Charakterystyka Produktu Leczniczego
1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO
MONONIT 10,10 mg, tabletki powlekane
MONONIT 20, 20 mg, tabletki powlekane
MONONIT 40, 40 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH
1 tabletka powlekana zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg monoazotanu izosorbidu
(Isosorbidi mononitras).
Substancje pomocnicze, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Zapobieganie napadom dławicy piersiowej.
Przewlekłe leczenie dławicy piersiowej.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkę należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta.
Leczenie należy rozpoczynać od małej dawki i stopniowo ją zwiększać, aż do
uzyskania pożądanego działania leczniczego. Należy stosować najmniejszą dawkę
skuteczną.
Zwykle stosuje się jedną tabletkę dwa lub trzy razy na dobę. Maksymalna dawka
wynosi 120 mg na dobę.
Ze względu na możliwość wystąpienia tzw. zjawiska tolerancji (osłabienie działania),
w przypadku dawkowania dwa razy na dobę, drugą tabletkę należy przyjąć osiem
godzin po pierwszej tabletce, a w przypadku dawkowania trzy razy na dobę, tabletki
należy przyjmować co sześć godzin. Dzięki temu działanie leku jest zachowane
przez 16 - 18 godzin w ciągu doby, a utrzymujące się przez pozostałe 6-8 godzin
małe stężenie leku pozwala ograniczyć rozwój zjawiska tolerancji.
Tabletki należy przyjmować po posiłku, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością
płynu.
Nie należy nagle przerywać leczenia. Dawkę i częstość podawania należy stopniowo
zmniejszać.
Pacjenci w podeszłym wieku:
U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawki leku.
Dzieci
Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci.
4.3. Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na izosorbidu monoazotan, inne azotany lub którąkolwiek
substancję pomocniczą.
• Ostry zawał mięśnia serca z niskim ciśnieniem wypełniania.
• Ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść naczyniowa).
• Kardiomiopatia przerostowa.
• Zaciskające zapalenie osierdzia.
• Tamponada serca.
• Zwężenie zastawki aorty lub dwudzielnej.
• Podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe (np. po urazach głowy, w przypadku
krwawienia domózgowego).
• Wstrząs kardiogenny z wyjątkiem sytuacji, w których za pomocą odpowiedniego
postępowania uzyskuje się wystarczająco wysokie ciśnienie późnorozkurczowe
w lewej komorze serca.
• Znaczne niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg).
• Znaczna niedokrwistość.
• Jaskra z zamkniętym kątem przesączania.
• Hipowolemia.
• Choroby płuc - pod wpływem preparatu może dojść do nadmiernego przepływu
krwi przez obszary płuc niedostatecznie wentylowane i, w konsekwencji, do
hipoksemii. Szczególne ryzyko istnieje u pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem
płucnym oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (np. syldenafilu).
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
• Monoazotanu izosorbidu nie należy stosować doraźnie w celu przerwania napadu
bólu dławicowego.
• Preparat Mononit 10; 20; 40 może powodować niedociśnienie tętnicze lub
omdlenia u niektórych pacjentów. Ciężkie niedociśnienie tętnicze z zawrotami
głowy i uczuciem „pustki" w głowie jest często obserwowane po spożyciu
alkoholu.
• Preparat Mononit 10; 20; 40 należy stosować ostrożnie u pacjentów po niedawno
przebytym zawale mięśnia serca, z niedoczynnością tarczycy, hipotermią,
niedożywionych oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub
nerek.
• Po podaniu dawki początkowej mogą wystąpić objawy zapaści naczyniowej,
zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami krążeniowymi.
• Niedociśnieniu tętniczemu spowodowanemu przez azotany może towarzyszyć
paradoksalna bradykardia i nasilenie dławicy piersiowej.
• Nie należy długotrwale stosować dużych dawek, aby uniknąć tzw. zjawiska
tolerancji (patrz punkt 4.2).
4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
• Jednoczesne podawanie leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi, np. beta -
adrenolityków, antagonistów wapnia, leków rozszerzających naczynia
krwionośne, antagonistów receptora angiotensyny II a także alkoholu,
neuroleptyków i (lub) trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych może
nasilać hipotensyjne działanie preparatu Mononit 10; 20; 40.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (np. syldenafilu),
podawanych w leczeniu zaburzeń wzwodu może nasilać działanie obniżające
ciśnienie tętnicze preparatu Mononit 10; 20; 40 (patrz punkt 4.3). Mozę to
prowadzić do zagrażających życiu powikłań sercowo - naczyniowych. Pacjenci
leczeni preparatem Mononit 10; 20; 40 nie mogą przyjmować inhibitorów
fosfodiesterazy typu 5.
• W przypadku jednoczesnego stosowania dihydroergotaminy może wystąpić
zwiększenie jej stężania w surowicy i nasilenie działania hipertensyjnego.
