Diclac 150 Duo tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu | 150 mg | 10 tabl. | blister

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Diclac 150 Duo, 150 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 150 mg diklofenaku sodowego (Diclofenacum
natricum) w postaci szybko uwalnianej (25 mg) i wolno uwalnianej (125 mg).

Substancja pomocnicza: laktoza jednowodna.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie objawowe:

■ reumatoidalnego zapalenia stawów,

■ choroby zwyrodnieniowej stawów,

■ zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa,

■ bólu (spowodowanego pourazowymi lub pooperacyjnymi stanami zapalnymi i obrzękiem, np. po
zabiegach stomatologicznych lub ortopedycznych),

■ bolesnego miesiączkowania.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia
objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).
Zalecane jest indywidualne dostosowanie dawki produktu leczniczego.

Dorośli

150 mg diklofenaku sodowego (1 tabletka Diclac 150 Duo) jeden raz na dobę. Nie należy stosować
dawki dobowej większej niż 150 mg.

Dzieci i młodzież

Produktu leczniczego Diclac 150 Duo nie należy stosować u dzieci i młodzieży.

Tabletki należy połykać w całości, najlepiej przed posiłkiem, popijając odpowiednią ilością płynu (co
najmniej 200 ml). Tabletek nie należy rozgryzać ani dzielić.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na diklofenak lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

• Czynne owrzodzenie żołądka lub jelit, krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja.

• Występujące w przeszłości krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja, związane ze
stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

• Czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy i (lub) krwawienie

w wywiadzie (co najmniej dwa znaczące i potwierdzone epizody owrzodzenia lub krwawienia).

• Trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).

• Ciężka niewydolność wątroby, nerek lub serca (patrz punkt 4.4).

• Diklofenak jest przeciwwskazany u pacjentów, u których podanie kwasu acetylosalicylowego lub
innych NLPZ wywołuje napady astmy, pokrzywkę lub ostre zapalenie błony śluzowej nosa.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Ogólne

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia
objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz wpływ na przewód
pokarmowy i układ krążenia poniżej).

Należy unikać jednoczesnego stosowania diklofenaku z innymi NLPZ o działaniu ogólnoustrojowym,
w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2 (Cox-2), ze względu na brak danych
potwierdzających większe korzyści ze stosowania skojarzonego i możliwość sumowania się działań
niepożądanych.

Zachowanie środków ostrożności u osób w podeszłym wieku wynika ze wskazań medycznych.
U pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych lub z małą masą ciała należy stosować najmniejszą
skuteczną dawkę produktu leczniczego.

Podobnie jak inne NLPZ, diklofenak może rzadko powodować reakcje alergiczne, włącznie z
reakcjami anafilaktycznymi lub rzekomoanafilaktycznymi, nawet jeśli nie był wcześniej stosowany.

Diklofenak, tak jak inne NLPZ, może maskować objawy zakażenia ze względu na swoje właściwości
farmakodynamiczne.

Diclac 150 Duo zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub z zespołem
złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Wpływ na przewód pokarmowy

Podczas stosowania wszystkich NLPZ, w tym diklofenaku, mogą wystąpić krwawienia, owrzodzenie
lub perforacja przewodu pokarmowego, które mogą być śmiertelne. Działania te mogą wystąpić na
dowolnym etapie leczenia, również bez objawów zwiastunowych i ciężkich zdarzeń dotyczących
przewodu pokarmowego w wywiadzie. Zwykle działania niepożądane są bardziej nasilone
u pacjentów w podeszłym wieku. Jeśli u pacjentów otrzymujących diklofenak wystąpią krwawienia
lub owrzodzenie przewodu pokarmowego, produkt leczniczy należy odstawić.

Podobnie jak w przypadku wszystkich NLPZ, stosowanie diklofenaku u pacjentów z objawami
wskazującymi na zaburzenia przewodu pokarmowego lub z owrzodzeniem żołądka i (lub) jelit,
krwawieniem lub perforacją przewodu pokarmowego w wywiadzie (patrz punkt 4.8) wymaga
szczególnej ostrożności i powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Ryzyko krwawień z przewodu
pokarmowego zwiększa się po zastosowaniu większych dawek NLPZ oraz u pacjentów z chorobą
wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie powikłaną krwotokiem lub
perforacją. U osób w podeszłym wieku częściej występują działania niepożądane wywołane przez
NLPZ, zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacja, które mogą zakończyć się
zgonem.

