu zdeterminowane są (powolnym) rozpadem polimeru Poli(kwas mlekowy i kwas glikolowy, 1:1). Mechanizm tkwiący w tej formie podania umożliwia takie właśnie powolne uwalnianie tryptoreliny z polimeru.

Po domięśniowym lub podskórnym podaniu tryptoreliny w postaci depot (mikrokapsułki o przedłużonym uwalnianiu) następuje szybkie zwiększenie stężenia tryptoreliny w osoczu, z maksimum występującym w ciągu pierwszych godzin. Następnie stężenie tryptoreliny znacznie zmniejsza się w ciągu 24 godzin. W czwartym dniu wartość stężenia osiąga drugie maksimum, po czym zmniejsza się w trybie dwuwykładniczym do wartości poniżej progu oznaczalności po 44 dniach. Po wstrzyknięciu podskórnym zwiększanie stężenia tryptoreliny następuje bardziej stopniowo, a wartości stężeń są nieco mniejsze niż po wstrzyknięciach domięśniowych. Po wstrzyknięciu podskórnym zmniejszanie stężenia tryptoreliny trwa dłużej – wartości stężeń schodzą poniżej progu oznaczalności po 65 dniach.

W trakcie leczenia prze okres 6 miesięcy z podawaniem produktu co 28 dni nie stwierdzono oznak kumulacji tryptoreliny w odniesieniu do obu dróg podania. Po podaniu domięśniowym i podskórnym wartości stężeń tryptoreliny zmniejszały się do około 100 pg/ml (średnia wartość) przed kolejnym podaniem. Należy przyjąć, że część tryptoreliny, która nie jest biodostępna, jest metabolizowana w miejscu wstrzyknięcia, np. przez makrofagi.

W przysadce mózgowej biodostępna tryptorelina jest unieczynniana poprzez odszczepienie fragmentów N-końcowych przez pyroglutamyl-peptydazę i obojętną endopeptydazę. W wątrobie i nerkach tryptorelina ulega degradacji do biologicznie nieczynnych peptydów i aminokwasów.

40 minut po zakończeniu 1-godzinnej infuzji 100 μg tryptoreliny 3% do 14% podanej dawki było już wyeliminowane przez nerki.

Wydaje się, że ze względu na podrzędne znaczenie eliminacji przez nerki i szeroki zakres terapeutyczny tryptoreliny jako substancji czynnej, dostosowywanie i indywidualizacja leczenia tryptoreliną w postaci depot u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie są konieczne.

Biodostępność:

Mężczyźni:

Biodostępność substancji czynnej tryptoreliny z podanego domięśniowo depot wynosi 38,3% w ciągu pierwszych 13 dni. Dalsze uwalnianie jest liniowe i wynosi średnio 0,92% dawki na dobę. Biodostępność po podaniu podskórnym stanowi 69% biodostępności po podaniu domięśniowym.

Kobiety:

Po 27 dniach testu można wykryć średnio 35,7% podanej dawki, z czego 25,5% jest uwalniane w ciągu pierwszych 13 dni, a dalsze uwalnianie jest liniowe i wynosi średnio 0,73% podanej dawki na dobę

Ogólnie:

Obliczanie parametrów zależnych od modelu farmakokinetycznego (t0,5, Kel,etc.) nie ma zastosowania w przypadku postaci farmaceutycznych z mocno przedłużonym uwalnianiem substancji czynnej.

5.3     Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

U szczurów, lecz nie u myszy, leczonych przez długi okres tryptoreliną stwierdzono zwiększenie częstości występowania guzów przysadki mózgowej. Wpływ tryptoreliny na anomalie przysadki mózgowej jest nieznany. Uważa się, że poczynione obserwacje nie dotyczą ludzi. Wiadomo o występowaniu guzów przysadki mózgowej u gryzoni w związku z innymi analogami LHRH. Wykazano, że u szczurów tryptorelina działa toksycznie na zarodki i płody oraz powoduje opóźnienie rozwoju zarodkowo-płodowego i opóźnienie porodu.

Dane niekliniczne uwzględniające wyniki badań toksyczności po podaniu wielokrotnym i genotoksyczności nie ujawniają występowania szczególnego zagrożenia dla człowieka.

Jednorazowe wstrzyknięcie domięśniowe lub podskórne produktu Decapeptyl Depot lub środka do sporządzania zawiesiny wywoływało w miejscu wstrzyknięcia opóźnioną reakcję na ciało obce. W ciągu 8 tygodni późne reakcje po wstrzyknięciu domięśniowym cofały sie niemal całkowicie, natomiast po wstrzyknięciu podskórnym tylko nieznacznie.

