Trasylol roztwór do infuzji | 277,8 j. Ph.Eur. | 50 ml | butelka

Każda butelka 50 ml zawiera stężony roztwór aprotyniny (Aprotininum) o aktywności 277,8 j. Ph. Eur. (około 70 mg aprotyniny), co odpowiada 500 000 KIU (jednostek inaktywacji kalikreiny), w sterylnym, izotonicznym roztworze chlorku sodu.

Substancje pomocnicze, patrz: punkt 6.1.

Nadwrażliwość na aprotyninę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Pacjenci z dodatnim wynikiem testu na obecność specyficznych dla aprotyniny przeciwciał IgG są narażeni na większe ryzyko wystąpienia reakcji anafilaktycznych podczas leczenia aprotyniną.

W związku z tym podawanie aprotyniny jest przeciwwskazane u tych pacjentów.

W przypadku, gdy wykonanie testu na obecność specyficznych dla aprotyniny przeciwciał IgG nie jest możliwe przed rozpoczęciem leczenia, przeciwwskazane jest podawanie aprotyniny pacjentom, co do których zachodzi podejrzenie, że byli poddani ekspozycji na aprotyninę w czasie ostatnich 12 miesięcy.

Reakcje alergiczne i anafilaktyczne:

U pacjentów, którym wcześniej nie była podawana aprotynina reakcje alergiczne, w tym anafilaktyczne, występują rzadko. W przypadkach ponownej ekspozycji na produkt leczniczy Trasylol częstość występowania reakcji alergicznych i anafilaktycznych może sięgać 5% jeśli nastąpiło ono w okresie 6 miesięcy od pierwszego podania. Jeśli upłynęło więcej niż 6 miesięcy od ostatniej ekspozycji na produkt leczniczy prawdopodobieństwo takich reakcji zmniejsza się do

0,9%. Analiza retrospektywna sugeruje, że częstość występowania ciężkiej reakcji anafilaktycznej na aprotyninę może być jeszcze wyższa, jeśli pacjent otrzyma produkt leczniczy więcej niż dwa razy w ciągu 6 miesięcy. Nawet jeśli drugie podanie leku przebiegało bez objawów nietolerancji przy kolejnym podaniu leku może wystąpić ciężka reakcja alergiczna lub wstrząs anafilaktyczny, który w bardzo rzadkich przypadkach może być zakończony zgonem (patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania).

Objawy reakcji alergicznej i anafilaktycznej mogą obejmować: zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia – skurcz oskrzeli zaburzenia krwi i układu chłonnego – obniżenie ciśnienia tętniczego krwi zaburzenia skóry i tkanki podskórnej – świąd, wysypka, pokrzywka zaburzenia żołądka i jelit - nudności

W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych należy natychmiast przerwać podawanie preparatu Trasylol i rozpocząć podawanie środków niezbędnych w leczeniu wstrząsu. Brak jest specyficznej odtrutki.

Zaburzenia serca i zaburzenia naczyniowe

Analiza zbiorcza badań kontrolowanych placebo, obejmujących pacjentów poddawanych operacji pomostowania aortalno-wieńcowego wykazała, że częstość występowania zawału serca u pacjentów, u których zastosowano aprotyninę wynosiła 5,8% w porównaniu do 4,8% w grupie stosującej placebo, z różnicą 0,98% pomiędzy grupami (aprotynina n=3817, placebo n=2682, dane do kwietnia 2005). W niektórych badaniach obserwowano wzrostową tendencję częstości występowania zawału serca w powiązaniu ze stosowaniem aprotyniny, w innych natomiast wykazywano niższą częstość występowania zawału serca w porównaniu z placebo.

W wieloośrodkowym badaniu przeprowadzonym u pacjentów poddanych po raz pierwszy operacji pomostowania aortalno-wieńcowego w grupie leczonej produktem leczniczym Trasylol stwierdzono większe ryzyko zamknięcia przeszczepu naczyniowego (okluzji przeszczepu) w porównaniu z wynikiem uzyskanym u pacjentów otrzymujących placebo. Na uzyskanie takich wyników miały głównie wpływ dane pozyskane z dwóch ośrodków. Analiza cząstkowych danych wykazała, że w jednym z tych ośrodków przyczyną była niewystarczająca heparynizacja, a w drugim zastosowano nietypową technikę konserwacji przeszczepu. Oprócz zastosowania odpowiedniej dawki heparyny (patrz punkt 4.4.), należy zdecydowanie unikać wykorzystywania krwi pochodzącej z tego samego przewodu, którym prowadzono infuzję aprotyniny do konserwacji przeszczepów. Pomiędzy grupami nie wystąpiły różnice pod względem częstości występowania zawałów serca ani zgonów.

Tab. 1. Działania niepożądane opisane na podstawie danych ze wszystkich badań klinicznych z aprotyniną kontrolowanych placebo uporządkowane pod względem kategorii częstości wg CIOMS III (aprotynina n=3817, placebo n=2682) oraz na podstawie raportów po wprowadzeniu leku na rynek (kursywą) (n=584). Dane do kwietnia 2005.

