Brak informacji o dostępności produktu

 

Apo-Lozart tabletki powlekane | 50 mg | 28 tabl. | 2 blist.po 14 szt.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę
Substancja czynna: Losartanum kalicum
Podmiot odpowiedzialny: APOTEX EUROPE B.V.



Opis produktu Apo-Lozart

Kiedy stosujemy lek Apo-Lozart?

- Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych oraz dzieci i młodzieży w wieku 6 – 18 lat.

- Leczenie choroby nerek u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem ≥ 5,0 g/dobę w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

- Leczenie przewlekłej niewydolności serca (u pacjentów w wieku 60 lat i starszych), jeżeli nie można zastosować leku z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) ze względu na działania niepożądane, szczególnie kaszel lub przeciwwskazania. U pacjentów z niewydolnością serca, których stan zdrowia ustabilizował się pod wpływem inhibitora ACE, nie należy zmieniać tego produktu leczniczego na losartan. Frakcja wyrzutowa lewej komory powinna wynosić ≤ 40%; stan kliniczny powinien zostać ustabilizowany podczas leczenia przewlekłej niewydolności serca.

- Zmniejszenie ryzyka udaru u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory, udokumentowany w zapisie EKG (Badanie kliniczne LIFE, Rasa). 


Jaki jest skład leku Apo-Lozart?

Apo-Lozart, 50 mg

Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg losartanu potasowego ( Losartanum kalicum ).

Substancja pomocnicza:

Każda tabletka powlekana zawiera 75,0 mg laktozy jednowodnej.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Apo-Lozart?

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

- Drugi i trzeci trymestr ciąży.

- Ciężka niewydolność wątroby.

- Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Apo-Lozart z produktami zawierającymi  aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR< 60 ml/min/1,73 m ).


Apo-Lozart – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Losartan był oceniany w następujących badaniach klinicznych:

• W kontrolowanym badaniu klinicznym przeprowadzonym u > 3000 dorosłych pacjentów w wieku 18 lat i starszych z samoistnym nadciśnieniem

• W kontrolowanym badaniu klinicznym przeprowadzonym u 177 pacjentów pediatrycznych w wieku od 6 do 16 lat z nadciśnieniem

• W kontrolowanym badaniu klinicznym przeprowadzonym u > 9000 pacjentów w wieku od 55 do 80 lat z nadciśnieniem i przerostem lewej komory serca (badanie LIFE)

• W kontrolowanych badaniach klinicznych przeprowadzonych u > 7700 dorosłych pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (badania ELITE I, ELITE II, HEAAL)

• W kontrolowanym badaniu klinicznym przeprowadzonym u > 1500 pacjentów z cukrzycą typu 2 w wieku 31 lat i starszych z białkomoczem.

W wymienionych badaniach klinicznych najczęściej występującym działaniem niepożądanym były zawroty głowy.

Częstość występowania działań niepożądanych wymienionych poniżej została uporządkowana zgodnie z następującą konwencją:

bardzo często: (≥ 1/10)

często: (≥ 1/100 do 1/10)

niezbyt często: (≥ 1/1000 do 1/100)

rzadko: (≥ 1/10 000 do < 1/1000)

bardzo rzadko: (< 1/10 000)

nie znane: (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Tabela 1. Częstość występowania działań niepożądanychzaobserwowanych w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych oraz danych zebranych po wprowadzeniu produktu na rynek

Działanie niepożądane

Częstość występowania

 

Inne

 

Nadciśnienie

Nadciśnienie i przerost lewej

komory serca

Przewlekła niewydolność serca

Nadciśnienie i cukrzyca typu 2 z

chorobą nerek

Doświadczenia zebrane po

wprowadzeniu na rynek

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

  

Niedokrwistość

  

często

 

nie znane

Trombocytopenia

    

nie znane

Zaburzenia układu immunologicznego

  

Reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne,

obrzęk

naczynioruchowy*,

i zapalenie naczyń**

    

rzadko

Zaburzenia psychiczne

  

depresja

    

nie znane

Zaburzenia układu nerwowego

  

Zawroty głowy

często

często

często

często

 

Senność

niezbyt

często

    

Ból głowy

niezbyt

często

 

niezbyt często

  

Zaburzenia snu

niezbyt

często

    

Parestezja

  

rzadko

  

Migrena

    

nie znane

Zaburzenia smaku

    

nie znane

Zaburzenia ucha i błędnika

  

Zaburzenia równowagi

często

często

   

Szumy uszne

    

nie znane

Zaburzenia serca

  

Kołatanie

niezbyt

często

    

Dławica piersiowa

niezbyt

często

    

Omdlenia

  

rzadko

  

Migotanie przedsionków

  

rzadko

  

Udar naczyniowomózgowy

  

rzadko

  

Zaburzenia naczyniowe

  

Hipotonia ortostatyczna (w tym zależne od dawki działanie ortostatyczne)

niezbyt

często

 

często

często

 

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

  

Duszność

  

niezbyt często

  

Kaszel

  

niezbyt często

 

nie znane

Zaburzenia żołądka i jelit

  

Ból brzucha

niezbyt

często

    

Zatwardzenie

niezbyt

często

    

Biegunka

  

niezbyt często

 

nie znane

Nudności

  

niezbyt często

  

Wymioty

  

niezbyt często

  

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

  

Zapalenie trzustki

    

nie znane

Zapalenie wątroby

    

nie znane

Zaburzenia czynności wątroby

    

nie znane

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

  

Pokrzywka

  

niezbyt często

 

nie znane

Świąd

  

niezbyt często

 

nie znane

Wysypka

niezbyt

często

 

niezbyt często

 

nie znane

Nadwrażliwość na światło

    

nie znane

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

  

Ból mięśni

    

nie znane

Ból stawów

    

nie znane

Rabdomioliza

    

nie znane

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

  

Zaburzenia czynności nerek

  

często

  

Niewydolność nerek

  

często

  

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

  

Zaburzenia erekcji / impotencja

    

nie znane

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

  

Astenia

niezbyt

często

często

niezbyt często

często

 

Uczucie zmęczenia

niezbyt

często

często

niezbyt często

często

 

Obrzęk

niezbyt

często

    

Złe samopoczucie

    

nie znane

Badania diagnostyczne

Hiperkaliemia

często

 

niezbyt często

często

 

Zwiększenie stężenia aminotransferazy alaninowej(ALAT)

§

rzadko

    

Zwiększenie stężenia mocznika we krwi, kreatyniny w surowicy, potasu w surowicy

  

często

  

Hiponatremia

    

nie znane

Hipoglikemia

   

często

 

* w tym obrzęk krtani, głośni, twarzy, ust, gardła, i/lub języka (powodujący niedrożność dróg oddechowych); u części pacjentów w przeszłości raportowano obrzęk naczynioruchowy powiązany z przyjmowaniem innych leków, w tym ACE inhibitorów w tym plamica Henocha-Schönleina

szczególnie u pacjentów ze zmniejszoną objętością naczyniową, np.: u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub leczonych wysokimi dawkami diuretyków  często u pacjentów, którzy otrzymali 150 mg losartanu zamiast 50 mg

w badaniu klinicznym przeprowadzonym u pacjentów z cukrzycą typu 2 z nefropatią, u 9,9% pacjentów leczonych losartanem i u 3,4% pacjentów otrzymujących placebo rozwinęła się hiperkaliemia > 5,5 mmol/l 

§ zwykle ustępowało po przerwaniu leczenia

Następujące dodatkowe działania niepożądane pojawiały się częściej u pacjentów, którzy otrzymywali losartan w porównaniu do placebo (częstość nieznana): ból pleców, infekcje dróg moczowych, objawy grypopodobne.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych :

W następstwie hamowania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron obserwowano zaburzenia czynności nerek, w tym niewydolność nerek u pacjentów z grupy ryzyka; te zmiany czynności nerek mogą być odwracalne po przerwaniu leczenia.