W celu zmniejszenia ryzyka toksycznego wpływu na przewód pokarmowy u pacjentów z przebytą
chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy, zwłaszcza powikłaną krwotokiem lub perforacją, lub
u osób w podeszłym wieku, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę produktu leczniczego.

U tych pacjentów oraz u pacjentów przyjmujących jednocześnie małe dawki kwasu
acetylosalicylowego lub inne leki zwiększające ryzyko powikłań dotyczących przewodu

pokarmowego, należy rozważyć zastosowanie leczenia skojarzonego z lekami działającymi ochronnie
(np. inhibitorami pompy protonowej lub mizoprostolem).

Pacjenci z zaburzeniami przewodu pokarmowego w wywiadzie, zwłaszcza pacjenci w podeszłym
wieku, powinni zgłaszać wszelkie dolegliwości dotyczące przewodu pokarmowego (zwłaszcza
krwawienie). Zaleca się również zachowanie ostrożności u pacjentów otrzymujących jednocześnie
leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego, takie jak
kortykosteroidy o działaniu ogólnym, leki przeciwzakrzepowe, przeciwpłytkowe lub selektywne
inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (patrz punkt 4.5).

Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna powinni
przyjmować produkt leczniczy pod ścisłym nadzorem lekarza ze względu na możliwość nasilenia
objawów (patrz punkt 4.8).

Wpływ na czynność wątroby

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni przyjmować produkt leczniczy pod ścisłym
nadzorem lekarza ze względu na możliwość pogorszenia ogólnego stanu.

Podczas stosowania NLPZ, w tym diklofenaku, może nastąpić zwiększenie aktywności jednego lub
więcej enzymów wątrobowych. Podczas długotrwałego leczenia diklofenakiem należy regularnie
kontrolować czynności wątroby. Stosowanie diklofenaku należy przerwać, jeśli nieprawidłowe wyniki
badań czynności wątroby utrzymują się lub pogarszają, jeśli występują kliniczne oznaki lub objawy
sugerujące zaburzenia czynności wątroby lub występują inne objawy (np. eozynofilia, wysypka).
Podczas stosowania diklofenaku zapalenie wątroby może występować bez uprzednich objawów
zwiastunowych.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania diklofenaku u pacjentów z porfirią wątrobową ze
względu na ryzyko wywołania napadu porfirii.

Wpływ na czynność nerek

Podczas leczenia NLPZ, w tym diklofenakiem, notowano retencję płynów i powstawanie obrzęków.
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek,
z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, u osób w podeszłym wieku, u pacjentów przyjmujących leki
moczopędne lub leki, które mogą znacząco wpływać na czynność nerek oraz u pacjentów z nadmierną
utratą płynu pozakomórkowego o różnej etiologii, np. przed lub po dużych operacjach (patrz punkt
4.3). Podczas stosowania diklofenaku zaleca się u tych pacjentów monitorowanie czynności nerek.
Odstawienie produktu leczniczego powoduje zwykle powrót do stanu sprzed leczenia.

Wpływ na skórę

Bardzo rzadko po zastosowaniu NLPZ, w tym diklofenaku, obserwowano ciężkie reakcje skórne
(niektóre zakończone zgonem), w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona
i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz punkt 4.8). Ryzyko takich reakcji jest
największe w początkowym okresie leczenia. W większości przypadków objawy występowały
w pierwszym miesiącu leczenia. W przypadku wystąpienia wysypki, zmian w obrębie błony śluzowej
lub jakichkolwiek innych objawów nadwrażliwości należy odstawić Diclac 150 Duo.