U każdego pacjenta przed podaniem aprotyniny należy przeprowadzić test wykrywający specyficzne dla aprotyniny przeciwciała IgG (patrz punkt 4.3)

Poniższy schemat dawkowania i sposób podawania jest zalecany dla dorosłych pacjentów.

Dawkowanie:

W związku z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznych, w tym reakcji anafilaktycznych, przed podaniem produktu leczniczego Trasylol należy każdemu pacjentowi podać dawkę próbną w ilości 1 ml (5,6 j. Ph. Eur. = 10 tys. KIU) aprotyniny, a następnie obserwować przez 10 minut. Jeżeli nie zaobserwuje się wystąpienia działań niepożądanych po podaniu dawki próbnej, można podać dawkę terapeutyczną. Blokując receptor histaminowy można stłumić lub osłabić natychmiastowe reakcje antygenowe. Blokery receptorów histaminowych H₁ oraz H₂ można podać 15 minut przed dawką próbną. W każdym wypadku należy zapewnić dostęp do odpowiedniego sprzętu medycznego oraz leków na wypadek wystąpienia u pacjenta reakcji anafilaktycznych i alergicznych (patrz punkt 4.4).

Z reguły nie należy przekraczać całkowitej dawki 700 ml (7 milionów KIU) aprotyniny w trakcie jednego cyklu leczenia.

Dawkę wysycającą 555 j. Ph. Eur. do 1111,1 j. Ph. Eur. (1 do 2 mln. KIU) podaje się we wstrzyknięciu lub wlewie dożylnym, powoli przez 20 do 30 min po rozpoczęciu znieczulenia, przed nacięciem mostka. Następne 555 j. Ph. Eur. do 1111,1 j. Ph. Eur. (1 do 2 mln. KIU) dodaje się do płynów wypełniających aparaturę do krążenia pozaustrojowego. Następnie podawanie produktu leczniczego Trasylol kontynuuje się stosując wlew ciągły w dawce 138,9 j. Ph. Eur.do

277,8 j. Ph. Eur. (250 do 500 tys. KIU) na godzinę, aż do zakończenia zabiegu chirurgicznego.

Aby uniknąć fizycznej niezgodności pomiędzy aprotyniną i heparyną w fazie dodawania ich do płynu wypełniającego aparaturę do krążenia pozaustrojowego, każdą z substancji należy dodawać w czasie recyrkulacji pompy, aby zapewnić właściwe rozcieńczenie każdej z nich przed zmieszaniem z innymi składnikami.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

dotychczasowe doświadczenie kliniczne wskazuje, że nie jest konieczne dostosowywanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Dzieci:

nie badano skuteczności i bezpieczeństwa produktu leczniczego Trasylol u niemowląt, dzieci oraz młodzieży.

Pacjenci w podeszłym wieku: dotychczasowe doświadczenie kliniczne nie wykazuje różnic w odpowiedzi na produkt leczniczy Trasylol u pacjentów w podeszłym wieku.

Sposób podawania:

Wszystkie dożylne dawki aprotyniny powinny być podawane przez centralne wkłucie dożylne. Nie należy podawać równocześnie innych produktów leczniczych za pomocą tego samego zestawu do wlewu dożylnego, którym podawany jest produkt leczniczy Trasylol.

Trasylol należy podawać powoli (z maksymalną szybkością infuzji: 5 do 10 ml/min) we wstrzyknięciu lub krótkiej infuzji dożylnej, wyłącznie pacjentom znajdującym się w pozycji leżącej.

Czas podawania:

Z reguły produktu leczniczego Trasylol nie należy podawać dłużej niż przez 6 godzin podczas zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego.

Aprotynina może być stosowana w czasie ciąży tylko po uważnej ocenie ryzyka i korzyści (patrz punkt 4.6.).

Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznej po podaniu aprotyniny (patrz punkt 4.3 i 4.8) należy dokładnie ocenić stosunek ryzyka do korzyści, zwłaszcza, jeśli pacjent otrzymywał aprotyninę w wywiadzie (w tym kleje tkankowe zawierające aprotyninę). Do większości przypadków reakcji anafilaktycznych dochodzi wówczas, gdy ponowna ekspozycja na aprotyninę ma miejsce w ciągu 12 miesięcy od pierwszego zastosowania. Tym nie mniej, opisywano pojedyncze przypadki anafilaksji, do której dochodziło po okresie dłuższym niż 12 miesięcy.

W każdym wypadku należy zapewnić dostęp do odpowiedniego sprzętu medycznego oraz leków na wypadek wystąpienia u pacjenta reakcji anafilaktycznych i alergicznych.

Każdy pacjent leczony aprotyniną powinien najpierw otrzymać dawkę testową produktu leczniczego w celu oceny potencjalnego ryzyka wystąpienia reakcji alergicznych (patrz punkt 4.2). Przed podaniem dawki testowej aprotyniny pacjenta należy zaintubować oraz zapewnić możliwość szybkiej kaniulacji. Dawkę testową należy podawać jedynie na sali operacyjnej.

