Formy porodu - jak może przebiegać poród?

Poród siłami natury

W ten sposób określa się poród fizjologiczny, przebiegający bez ingerencji lekarza i zabiegów medycznych, w oparciu wyłącznie o siłę organizmu mamy i dziecka. W trakcie tego rodzaju porodu kobieta przyjmuje skurcze macicy i na nie odpowiada, stosując odpowiednią technikę oddychania i przyjmując pozycję, która ułatwi dziecku przyjście na świat przez kanał rodny. Poród siłami natury to optymalne rozwiązanie, gdy dziecko ułożone jest główką do dołu, akcja porodowa przebiega bez zakłóceń, a stan zdrowia rodzącej nie budzi zastrzeżeń. Zaletą tego rozwiązania jest krótszy pobyt w szpitalu oraz szybszy powrót kobiety do formy. 

Poród aktywny

Związany jest z pionizacją kobiety w czasie porodu, gdzie kanał rodny skierowany jest w dół, a na przesuwające się dziecko działa siła grawitacji, która wzmacnia siłę skurczów. Aktywność ciężarnej pełni tu bardzo ważną rolę szczególnie w początkowej fazie porodu, gdyż ułatwia dziecku prawidłowe wejście w kanał rodny. W późniejszych fazach łagodzi ból rodzącej. Kobiety rodzą w pozycji kucznej, klęczącej lub stojącej, a wcześniej pozostają jak najdłużej w ruchu - spacerują, wchodzą pod prysznic, kręcą biodrami, siedzą na piłce, balansują ciałem opierając się o drabinki lub osobę towarzyszącą

Poród w wodzie

Poród w wodzie jest typem porodu odbywającego się siłami natury. Woda ma właściwości relaksacyjne, powoduje rozluźnienie i niweluje częściowo ból związany ze skurczami, wobec czego poród jest bardziej komfortowy zarówno dla matki jak i dla dziecka – przede wszystkim dlatego, że dziecko przechodzi łagodnie do innego środowiska. Poród tego typu kończy się szybciej niż tradycyjny, co jest istotne z punktu widzenia matki oraz dziecka. Przeciwwskazania do tego rodzaju porodu mają: kobiety z nadciśnieniem, chorobami układu krążenia, chorobami skórnymi, patologią ciąży.

Poród w domu

Ten typ porodu wybierają najczęściej kobiety, które najbezpieczniej czują się w domowym zaciszu. Znane miejsce zapewnia komfort i pozwala rodzącej skoncentrować się na porodzie. Przyszłej mamie towarzyszy położna, która nadzoruje akcję porodową, najczęściej przy udziale ojca dziecka lub innych bliskich osób. Trzeba jednak pamiętać, że ten rodzaj porodu musi być skonsultowany z lekarzem oraz położną. Kobiety chorujące na cukrzycę ciążową, będące w ciąży bliźniaczej, mające niewydolną szyjkę macicy, a także cierpiące na anemię lub nadciśnienie muszą wybrać poród w szpitalu.

Cesarskie cięcie

W niektórych przypadkach poród siłami natury jest niemożliwy, wówczas lekarz podejmuje decyzję o cesarskim cięciu. To poród polegający na chirurgicznym przecięciu powłok brzucha, macicy i wydobyciu dziecka na świat. Zabieg odbywa się na bloku operacyjnym, w jego trakcie rodząca otrzymuje znieczulenie zewnątrzoponowe lub, w rzadkich przypadkach, znieczulenie ogólne. Każdy przypadek takiego porodu traktowany jest indywidualnie. Najczęściej operację przeprowadza się wtedy, gdy lekarze uznają, że takie rozwiązanie porodu z punktu widzenia zagrożenia zdrowia i życia będzie najlepsze dla matki i dziecka. Jeśli są do tego wskazania, podjęcie decyzji o takim porodzie może zapaść już w pierwszych miesiącach ciąży. Najczęstszymi wskazaniami są:

• nieprawidłowe ułożenie dziecka (ułożenie pośladkowe),
• ciąża mnoga (bliźniaki, trojaczki itp.),
• wysoka waga płodu (powyżej 4500 g),
• wcześniejszy poród przez cesarskie cięcie,
• choroba rodzącej (nadciśnienie tętnicze, cukrzyca).

Czasem decyzję o cesarskim cięciu podejmuje się już w trakcie porodu naturalnego, ze względu na wystąpienie nieprzewidzianych komplikacji, takich jak zagrożenie niedotlenieniem czy brak odpowiedniego rozwarcia szyjki macicy.
Zabieg cesarskiego cięcia nie jest skomplikowany i nie trwa długo. Daje on szansę na narodziny tym dzieciom, które mogłyby nie przeżyć porodu siłami natury. Trzeba jednak pamiętać, że to poważna operacja, która będzie wymagała dłuższej rekonwalescencji.

Poród kleszczowy i próżniow

Te dwa rodzaje porodu wykonuje się tylko w wyjątkowych sytuacjach. Decyzja o tego typu działaniach zapada, gdy w ostatniej fazie porodu siłami natury wystąpi zagrożenie życia i zdrowia matki bądź dziecka. Może się zdarzyć, że dziecko będzie ułożone w nieodpowiedniej pozycji, która uniemożliwi przemieszczanie się w dół kanału rodnego, a nie ma już możliwości wykonania cesarskiego cięcia. Zdarza się też, że rodząca nie ma już siły na parcie lub cierpi na schorzenia, które jej to uniemożliwiają. Wówczas lekarz może zadecydować o zastosowaniu kleszczy lub próżnociągu, którymi pomaga dziecku przyjść na świat.

Kleszcze umieszcza się w kanale rodnym i chwyta nimi dziecko za główkę, a następnie podczas skurczu powoli przesuwa dziecko w stronę ujścia. Próżnociąg pełni podobną rolę, jednak różni się budową u działaniem. Posiada przyssawkę (tzw. pelotę), którą przytwierdza się do główki dziecka. Następnie urządzenie wytwarza próżnię, dzięki której pelota ściśle przylega do główki dziecka. Lekarz pociągając za przyssawkę w trakcie skurczów partych, aby ułatwić wydobycie dziecka.