Beromun interakcje ulotka proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań 1 mg/5ml 4 fiol. | +rozp.

Brak informacji o dostępności produktu

 

Beromun proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 1 mg/5ml | 4 fiol. | +rozp.


Dowiedz się więcej

Rodzaj: lek na receptę (Rp zastrzeż.)
Substancja czynna: Tasonerminum
Podmiot odpowiedzialny: BELPHARMA S.A.



Opis produktu Beromun

Kiedy stosujemy lek Beromun?

Beromun jest wskazany u dorosłych jako leczenie wspomagające przed planowanym chirurgicznym usunięciem guza w celu zapobieżenia lub odsunięcia w czasie amputacji lub jako leczenie paliatywne w przypadku nieoperacyjnych mięsaków tkanek miękkich kończyn, stosowane w połączeniu z melfalanem poprzez izolowaną perfuzję kończyny (ang. ILP) w łagodnej hipertermii.


Jaki jest skład leku Beromun?

Każda fiolka zawiera 1 mg tazonerminy*, co odpowiada 3,0–6,0 x 10 7 j.m. (jednostek międzynarodowych). Po rozpuszczeniu każdy ml roztworu zawiera 0,2 mg tazonerminy.

*czynnik martwicy nowotworów alfa-1a (TNFα-1a) produkowany metodą rekombinacji DNA w komórkach E.coli.

Substancje pomocnicze:

Po rekonstytucji roztworu, każda fiolka zawiera 19 mg (0,8 mmol) sodu w fiolce. Pełna lista substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.


Jakie są przeciwwskazania do stosowania leku Beromun?

Przeciwwskazania do izolowanej perfuzji (ILP) produktem Beromun podzielone w zależności od składowych zabiegu:

Przeciwwskazania do stosowania produktu Beromun:

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek składnik preparatu.

Znacząca choroba układu sercowo-naczyniowego np. zastoinowa niewydolność serca (klasa II, III lub IV wg NYHA), ciężka postać dławicy piersiowej, arytmie serca, zawał mięśnia sercowego przebyty w okresie 3 miesięcy przed leczeniem, zakrzepica żylna, choroba zarostowa obwodowych tętnic, przebycie w ostatnim czasie zatorowości płucnej.

Ciężkie zaburzenie wydolności oddechowej.

Czynna choroba wrzodowa lub rozpoznanie takiej choroby w ostatnim czasie.

Wodobrzusze znacznego stopnia.

Znaczące zaburzenia hematologiczne np. liczba leukocytów < 2,5 x 10 9 /l, stężenie hemoglobiny < 9 g/dl, liczba płytek krwi < 60 x 10 9 /l, skaza krwotoczna lub czynne zaburzenia krzepnięcia.

Znaczące zaburzenia czynności nerek np. zespół nerczycowy, stężenie kreatyniny > 150 µmol/l lub klirens kreatyniny < 50 ml/minutę.

Znaczące zaburzenia czynności wątroby np. > 2 x przekroczenie normy aminotransferazy asparaginianowej, aminotransferazy alaninowej lub fosfatazy alkalicznej lub stężenie bilirubiny > 1,25 x górna granica normy.

Hiperkalcemia > 12 mg/dl (2,99 mmol/l).

Pacjenci z przeciwwskazaniami do stosowania substancji obkurczających naczynia.

Pacjenci z przeciwwskazaniami do stosowania leków przeciwzakrzepowych.

Jednoczesne leczenie lekami kardiotoksycznymi (np. antracyklinami).

Ciąża i laktacja (patrz punkt 4.6).

Przeciwskazania do stosowania produktów melfalanu:

Informacje te są zawarte w Charakterystyce Produktu Leczniczego produktów melfalanu.

Przeciwwskazania do zabiegu ILP:

Wodobrzusze znacznego stopnia.

Limfatyczny obrzęk kończyny znacznego stopnia.

Pacjenci z przeciwwskazaniami do stosowania substancji obkurczających naczynia.

Pacjenci z przeciwwskazaniami do stosowania leków przeciwzakrzepowych.

Pacjenci z przeciwwskazaniami do wykonania scyntygrafii.

Pacjenci z przeciwwskazaniami do stosowania hipertermii kończyny.

Pacjenci, u których podejrzewa się, że ukrwienie kończyny położonej dystalnie od guza jest w wysokim stopniu zależne od unaczynienia guza. Można to wyjaśnić poprzez wykonanie arteriogramu.

