Feiba NF proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań | 500 j.m. | 1 fiol.pr. | +1 fiol.rozp.+zest.

Substancja czynna: Zespół czynników krzepnięcia przeciw inhibitorowi czynnika VIII

FEIBA NF, 500 j. zawiera 200-600 mg białek ludzkiego osocza z aktywnością omijającą inhibitor czynnika VIII wynoszącą 500 j.*

FEIBA NF zawiera także czynniki II, IX i X głównie w postaci nieaktywowanej oraz aktywowany czynnik VII; antygen koagulacyjny czynnika VIII (F VIII C:Ag) obecny jest w stężeniu do 0,1 jednostki na 1 jednostkę FEIBA. Czynniki układu kalikreina-kininy są obecne tylko w śladowych ilościach lub w ogóle nie występują.

^*) 1 jednostka FEIBA powoduje skrócenie czasu kaolinowo-kefalinowego (aPTT – czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji) osocza z inhibitorem czynnika VIII do 50% wartości buforowej (próby ślepej).

Pełny wykaz substancji pomocniczych – patrz punkt 6.1.

W zależności od możliwości zastosowania innego leczenia, podane poniżej przeciwwskazania mogą być uznane za względne lub bezwzględne.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.

Rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe (DIC)

Zawał mięśnia sercowego, ostra zakrzepica i (lub) zator.

Poniższe zestawienie działań niepożądanych oparte jest na doświadczeniach z zastosowaniem FEIBA NF po dopuszczeniu do obrotu produktu leczniczego lub w trakcie badań klinicznych. Z uwagi na charakter tych danych nie jest możliwe ocenienie częstości występowania, dlatego została określona jako nieznana:

^a Wzrost miana inhibitora (odpowiedź anamnestyczna) [termin nie podany przez MedDRA] jest to wzrost miana wcześniej istniejącego inhibitora, pojawiający się po podaniu FEIBA NF. Patrz punkt 4.4.

Szybkie podanie dożylne może wywołać kłujący ból oraz drętwienie twarzy i kończyn, a także spadek ciśnienia krwi.

Występowanie zaburzeń zakrzepowo-zatorowych obserwowano po podaniu dawek przekraczających maksymalną dawkę dobową i (lub) podczas długotrwałego podawania. Patrz punkt 4.4.

Informacje o bezpieczeństwie stosowania w odniesieniu do ryzyka przenoszenia czynników zakaźnych, patrz punkt 4.4.

Leczenie należy rozpocząć i prowadzić pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń krzepnięcia.

4.2.1 Dawkowanie

Dawkowanie oraz czas leczenia zależą od ciężkości zaburzenia, umiejscowienia i rozległości krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta.

Dawka, jak również częstość podawania powinny być zawsze uzależnione od skuteczności klinicznej w danym przypadku.

Ogólnie zaleca się dawkę 50-100 jednostek FEIBA na kg masy ciała (mc.), jednakże nie należy przekraczać jednorazowo dawki 100 j./kg mc. ani maksymalnej dawki dobowej 200 j./kg mc., chyba, że ciężkość krwawienia wymaga i uzasadnia użycie większych dawek. Patrz punkt 4.4.

Stosowanie u pacjentów pediatrycznych (dzieci)

Doświadczenie ze stosowaniem u dzieci w wieku poniżej 6 lat jest ograniczone; schemat dawkowania, taki sam jak dla dorosłych, należy dostosować do stanu klinicznego dziecka.

1) Krwotoki samoistne

Krwotoki do stawów, mięśni i tkanek miękkich

W przypadkach małych lub umiarkowanych krwawień zaleca się dawkę 50-75 j./kg mc. w 12 godzinnych odstępach.

Leczenie należy prowadzić do czasu uzyskania wyraźnych objawów poprawy klinicznej, takich jak ustąpienie bólu, zmniejszenie obrzęku lub uruchomienie stawu.

W przypadkach dużych krwotoków do mięśni i tkanek miękkich, takich jak krwotoki do przestrzeni zaotrzewnowej, zaleca się dawki 100 j./kg mc. w 12 godzinnych odstępach.

Krwotoki z błon śluzowych

Zaleca się dawkę 50 j./kg mc. co 6 godzin z równoczesną dokładną obserwacją pacjenta (obserwacja powierzchni krwawiącej, powtarzane oznaczenia hematokrytu u pacjenta). Jeżeli krwawienie nie ustaje, dawkę można zwiększyć do 100 j./kg mc., nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej 200 j./kg mc.).

Inne ciężkie krwotoki

W ciężkich krwotokach, takich jak krwawienie do centralnego układu nerwowego, zaleca się dawkę 100 j/kg mc. w 12 godzinnych odstępach. W indywidualnych przypadkach można podawać FEIBA NF w 6 godzinnych odstępach do czasu uzyskania wyraźnej poprawy klinicznej. (Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej 200 j/kg mc.!).

2) Zabiegi chirurgiczne

Podawać 50-100 j./kg mc. w 6 godzinnych odstępach, zwracając uwagę, by nie przekroczyć maksymalnej dawki dobowej.

