Zespół cieśni nadgarstka – jak przywrócić sprawność

Objawy zespołu cieśni nadgarstka

Początkowe objawy cieśni nadgarstka łatwo jest zignorować. Polegają one między innymi na:

• cierpnięciu palców,
• bólu stawu łokciowego,
• bólu stawu ramiennego.

Z czasem jednak sytuacja zaczyna wyglądać poważniej. Trudniej jest zacisnąć pięść, występuje uczucie mrowienia w całej ręce – niezależnie od tego, w jakim ułożeniu ona jest. Gdy jest zaawansowany zespół cieśni nadgarstka, występuje niemożność utrzymania przedmiotów w ręku. Dochodzi też do tego, że występują zaniki mięśni kłębu kciuka.

Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka

Oprócz wspomnianej na samym początku pracy biurowej i wymuszonej nią pozycji ręki, przy której dochodzi do przeciążania nerwu pośrodkowego, występują też inne przyczyny cieśni nadgarstka. Przyczyną zespołu cieśni nadgarstka jest na przykład reumatoidalne zapalenie stawów czy dna moczanowa. Wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka sprzyjają także: cukrzyca, niedoczynność tarczycy, choroby zakaźne. Przyczyną może być też sam kanał nadgarstka, a konkretnie występujące w nim: krwiaki, tłuszczaki czy złamania. Jeśli chodzi o inne grupy zawodowe, które szczególnie są narażone na to, że wystąpi zespół cieśni, to należą do nich: fryzjerzy, masażyści czy muzycy. Wśród osób aktywnie uprawiających sport na zespół ciesni nadgarstka narażeni są rowerzyści czy osoby podnoszące podczas ćwiczeń kulturystycznych ciężary.

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

Osoby z zespołem cieśni nadgarstka mogą liczyć na parę metod leczenia tej przypadłości. W zależności od stanu i zaawansowania powikłania zespołu cieśni nadgarstka. W początkowym stadium leczenia, gdy stan według rokowania nie jest zaawansowany, stosuje się fizykoterpię i noszenie opaski uciskowej na nadgarstku. Jako wspomaganie leczenia stosowane są wysokie dawki witaminy B. Gdy to nie pomaga, lekarz zaleca założenie gipsu na co najmniej trzy tygodnie. W trakcie leczenia w nadgarstek, by poprawić stan nerwu pośrodkowego, wstrzykuje się też glikokortykosteroidy bądź też zaleca się przyjmowanie ich doustnie. W leczeniu cieśni nadgarstka stosuje też kinesiotaping – czyli naklejenie w odpowiedni sposób specjalnego plastra (taśmy). Gdy wszystkie metody zawiodą, pozostaje leczenie operacyjne. Polega ono na chirurgiczny usunięciu zmian powodujących ucisk na nerw pośrodkowy. Jeśli zmiany były bardzo zaawansowane, po operacji konieczna jest rehabilitacja. Można też uniknąć operacji cieśni nadgarstka dzięki alternatywnej i nowoczesnej metodzie, jaką jest hydrodekompresja cieśni nadgarstka. To nieoperacyjne leczenie zespołu cieśni kanału nadgarstka polega na tym, że nerw pośrodkowy jest odbarczany poprzez iniekcję płynu. Co likwiduje ucisk nerwu pośrodkowego. Zabieg jest ten wykonywany w znieczuleniu miejscowym. A co bardzo istotne, po jego wykonaniu pacjent nie odczuwa bólu. Pacjent może powrócić do dawnych aktywności w przeciągu maksymalnie 3 dni. W związku z tak licznymi dogodnościami (a to jeszcze nie wszystkie) wiele osób korzysta z możliwości wykonania hydrodekompresji cieśni nadgarstka.

Cieśń nadgarstka – jak uniknąć

Profilaktyka jest bardzo ważna, by uniknąć zespołu cieśni nadgarstka. Istotne są w tym aspekcie:

• prawidłowe układanie rąk podczas wykonywania różnych zajęć – dobrze, by stało się to naszym nawykiem,
• ćwiczenia – rozciąganie mięśni rąk,
• prawidłowa postawa ciała – by unikać przeciążeń części cała,
• zdrowy styl życia – oparty na zbilansowanej diecie i aktywności fizycznej,
• unikanie aktywności, które powodują mrowienie w rękach.

Gdy wiemy, co może powodować zespół cieśni nadgarstka, przyczyny łatwiej jest wyeliminować lub chociażby ograniczyć czynniki, które mogą wpłynąć na to, że zespół cieśni nadgarstka dotknie także nas.

Zespół cieśni nadgarstka, choć bardzo popularny, często jest leczony z bardzo dużym powodzeniem. A to głównie dzięki wykorzystaniu nowoczesnych metod. W związku z tym, nie musimy się obawiać leczenia operacyjnego, które na dłuższy czas może nas wykluczyć z normalnego funkcjonowania. W szybkim zażegnaniu problemu ważna jest też prawidłowa diagnoza, dlatego warto od początku leczenia korzystać z usług specjalistów.