Ciąża i laktacja.


Beromun – jakie działania niepożądane mogą wystąpić?

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Działania niepożądane mogą być związane z produktem leczniczym Beromun, z melfalanem lub z zabiegiem ILP i towarzyszącymi pomiarami, lub z kombinacją tych czynników.

Najczęściej raportowanymi w badaniach klinicznych działaniami niepożądanymi były: gorączka, nudności, wymioty, zmęczenie, zaburzenia rytmu serca, dreszcze, ból, zakażenia ran i reakcje skórne. Działania niepożądane mogą być miejscowe, dotyczące kończyny poddanej zabiegowi ILP lub uogólnione. Uogólnione działania niepożądane obejmują łagodne ogólnoustrojowe reakcje i działanie toksyczne na różne organy.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Objawy niepożądane zostały pogrupowane zgodnie z częstością ich występowania z zastosowaniem poniższego systemu:

Bardzo często (≥1/10); często (od ≥1/100 do < 1/10), niezbyt często (od ≥1/1000 do < 1/100), rzadko (od ≥1/10 000 do < 1/1 000).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Często: Zakażenie, zakażenie ran

Niezbyt często: Posocznica

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często: Leukopenia, trombocytopenia,

Zaburzenia układu immunologicznego

Często: Reakcje nadwrażliwości

Zaburzenia układu nerwowego

Często: Uszkodzenie nerwów, neurotoksyczność obwodowa, zaburzenia świadomości, ból głowy

Zaburzenia serca

Bardzo często: Zaburzenia rytmu serca

Często: Zaburzenia pracy serca

Zaburzenia naczyniowe

Często: Zakrzepica żylna, zakrzepica tętnic, wstrząs, niedociśnienie

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: Zespół ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych Niezbyt często: Obrzęk płucny

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo często: Nudności, wymioty

Często: Biegunka, zaparcia

Niezbyt często: Ból w nadbrzuszu, nadżerka śluzówki żołądka

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Bardzo często: Toksyczny wpływ na wątrobę

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Bardzo często: Reakcje skórne

Często: Martwica skóry, obrzęk obwodowy

Niezbyt często: Złuszczenie płytki paznokciowej (utrata paznokci)

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Często: Zespół ciasnoty przedziałów międzypowięziowych, bóle mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Często: Białkomocz

Niezbyt często: Ostra niewydolność nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Bardzo często: Gorączka, dreszcze, ból,zmęczenie, Często: Nocne poty

Badania diagnostyczne

Niezbyt często: Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi

Procedury medyczne i chirurgiczne

Często: Martwica kończyny o nasileniu wystarczającym jako wskazanie do amputacji.

Opis wybranych działań niepożądanych

Martwica kończyny i zespół ciasnoty przedziałów międzypowięziowych mogą osiągnąć taki stopień ciężkości, który będzie wskazaniem do amputacji.


Beromun - dawkowanie leku

Leczenie to powinno być prowadzone w wyspecjalizowanych ośrodkach przez zespoły chirurgiczne z doświadczeniem w terapii mięsaków kończyn oraz w przeprowadzaniu zabiegów ILP, w warunkach bezpośredniej dostępności oddziału intensywnej terapii oraz metod ciągłego monitorowania wycieku produktu leczniczego do krążenia ogólnoustrojowego.

Dawkowanie Beromun:

Kończyna górna: dawka całkowita 3 mg na ILP

Kończyna dolna: dawka całkowita 4 mg na ILP

Melfalan:

Dawka melfalanu powinna zostać wyliczona według metody litrowo-objętościowej Wieberdinka (Wieberdink J., Benckhuysen C., Braat R.P., van Slooten E.A., Olthius G.A.A., „Dosimetry in isolation perfusion of the limbs by assessments of perfused tissue volume and grading of toxic tissue reactions”, Eur J Cancer Clin Oncol 1982; 18: 905–910.), nie przekraczając maksymalnej wartości 150 mg.

13 mg/l objętości perfundowanej kończyny górnej

10 mg/l objętości perfundowanej kończyny dolnej

Populacja pediatryczna

Bezpieczeństwo i skuteczność produktu Beromun u dzieci poniżej 18 roku życia nie została ustalona. Brak dostępnych danych.