3) Profilaktyka

· Leczenie profilaktyczne krwawień u pacjentów z wysokim mianem inhibitora i częstymi krwawieniami, u których indukcja stanu tolerancji immunologicznej (ITI) nie powiodła się lub nie jest rozważana:

Zaleca się dawkę 70 – 100 j./kg mc. co drugi dzień. Jeżeli krwawienie u pacjenta nie ustępuje, dawkę można zwiększyć do 100 j./kg mc. podawanych codziennie lub stopniowo ją zmniejszać.

• Leczenie profilaktyczne krwawień u pacjentów z wysokim mianem inhibitorów w trakcie indukcji stanu tolerancji immunologicznej (ITI):

FEIBA NF można podawać w jednocześnie z koncentratami czynnika VIII, w dawkach 50-100 j./kg mc. dwa razy na dobę, aż miano inhibitora obniży się do < 2 j.B.*

*1 jednostka Bethesda definiowana jest, jako ilość przeciwciała, które zmniejsza o 50% aktywność czynnika VIII w świeżym prawidłowym osoczu ludzkim po 2 godzinach inkubacji w 37°C.

4.2.2 Monitorowanie leczenia

Z uwagi na złożony mechanizm działania, nie jest dostępny żaden sposób bezpośredniego monitorowania substancji czynnych. Badania układu krzepnięcia takie jak czas krzepnięcia krwi (WBCT), tromboelastogram (TEG, r- wskaźnik) i czas krzepnięcia kaolinowo-kefalinowy (aPTT) zwykle pokazują tylko małe zmiany i mogą nie odzwierciedlać poprawy klinicznej. Z tego powodu badania te mają bardzo ograniczoną wartość w monitorowaniu leczenia produktem leczniczym FEIBA NF. Patrz punkt 4.4.

4.2.3 Sposób podawania

Roztwór produktu leczniczego należy sporządzić w sposób opisany w punkcie 6.6. i podawać w postaci powolnego wstrzyknięcia lub infuzji dożylnej. Nie przekraczać maksymalnej szybkości wstrzyknięcia 2 j./kg mc. na minutę.

OSTRZEŻENIA

Ryzyko zaburzeń zakrzepowych i zakrzepowo-zatorowych

W trakcie leczenia za pomocą FEIBA NF występowały zaburzenia zakrzepowe i zakrzepowo-zatorowe, w tym rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe (DIC), zakrzepica żylna, zatorowość płucna, zawał serca oraz udar.

Ryzyko zaburzeń zakrzepowych i zakrzepowo-zatorowych może być większe podczas stosowania dużych dawek FEIBA NF. Wiele z tych zaburzeń wystąpiło po dawkach powyżej 200 j./kg/dobę lub u pacjentów z innymi czynnikami ryzyka predysponującymi do zaburzeń zakrzepowo-zatorowych. U pacjentów z wrodzoną lub nabytą hemofilią należy zawsze brać pod uwagę możliwość występowania takich czynników ryzyka.

W sytuacjach wymienionych poniżej produkt leczniczy FEIBA NF powinien być zastosowany jedynie, gdy nie można oczekiwać odpowiedzi na leczenie odpowiednimi koncentratami czynników krzepnięcia, na przykład ze względu na wysokie miano inhibitora i przy zagrażającym życiu krwotoku lub ryzyku krwawienia (np. pourazowym lub pooperacyjnym).

• Rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe (DIC):

wyniki badań laboratoryjnych i (lub) objawy kliniczne

• Uszkodzenie wątroby:

z uwagi na opóźnione usuwanie aktywnych czynników krzepnięcia u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby występuje zwiększone ryzyko DIC

· Zawał mięśnia sercowego, ostra zakrzepica i (lub) zator:

Reakcje nadwrażliwości typu alergicznego

Tak jak w przypadku innych produktów zawierających białka podawanych dożylnie, możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Należy poinformować pacjenta o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak wysypka, uogólniona pokrzywka, uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, spadek ciśnienia krwi i wstrząs anafilaktyczny. W przypadku wystąpienia tych objawów powinno się natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego należy podjąć leczenie zgodnie z obowiązującymi standardami medycznymi.

W przypadku rozważania ponownego zastosowania FEIBA NF u pacjentów z podejrzeniem nadwrażliwości na produkt lub którykolwiek z jego składników, należy dokładnie rozważyć spodziewane korzyści i ryzyko ponownej ekspozycji, biorąc pod uwagę informacje lub przypuszczenia odnośnie rodzaju nadwrażliwości u pacjenta (typu alergicznego lub niealergicznego) oraz potencjalne sposoby leczenia i (lub) terapii zapobiegawczej lub też alternatywne środki lecznicze.

Monitorowanie leczenia

Nie należy przekraczać jednorazowych dawek FEIBA NF wynoszących 100 j./kg mc. oraz dawek dobowych 200 j./kg mc. Pacjenci otrzymujący pojedyncze dawki 100 j./kg mc. powinni być pod stałą obserwacją z uwagi na ryzyko wystąpienia DIC lub objawów ostrej choroby wieńcowej. Duże dawki FEIBA NF powinny być podawane jedynie przez okres niezbędny do zatrzymania krwawienia.