Wpływ na układ krążenia i naczynia zaopatrujące mózg

Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową
niewydolnością serca należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia, gdyż podczas
leczenia NLPZ notowano zatrzymanie płynów i obrzęki.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie
w dużych dawkach przez długi czas może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka
incydentów zakrzepowych (np. zawał serca lub udar).

Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą
niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych powinni być
leczeni diklofenakiem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem

długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnieniem
tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą i palących tytoń).

Wpływ na parametry hematologiczne

Podobnie jak w przypadku innych NLPZ, podczas długotrwałego leczenia diklofenakiem należy
kontrolować morfologię krwi.

Podobnie jak inne NLPZ, diklofenak może przemijająco hamować agregację płytek krwi. Należy
z uwagą monitorować stan pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi.

Astma w wywiadzie

U pacjentów z astmą oskrzelową, sezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa,
obrzękiem błony śluzowej nosa (np. z powodu polipów nosa), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc
lub przewlekłymi zakażeniami dróg oddechowych (zwłaszcza jeśli występują u nich objawy
przypominające alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa), częściej niż u innych pacjentów występują
działania niepożądane związane ze stosowaniem NLPZ, takie jak zaostrzenie objawów astmy (tzw.
nietolerancja leków przeciwbólowych lub astma aspirynowa), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk
Quinckego) lub pokrzywka. Dlatego u tych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność
(gotowość do pilnej interwencji). Dotyczy to również pacjentów z uczuleniem (np. reakcjami
skórnymi, świądem lub pokrzywką) na inne substancje.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wymienione niżej interakcje uwzględniają obserwacje dotyczące stosowania diklofenaku w tabletkach
dojelitowych i (lub) w innych postaciach farmaceutycznych.

Lit

Diklofenak może zwiększyć stężenie litu w surowicy. Należy kontrolować stężenie litu w surowicy.

Digoksyna

Diklofenak może zwiększyć stężenie digoksyny w surowicy. Należy kontrolować stężenie digoksyny
w surowicy.

Leki moczopędne i przeciwnadciśnieniowe

Tak jak inne NLPZ, diklofenak może osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie leków moczopędnych
lub leków zmniejszających ciśnienie tętnicze krwi (np. leków beta-adrenolitycznych, inhibitorów
konwertazy angiotensyny). Dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia skojarzonego oraz
okresowo kontrolować ciśnienie tętnicze krwi, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Ze
względu na zwiększone ryzyko nefrotoksyczności, pacjentów należy odpowiednio nawadniać
i okresowo kontrolować czynność nerek po rozpoczęciu oraz w trakcie leczenia skojarzonego,
szczególnie po zastosowaniu leków moczopędnych i inhibitorów konwertazy angiotensyny.
Jednoczesne stosowanie diklofenaku i leków moczopędnych oszczędzających potas może
spowodować zwiększenie stężenia potasu w surowicy, dlatego wskazane jest częste monitorowanie
tego parametru (patrz punkt 4.4).

Inne NLPZ i kortykosteroidy

Jednoczesne podawanie diklofenaku i innych NLPZ lub kortykosteroidów o działaniu ogólnym może
zwiększać częstość działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe

Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia (patrz punkt 4.4).
Wprawdzie badania kliniczne nie wykazuj ą wpływu diklofenaku na działanie leków
przeciwzakrzepowych, istnieją pojedyncze doniesienia o zwiększonym ryzyku krwotoku u pacjentów
otrzymujących jednocześnie diklofenak i leki przeciwzakrzepowe. Pacjentów takich należy uważnie
monitorować.

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)

Jednoczesne podawanie NLPZ o działaniu ogólnym (w tym diklofenaku) i leków z grupy SSRI może
zwiększać ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwcukrzycowe

Badania kliniczne wykazały, że diklofenak może być podawany razem z doustnymi lekami
przeciwcukrzycowymi bez wpływu na ich skuteczność. W pojedynczych przypadkach obserwowano
jednak występowanie zarówno hipoglikemii, jak i hiperglikemii, powodujące konieczność zmiany
dawkowania leków przeciwcukrzycowych. Dlatego podczas leczenia skojarzonego należy
profilaktycznie kontrolować stężenie glukozy we krwi.