Dzieci i młodzież

Profil działań niepożądanych u dzieci wydaje się być podobny do profilu obserwowanego u dorosłych pacjentów. Dane dotyczące populacji pediatrycznej są ograniczone.


Apo-Lozart - dawkowanie leku

Nadciśnienie

Zazwyczaj stosowaną dawką początkową i podtrzymującą u większości pacjentów jest 50 mg raz na dobę. Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 3 - 6 tygodniach od rozpoczęcia leczenia. U niektórych pacjentów w celu uzyskania właściwego działania terapeutycznego może być konieczne zwiększenie dawki dobowej do 100 mg stosowanej raz na dobę (rano). Losartan może być stosowany w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, szczególnie z lekami moczopędnymi (np. hydrochlorotiazydem).

Pacjenci z nadciśnieniem i cukrzycą typu 2 z proteinurią ≥ 0,5 g/dobę

Zazwyczaj stosowaną dawką początkową jest 50 mg raz na dobę. Następnie dawkę można zwiększyć do 100 mg raz na dobę w zależności od ciśnienia tętniczego krwi mierzonego po miesiącu od rozpoczęcia leczenia. Apo-Lozart może być stosowany jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. lekami moczopędnymi, antagonistami wapnia, lekami blokującymi receptory α- lub β-adrenergiczne i produktami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy), a także z insuliną i innymi powszechnie stosowanymi produktami hipoglikemizującymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika, glitazonami i inhibitorami glukozydazy).

Niewydolność serca

Zazwyczaj stosowaną dawką początkową u pacjentów z niewydolnością serca jest 12,5 mg losartanu raz na dobę. Na ogół dawkę należy zwiększać stopniowo w odstępach tygodniowych (np. 12,5 mg na dobę, 25 mg na dobę, 50 mg na dobę, 100 mg na dobę, aż maksymalnej dawki 150 mg losartanu raz na dobę), uwzględniając tolerancję pacjenta na produkt. 

Zmniejszenie ryzyka udaru u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory, udokumentowanym w zapisie EKG

Zazwyczaj stosowaną dawką początkową jest 50 mg losartanu raz na dobę. Należy dodatkowo zastosować małe dawki hydrochlorotiazydu i (lub) zwiększyć dawkę do 100 mg losartanu raz na dobę, uwzględniając ciśnienie tętnicze krwi. 

Szczególne grupy pacjentów

Stosowanie u pacjentów z małą objętością płynu wewnątrznaczyniowego

U pacjentów ze zmniejszoną objętością płynu wewnątrznaczyniowego (np. pacjenci leczeni dużymi dawkami leków moczopędnych) należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 25 mg raz na dobę.

Stosowanie u pacjentówz niewydolnością nerek i pacjentów dializowanych

U pacjentów z niewydolnością nerek, w tym dializowanych nie jest konieczne dostosowanie dawki początkowej.

Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie należy rozważyć stosowanie mniejszych dawek losartanu. Brak danych dotyczących stosowania losartanu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Dlatego losartan jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Dzieci i młodzież

Od 6 miesięcy do 6 lat

Brak jest danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania losartanu w u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 6 lat.

Od 6 do 18 lat

Dzieciom o masie ciała 20-50 kg, które są w stanie połykać tabletki zaleca się dawkę 25 mg raz na dobę. (W pojedynczych przypadkach dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki wynoszącej 50 mg raz na dobę.) Dawkowanie należy dostosować uwzględniając ciśnienie tętnicze krwi. 