W przypadkach wystąpienia znaczących zmian ciśnienia krwi, szybkości tętna, zaburzeń oddychania, bólu w klatce piersiowej i kaszlu należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego i zastosować odpowiednie zabiegi diagnostyczne i terapeutyczne. Wynikami laboratoryjnymi wskazującymi na DIC są: zmniejszenie zawartości fibrynogenu, obniżenie liczby płytek krwi oraz obecność produktów degradacji fibryny/fibrynogenu (FDP).

Hemofilia nabyta

Podczas podawania produktu leczniczego FEIBA NF, u pacjentów cierpiących na hemofilię powikłaną obecnością inhibitora lub u pacjentów z nabytymi inhibitorami czynników krzepnięcia, może wystąpić równocześnie skłonność do krwawień, jak i zwiększone ryzyko zakrzepicy.

Badania laboratoryjne i skuteczność kliniczna

Wyniki badań laboratoryjnych in vitro do oceny skuteczności leczenia, takie jak aPTT, czas krzepnięcia krwi i tromboelastogram (TEG) mogą nie odzwierciedlać poprawy klinicznej. Z tego powodu próby przywrócenia prawidłowych wartości tych parametrów poprzez podnoszenie dawki FEIBA NF mogą być zawodne i należy ich unikać ze względu na możliwość wystąpienia DIC spowodowanego przedawkowaniem.

Znaczenie liczby płytek krwi

W przypadku niedostatecznej odpowiedzi na leczenie produktem leczniczym FEIBA NF zaleca się oznaczenie liczby płytek krwi, ponieważ wystarczająca ilość czynnościowo sprawnych płytek jest niezbędna do skuteczności produktu FEIBA NF.

Środki zapobiegające przenoszeniu czynników zakaźnych

W przypadku leków wytwarzanych z ludzkiej krwi lub osocza, podejmowane są określone środki zapobiegające zakażeniom przenoszonym na pacjentów. Do tych środków zalicza się dokładną selekcję dawców krwi i osocza, aby upewnić się, że ci, którzy są w grupie ryzyka przenoszenia zakażeń są wykluczeni oraz sprawdzanie pojedynczych próbek oddanej krwi i puli zebranego osocza pod kątem wirusów/zakażeń.

Wytwórcy tych produktów w procesie przetwarzania krwi i osocza włączają także etapy, które mają na celu inaktywację lub usunięcie wirusów. Pomimo takich środków, w przypadku podawania leków wytwarzanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia zakażenia. Dotyczy to także nieznanych lub nowo powstających wirusów lub innych rodzajów zakażeń.

Podejmowane środki uważane są za skuteczne wobec wirusów osłonkowych, takich jak ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) oraz wobec bezosłonkowego wirusa zapalenia wątroby typu A (HAV) i parwowirusa B19.

U pacjentów otrzymujących regularnie lub w powtarzających się okresach leki pochodzące z osocza ludzkiego, zaleca się zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B).

W interesie pacjenta, zdecydowanie zaleca się, aby podczas każdorazowego podania produktu leczniczego FEIBA NF odnotowywać nazwę i numer serii produktu, aby w razie konieczności móc powiązać pacjenta z daną serią produktu.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Z uwagi na czynniki specyficzne dla danego pacjenta odpowiedź na zespół czynników z aktywnością omijającą inhibitor czynnika VIII może być różna i w zależności od przypadku krwawienia pacjenci, u których odpowiedź na jeden z czynników jest niedostateczna mogą odpowiedzieć na inny czynnik. W przypadku niedostatecznej odpowiedzi na jeden czynnik z aktywnością omijającą inhibitor, należy rozważyć użycie innego czynnika.

Podawanie FEIBA NF pacjentom z inhibitorami może skutkować początkowo anamnestycznym wzrostem poziomów inhibitora. Pod wpływem dalszego podawania FEIBA NF, poziom inhibitora może zmniejszać się z upływem czasu. Dane kliniczne i literaturowe wskazują, że skuteczność FEIBA NF nie ulega zmniejszeniu.

Istnieją ograniczone dane kliniczne dotyczące podawania FEIBA NF w celu profilaktyki krwawień u pacjentów z hemofilią.

FEIBA NF zawiera ok. 80 mg sodu (w przeliczeniu) na fiolkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów na diecie niskosodowej.

Bezpieczeństwo stosowania FEIBA NF w czasie ciąży i karmienia piersią nie zostało ustalone.

Przed przepisaniem FEIBA NF, lekarz powinien dokładnie rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści zastosowania produktu u konkretnej pacjentki.

Okres ciąży i połogu charakteryzuje się zwiększonym ryzykiem zakrzepów, a wiele powikłań ciąży związanych jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego (DIC).

Nie przeprowadzano badań wpływu FEIBA NF na reprodukcję u zwierząt.