Siroctid roztwór do wstrzykiwań | 500 mcg/ml | 5 amp.-strz.

Każda ampułkostrzykawka 1 ml zawiera 500 mikrogramów oktreotydu w postaci oktreotydu octanu.

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 ml roztworu (to znaczy praktycznie nie zawiera sodu).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Nadwrażliwość na oktreotyd lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego Siroctid (patrz punkt 6.1 Wykaz substancji pomocniczych).

Najczęściej występujące działania niepożądane zgłaszane podczas terapii oktreotydem dotyczyły zaburzeń żołądkowo-jelitowych, układu nerwowego, wątroby i dróg żółciowych oraz metabolizmu i odżywiania.

Najczęściej raportowanymi działaniami niepożądanymi w badaniach klinicznych dotyczących stosowania oktreotydu były biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, ból głowy, kamica żółciowa, hiperglikemia i zaparcia. Inne często zgłaszane działania niepożądane to zawroty głowy, ból miejscowy, osady w drogach żółciowych, zaburzenia czynności trzustki (np. obniżenie poziomu hormonu stymulującego trzustkę (TSH), obniżenie poziomu całkowitego T4 i wolnego T4), luźne stolce, zaburzona tolerancja glukozy, wymioty, astenia i hipoglikemia.

Rzadko działania niepożądane ze strony żołądka i jelit mogą przypominać ostrą niedrożność jelit, z nasilającym się rozdęciem brzucha, ostrym bólem w nadbrzuszu, czułość i obrona mięśniowa powłok jamy brzusznej.

Ból lub uczucie kłucia, mrowienia lub pieczenia w miejscu podania, z zaczerwienieniem i obrzękiem, rzadko utrzymuje się dłużej niż 15 minut. Uczucie miejscowego dyskomfortu może być zredukowane przez podawanie roztworu, który przed wstrzyknięciem osiągnie temperaturę pokojową lub przez wstrzykiwanie mniejszej objętości podając roztwór bardziej skoncentrowany. Pomimo, że zmierzone wydzielanie tłuszczu w kale może być zwiększone, brak jest danych potwierdzających, iż długotrwałe stosowanie oktreotydu prowadzi do niedoboru pokarmowego spowodowanego złym wchłanianiem.

Częstość występowania działań niepożądanych ze strony żołądka i jelit może być zmniejszona poprzez unikanie przyjmowania pokarmów o czasie zbliżonym do pory zastosowanie oktreotydu, dokonując wstrzyknięcia między posiłkami lub przed udaniem się na spoczynek.

W bardzo rzadkich przypadkach raportowano o występowaniu ostrego zapalenia trzustki w ciągu pierwszych godzin lub dni stosowania leku, które przemija po przerwaniu terapii. Dodatkowo, zapalenie trzustki wywołane kamicą żółciową obserwowano u pacjentów długotrwale przyjmujących oktreotyd.

U pacjentów zarówno z akromegalią jak i krakowiakiem obserwowano zmiany w obrazie EKG, takie jak wydłużenie odstępu QT, zmiany osi serca, wczesna repolaryzacja, niski woltaż, przejście załamka R/S, wczesna progresja załamków R oraz niespecyficzne zmiany odcinka ST. Związek pomiędzy wymienionymi zdarzeniami i stosowaniem oktreotydu octanu nie został ustalony ponieważ u wielu

pacjentów występują współistniejące choroby serca. (patrz punkt 4.4).

Poniższe działania niepożądane zostały zebrane podczas badań klinicznych dotyczących stosowania oktreotydu.

Działania niepożądane zostały przedstawione w oparciu o częstość występowania, zaczynając od najczęściej występujących, według następującej konwencji: bardzo często (> =1/10); często 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> = 1/1000 do < 1/100); rzadko (> =1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), łącznie z pojedynczymi przypadkami. W zakresie każdej częstotliwości, działania niepożądane wymienione są w oparciu o malejące znaczenie.

Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często: biegunka, ból brzucha, nudności, zaparcia, wzdęcia

Często: niestrawność, wymioty, steatorrhoea (nadmiar tłuszczu w kale), luźne stolce,

odbarwienie kału.

Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: ból głowy

Często: zawroty głowy

Zaburzenia endokrynologiczne

Często: niedoczynność tarczycy, zaburzenia czynności tarczycy (np. obniżony poziom

TSH, całkowitego T4 i wolnego T4)

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często: kamica żółciowa

Często: zapalenie pęcherzyka żółciowego, osady w drogach żółciowych,

hiperbilirubinemia

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo często: hiperglikemia

Często: hipoglikemia, zaburzenia tolerancji glukozy, anoreksja

Niezbyt często: odwodnienie

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: ból w miejscu wstrzyknięcia

Badania

Często: wzrost aktywności transaminaz

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: świąd, wysypka, łysienie

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często: duszności

Zaburzenia serca

Często: bradykardia

Niezbyt często: tachykardia

Dane po dopuszczeniu produktu do obrotu

Spontanicznie zgłaszane działania niepożądane były raportowane dobrowolnie i nie zawsze możliwe jest określenie częstości lub związku przyczynowego z narażeniem na działanie leku.

Działania niepożądane zebrane z raportów spontanicznych

Zaburzenia układu immunologicznego Anafilaksja, reakcje alergiczne/nadwrażliwości

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Pokrzywka

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Ostre zapalenie trzustki, ostre zapalenie wątroby bez cholestazy, cholestatyczne zapalenie wątroby, cholestaza, żółtaczka, cholestatyczna żółtaczka

Zaburzenia serca Arytmia

Badania

Zwiększony poziom fosfatazy alkalicznej, podwyższony poziom transferazy gamma-glutamylowej.

W celu zmniejszenia dyskomfortu w miejscu podania, zaleca się doprowadzenie produktu leczniczego do temperatury pokojowej przed wstrzyknięciem. Należy unikać wielokrotnych wstrzyknięć w krótkich odstępach czasu w to samo miejsce.

Siroctid należy skontrolować przed użyciem i użyć roztwór tylko wtedy, gdy jest przezroczysty i bez zanieczyszczeń.

Guzy GEP:

Zalecana dawka początkowa wynosi 50 mikrogramów raz lub dwa razy na dobę, przez wstrzyknięcie podskórne. W zależności od odpowiedzi klinicznej dawkę można stopniowo zwiększać do 100-200 mikrogramów trzy razy na dobę. W wyjątkowych przypadkach może być konieczne zastosowanie większych dawek. Dawki podtrzymujące należy dobierać indywidualnie. Zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 600 mikrogramów.

Zaleca się podawanie podskórne, jednak w przypadkach, gdy wymagana jest szybka odpowiedź, np. przełom rakowiaka, początkową dawkę zalecaną leku Siroctid można podać dożylnie, rozcieńczoną i podaną w bolusie, przy jednoczesnej kontroli rytmu serca za pomocą EKG.

W przypadku rakowiaków, jeżeli w ciągu tygodnia nie zostanie uzyskana korzystna odpowiedź przy zastosowaniu maksymalnej tolerowanej dawki produktu leczniczego Siroctid, lek należy odstawić.

Akromegalia:

Dawki początkowe 50-100 mikrogramów trzy razy na dobę, przez wstrzyknięcie podskórne. U większości pacjentów optymalna dawka dobowa wynosi zwykle 200-300 mikrogramów. Nie należy podawać dawki większej niż 1500 mikrogramów na dobę. Dawkę należy dostosowywać w oparciu o comiesięczne pomiary stężenia hormonów wzrostu (GH lub IGF-1) we krwi, zmiany w obrazie klinicznym oraz ewentualne działania niepożądane.

Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od rozpoczęcia leczenia produktem leczniczym Siroctid nie uzyska się istotnego zmniejszenia stężenia hormonu wzrostu (GH) i poprawy klinicznej, lek należy odstawić.

Zapobieganie powikłaniom po operacji trzustki:

Zaleca się podawanie dawki 100 mikrogramów trzy razy na dobę, przez wstrzyknięcie podskórne, przez siedem kolejnych dni, rozpoczynając od dnia operacji, co najmniej jedną godzinę przed laparotomią.