Zazwyczaj stosowaną dawką u pacjentów o masie ciała większej niż 50 kg jest 50 mg raz na dobę. W pojedynczych przypadkach dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki wynoszącej 100 mg raz na dobę. Nie przeprowadzono badań dotyczących dawek większych niż 1,4 mg/ kg mc. (lub inaczej więcej niż 100 mg) na dobę u pacjentów pediatrycznych.

Losartan nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 6 lat, ponieważ dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności są niewystarczające.

Ze względu na brak danych losartan nie jest zalecany u dzieci, u których szybkość przesączania kłębuszkowego wynosi mniej niż 30 ml/ min./1,73 m 2.

Losartan nie jest zalecany u dzieci z niewydolnością wątroby.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak u pacjentów w wieku powyżej 75 lat zaleca się zastosowanie mniejszej dawki początkowej wynoszącej 25 mg raz na dobę.

Sposób podawania

Produkt leczniczy Apo-Lozart należy przyjmować popijając tabletki szklanką wody. Apo-Lozart można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.


Apo-Lozart – jakie środki ostrożności należy zachować?

Nadwrażliwość 

Obrzęk naczynioruchowy: pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie (obrzęk twarzy, warg, gardła i (lub) języka) powinni być pod ścisłą opieką lekarską.

Niedociśnienie i zaburzenie równowagi wodno-elektrolitowej

U pacjentów ze zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i (lub) niedoborem sodu, szczególnie po podaniu pierwszej dawki lub po zwiększeniu dawki może wystąpić objawowe niedociśnienie. Objawy mogą wystąpić z powodu stosowania dużych dawek leków moczopędnych, diety ubogosolnej, biegunki lub wymiotów. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Apo-Lozart należy skorygować takie zaburzenia lub zastosować mniejszą dawkę początkową. Dotyczy to również dzieci w wieku 6 – 18 lat.

Zaburzenia elektrolitowe

Zaburzenia elektrolitowe są częste u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ze współistniejącą cukrzycą lub bez, z tego względu należy wziąć je pod uwagę. W badaniach klinicznych przeprowadzonych u pacjentów z cukrzycą typu 2 z istniejącą nefropatią, częstość występowania hiperkaliemii była większa w grupie przyjmującej losartan w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Należy dokładnie monitorować stężenie potasu oraz wartość klirensu kreatyniny, szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny w granicach 30-50 ml/min. 

Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie losartanu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, suplementami potasu oraz substytutami soli kuchennej zawierającymi potas.

Zaburzenia czynności wątroby

Na podstawie danych farmakokinetycznych, stwierdzono zwiększone stężenie losartanu w osoczu u pacjentów z marskością wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki losartanu. Brak danych klinicznych dotyczących stosowania losartanu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Nie należy stosować losartanu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Nie zaleca się stosowania losartanu u dzieci z zaburzeniami czynności wątroby.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów leczonych losartanem (szczególnie u pacjentów, u których prawidłowa czynność nerek zależy od właściwego funkcjonowania układu renina-angiotensyna-aldosteron, tj. pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub z istniejącą niewydolnością nerek) obserwowano zmiany w czynności nerek w wyniku hamowania czynności układu renina-angiotensyna.

Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych wpływających na układ reninaangiotensyna-aldosteron, u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych albo zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę, obserwowano zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy krwi. Zmiany te zwykle ustępują po przerwaniu leczenia losartanem. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych albo zwężeniem tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę.

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-AngiotensinAldosterone-system, RAAS):  Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) (ang. Angiotensin Converting Enzyme Inhibitors, ACEi), antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu. 

Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane. 

U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II. 

Stosowanie u dzieci i młodzieży z niewydolnością nerek

Losartan nie jest zalecany u dzieci, u których szybkość przesączania kłębuszkowego wynosi mniej niż 30 ml/min./1,73 m 2 , ze względu na brak badań w tej grupie pacjentów. Należy regularnie monitorować czynność nerek podczas leczenia losartanem, ponieważ może on pogorszyć czynność nerek. Dotyczy to szczególnie pacjentów, u których występują inne zaburzenia (gorączka, odwodnienie), które mogą wywołać zaburzenia czynności nerek. 

Jednoczesne stosowanie losartanu i inhibitorów ACE powoduje zaburzenia czynności nerek, dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania tych produktów.

Pacjenci po przeszczepie nerki

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania losartanu u pacjentów po przeszczepie nerki.

Pierwotny hyperaldosteronizm

Na ogół leki przeciwnadciśnieniowe działające w wyniku hamowania układu renina-angiotensyna nie działają u pacjentów z pierwotnym aldosteronizmem. Dlatego, nie zaleca się stosowania losartanu u tych pacjentów. 

Choroba wieńcowa serca i choroba naczyniowo-mózgowa

Tak jak w przypadku innych leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i chorobą naczyniowo-mózgową może prowadzić do zawału serca lub udaru.

Niewydolność serca

U pacjentów z niewydolnością serca, z niewydolnością nerek lub bez, tak jak w przypadku innych leków działających na układ renina-angiotensyna, występuje ryzyko ciężkiego niedociśnienia krwi i (często ostrej) niewydolności nerek.

Brak danych klinicznych dotyczących stosowania losartanu u pacjentów z niewydolnością serca i jednoczesną ostrą niewydolnością nerek, u pacjentów z ostrą niewydolnością serca (klasa IV wg systemu NYHA), a także u pacjentów z niewydolnością serca i objawową arytmią serca. Dlatego, gdy losartan jest stosowany w tych grupach pacjentów należy zachować ostrożność. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania losartanu i β-adrenolityków.

Zwężenie aorty i zastawki dwudzielnej, zaporowa kardiomiopatia przerostowa

Tak jak w przypadku innych produktów leczniczych rozszerzających naczynia, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze zwężeniem aorty i zastawki dwudzielnej lub zaporową kardiomiopatią przerostową. 

Substancje pomocnicze Produkt leczniczy zawiera laktozę. 

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Ciąża

Nie należy rozpoczynać leczenia losartanem podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia losartanem, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie losartanu i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne.

Inne ostrzeżenia i środki ostrożności

Tak jak w przypadku inhibitorów konwertazy angiotensyny, losartan i inne leki z grupy antagonistów angiotensyny II są w widoczny sposób mniej skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi u ludzi rasy czarnej niż u nie-czarnej. Prawdopodobnie jest tak z uwagi na większe powszechnie występowanie stanu zmniejszonego stężenia reniny w populacji ludzi rasy czarnej z nadciśnieniem.


Przyjmowanie leku Apo-Lozart w czasie ciąży

Ciąża

Nie zaleca się stosowania losartanu podczas pierwszego trymestru ciąży. Stosowanie losartanu jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży. Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Jak dotychczas brak kontrolowanych danych epidemiologicznych odnośnie ryzyka związanego ze stosowaniem antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA), dlatego podobne ryzyko może dotyczyć tej grupy leków. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia AIIRA, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie losartanu i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne.

Narażenie na AIIRA w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). Jeśli narażenie na losartan wystąpiło od drugiego trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne czynności nerek i czaszki.

Noworodki, których matki przyjmowały losartan należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia.

Karmienie piersią

Ze względu na brak danych odnośnie stosowania losartanu podczas karmienia piersią, nie zaleca się stosowania produktu Apo-Lozart, zwłaszcza w przypadku karmienia piersią noworodka lub wcześniaka. Zaleca się podawanie innych produktów leczniczych, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią.


Interakcje Apo-Lozart z innymi lekami

Zażywanie tego leku z innymi lekami w tym samym czasie może negatywnie wpływać na twoje zdrowie.

Najczęściej wykrywamy interakcje z następującymi lekami :


Interakcje Apo-Lozart z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Grupy

  • Leki działające na układ renina-angiotensyna

Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.