Metotreksat

Diklofenak może hamować klirens nerkowy (wydzielanie kanalikowe) metotreksatu, zwiększając
w ten sposób stężenie metotreksatu we krwi. Należy zachować ostrożność podczas stosowania NLPZ,
w tym diklofenaku, w czasie krótszym niż 24 godziny przed lub po zastosowaniu metotreksatu, gdyż
możliwe jest zwiększenie stężenia metotreksatu we krwi i nasilenie jego toksyczności.

Cyklosporyna

Podobnie jak inne NLPZ, diklofenak może zwiększać nefrotoksyczność cyklosporyny spowodowaną
wpływem na prostaglandyny nerkowe. Należy zastosować mniejsze dawki diklofenaku, niż
u pacjentów nieotrzymujących cyklosporyny.

Leki przeciwbakteryjne z grupy chinolonów

Istnieją pojedyncze doniesienia o występowaniu drgawek po jednoczesnym zastosowaniu chinolonów
i leków z grupy NLPZ.

Fenytoina

Podczas stosowania fenytoiny razem z diklofenakiem należy monitorować stężenie fenytoiny
w osoczu ze względu na spodziewane zwiększenie ekspozycji na fenytoinę.

Kolestypol i kolestyramina

Żywice te mogą spowodować opóźnienie lub zmniejszenie wchłaniania diklofenaku. Dlatego zaleca
się podawanie diklofenaku co najmniej 1 godzinę przed lub 4 do 6 godzin po podaniu kolestypolu lub
kolestyraminy.

Silne inhibitory CYP2C9

Należy zachować ostrożność podczas przepisywania diklofenaku wraz z silnymi inhibitorami
CYP2C9 (takimi jak sulfinpirazon i worykonazol), gdyż możliwe jest znaczne zwiększenie
maksymalnego stężenia w osoczu i ekspozycji na diklofenak na skutek zahamowania jego
metabolizmu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża

Zahamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój
zarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitora syntezy
prostaglandyn we wczesnej ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poronienia i wad wrodzonych
serca oraz wytrzewienia. Bezwzględne ryzyko wrodzonych wad układu sercowo-naczyniowego
zwiększało się z poniżej 1% do około 1,5%.

Uznaje się, że ryzyko to zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. U zwierząt wykazano,
że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn powoduje zwiększoną utratę zarodków przed- i po
zagnieżdżeniu oraz śmiertelność zarodków i płodów.

Ponadto wykazano, ze podawanie zwierzętom inhibitora syntezy prostaglandyn w okresie
organogenezy skutkowało zwiększeniem częstości różnych wad rozwojowych, w tym dotyczących
układu sercowo-naczyniowego. Diklofenak można stosować w pierwszym i drugim trymestrze ciąży
wyłącznie w przypadku bezwzględnej konieczności. Jeśli diklofenak stosowany jest przez pacjentkę,

która stara się zajść w ciążę lub jest w pierwszym albo drugim trymestrze ciąży, produkt leczniczy
należy stosować w możliwie najmniejszej dawce przez możliwie najkrótszy czas.

Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn:

♦ stosowane w trzecim trymestrze ciąży mogą narażać płód na:

- szkodliwy wpływ na układ oddechowy i układ krążenia (z przedwczesnym zamknięciem
przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym);

- zaburzenia czynności nerek, które mogą postępować do niewydolności nerek z małowodziem;

♦ stosowane w końcowym etapie ciąży mogą narażać matkę i noworodka na:

- wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet po
zastosowaniu bardzo małych dawek;

- zahamowanie kurczliwości macicy, powodujące opóźnienie lub wydłużenie porodu.

Z tego względu stosowanie produktu diklofenaku w trzecim trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.
Karmienie piersią

Podobnie jak inne NLPZ, diklofenak przenika w niewielkich ilościach do mleka kobiet karmiących
piersią. Aby uniknąć działań niepożądanych u niemowlęcia, diklofenaku nie należy stosować
w okresie karmienia piersią.