Krwawienie z żylaków przełyku:

Zalecana dawka to 25 mikrogramów na godzinę w ciągłej infuzji dożylnej przez ponad 48 godzin. Oktreotyd można podawać po rozcieńczeniu w roztworze soli fizjologicznej. U pacjentów z krwawieniem z żylaków przełyku w przebiegu marskości wątroby, oktreotyd był podawany w ciągłej infuzji dożylnej w dawce do 50 mikrogramów na godzinę.

Podawanie w infuzji dożylnej, patrz punkt 6.6.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek:

Po podawaniu podskórnym niewydolność nerek nie wpływała na całkowite oddziaływanie oktreotydu na organizm (AUC: obszar pod krzywą), nie jest więc konieczne dostosowywanie dawki produktu leczniczego Siroctid.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby:

U pacjentów z marskością wątroby okres półtrwania produktu leczniczego Siroctid może być zwiększony, co wymaga dostosowania dawki podtrzymującej.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku:

U pacjentów w podeszłym wieku leczonych produktem leczniczym Siroctid nie zaobserwowano objawów gorszej tolerancji ani konieczności stosowania innych dawek.

Stosowanie u dzieci:

Dane na temat stosowania produktu leczniczego Siroctid u dzieci są ograniczone.

Ogólne

Oktreotyd należy stosować wyłącznie pod specjalistyczną opieką szpitalną z możliwością diagnozowania i oceny odpowiedzi na leczenie.

Ponieważ guzy przysadki mózgowej wydzielające hormon wzrostu mogą się czasami rozrastać, powodując poważne powikłania (np. ograniczenie pola widzenia), bardzo istotna jest dokładna obserwacja każdego pacjenta. W przypadku pojawienia się cech rozrostu guza, może być zalecane zastosowanie alternatywnych metod leczenia.

Terapeutyczne korzyści z obniżenia poziomu hormonu wzrostu (GH) i normalizacji stężenia insulinopodobnego czynnika wzrostu - 1 (IGF-1) u kobiet z akromegalią mogą potencjalnie przywracać płodność. Pacjentki w wieku rozrodczym powinny, jeśli to konieczne, stosować odpowiednie środki antykoncepcyjne podczas stosowania oktreotydu (patrz punkt 4.6). Należy kontrolować czynność tarczycy u pacjentów długotrwale przyjmujących oktreotyd. Podczas leczenia oktreotydem należy kontrolować czynność wątroby.

Objawy sercowo-naczyniowe

Obserwowano niezbyt częste przypadki bradykardii. Konieczne może być dostosowanie dawek takich leków, jak antagoniści receptorów beta-adrenergicznych, antagoniści kanałów wapniowych czy leki stosowane do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej.

Objawy związane z pęcherzykiem żółciowym

Częstość przypadków tworzenia się kamieni żółciowych w czasie leczenia oktreotydem ocenia się na 15% do 30%. W populacji całkowitej wynosi ona 5% do 20%. Z tego względu zaleca się wykonywanie badania ultrasonograficznego pęcherzyka żółciowego przed rozpoczęciem oraz w czasie leczenia produktem Siroctid, w odstępach około 6 do 12-miesięcznych. U pacjentów leczonych produktem Siroctid przebieg kamicy żółciowej jest zwykle bezobjawowy; kamicę żółciową objawową należy leczyć metodą rozpuszczania kamieni żółciowych z wykorzystaniem kwasów żółciowych lub chirurgicznie.

Hormonalnie czynne guzy GEP

Podczas leczenia hormonalnie czynnych guzów GEP mogą wystąpić rzadkie przypadki nagłego zaniku skuteczności oktreotydu z szybkim nawrotem ciężkich objawów choroby.

Metabolizm glukozy

Ze względu na swoje działanie hamujące hormon wzrostu, glukagon i insulinę, oktreotyd może zaburzać regulację poziomu glukozy. Tolerancja glukozy po posiłku może być zaburzona, a w niektórych przypadkach, stan przewlekłej hiperglikemii może być wywołany przez długotrwałe stosowanie leku.