Każdemu pacjentowi należy podać dawkę próbną w ilości 1 ml aprotyniny (5,556 j Ph.Eur;

10000 KIU), a następnie obserwować przez co najmniej 10 minut przed podaniem dawki nasycającej, zgodnie z informacją w punkcie 4.2 . Blokery receptorów histaminowych H₁ oraz H₂ można podać 15 minut przed dawką próbną.

Dawka terapeutyczna może wywołać reakcję anafilaktyczną nawet wówczas, jeśli nie wystąpiły niekorzystne objawy po 1 ml dawce próbnej. Należy wówczas natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego Trasylol, a jeżeli trzeba - zastosować standardowe dla anafilaksji postępowanie ratunkowe.

Wyniki ostatnio opublikowanych badań obserwacyjnych wskazują, że aprotynina może wywołać zaburzenia czynności nerek, szczególnie u pacjentów, u których wcześniej stwierdzono nieprawidłową czynność nerek. Analiza wszystkich zbiorczych danych z badań kontrolowanych placebo u pacjentów poddawanych pomostowaniu aortalno-wieńcowemu wykazała podwyższenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi powyżej 0,5 mg/dl względem wartości wyjściowej u pacjentów, u których zastosowano aprotyninę (patrz punkt 5.1). Dlatego u pacjentów ze stwierdzanymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek lub z czynnikami ryzyka (takimi jak jednoczesne leczenie aminoglikozydami) zaleca się uważne rozważenie korzyści względem ryzyka przed podaniem aprotyniny.

Istnieją doniesienia o zwiększonej śmiertelności oraz zwiększonym ryzyku wystąpienia niewydolności nerek (w porównaniu z danymi uzyskanymi wcześniej u osób w podobnym wieku) u pacjentów, którym podano aprotyninę w trakcie operacji piersiowego odcinka aorty, u których zastosowano całkowite zatrzymanie krążenia w warunkach głębokiej hipotermii. Z tego względu w tej grupie pacjentów aprotynina musi być stosowana ze szczególną ostrożnością; należy przy tym zapewnić odpowiednie leczenie antykoagulacyjne (heparyna).

Dodatkowe wskazówki dotyczące zaleceń odnośnie utrzymywania odpowiedniej antykoagulacji podczas zastosowania krążenia pozaustrojowego przy jednoczesnym podawaniu aprotyniny:

1/ czas krzepnięcia po aktywacji (ACT)

ACT nie jest standaryzowanym testem koagulacyjnym; wpływ aprotyniny na wyniki testu ACT zależy od sposobu jego wykonywania (i innych czynników, takich jak: różne rozcieńczenia i temperatura). Zaobserwowano, że aprotynina w mniejszym stopniu zawyża wyniki uzyskiwane w testach ACT z zastosowaniem koalinu jako aktywatora w porównaniu z testami ACT z zastosowaniem celitu. W oznaczeniach prowadzonych w obecności aprotyniny zaleca się, aby minimalny ACT z zastosowaniem celitu jako aktywatora utrzymywał się na poziomie > 750 s w czasie, gdy stosowane jest krążenie pozaustrojowe. Przy zastosowaniu metod z kaolinem minimalny rekomendowany czas ACT wynosi 480 sekund.

2/ podawanie heparyny w równych dawkach

Zaleca się, aby standardowa dawka wysycająca heparyny podawana przed kaniulacją serca oraz dodawana do płynów wypełniających aparaturę do krążenia pozaustrojowego wynosiła przynajmniej 350 j. m./kg mc. Pozostałą heparynę należy podawać w równych dawkach, uwzględniając masę pacjenta oraz czas trwania zabiegu.

3/ ustalanie stężeń heparyny

Metodą oznaczania stężenia heparyny, która nie zależy od aprotyniny jest miareczkowanie protaminą. Zapotrzebowanie na heparynę należy oznaczyć przed podaniem aprotyniny, aby ustalić wielkość dawki wysycającej heparyny. Kolejne dawki należy podawać na podstawie wyznaczonych w teście miareczkowym stężeń. Stężenie heparyny w trakcie stosowania krążenia pozaustrojowego nie powinno osiągać wartości poniżej 2,7 U/ml (2,0 mg/kg) lub poniżej wartości wyznaczonych w teście przed podaniem aprotyniny.

Neutralizacja działania antykoagulacyjnego heparyny przez protaminę przeprowadzana po zakończeniu stosowania krążenia pozaustrojowego u pacjentów leczonych aprotyniną powinna uwzględniać stały współczynnik do ilości podanej heparyny lub kontrolowanie z wykorzystaniem miareczkowania protaminą.

Uwaga: aprotynina nie jest czynnikiem pozwalającym na redukcję dawki heparyny.

Aprotynina może być stosowana w czasie ciąży tylko w przypadkach zagrożenia życia matki. Brak jest danych na temat stosowania leku u kobiet w ciąży. Przenikanie przez łożysko w czasie porodu jest bardzo ograniczone.

Brak danych na temat przenikania aprotyniny do mleka kobiet karmiących piersią. W przypadku konieczności podania produktu leczniczego karmiącej matce, powinna ona przerwać karmienie piersią podczas i przez 48 godzin po zakończeniu podawania aprotyniny.