4.6. Ciąża i laktacja
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu monoazotanu izosorbidu na płód
ludzki. Badania doświadczalne na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego.
Preparat może być stosowany jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności, gdy
korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Nie wiadomo czy monoazotan izosorbidu przenika do mleka kobiet karmiących
piersią, dlatego preparat może być stosowany jedynie w przypadku zdecydowanej
konieczności, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla
dziecka.
4.7. Wpływ leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i
obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu
Monoazotan izosorbidu może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów
mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Na początku
leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, znużenie i zaburzenia widzenia. Pacjenta
należy poinformować, że w przypadku wystąpienia takich objawów nie powinien
prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.
Działania niepożądane mogą być nasilone przez alkohol.
4.8. Działania niepożądane
Działania niepożądane wymieniono zgodnie z następującą częstością występowania:
Bardzo często: ≥1/10
Często: ≥1/100 do < 1/10
Niezbyt często: 1/1 000 do < 1/100
Rzadko: ≥ 1/10 000 do < 1/1000
Bardzo rzadko: < 1/10 000, w tym pojedyncze przypadki
Zaburzenia serca
często: odruchowa tachykardia
niezbyt często: nasilenie objawów dławicy piersiowej
Zaburzenia żołądka i jelit
niezbyt często: nudności, wymioty
bardzo rzadko: zgaga
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
często: osłabienie
Zaburzenia układu nerwowego
bardzo często: ból głowy
często: zawroty głowy w pozycji stojącej, zawroty głowy, senność
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
niezbyt często: skórne reakcje alergiczne (np. wysypka), nagłe zaczerwienienie
twarzy z uczuciem gorąca
bardzo rzadko: złuszczające zapalenie skóry
Zaburzenia naczyniowe
często: niedociśnienie tętnicze w pozycji stojącej
niezbyt często: zapaść (czasami ze zwolnieniem czynności serca i utratą
przytomności), ciężkie niedociśnienie tętnicze z nasileniem objawów dławicowych
Podczas stosowania azotanów organicznych opisywano ciężkie niedociśnienie
tętnicze z nudnościami, wymiotami, niepokojem, zblednięciem i nadmierną
potliwością.
Opisywano również napadową bradykardię.
W trakcie leczenia monoazotanem izosorbidu może dojść do przemijającego
zmniejszenia ciśnienia cząsteczkowego tlenu we krwi z powodu względnej
redystrybucji krwi do słabiej wentylowanych części płuc. Może to prowadzić,
szczególnie u osób z chorobą niedokrwienną serca, do niedotlenienia mięśnia
sercowego.
4.9. Przedawkowanie
Objawy podmiotowe i przedmiotowe:
bóle głowy, niedociśnienie tętnicze, nudności, wymioty, nadmierne pocenie się,
tachykardia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, niepokój, nadmiernie ciepła,
zaczerwieniona skóra, niewyraźne widzenie i omdlenia. Czasami może wystąpić
zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego ze splątaniem i ubytkami
neurologicznymi. Rzadko występuje methemoglobinemia (sinica, hipoksemia,
niepokój, depresja oddechowa, drgawki, zaburzenia rytmu serca, niewydolność
krążenia, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe).
Postępowanie:
Jeśli od przedawkowania minęło mniej czasu niż godzina skuteczne może być
sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego w celu
usunięcia nie wchłoniętego leku.
Pacjenta należy położyć poziomo z uniesionymi nogami. W przypadku znacznej
hipotonii może być konieczne podanie we wlewie dożylnym 0,9% roztworu NaCI.
Dodatkowo należy podawać tlen, a w przypadku wystąpienia wstrząsu należy go
leczyć na oddziale intensywnej opieki medycznej. Może być konieczne podanie
norepinefryny i (lub) dopaminy. Epinefryna i jej pochodne są przeciwwskazane.
Jeżeli wystąpi methemoglobinemia należy podać:
1. związki redukujące: witaminę C, błękit metylenowy, błękit toluidynowy
2. tlen
3. w razie potrzeby przeprowadzić hemodializę lub transfuzję wymienną.
W przypadku wystąpienia drgawek należy podać dożylnie diazepam lub klonazepam,
a jeśli to nie będzie skuteczne - fenobarbital lub fenytoinę.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki rozszerzające naczynia stosowane w leczeniu
chorób serca; azotany organiczne
kod ATC: C 01 DA 14
Monoazotan izosorbidu należy do grupy terapeutycznej organicznych azotanów.
Lek powoduje rozszerzenie naczyń wieńcowych, zwiększenie przepływu krwi przez
naczynia wieńcowe i lepsze ukrwienie mięśnia serca.