Tolerancja miejscowa po dożylnym podaniu produktu Decapeptyl Depot była ograniczona.

6.       DANE FARMACEUTYCZNE

6.1     Wykaz substancji pomocniczych

1 ampułkostrzykawka z proszkiem zawiera:

Poli(kwas mlekowy i kwas glikolowy) 1:1

Glikolu propylenowego dikaprylokapronian

1 ampułkostrzykawka z 1 ml rozpuszczalnika zawiera:

Polisorbat 80

Dekstran 70

Sodu chlorek

Sodu diwodorofosforan dwuwodny

Sodu wodorotlenek

Wodę do wstrzykiwań

6.2     Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności.

6.3     Okres ważności

3 lata.

Zawiesina przygotowana do wstrzyknięcia: 3 minuty.

6.4     Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w lodówce (2˚C – 8˚C).

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5     Rodzaj i zawartość opakowania

Proszek: ampułkostrzykawka jednorazowego użytku z przezroczystego szkła borosilikonowego (Typ I) z czarnym korkiem tłoka z gumy chlorobutylowej (Typ I).

Rozpuszczalnik: ampułkostrzykawka jednorazowego użytku z przezroczystego szkła borosilikonowego (Typ I) z czarnym korkiem tłoka z gumy chlorobutylowej (Typ I).

Wielkość opakowania: 1 ampułkostrzykawka z proszkiem, 1 ampułkostrzykawka z rozpuszczalnikiem, 1 łącznik z polipropylenu i 1 igła iniekcyjna w tekturowym pudełku

6.6     Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Produkt Decapeptyl Depot przeznaczony jest do jednokrotnego wstrzyknięcia.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Instrukcja dla lekarza dotycząca przygotowywania, sporządzania i wstrzykiwania zawiesiny.

Ponieważ prawidłowe sporządzenie zawiesiny ma decydujące znaczenie dla skuteczności terapeutycznej produktu, należy ściśle przestrzegać następujących zaleceń:

1. Przygotowanie

-       Wyjąć opakowanie produktu Decapeptyl Depot z lodówki.

-       Zdjąć kapturek zabezpieczający z ampułkostrzykawki z proszkiem. Trzymać pionowo, aby zapobiec wysypaniu.

-       Otworzyć opakowanie z łącznikiem, nie wyjmując łącznika.

-       Ampułkostrzykawkę zawierającą proszek (mikrokapsułki o przedłużonym uwalnianiu) nakręcić na łącznik znajdujący się w opakowaniu i wyjąć całość.

Nakręcić ampułkostrzykawkę zawierającą rozpuszczalnik na wolny koniec łącznika i upewnić się, że jest szczelnie dopasowana.

 2. Sporządzanie zawiesiny

Wtłoczyć płyn do ampułkostrzykawki z proszkiem i następnie przetłoczyć go z powrotem do pierwszej ampułkostrzykawki. Zawiesinę należy ostrożnie przetłaczać pomiędzy dwiema ampułkostrzykawkami, aż do momentu powstania jednorodnej, mlecznej zawiesiny (należy mieszać w ten sposób około 10 razy). UWAGA: Pierwsze dwa do trzech przesunięć tłoka należy wykonać delikatnie (nie należy wciskać tłoka do końca, aby nie zniszczyć mikrokapsułek). Podczas sporządzania zawiesiny może dość do wytworzenia się niewielkiej ilości piany. Ważne jest, aby piana uległa rozpłynięciu lub została usunięta z ampułkostrzykawki przed wykonaniem wstrzyknięcia.

Mieszanie

Mieszać około 10 razy

3. Wstrzykiwanie

-       Odłączyć łącznik razem z pustą ampułkostrzykawką.

-       Na ampułkostrzykawkę z zawiesiną nałożyć igłę iniekcyjną.

-       Natychmiast podać głęboko domięśniowo.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7.       PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Ferring GmbH

Wittland 11

D-24109Kiel

Niemcy

8.       NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/3661

9.       DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

25/07/1995, 25/07/2000, 27/05/2005, 19/07/2006, 22/07/2008

10.     DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO


Charakterystyka produktu leczniczego Decapeptyl Depot

Charakterystyka produktu leczniczego wygenerowana została automatycznie na podstawie informacji dostępnych w Rejestrze Produktów Leczniczych.


Interakcje Decapeptyl Depot z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Decapeptyl Depot z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Grupy

  • Leki hormonalne stosowane w terapii przeciwnowotworowej

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.