Sposób podawania

Należy zachować środki ostrożności przed zastosowaniem produktu leczniczego. W trakcie przygotowywania i podawania roztworu Beromun zaleca się użycie rękawiczek. W przypadku kontaktu proszku lub roztworu po rekonstytucji Beromun ze skórą lub błonami śluzowymi, należy przemyć je bieżącą wodą.

Aby dowiedzieć się więcej o przygotowywaniu roztworu przed podaniem produktu leczniczego, patrz punkt 6.6.

Beromun powinien być podawany poprzez ILP w łagodnej hipertermii. Układ perfuzyjny (pompa perystaltyczna, oksygenator z wmontowanym zbiornikiem, wymiennik ciepła, łączące dreny) powinien zostać przygotowany przed zabiegiem operacyjnym i napełniony około 700 do 800 ml perfuzatu, o hematokrycie 0,25 do 0,30.

Należy wybrać taki obszar perfuzji aby odpowiednio objął tkanki zajęte chorobą (wykorzystywanymi dojściami są zewnętrzne biodrowe, wspólne udowe, udowo-podkolanowe, podkolanowe, pachowe i ramienne) i wprowadzić cewnik. Należy zapobiegać zewnętrznej utracie ciepła z kończyny poprzez założenie osłon termoizolacyjnych i stałe monitorowanie temperatury kończyny za pomocą sondy termistorowej wprowadzonej do tkanki podskórnej i mięśniowej. Ręka i stopa, jeśli nie są zajęte chorobą, powinny być zabezpieczone bandażem (opaską) Esmarcha. Na część proksymalną kończyny należy założyć opaskę uciskową.

Po podłączeniu kończyny do krążenia pozaustrojowego, należy ustalić przepływ na 35 do 40 ml/litr objętości kończyny/minutę oraz sprawdzić przeciek z kończyny do krążenia ogólnego używając do tego technik radiometrycznych (patrz punkt 4.4). Aby zapewnić stabilny przeciek z układu perfuzyjnego do krążenia ogólnego (gdy poziom radioaktywności w krążeniu ogólnym osiągnie plateau) i nieprzekraczający 10 %, może być konieczne dostosowanie prędkości przepływu i siły ucisku opatrunku uciskowego. Beromun powinien być podawany tylko wtedy, gdy przeciek jest mniejszy niż 10 %.

W chwili, gdy temperatura tkanki podskórnej w dystalnych częściach kończyny wzrośnie do > 38 ° C (lecz nie przewyższy 39 ° C), a pH płynu perfuzyjnego znajdzie się w zakresie 7,2–7,35, należy wstrzyknąć Beromun w postaci bolusa do cewnika tętniczego krążenia perfuzyjnego. Po 30 minutach perfuzji samym produktem Beromun należy podać melfalan w postaci bolusa do zbiornika rezerwuarowego krążenia perfuzyjnego, lub też powoli do cewnika tętniczego krążenia perfuzyjnego. Następnie należy podnieść temperaturę do > 39 ° C (lecz nie powyżej 40 ° C), kierując się pomiarami z dwóch różnych lokalizacji w okolicy guza. Czas trwania perfuzji po dołączeniu melfalanu powinien wynosić 60 minut. Tak więc całkowity czas perfuzji powinien wynosić 90 minut.

Po zakończeniu perfuzji płyn perfuzyjny powinien zostać odprowadzony do zbiornika

rezerwuarowego. Jednocześnie do krążenia perfuzyjnego należy podać płyn płuczący, który powinien krążyć z tą samą prędkością przepływu 35–40 ml/litr objętości kończyny/minutę. Płukanie należy kontynuować aż do uzyskania klarownego, czysto różowego koloru perfuzatu (patrz punkt 4.4).

W każdym przypadku, gdy to możliwe, należy dokonać chirurgicznego usunięcia pozostałości guza. W razie konieczności powtórny zabieg ILP może być wykonany po upływie 6–8 tygodni od pierwszego zabiegu ILP (patrz punkt 4.4).


Beromun – jakie środki ostrożności należy zachować?

ILP powinna być wykonywana w wyspecjalizowanych ośrodkach przez zespoły chirurgiczne posiadające doświadczenie w leczeniu mięsaków kończyn i zabiegach ILP, z dostępem do oddziału intensywnej opieki i aparatury zapewniającej stałe monitorowanie przecieku leku do krążenia ogólnego. Produktu Beromun nie wolno podawać do krążenia ogólnego.

Należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego melfalanu przed rozpoczęciem zabiegu ILP.

Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego i dalsza mechaniczna wentylacja powinna być prowadzona zgodnie ze standardami. Ważne jest utrzymanie stałego poziomu znieczulenia w celu zapobieżenia dużym wahaniom ciśnienia tętniczego krwi, co może wpłynąć na przeciek pomiędzy krążeniem ogólnym i obiegiem perfuzyjnym.

Podczas zabiegu ILP zalecane jest monitorowanie ośrodkowego ciśnienia żylnego i ciśnienia tętniczego. Ponadto należy rutynowo monitorować ciśnienie krwi, diurezę i zapis

elektrokardiograficzny w ciągu pierwszych 24 do 48 godzin po zabiegu ILP lub dłużej, jeśli istnieją wskazania. Można rozważyć założenie cewnika Swana-Ganza w celu monitorowania ciśnienia w tętnicy płucnej i ciśnienia zaklinowania podczas ILP i w okresie pooperacyjnym.

Profilaktyka i leczenie gorączki, dreszczy i innych grypopodobnych objawów związanych z stosowaniem produktu Beromun polega na podaniu przed zabiegiem ILP paracetamolu (doustnie lub w czopku) lub innego leku przeciwbólowego/przeciwgorączkowego.

Jako profilaktykę wstrząsu stosuje się maksymalne nawodnienie pacjenta przed, podczas i po zabiegu perfuzji. Zapewnia to optymalne warunki hemodynamiczne i dużą diurezę, zwłaszcza po zabiegu perfuzji i pozwala na szybkie wypłukanie ewentualnych pozostałości tazonerminy. Dodatkowe płyny infuzyjne (krystaloidy i roztwory koloidów) powinny być podane w celu zwiększenia objętości krwi krążącej w przypadku znaczącego spadku ciśnienia tętniczego. Preferowane są koloidy i dekstrany, ponieważ dłużej pozostają one w krwioobiegu. Dodatkowo w razie potrzeby można stosować leki wazopresyjne np. można rozważyć stosowanie dopaminy w czasie zabiegu ILP jak również w okresie pooperacyjnym. W przypadku ciężkiego wstrząsu przed końcem zabiegu ILP, należy przerwać perfuzję kończyny i zastosować odpowiednią terapię.

W celu zminimalizowania ryzyka przecieku perfuzatu do krążenia ogólnego, szybkość przepływu perfuzji nie powinna przekraczać 40 ml/litr objętości kończyny/minutę. Potencjalny przeciek powinien być mierzony za pomocą radioaktywnie znakowanych albumin lub erytrocytów podawanych do obiegu perfuzji z odpowiednimi pomiarami w celu ciągłego monitorowania przecieku radioaktywności do krążenia ogólnego. Dostosowanie szybkości przepływu i siły ucisku może być wymagane do osiągnięcia stałej wielkości przecieku (radioaktywność w krążeniu ogólnym osiąga poziom stały) nie przekraczającego 10%. Perfuzja powinna zostać zakończona, jeśli skumulowany przeciek do krążenia ogólnego wynosi > 10%. W takich przypadkach, należy wykonać standardowy zabieg płukania, używając przynajmniej 2 litrów dekstranu 70 podanego dożylnie lub innego płynu o podobnym działaniu.

Po zakończeniu zabiegu ILP należy wykonać standardowe procedury płukania, używając dekstranu 70 podanego dożylnie lub innego płynu o podobnym działaniu. Po perfuzji kończyny dolnej należy zużyć

3 do 6 litrów, a po perfuzji kończyny górnej 1 do 2 litrów. Perfuzje podkolanowe i ramienne nie wymagają więcej płynu niż 1 litr. Płukanie należy kontynuować aż do uzyskania czystego (różowego, przezroczystego) płynu z wypływu żylnego.

Należy dokonywać pomiarów w celu upewnienia się, że czas trwania zmniejszonej podaży tlenu do kończyny był tak krótki jak to możliwe (maksymalnie 20 minut).

W każdym przypadku, gdy to możliwe, należy dokonać chirurgicznego usunięcia pozostałości guza. W razie konieczności powtórny zabieg ILP może być wykonany po upływie 6–8 tygodni od pierwszego zabiegu ILP.

Jeśli wskazane jest wykonanie drugiego ILP, lekarz powinien wziąć pod uwagę wielkość przecieku podczas poprzedniego ILP.