Działa także na naczynia obwodowe. Monoazotan izosorbidu powoduje rozszerzenie
naczyń żylnych, zmniejszenie powrotu krwi żylnej do serca, zmniejszenie obciążenia
wstępnego serca. Lek słabiej rozszerza duże naczynia tętnicze. Tętniczki
przedwłośniczkowe (arteriole) pełniące rolę naczyń oporowych ulegają
umiarkowanemu rozszerzeniu. Rozszerzenie naczyń tętniczych i arterioli powoduje
zmniejszenie obciążenia następczego serca. Zmniejszenie obciążenia wstępnego i
następczego zmniejsza zapotrzebowanie na tlen mięśnia serca.
W czasie metabolizmu azotanów powstaje tlenek azotu (NO), który działa
bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych powodując ich rozkurcz
poprzez przyspieszenie uwalniania jonów wapnia z komórek mięśni gładkich ścian
naczyń.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Lek dobrze i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym.
Biodostępność monoazotanu izosorbidu wynosi 90% do 100%.
Działanie leku rozpoczyna się po około 20 minutach i utrzymuje się 8 do 10 godzin.
Maksymalne stężenie w surowicy krwi występuje po około 1 godzinie od podania
doustnego.
Monoazotan izosorbidu wiąże się z białkami krwi w około 4%.
Objętość względna dystrybucji wynosi około 0,62 l/kg.
W wyniku denitryfikacji z monoazotanu izosorbidu powstają nieaktywne metabolity -
głównie izosorbid. Lek nie podlega efektowi „pierwszego przejścia" przez wątrobę.
Okres półtrwania leku w surowicy krwi wynosi 4 do 5 godzin.
Lek i jego metabolity są wydalane przez nerki, 1 % wydalany jest z kałem, 2 % leku
wydalane jest w moczu w postaci niezmienionej.
5.3 Przed kliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne, uwzględniające wyniki konwencjonalnych badań
farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania, badań toksyczności po
podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, możliwego działania rakotwórczego i
toksycznego wpływu na reprodukcję, nie ujawniają występowania szczególnego
zagrożenia dla ludzi.
Badania ostrej toksyczności prowadzone na myszach i szczurach z zastosowaniem
różnych dróg podania wykazały niewielką ostrą toksyczność (LD5o po podaniu
doustnym - około 2000 - 2500 mg/kg mc.).
W badaniach toksyczności przewlekłej, prowadzonych na psach (przez 52 tygodnie) i
szczurach (przez 78 tygodni), pierwsze reakcje toksyczne wystąpiły u psów po
dawce 90 mg/kg mc., a u szczurów po dawce 405 mg/kg mc. Porównując to do
dawek zalecanych u ludzi można stwierdzić, że preparat ma duży indeks
terapeutyczny.
Badania dotyczące reprodukcji (badania płodności i rozrodczości prowadzone na
dwóch pokoleniach szczurów, badania teratogenności na szczurach i królikach,
badania w okresie perinatalnym i postnatalnym na szczurach) prowadzone z użyciem
dużych dawek preparatu (największe z zastosowanych dawek powodowały reakcje
toksyczne u matek), nie wykazały działania teratogennego u potomstwa. Badania
mutagenności (przeprowadzone in vitro i in vivo) nie wykazały zmian mutagennych.
W związku z tym ryzyko zmian mutagennych u ludzi można uznać za niewielkie.
Zarówno badania toksyczności przewlekłej przeprowadzone na psach i szczurach
jak i badania rakotwórczości prowadzone na szczurach, przez 125 tygodni u samców
i 138 tygodni u samic, nie wykazały rakotwórczego działania monoazotanu
izosorbidu. W związku z tym ryzyko zmian nowotworowych u ludzi można uznać za
niewielkie.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna
Karboksymetyloskrobia sodowa
Talk
Stearynian magnezu
Skład otoczki:
Eudragit RL30D
Talk
Tytanu dwutlenek
Makrogol 6000
Olej mety (osi I ikon owy (Symetykon w postaci emulsji)
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie stwierdzono.
6.3. Okres ważności
3 lata
6.4. Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Mononit 10
60 tabletek powlekanych (6 blistrów Al/PCW po 10 tabletek) w tekturowym pudełku.
Mononit 20
30 tabletek powlekanych (3 blistry Al/PCW po 10 tabletek) lub
60 tabletek powlekanych (6 blistrów Al/PCW po 10 tabletek) w tekturowym pudełku.
Mononit 40
30 tabletek powlekanych (3 blistry Al/PCW po 10 tabletek) w tekturowym pudełku.
6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania (i przygotowania leku
do stosowania)
Brak specjalnych zaleceń oprócz podanych w pkt 4.2 Dawkowanie i sposób
podawania.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sanofi-Aventis Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 41
02-672 Warszawa
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Mononit 10
Nr: R/0105
Mononit 20
Nr: R/0106
Mononit 40
Nr: R/0107
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Mononit 10
21.03.1991, 24.02.1999,19.04 2004
Mononit 20
29.07.1988, 24.02.1999,19.04 2004
Mononit 40
29.07.1988, 24.02.1999,19.04 2004
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2008-07-17