Wpływ na płodność kobiet

Podobnie, jak w przypadku innych NLPZ, stosowanie diklofenaku może niekorzystnie wpływać na
płodność u kobiet i nie jest ono zalecane u pacjentek, które planują ciążę. U kobiet, które mają
trudności z zajściem w ciążę lub które są w trakcie diagnozowania niepłodności należy rozważyć
odstawienie diklofenaku.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pacjenci, u których podczas stosowania produktu leczniczego Diclac 150 Duo występują zaburzenia
widzenia, zawroty głowy, senność lub inne zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, nie powinni
prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zostały pogrupowane na podstawie częstości, według następującej konwencji
(zaczynając od najczęstszych): bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana
(nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Wymienione działania niepożądane obejmują doniesienia dotyczące krótko- i długotrwałego
stosowania diklofenaku.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, niedokrwistość (w tym niedokrwistość hemolityczna
i aplastyczna), agranulocytoza.

Zaburzenia układu immunologicznego

Rzadko: nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne (w tym niedociśnienie
tętnicze i wstrząs);

Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk twarzy).

Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko: dezorientacja, depresja, bezsenność, koszmary senne, drażliwość, zaburzenia
psychotyczne.

Zaburzenia układu nerwowego

Często: ból głowy, zawroty głowy;

Rzadko: senność

Bardzo rzadko: parestezje, zaburzenia pamięci, drgawki, lęk, drżenie mięśni, jałowe zapalenie opon
mózgowo-rdzeniowych, zaburzenia smaku, udar naczyniowy mózgu.

Zaburzenia oka

Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia, nieostre widzenie, podwójne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika

Często: zawroty głowy;

Bardzo rzadko: szumy uszne, zaburzenia słuchu.
Zaburzenia serca

Bardzo rzadko: kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, niewydolność serca, zawał mięśnia
sercowego.

Zaburzenia naczyniowe

Bardzo rzadko: nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Rzadko: astma (włącznie z dusznością);
Bardzo rzadko: zapalenie płuc.

Zaburzenia żołądka i jelit

Często: nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból brzucha, wzdęcie, jadłowstręt;
Rzadko: zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawe wymioty,
krwawa biegunka, smoliste stolce, choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy (ewentualnie
z krwawieniem lub perforacją);

Bardzo rzadko: zapalenie okrężnicy (w tym krwotoczne zapalenie okrężnicy i zaostrzenie
wrzodziejącego zapalenia okrężnicy lub choroby Leśniowskiego-Crohna), zaparcie, zapalenie błony
śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, schorzenia przełyku, błoniaste zwężenie jelita, zapalenie
trzustki.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz;

Rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby;

Bardzo rzadko: piorunujące zapalenie wątroby, martwica wątroby, niewydolność wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często: wysypka;
Rzadko: pokrzywka;

Bardzo rzadko: wykwity pęcherzowe, wyprysk, rumień, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-
Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (zespół Lyella), złuszczające zapalenie
skóry, wypadanie włosów, nadwrażliwość na światło, plamica, plamica alergiczna, świąd.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek, krwiomocz, białkomocz, zespół nerczycowy,
śródmiąższowe zapalenie nerek, martwica brodawek nerkowych.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Rzadko: obrzęk.

W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności
serca.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie
długotrwale w dużych dawkach, może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów
tętnic (np. zawał serca lub udar), patrz punkt 4.4.

4.9 Przedawkowanie
Objawy

Przedawkowanie diklofenaku nie daje specyficznego obrazu klinicznego. Przedawkowanie może
wywoływać takie objawy, jak wymioty, krwawienie z przewodu pokarmowego, biegunka, zawroty
głowy, szumy uszne lub drgawki. W przypadku ostrego zatrucia może wystąpić ostra niewydolność
nerek i uszkodzenie wątroby.

Postępowanie lecznicze

Postępowanie w przypadku ostrego zatrucia NLPZ, w tym diklofenakiem, polega głównie na
zastosowaniu leczenia podtrzymującego i objawowego. Leczenie podtrzymujące i objawowe należy
zastosować w przypadku takich powikłań, jak niedociśnienie tętnicze, niewydolność nerek, drgawki,
zaburzenia żołądka i jelit, zaburzenia oddychania. Diureza wymuszona, dializa czy przetaczanie krwi
nie są pomocne w usuwaniu NLPZ, w tym diklofenaku, z organizmu ze względu na dużą zdolność do
wiązania z białkami i rozległy metabolizm.