U pacjentów z gruczolakiem wysepkowokomórkowym, oktreotyd może pogłębiać i wydłużać czas trwania hipoglikemii ze względu na swój większy niż insuliny relatywny potencjał do hamowania wydzielania hormonu wzrostu i glukagonu oraz z powodu krótszego jego czasu działania hamującego na insulinę. Pacjenci z gruczolakiem wysepowokomórkowym powinni być ściśle monitorowani podczas rozpoczynania terapii oktreotydem oraz zmieniania dawkowania. Znacznym wahaniom stężenia glukozy we krwi można zapobiec, podając lek częściej i w mniejszych dawkach. Oktreotyd może zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę u pacjentów leczonych na cukrzycę typu I. U pacjentów bez cukrzycy oraz w przypadku cukrzycy typu II z częściowo zachowanymi rezerwami insuliny, podawanie oktreotydu może powodować wzrost stężenia glukozy we krwi po posiłku. Z tego powodu należy uważnie monitorować stężenie glukozy we krwi.

Żylaki przełyku

Ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy insulinozależnej u pacjentów z krwawieniami z żylaków przełyku w przebiegu marskości wątroby lub zmian zapotrzebowania na insulinę u pacjentów z wcześniej istniejącą cukrzycą, odpowiednie monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne.

Reakcje miejscowe

W 52-tygodniowym badaniu dotyczącym toksycznego działania u szczurów, obserwowano występowanie mięsaków w miejscu wstrzyknięcia tylko przy zastosowaniu najwyższej dawki (około 40 razy większa od maksymalnej dawki stosowanej u ludzi). W 52-tygodniowym badaniu dotyczącym toksycznego działania u psów nie obserwowano żadnych zmian rozrostowych i nowotworowych w miejscu wstrzyknięcia. Nie obserwowano przypadków formowania guzów w miejscu wstrzyknięcia u pacjentów leczonych oktreotydem przez okres do 15 lat. Wszystkie dostępne aktualnie informacje wskazują, iż obserwacje u szczurów są specyficzne dla gatunku i nie mają żadnego znaczenia dla stosowania leku u ludzi.

Żywienie

U niektórych pacjentów oktreotyd może zmieniać wchłanianie spożywanych tłuszczów. Obserwowano zmniejszenie stężenia witaminy B12 i nieprawidłowe wyniki testu Schillinga u niektórych pacjenów leczonych oktreotydem. U pacjentów, u których w przeszłości występował niedobór witaminy B12, zaleca się monitorowanie stężenia witaminy B12 podczas leczenia oktreotydem.

Ciąża

Nie przeprowadzono adekwatnych i właściwie kontrolowanych badań dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży. Po dopuszczeniu produktu do obrotu, dane o ograniczonej ilości ekspozycji ciężarnych na działanie leku dotyczyły kobiet z akromegalią, jednakże w połowie przypadków rezultat ciąży jest nieznany. Większośc kobiet było narażone na działanie oktreotydu w pierwszym trymestrze ciąży w zakresie dawek od 100 do 300 mikrogamów na dobę oktreotydu lub 20-30 mg/miesiąc oktreotydu w postaci wolno-uwalniającej. W około 2/3 przypadków ze znanym rezultatem, kobiety kontynuowały stosowanie oktreotydu w czasie ciąży.

Nie obserwowano wad ani deformacji wrodzonych z powodu stosowania oktreotydu w przypadkach ze znanym rezultatem.

Badania na zwierzętach wykazały przejściowe opóźnienie wzrostu u potomstwa, prawdopodobnie wynikające z profili hormonalnych badanego gatunku, ale nie udowodniono toksyczności dla płodu, teratogenności ani innego wpływu na reprodukcję.

Oktreotyd może być przepisany kobiecie ciężarnej tylko w szczególnych okolicznościach (patrz punkt 4.4)

Laktacja

Nie wiadomo, czy oktreotyd jest wydzielany z mlekiem kobiecym. Badania na zwierzętach wykazały, że oktreotyd przenika do mleka karmiących zwierząt. Podczas stosowania oktreotydu nie należy karmić piersią.