Maksymalna dawka tolerowana (MDT) tazonerminy do ILP wynosi 4 mg, co stanowi 10-krotną ogólnoustrojową MDT. Dlatego też w przypadku znaczącego przecieku tazonerminy do krążenia ogólnego, można spodziewać się poważnych działań niepożądanych. Podczas ILP podawano inne produkty TNF α w dawkach większych niż 6 mg, ale uznano, że te dawki są niedopuszczalne ze względu na miejscową toksyczność.

Należy unikać jednoczesnego stosowania z substancjami kardiotoksycznymi (np. z antracyklinami), ponieważ istnieje możliwość, że tazonermina może nasilać ich działania kardiotoksyczne, jak obserwowano w 13-tygodniowych nieklinicznych badaniach toksykologicznych. Nie zaleca się jednoczesnego podawania leków o silnym działaniu hipotensyjnym (patrz punkt 4.5).

W trakcie zabiegu ILP oraz w bezpośrednim okresie pooperacyjnym stosuje się szereg rutynowych metod terapeutycznych. Należy do nich podawanie standardowych leków anestetycznych, przeciwbólowych, przeciwgorączkowych, płynów dożylnych, leków przeciwzakrzepowych oraz wazopresyjnych. Nie ma dowodów, by którykolwiek z tych leków wpływa na działania farmakodynamiczne tazonerminy. Dotychczas nie obserwowano istotnych interakcji, jednak zawsze należy zachować ostrożność (patrz punkt 4.5).

W przypadku wystąpienia objawów toksyczności ogólnej, na przykład gorączki, arytmii serca, wstrząsu (niedociśnienia), zespołu ostrej niewydolności oddechowej u dorosłych (ARDS), należy podjąć ogólne leczenie podtrzymujące, a pacjenta natychmiast przetransportować do oddziału intensywnej terapii i monitorować. Zalecane są środki zwiększające objętość krwi krążącej i leki obkurczające naczynia. Może być konieczna sztuczna wentylacja w przypadku rozwoju ARDS. Należy stale monitorować czynność nerek i wątroby. Mogą wystąpić zaburzenia hematologiczne, w szczególności leukopenia, trombocytopenia i zaburzenia krzepnięcia.

Obserwowano nieliczne przypadki zespołu ciasnoty przedziałów międzypowięziowych, charakteryzującego się bólem, obrzękiem i objawami neurologicznymi oraz uszkodzeniem mięśni zaatakowanej kończyny u pacjentów leczonych produktem BEROMUN. Dlatego należy monitorować

pacjentów podczas pierwszych trzech dni po ILP. W przypadku diagnozy zespołu ciasnoty przedziałów międzypowięziowych, należy rozważyć następujące leczenie:

Nacięcie powięzi wszystkich przedziałów mięśniowych zajętej kończyny,

Forsowna diureza i alkalizacja moczu, jeśli uszkodzeniu mięśni towarzyszy zwiększenie stężenia mioglobiny w surowicy krwi i moczu.

Ten produkt leczniczy zawiera do 77 mg (3,3 mmol) sodu w zalecanej dawce. Ilość tę należy brać pod uwagę u pacjentów na diecie z ograniczonym spożyciem sodu.

Opakowanie produktu leczniczego zawiera gumę lateksową, która może powodować ciężkie reakcje alergiczne.


Przyjmowanie leku Beromun w czasie ciąży

Ciąża

Brak adekwatnych danych dotyczących stosowania tazonerminy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach są niewystarczające pod względem wpływu na przebieg ciąży, rozwój płodu oraz rozwój dziecka po narodzeniu (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Beromun jest przeciwwskazany w czasie ciąży (patrz punkt 4.3).

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy tazonermina jest wydzielana z mlekiem ludzkim. Z powodu nieznanego ryzyka dla dziecka, karmienie piersią jest przeciwwskazane w ciągu 7 dni od wykonania ILP (patrz punkt 4.3).

Płodność

Brak danych dotyczących wpływu produktu leczniczego na płodność u kobiet i mężczyzn.


Interakcje Beromun z innymi lekami

Ten lek zażywany jednocześnie z innymi lekami może mieć negatywny wpływ na twoje zdrowie.


Interakcje Beromun z żywnością

Nie posiadamy informacji wskazujących, aby podczas zażywania tego leku należało unikać jakichkolwiek produktów żywnościowych.


Dodatkowe informacje

Wybierz interesujące Cię informacje:

Informacje o kodach BLOZ oraz możliwości współpracy z BLOZ dostępne są pod adresem BLOZ.pharmind.pl.