W przypadku przedawkowania zagrażającego życiu należy rozważyć podanie węgla aktywowanego
po opróżnieniu żołądka (przez np. sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne; pochodne
kwasu octowego
Kod ATC: M01AB05

Diklofenak sodowy jest pochodna kwasu fenylooctowego o właściwościach przeciwzapalnych,
przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. Diklofenak sodowy jest inhibitorem syntetazy
prostaglandynowej. Hamowanie biosyntezy prostaglandyn uważane jest za podstawę mechanizmu
działania. Prostaglandyny odgrywają zasadniczą rolę w patogenezie procesu zapalnego, bólu i
gorączki. W chorobach reumatycznych właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe diklofenaku
sodowego powodują istotne złagodzenie objawów przedmiotowych i podmiotowych, takich jak ból
spoczynkowy, ból podczas ruchu, sztywność poranna i obrzęk stawów, a także poprawę sprawności
fizycznej.

W pourazowych i pooperacyjnych stanach zapalnych diklofenak sodowy szybko łagodzi zarówno ból
spoczynkowy, jak i ból podczas ruchu oraz zmniejsza stan zapalny i obrzęk.

Badania kliniczne wykazały również, że diklofenak sodowy stosowany w bolesnym miesiączkowaniu
łagodzi ból i zmniejsza intensywność krwawienia.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Tabletki Diclac 150 Duo składają się z dwóch warstw. Warstwa różowa (tabletka zwykła) zawiera
szybko uwalnianą dawkę inicjującą, która stanowi 1/6 dawki całkowitej. Pozostała część substancji
czynnej znajduje się w warstwie białej (tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu) i stanowi 5/6 dawki
całkowitej. Z tej części tabletki substancja czynna leku uwalnia się powoli. Większość substancji
czynnej z warstwy o szybkim uwalnianiu wchłania się w żołądku, a z warstwy o zmodyfikowanym
uwalnianiu w jelicie cienkim.

Nerkowe wchłanianie zwrotne diklofenaku w formie niezmienionej i jego hydroksylowych
metabolitów wskazuje, że taka sama ilość diklofenaku jest uwalniana i wchłaniana z produktu
leczniczego o zmodyfikowanym uwalnianiu, jak i z tabletek dojelitowych. Jednak dostępność
biologiczna diklofenaku z tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu stanowi przeciętnie 82%
dostępności leku w postaci tabletek dojelitowych (prawdopodobnie na skutek efektu „pierwszego

przejścia"). Ze względu na wolniejsze uwalnianie substancji czynnej z tabletek o zmodyfikowanym
uwalnianiu, osiągane stężenia maksymalne są mniejsze od stężeń uzyskiwanych po podaniu tabletek
dojelitowych. Spożycie pokarmu nie ma istotnego klinicznie wpływu na wchłanianie i dostępność
biologiczną leku.

Uwalnianie diklofenaku z tabletek Diclac 150 Duo jest następujące i uzasadnia podawanie produktu
leczniczego jeden raz na dobę:

Ilość wchłoniętego leku wykazuje liniową zależność od dawki.

Ponieważ około połowy diklofenaku jest metabolizowane w ciągu jego pierwszego przejścia przez
wątrobę (efekt "pierwszego przejścia"), pole pod krzywą zależności stężenia od czasu (AUC) po
podaniu doustnym lub doodbytniczym stanowi w przybliżeniu połowę wartości AUC po
pozajelitowym podaniu równoważnej dawki.

Podczas ponownego podania produktu leczniczego farmakokinetyka nie zmienia się. Nie dochodzi do
kumulacji produktu leczniczego w organizmie, jeśli zachowane zostaną zalecane przerwy w
dawkowaniu.

Dystrybucja

Diklofenak wiąże się z białkami osocza w 99,7%, głównie z albuminami (99,4%). Objętość
dystrybucji wynosi 0,12 do 0,17 l/kg.

Diklofenak przenika do płynu maziowego, gdzie osiąga maksymalne stężenie w 2 do 4 godzin po
uzyskaniu maksymalnego stężenia w osoczu. Stężenie to jest większe niż w osoczu nawet przez
12 godzin. Okres półtrwania w fazie eliminacji z płynu maziowego wynosi od 3 do 6 godzin.
Diklofenak i jego metabolity przenikają przez łożysko, a śladowe ilości diklofenaku były wykrywane
w mleku kobiet karmiących piersią.

Metabolizm

Metabolizm diklofenaku obejmuje częściowo glukuronidację niezmienionej cząsteczki, jednak
głównym szlakiem metabolicznym jest pojedyncza i wielokrotna hydroksylacja i metoksylacja
z wytworzeniem kilku metabolitów fenolowych (3'-hydroksy-, 4'-hydroksy-, 5'-hydroksy-, 4', 5'-
dihydroksy-, 3'-hydroksy-4'-metoksy-diklofenak), z których większość jest przekształcana do
związków sprzężonych z kwasem glukuronowym. Dwa spośród metabolitów fenolowych wykazują
aktywność biologiczną, ale mniejszą niż diklofenak.

Wydalanie

Całkowity klirens ogólnoustrojowy diklofenaku wynosi 263 ± 56 ml/min (średnia ± SD).
Okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu wynosi 1 do 2 godzin. Cztery metabolity, w tym dwa
czynne, również charakteryzują się krótkim okresem półtrwania (1 do 3 godzin). Jeden metabolit
(3'-hydroksy-4'-metoksydiklofenak) ma znacznie dłuższy okres półtrwania, ale jest on praktycznie
nieaktywny. Około 60% podanej dawki wydalane jest w moczu w postaci metabolitów. Mniej niż
1% dawki wydala się w postaci niezmienionej, a pozostała część wydalana jest w postaci metabolitów
poprzez żółć z kałem.

Dane dotyczące pacjentów

Nie obserwowano istotnych różnic we wchłanianiu, metabolizmie lub wydalaniu diklofenaku,
zależnych od wieku pacjenta.

Badania kinetyki pojedynczej dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek mogą sugerować
brak kumulacji substancji czynnej w postaci niezmienionej po zastosowaniu zalecanego schematu
dawkowania. Jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min, teoretyczne stężenia
hydroksypochodnych diklofenaku w osoczu w stanie stacjonarnym są około 4 razy większe niż u osób
zdrowych. Jednak metabolity te są ostatecznie wydalane z żółcią.

U pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby lub wyrównaną marskością wątroby kinetyka
i metabolizm diklofenaku są takie same, jak u pacjentów bez chorób wątroby.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne, uwzględniające wyniki badań toksyczności ostrej i po podaniu dawki wielokrotnej,
badań genotoksyczności, potencjalnego działania mutagennego i rakotwórczego diklofenaku nie
ujawniły występowania szczególnego zagrożenia dla człowieka po zastosowaniu zalecanych dawek
terapeutycznych. Nie stwierdzono działania teratogennego diklofenaku u myszy, szczurów i królików.
Diklofenak nie wpływa na płodność pokolenia rodzicielskiego u szczurów. Nie stwierdzono wpływu
na rozwój przed-, około- i pourodzeniowy potomstwa.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Warstwa o niemodyfikowanym uwalnianiu:

laktoza jednowodna

wapnia wodorofosforan dwuwodny

celuloza mikrokrystaliczna

skrobia kukurydziana

karboksymetyloskrobia sodowa

krzemionka koloidalna

magnezu stearynian

żelaza tlenek czerwony (E 172)

Warstwa o przedłużonym uwalnianiu:
laktoza jednowodna
hypromeloza
woda oczyszczona
magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie są znane.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych środków ostrożności dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/PP lub Aluminium/PVC w tekturowym pudełku, zawierające 10 lub
20 tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania

Bez szczególnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU

Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
A-6250 Kundl, Austria

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 9578

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

13.09.2002/06.09.2004/17.07.2007/19.12.2008

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO